από τον ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΑΛΙΚΙΑ

H αλήθεια είναι πως περίμενα με περίσσια περιέργεια να ακούσω τον νέο δίσκο των Θεσσαλονικιών Roundlights. Βλέπετε, με το ομώνυμο ντεμπούτο τους το 2011, είχαν δημιουργήσει πολλές προσδοκίες για το μέλλον. Συμβαίνει, συχνά δυστυχώς, έπειτα από ένα πολύ δυνατό δισκογραφικό ξεκίνημα μια μπάντα να «ξεφουσκώνει» κάπως στη δισκογραφική της συνέχεια. Με το Exposito, το ολοκαίνουργιο δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, oι Roundlights αποδεικνύουν ευτυχώς ότι δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Το instrumental “Garage Oriental (Jezebel Spirit)” ανοίγει το δίσκο και θέλω να φαντάζομαι ότι θα αποτελεί την εισαγωγή στα live της μπάντας πριν περάσουν στον ξέφρενο ρυθμό στον οποίο ξεχύνονται συνήθως. Ρυθμό στον οποίο ο ακροατής βουτά κι αυτός με το “Spinning Walls” που ακολουθεί, με τις δαιμονισμένες κιθάρες  και τα απόκοσμα φωνητικά να τον πουσάρουν… “hey wall… I need some time to calm down… a world… I need more space to lay down…” 

Έχω την αίσθηση ότι η μουσική των Roundlights μοιάζει με ανεμοστρόβιλο που έρχεται από μακριά και κάποια στιγμή σε συνεπαίρνει, ενώ τα φωνητικά του Τάκη ακολουθούν πλαισιώνοντας τον όλο χαμό σε μια προσπάθεια να σε αφυπνίσουν. 

Στο “Swingin’ Soul Therapy” οι Sonic Youth συναντούν τους Cramps και οι δυο μαζί τους Roundlights σε ένα καλογραμμένο, «τυπικό» θα μπορούσε να πει κανείς, τραγούδι της μπάντας και αυτό το αναφέρω ως κάτι πολύ θετικό καθώς πρόκειται για ένα συγκρότημα που έχει δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα παρ' όλες τις εξαιρετικές επιρροές.

Με το “Kako” οι πέντε μουσικοί, όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του, μοιάζουν σαν να ανοίγουν διάλογο με το κοινό. Λίγο τα ντραμς, λίγο οι κιθάρες ή το μπάσο και ακόμα περισσότερο ο Τάκης με τη φωνή του… Ένα κομμάτι φτιαγμένο για να παίζεται live… Συνέχεια με το "Run": “Run baby, run to the other side… run n’ burn to the other side”… Αυτό είχαν διαλέξει να διαμοιράσουν οι Roundlights σαν προπομπό του δίσκου και να μας προϊδεάσουν για το τι έπρεπε να περιμένουμε στο Exposit. H επιλογή ήταν μάλλον καλή.

Το “Driller Sin” είναι το δεύτερο instrumental του δίσκου, ένα από τα κομμάτια που πιθανολογώ πως γράφεται στις πρόβες, με τη μπάντα να περνά καλά παίζοντας για το κέφι της και χώνοντας μέσα πολλά αγαπημένα ακούσματα, τα οποία κάποια στιγμή ηχογραφούνται με το αποτέλεσμα να τη δικαιώνει.

Το έβδομο και τελευταίο στη σειρά τραγούδι έχει τίτλο “Woody’s Machine Blues”, ένα επτάλεπτο και κάτι γκαραζοψυχεδελικό έπος που σιγά σιγά κορυφώνεται και κλείνει το δίσκο.

Το Exposito κυκλοφορεί σε βινύλιο περιέχοντας το άλμπουμ και σε cd. Για μένα οι Roundlights έκαναν το βήμα που περίμενα και ανυπομονώ να τους δω ξανά live!

facebook

bandcamp