Γράφουν οι Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Οι Rusty Parts είναι οι τέσσερις που πατάνε τη σκηνή κι άλλοι είκοσι-τριάντα από πίσω.
Έχουν βάση την Πτολεμαΐδα, αλλά ζουν σε τρεις διαφορετικές πόλεις.
Δεν είναι πιτσιρικάδες, αλλά«το μέλλον διαγράφεται λαμπρό».
Τους αρέσει να παίζουν, αλλά δεν κυνηγάνε τα live.
Στις 9/2 θα ανέβουν στη σκηνή του An Club μαζί με τους Sound Explosion και τους Reverb Snatchers για να γιορτάσουμε παρέα τα 30 χρόνια του Merlin's Music Box.
Για όλα αυτά και λίγα περισσότερα μιλήσαμε με τον Βαγγέλη Τσακμάκη, ο οποίος μας υποδέχτηκε με μεζέδες, κρασί και φαρφίσες!
MMB: Πόσο καιρό υπάρχουν οι Rusty Parts?
Bαγγέλης: Το συγκρότημα δεν φτιάχτηκε για να υπάρχει συγκρότημα (!). Γύρω στο '13 υπήρχε μία ανάγκη από ανθρώπους «σταματημένους» της πόλης μας. Άνθρωποι που είχαν σταματήσει να παίζουν με τις μπάντες τους, είχαν σταματήσει να παίζουν μόνοι τους, είχαν κάνει οικογένεια και παιδιά. Κάπως έτσι μαζευτήκαμε όλοι, βρήκαμε μια μονοκατοικία, την φτιάξαμε, την κάναμε studio και αρχίσαμε να παίζουμε όλοι μαζί. Εικοσιπέντε-τριάντα ξεχωριστοί μουσικοί μαζευόμασταν, τρώγαμε, πίναμε και τζαμάραμε. Το '14 δημιουργήθηκε ένα σχήμα που κράτησε ενάμιση χρόνο και στο τέλος πια μείναμε εμείς.
MMB: Δηλαδή η βασική ανάγκη της δημιουργίας των Rusty Parts ήταν να μαζεύονται κάποιοι φίλοι κι απλά να παίζουν;
Βαγγέλης: Ακριβώς. Να μαζεύονται οι φίλοι. Είμαστε μια παρέα τριάντα χρόνων. Είμαστε κουμπάροι, αδέλφια, έχουμε μεγαλώσει στα ίδια δωμάτια, έχουμε ακούσει όλοι τους δίσκους όλων και το κοινό μας σημείο ήταν κι είναι η μουσική.
MMB: Rusty Parts... Πώς προέκυψε το όνομα;
Βαγγέλης: Κάποια στιγμή ήρθε η ώρα να κάνουμε το πρώτο μας live αλλά δεν είχαμε όνομα. Ο χώρος που παίζουμε είναι μία αποθήκη με ανταλλακτικά αυτοκινήτων. Γύρω γύρω τα ανταλλακτικά και στη μέση εμείς, οπότε λέω «Rusty Parts».
MMB: Η Πτολεμαΐδα είναι γκαραζοφωλιά;
Βαγγέλης: Όχι. Είναι όμως rock 'n' roll φωλιά. Υπάρχει ένας πολύ δυνατός πυρήνας μουσικόφιλων. Σκεφτείτε πως εγώ ανήκω στην τρίτη γενιά και μετά από εμένα έρχονται άλλες τρεις γενιές. Άνθρωποι δηλαδή που φτιάχνουν συγκροτήματα, που στήνουν συναυλίες, φτιάχνουν μαγαζιά που στηρίζουν τα live. Στην Πτολεμαΐδα δεν υπάρχει περίπτωση να παίζεις σε μαγαζί και να μην είναι γεμάτο. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει ένα συγκρότημα, όποιο κι αν είναι αυτό και να μην έχει κόσμο. Αγαπάμε τη μουσική, αγαπάμε το rock 'n' roll. H Πτολεμαΐδα έχει σίγουρα έναν αέρα rock 'n' roll, όχι όμως αποκλειστικά garage.
MMB: Ο Μανδρακούκος; Ο Μανδρακούκος είναι γκαραζοφωλιά;
Βαγγέλης: Γκαραζοφωλιά δεν χαρακτηρίζω τίποτα. Ο Μανδρακούκος είναι κι αυτός μια rock 'n' roll φωλιά που στηρίζει και το garage. Eντάξει (χαμογελάει), μπορεί ν' ακούσεις περισσότερο garage (γέλια) αλλά θ' ακούσεις διάφορα είδη και θα δεις διάφορα live.
ΜΜΒ: Δισκογραφία δεν έχετε. Είναι στα σχέδιά σας;
Βαγγέλης: (γελάει) Μου φαίνεται λίγο μάταιο. Ζούμε σε τρεις διαφορετικές πόλεις (Αθήνα-Πτολεμαΐδα-Θεσσαλονίκη). Αν καταφέρουμε να συγκεντρωθούμε, να γράψουμε κομμάτια και να μας αρέσουν ίσως να το συζητήσουμε. Δεν είναι αυτοσκοπός. Απ' την μέρα που ξεκινήσαμε δεν μας έχει δημιουργηθεί η επιθυμία να μπούμε σε studio και να γράψουμε. Είναι χιλιάδες τα τραγούδια που μας αρέσουν και θα θέλαμε να μπούμε στον ψυχισμό τους. Προσωπικά δεν νομίζω ότι χρειάζεται κι άλλος επίδοξος συνθέτης ή στιχουργός. Ποτέ δεν ξέρεις όμως.
MMB: (Σημ. Στην αρχή της κουβέντας μας με το Βαγγέλη, σε μία τυχαία αναφορά στους Fugazi, διαπιστώσαμε ότι εκτός απ' το garage είχαμε κι άλλο ένα κοινό μουσικό σημείο αναφοράς).
Αυτή η μονοκατοικία με τους είκοσι-τριάντα ανθρώπους, με αυτήν τη DIY νοοτροπία θυμίζει το σπίτι του Ian MacKaye στην Ουάσινγκτον.
Βαγγέλης: Έτσι ακριβώς. Το 'χω σκεφτεί κι εγώ. Εξακολουθούν στις πρόβες να έρχονται φίλοι μας, με κάποιους από αυτούς έχουμε παίξει μαζί, με κάποιους άλλους όχι. Αλλά και με τους μεν και με τους δε παίζουμε και βγάζουμε τραγούδια. Στα live μας ανεβαίνουν και παίζουν μαζί μας οι φίλοι μας. Δεν μας ενδιαφέρει μια κλειστή μπάντα, θέλουμε κάτι πιο ανοιχτό, πιο συλλογικό. Υπάρχουν πέντε -έξι άνθρωποι που σε κάποια τραγούδια άλλος παίζει κιθάρα κι άλλος μπάσο. Απλά εμείς οι τέσσερις είμαστε ο πυρήνας, η βάση, ας πούμε, αυτής της συλλογικότητας.
MMB: Δεν πετάτε την σκούφια σας για δισκογραφία, έχετε ένα συλλογικό χώρο-studio, επισκευάζετε και συντηρείτε τα πάντα (χώρο, όργανα),είστε μια παρέα, μήπως είστε πάνκηδες, κύριέ μου;
Βαγγέλης: Εντελώς! (γέλια) Στα δύο χρόνια που έχουν αυτή την μορφή οι Rusty Parts έχουν παίξει σε τρία live τα οποία όλα στήθηκαν την προηγούμενη μέρα του τύπου «πάμε αύριο να παίξουμε εκεί;» Προσωπικά δύσκολα θα πρότεινα στα παιδιά να κατέβουν να παίξουν στην Αθήνα. Αλλά 30 χρόνια Merlin's, Αn Club και Sound Explosion είναι μια πολύ γλυκιά και δυνατή συγκυρία που είναι αδύνατο να προσπεράσεις.
MMB: Τα υπόλοιπα «Rusty Parts»... κατά πόσον ταυτίζονται οι θέσεις σας;
Βαγγέλης: Δεν γίνεται διαφορετικά. Έχουμε μεγαλώσει, μεγαλώνουμε παιδιά, οι δουλειές μας είναι σκληρές, δεν είμαστε και πιτσιρικάδες. Απλά απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε κι είμαστε εντελώς συνειδητοποιημένοι για το μέλλον του συγκροτήματος. Φανταστείτε πως για να κάνουμε μια τρίωρη πρόβα πρέπει να δημιουργηθεί ένα σχέδιο μάχης. Τρεις διαφορετικές πόλεις, πολύς δρόμος, πολύς χρόνος, παρ 'όλα αυτά δυο-τρεις φορές το μήνα θα κάνουμε πρόβες. Είναι βασική μας ανάγκη. Θα το κρατήσουμε με νύχια και με δόντια γιατί είμαστε ακόμα νέοι και το μέλλον μας διαγράφεται λαμπρό! (ζητωκραυγές και χειροκροτήματα!)
MMB: 9 Φεβρουαρίου An Club, 30 χρόνια Merlin's Music Box…
Βαγγέλης: Tι να πω; Σεβασμός, μόνο! Είμαι φανζινάς φανατικός, έχω μια αποθήκη με κούτες από fanzines. Είχαμε κι εμείς το δικό μας φανζίν στην πόλη, τη “Βρωμιά” Δεν ξέρω άλλο μουσικό τύπο εκτός των φανζίν. Εννοείται πως όταν παίζεις για ένα φανζίν είναι δυο φορές χαρά. Όταν παίζεις για το Merlin's είναι τριάντα φορές χαρά! Ιστορικό φανζίν σε ιστορικό club. Μαγικές εποχές!
Στους Rusty Parts αρέσει η «παλιά μουσική και τα παλιά όργανα». Τα ψάχνουν σε παζάρια κι αγγελίες, τα αγοράζουν και τα επισκευάζουν. Ο Βαγγέλης αγαπάει τις φαρφίσες που έχουν σημάδι από τσιγάρο στα πλήκτρα τους... κι έχει κάμποσες! Οι πρόβες τους στην πραγματικότητα διαρκούν από τρεις ως πέντε ώρες γιατί «φτιάχνουμε μεζεδάκια και τσιμπάμε, πίνουμε κάνα κρασάκι, έτσι, να περνάει η ώρα»…
Εβίβα παιδιά!
Ραντεβού στις 9 Φλεβάρη…
Οι Rusty Parts είναι:
Μιχάλης Παπαθανασίου Φωνή/Κιθάρα
Νίκος Δέλλας Μπάσο
Μάκης Κωστόπουλος Ντράμς
Βαγγέλης Τσακμάκης Φαρφίσα
Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
Γιάννης Κλειδής - Έλενα Παλαιολόγου
Εκείνος Σχολή Σταυράκου στην Αθήνα. Εκείνη Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης στα Γιάννενα. Ένας φίλος που έφυγε στα καράβια και το Rock'n'Roll τους ένωσε. Το Garage Punk και μια Αθλητική Ένωσις ήταν, είναι και θα είναι το κερασάκι στην τούρτα της κοινής τους ζωής..!
