Κείμενο: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΣΤΑΝΑΡΑΣ
Φωτογραφίες: ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (QoQ photos)
Τους Grey River & The Smoky Mountain τους είδα για πρώτη φορά στην παρθενική τους εμφάνιση την άνοιξη του 2014 στο καφέ «Μπαμπάς». Οι παράγοντες που με ώθησαν να βρεθώ εκείνο το βράδυ στο Κουκάκι ήταν δυο: χαζεύοντας λίγες μέρες νωρίτερα το έξοχο ταινιάκι των Graveyard Train για το "The Ballad of Beelzebub" στο youtube, το μάτι μου έπεσε τυχαία στη στήλη με τα πλαϊνά βίντεο. Οποία έκπληξις! Κάποιοι Grey River & The Smoky Mountain είχαν διασκευάσει το εν λόγω κομμάτι και όταν άνοιξα από περιέργεια για να το ακούσω τα έχασα διαπιστώνοντας ότι το συγκρότημα που εκτελούσε μια πιο light διασκευή του τραγουδιού καταγόταν από την Αθήνα. Λίγες μέρες αργότερα το κουβέντιασα με τον Ιωσήφ από τους Rosewood Brothers, ο οποίος μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για τα τέσσερα παιδιά. Χάρη σ’ αυτόν ψήθηκα να τραβηχτώ και να παρακολουθήσω το πρώτο τους live. Παρεμπιπτόντως, το ίδιο βράδυ έπαιζαν στο An οι Atomic Bitchwax, τους οποίους δεν ήθελα να χάσω για κανένα λόγο. Αφού το καλοσκέφτηκα, φαντάστηκα ότι οι Grey River θα έπαιζαν σχετικά νωρίς κι έτσι καβάλησα το δίκυκλο και βουρ για τον «Μπαμπά»…
Το μαγαζί ήταν γεμάτο κόσμο, αρκετοί μόνιμοι θαμώνες που οχλαγωγούσαν στα πίσω καθίσματα, ενώ τα μπροστινά τραπεζάκια είχαν καταληφθεί από κάμποσους φίλους της μπάντας, ως επί το πλείστον πιτσιρικάδες. Βολεύτηκα σε ένα τραπέζι κάπου στη μέση, παρήγγειλα το κάτι τις μου και περίμενα. Αυτό που μου έκανε κατ’ αρχήν εντύπωση ήταν η ζεστασιά με την οποία τα τέσσερα μέλη υποδέχονταν τους καλεσμένους τους. Χαμόγελα, ευχαριστίες, εναγκαλισμοί και ασπασμοί. Δεν υπήρχε η παραμικρή επιτήδευση. Λογικό, σκέφτηκα, αφού άντε να τους ξέρει η μάνα τους και μερικά γειτονόπουλα.
Οι Grey River & The Smoky Mountain άρχισαν να παίζουν στριμωγμένοι μαζί με τα όργανά τους (κόντρα μπάσο, βιολί, κιθάρα, μαντολίνο) κατά μήκος ενός τοίχου κοντά στην είσοδο του μαγαζιού. Σκοτεινές ιρλανδέζικες μπαλάντες, αμερικάνικο bluegrass, εδώ κι εκεί ψήγματα από στοιχειωμένες τσιγγάνικες μελωδίες. Η φωνή της κοπέλας που τραγουδούσε ήταν αιθέρια και η μπάντα έμοιαζε δεμένη σαν να έπαιζε χρόνια μπροστά σε κοινό. Παρακολούθησα το πρώτο μέρος και στο διάλειμμα έφυγα για το An, όπου οι Atomic Bitchwax μου πήραν τα μυαλά. Όσο για τους Grey River, αυτοί με είχαν κατακτήσει μέσα σε λιγότερο από σαράντα πέντε λεπτά.
Έκτοτε κύλησε μπόλικο νερό στο αυλάκι. Παρακολούθησα ως φαν αρκετά από τα live των Grey River και όταν το Merlin’s άρχισε οργανώνει συναυλίες, ήταν από τους πρώτους που καλέσαμε να συμμετάσχουν. Ήταν επίσης οι πρώτοι καλλιτέχνες που καλέσαμε για το πρώτο μας Live Session At Merlin’s Den. Η Ρένα Παπαγεωργίου (φωνή, μαντολίνο), ο Σαράντος Γκουμάκος (φωνή, κιθάρα), ο Τάσος Γουσέτης (βιολί) και ο Θανάσης Γκιουλέας (κόντρα μπάσο) έχουν το δικό τους τρόπο να πείθουν για αυτό που κάνουν και η παρουσίαση του πρώτου τους άλμπουμ πριν λίγες μέρες στο σχεδόν κατάμεστο ΙΛΙΟΝ plus ήταν η τρανή απόδειξη για αυτό. Συνεπικουρούμενοι από τον Μελέτη Πόγκα στο μπάντζο και τη slide κιθάρα (το πέμπτο, πλέον, μέλος του γκρουπ, όπως ανακοίνωσαν οι ίδιοι), τον Δημήτρη Γρηγοριάδη στα τύμπανα (Rosewood Brothers, Τεφλόν) και τον Νίκο Σκιαδόπουλο στη φυσαρμόνικα, οι Grey River παρουσίασαν όλα τα κομμάτια του πρώτου τους δίσκου, παρατείνοντας τη συναυλία με τραγούδια από το πρώτο τους ΕP και σωστά επιλεγμένες διασκευές. Το ντουέτο Manos Six & The Muddy Devil είχε φροντίσει να ζεστάνει το κοινό παίζοντας ένα ανατριχιαστικό και καθηλωτικό σετ dark americana κομματιών.
Όπως προείπα, το πρώτο άλμπουμ των Grey River & The Smoky Mountain είναι γεγονός. Ο τίτλος του κάθε άλλο παρά αισιόδοξος είναι. Το Captain Death είναι μια ελεγεία όπου οι στίχοι και η μουσική φαίνονται να συνδυάζονται άψογα, καθώς το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο με μια σπάνια αρμονία. Μέσα σε λίγη ώρα, όλα τα γνωστά στοιχεία των ιδιωμάτων της αμερικανικής «λαϊκής» μουσικής που κατρακυλάει σαν χιονοστιβάδα από τις κορυφές των Απαλλαχίων, διαπερνά από άκρη σ’ άκρη την Route 66 και οργώνει τους σκονισμένους παράδρομους από τον Καναδά ως το Ρίο Γκράντε, ενισχύονται από έναν ευρωπαϊκό άνεμο που ξεχύνεται από τις δυτικές ακτές της Ιρλανδίας, διασχίζει την ευρωπαϊκή ήπειρο και φθάνει εξασθενημένος ως τα Βαλκάνια των Ρομά. Η μελιστάλαχτη φωνή της Ρένας και (πιο σπάνια) το βαρύ μουρμουρητό του Σαράντου, αφηγούται ιστορίες από άλλους κόσμους, εκεί όπου καραδοκούν άνθρωποι σκοτεινοί, βασιλιάδες και κοράκια, κορίτσια φονιάδες, δαίμονες και διάβολοι, ο Θάνατος ο ίδιος που παίρνει τη μορφή του καπετάν-Χάρου για να οδηγήσει τις ψυχές στον Κάτω Κόσμο. Οι τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί, όσο δυνατοί είναι οι στίχοι: “Captain Death”, “Dark Man”, “Cold Skin”, “Rosemary Jones” – το «πανηγυρτζίδικο» “Lucky Bastard” μάταια προσπαθεί να απαλύνει τη συνολική ζοφερή εικόνα με τον εύθυμο τόνο του.
Η αξία του Captain Death είναι διαχρονική, όπως διαχρονική είναι η αξία εκείνων των δίσκων της «παραδοσιακής» μουσικής που ακούγονται και ξανακούγονται χωρίς να χάνουν το παραμικρό στοιχείο από την αρχική μαγεία τους. Οι Grey River & The Smoky Mountain είναι μια μπάντα που αργά αλλά σταθερά οριοθετεί το δικό της, αποκλειστικό χώρο στα εγχώρια μουσικά πράγματα. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται σε κάθε τους εμφάνιση, είτε σε μικρό είτε σε μεγάλο χώρο, και η αποδοχή τους από ένα κοινό που σε αλλοτινές εποχές θα δυσκολευόταν να κατανοήσει αυτό που κάνουν, είναι η απόδειξη ότι το μέλλον ξανοίγεται μπροστά τους με τους καλύτερους οιωνούς. Το Captain Death μπορεί να είναι η πρώτη τους δισκογραφική απόπειρα, αλλά η ωριμότητα και ο επαγγελματισμός των Grey River, σε συνδυασμό με τη συνθετική τους δεινότητα και τον ποιητικό λόγο που ρέει μέσα στους στίχους τους, τους κατατάσσουν ανάμεσα σε εκείνους τους ήρωες της διπλανής πόρτας στους οποίους όλοι θα θέλαμε να μοιάσουμε. Great job, kids!
H παραγωγή είναι των Grey River & The Smoky Mountain, η μουσική και οι στίχοι της Ρένας Παπαγεωργίου και του Σαράντου Γκουμάκου, εκτός από το "Cold Skin" που είναι σύνθεση του Θανάση Γκιουλέα. Το πανέμορφο (και απόλυτα ταιριαστό με το πνεύμα του άλμπουμ) artwork είναι δημιουργία του Graphic no Jutsu. To Captain Death ηχογραφήθηκε στο 133 Studio, η μίξη είναι του Μιχάλη Σκαράκη και το mastering του Νάσου Νομικού.
Στην ηχογράφηση συμμετείχαν οι Δημήτρης Αζοράκος (τύμπανα), Μελέτης Πόγκας (μπάντζο, slide κιθάρα), Νίκος Σκιαδόπουλος (φυσαρμόνικα) και Tommy Lellos (φωνητικά)
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.