Video και κείμενο: Μιχάλης Τζάνογλος
Φωτογραφίες: Νίκος Κερκινός
Για πολλούς από εμάς η πρώτη εμφάνιση των Cramps, δηλαδή του Lux Interior, της Poison Ivy και της παρέας τους, στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο ιστορικό Ρόδον στις 29 Νοεμβρίου 1991, ήταν μία αποκάλυψη. Punk, rockabilly, psychobilly, garage… όπως και να το πεις, μέσα είσαι.
Ντάλα καλοκαίρι του 1991 και συγκεκριμένα στις 9 Ιουλίου, στο γήπεδο του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, πραγματοποιήθηκε μια double bill συναυλία στην οποία εμφανίστηκαν οι Jethro Tull και ο Carlos Santana με την μπάντα του. Η συναυλία αυτή ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο του φεστιβάλ που είχε διοργανώσει η Half Note Productions σε συνεργασία με τη καπνοβιομηχανία Benson & Hedges Από εκείνη τη βραδιά κυκλοφορούσε σε διάφορα ανταλλακτήρια ηχογραφήσεων, το ηχητικό μέρος των Santana όπως το κατέγραψε η κονσόλα. Κάποια στιγμή το βρήκαμε στο διαδίκτυο και επειδή μέχρι σήμερα δεν έχει ανέβει στο YouTube, φροντίσαμε να το κάνουμε εμείς.
Γράφει ο Θανάσης Ζελιαναίος
Οι δυο συναυλίες των Tangerine Dream στο Θέατρο του Λυκαβηττού στις 30 και 31 Αυγούστου του 1983 είναι από τις σημαντικότερες στιγμές για τα εγχώρια συναυλιακά δεδομένα των 80ς, τόσο για το μουσικό όσο κυρίως και για το οπτικό σκέλος τους. Μέχρι τότε το ελληνικό κοινό δεν είχε ξαναδεί κάτι τόσο άρτιο τεχνικά, ενώ δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι μέσα στη δεκαετία θα ξανασυναντήσει κάτι παρόμοιο μόνο στη συναυλία των Pink Floyd, τον Μάιο του 1989.
Για δύο συνεχόμενες μέρες οι Nightstalker γέμισαν το Gagarin 205, παρουσιάζοντας το νέο τους άλμπουμ με τίτλο Great Hallucinations. Εμείς βρεθήκαμε εκεί τη 2η βραδιά (18/1/20) που άνοιξαν οι Coyote's Arrow.
Monster Magnet. Ένα αγαπημένο συγκρότημα που ο διάολος τα έχει φέρει έτσι που αν και τους έχω δει πολλές φορές, σχεδόν πάντα κάτι γινόταν και δεν τους ευχαριστιόμουνα. Η 2η φορά που τους έβλεπα, ήταν στο Ρόδον στις 16 Απριλίου του 2004. Με τη συναυλία αυτή, οι Monster Magnet έκλειναν το ευρωπαϊκό σκέλος της πολύ πετυχημένης περιοδείας που έκαναν με αφορμή τη κυκλοφορία του δίσκου Monolithic Baby. Ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, η μπάντα τα έδωσε όλα. Για κακή μου τύχη, λίγο μετά την έναρξη της συναυλίας άρχισε να βαράει το κινητό μου. Ήταν ένας συνάδελφος που με καλούσε από Τουρκία, λόγω κάποιων επειγόντων τεχνικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε και που μόνο εγώ μπορούσα να του δώσω λύση (ή τουλάχιστον έτσι πίστευε αυτός). O Wyndorf ούρλιαζε «I'm never gonna work another day in my life» κι εγώ δούλευα. Απεριόριστη ντροπή και απεριόριστη ξεφτίλα! Ακόμα και τώρα όταν άκουγα το ηχητικό της συναυλίας, αισθανόμουν την ντροπή και την ξεφτίλα όπως τότε. Ή μάλλον περισσότερο από τότε, γιατί αφενός μεν ήταν όντως μια καταπληκτική βραδιά (όπως θα διαπιστώσει και ο ακροατής), αφετέρου εγώ ήμουν τόσο μαλάκας που δεν έκλεισα το κινητό.
Την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2020 ο Nick Oliveri βρέθηκε για μια φορά ακόμα στο An Club. Αυτή τη φορά με το προσωπικό του σχήμα του Mondo Generator. Τη βραδιά άνοιξαν οι πολύ καλοί Supersoul κι εμεις βρεθήκαμε εκεί για να την αποθανατίσουμε. Enjoy
Θυμάμαι ήταν 5 Αυγούστου του 2005 και βρισκόμασταν οικογενειακώς στο αυτοκίνητο, γυρίζοντας από ένα καταπληκτικό road trip στη βόρεια Ιταλία. Περνώντας από το Αιγάλεω βλέπω με χαρά σε μια κολώνα μία αφίσα που διαφήμιζε τη συναυλία του Eric Burdon στο Θέατρο Βράχων στον Βύρωνα. Η χαρά γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση όταν είδα την ημερομηνία που έλεγε 3/8/2005. Κάτι αντίστοιχο είχα πάθει μερικές μέρες νωρίτερα όταν έχασα πάλι τον Eric Burdon, με διαφορά λίγων ημερών, στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Locarno. Πέρασαν τα χρόνια και η ιστορία αυτή είχε καταχωρηθεί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μου στις πολλές συναυλίες που για κάποιους λόγους δεν κατάφερα να πάω. Σχεδόν 15 χρόνια μετά ανασκάπτοντας το αρχείο του Johnny the Tiger ανακαλύπτουμε ένα βίντεο από εκείνη τη βραδιά. Η χαρά μου δεν περιγράφεται, παρόλο που ήταν παλιά κόπια και με τα περισσότερα κομμάτια κομμένα και αφού πήραμε την άδεια του ανθρώπου που το τράβηξε, αποφασίσαμε να το επεξεργαστούμε και να το παρουσιάσουμε στη σειρά rockumento.
To 2002 o κημπορντίστας Ray Manzarek και ο κιθαρίστας Robby Krieger μέλη και οι δύο των θρυλικών The Doors ένωσαν τις δυνάμεις τους σε μία προσπάθεια να ξαναζωντανέψουν τη μπάντα. Για αντικαταστάτη του Morrison διάλεξαν τον Ian Astbury (τραγουδιστή των Cult) κάτι που τους έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με τον ντράμερ John Densmore που όχι μόνο αρνήθηκε να συμμετάσχει, αλλά τους απαγόρευσε και τη χρήση του ονόματος The Doors. Οι Manzarek & Krieger άλλοτε χρησιμοποιώντας το όνομα Manzarek-Krieger, άλλοτε το Riders on the Storm και άλλοτε το The Doors of the 21st Century άρχισαν να περιοδεύουν παίζοντας αποκλειστικά κομμάτια των Doors. Με το όνομα The Doors of the 21st Century, έκαναν στις 22 Ιουλίου 2004 μία στάση στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Θέατρο του Λυκαβηττού. Φόρος τιμής ή κακέκτυπο: Ακούστε και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.