Panos Birbas “Finchley Road” (CD, Violins Productions 2017)

Γράφει ο Αντώνης Ζήβας

(φωτό: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος)

Αγαπώ ιδιαίτερα τα άλμπουμ που διηγούνται προσωπικές στιγμές και ιστορίες των δημιουργών τους. Είναι απογυμνωμένα από κάθε τι το επιτηδευμένο, στέκονται έτσι άδολα γυμνά απέναντί σου χωρίς να περιμένουν να πάρουν κάτι από σένα. Σου προσφέρονται έτσι απλά, λιτά και απέριττα, δίνοντας σου όλα τα συναισθήματα που τα απαρτίζουν. Έτσι, όπως ο έρωτας. Αν είσαι τυχερός και τα νιώσεις είσαι κερδισμένος. Αν, πάλι, σου ξεφύγουν, είσαι διπλά χαμένος γιατί άφησες άλλη μια μικρή απόλαυση στο μεγάλο πλου της ζωής να περάσει δίπλα σου χωρίς να την απολαύσεις και να την κάνεις δική σου, μέρος σου, να γίνει Εσύ.
Ακριβώς μια τέτοια περίπτωση είναι το δεύτερο άλμπουμ του Πάνου Μπίρμπα που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες με τίτλο Finchley Road. Ο Πάνος δεν είναι άγνωστος στους κατοίκους της ελληνικής rock and roll κοινότητας μιας και είναι o frontman των σπουδαίων Dustbowl. Τη φωνή του έχουμε ήδη απολαύσει στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Mournful (2013) και, ακόμη περισσότερο, στο καλύτερο (κατά τη γνώμη μου, και όχι μόνον) άλμπουμ που κυκλοφόρησε πέρυσι στη χώρα μας, το καταπληκτικό The Great Fandango των Dustbowl.

Το Finchley Road είναι μια σύγχρονη μουσική προσέγγιση που δανείζεται πολλά στοιχεία από την indie σκηνή όπως τη γνωρίσαμε στις αρχές της περασμένης δεκαετίας. Τα έντονα ρυθμικά στοιχεία, τα ατμοσφαιρικά κιθαριστικά riffs, οι παραμορφωμένες σε κάποια σημεία μπασογραμμές και τα αναλογικά synths δημιουργούν ένα ηχητικό τείχος που περιβάλλει τους στίχους, με ενορχηστρώσεις πέρα από τις συνηθισμένες νόρμες και με το πάθος, τη δύναμη, την εσωτερικότητα και το λυρισμό να συνυπάρχουν. Ταυτόχρονα, το Finchley Road αποτυπώνει στιχουργικά αλήθειες, συναισθήματα και σημαντικά ζητήματα του καιρού μας, όπως ο ρατσισμός, η προσφυγιά και η μετανάστευση, άλλα και ο έρωτας, ο χωρισμός, η μοναξιά.

Όμως, το βασικό χαρακτηριστικό του άλμπουμ είναι ο έρωτας. Ο δίσκος πραγματεύεται τον έρωτα και ό,τι αυτός γεννά. Μιλάει για τον άνθρωπό σου, την ουσία της ύπαρξής του και το φόβο από την απώλειά του. Δηλαδή, όλα αυτά που κάνουν ακόμα και τον πιο δυνατό άνθρωπο να καταρρέει μπροστά στην απώλεια του ερωτικού υποκειμένου και να μοιάζει σαν κιτρινισμένο φύλλο που το χορεύει ο άνεμος ανάλογα με τις ορέξεις του.

Γενικότερα, τις περισσότερες φορές ο λόγος δεν επαρκεί για να περιγράψει με ακρίβεια τον ήχο και πολύ περισσότερο τα συναισθήματα που προκαλεί. Το Finchley Road είναι ένα ατμοσφαιρικό και λιτό άλμπουμ. Μέσα από ένα τόνο φυγής και προσμονής μας επιφυλάσσει κρυμμένα ταξίδια ενώ, ταυτόχρονα, μας μιλά μέσα από τους στίχους για τα αδιέξοδα της ζωής, τον πόνο του χωρισμού (όχι μόνο του ερωτικού) τη σοφία του να αντέχουμε την απώλεια. Μας καλεί στο δωμάτιο ενός αγγλικού μοτέλ σε κάποια λονδρέζικη γειτονιά. Βαδίζοντας στη ζόρικη πλευρά του δρόμου, ο δίσκος συστήνει στον ακροατή τον άστεγο σαμάνο της οδού Finchley,το βασικό ερέθισμα για τη δημιουργία του ομώνυμου τραγουδιού και, σύμφωνα με το δημιουργό του, ενέπνευσε το συνολικό έργο.
Όπως προανέφερα, οι λέξεις δεν είναι ικανές για να περιγράψουν με ακρίβεια τα συναισθήματα. Σε προσωπικό επίπεδο, το Finchley Road ήταν ένα μεγάλο συναισθηματικό δώρο και σίγουρα δεν το άφησα να περάσει χωρίς να το αγγίξω, έγινε Εγώ. Χωρίς καμία δόση υπερβολής, πρόκειται για έναν από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησαν φέτος στη χώρα μας. Βρίσκεται εκεί, απέναντί σας, γυμνό, περιμένοντας να το ανακαλύψετε. Μη χάσετε την ευκαιρία να περάσει δίπλα σας χωρίς να σας αγγίξει, είναι τόσο λίγες οι χαρές της ζωής, έτσι όπως έχει γίνει πια...

facebook

Violins Productions


image

Αντώνης Ζήβας

Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
 
 
 
image

Αντώνης Ζήβας

Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
 
 
 
image

Αντώνης Ζήβας

Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music