Γράφει ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΣ
Δεύτερη φουρνιά επανεκδόσεων για τους Legendary Pink Dots από την Metropolis Records με δύο ακόμα άλμπουμ από την καλύτερη εποχή τους στην Play It Again Sam. Είχαν προηγηθεί το προηγούμενο καλοκαίρι το Any Day Now του 1988 και το Shadow Weaver του 1992. Αυτή τη φορά έρχονται το The Golden Age του 1989 (το αμέσως επόμενο από το Any Day Now στην κανονική τους δισκογραφία) και το Malachai που είναι η συνέχεια και το δεύτερο μέρος του Shadow Weaver. Σε γενικές γραμμές πρόκειται μάλλον για τις καλύτερες επανεκδόσεις των Legendary Pink Dots που έχουμε δει μέχρι στιγμής μιας και κάποιες σποραδικές περιπτώσεις πριν από 20 περίπου χρόνια και δύσκολες πλέον είναι αλλά και ακριβές. Στην περίπτωση της Metropolis όμως οι επανεκδόσεις αυτές έρχονται πάντα με έξτρα υλικό και κυκλοφορούν τόσο σε CD όσο και σε βινύλιο. Την ίδια στιγμή δεν έχουμε εντοπίσει κάποια πρόθεση της εταιρείας να επανακυκλοφορήσει και τα υπόλοιπα albums τον LePiDots στην Play It Again Sam αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί. Και μιας και αυτές οι δύο φουρνιές των επανεκδόσεων έρχονται τόσο κοντά η μία με την άλλη μπορούμε να ρίξουμε μία ματιά σε όλες μαζί.
Η περίοδος της Play It Again Sam (που καλύπτει χοντρικά τη δεκαετία ‘85-’95) είναι η πιο δημιουργική του group και ξεκινάει εντυπωσιακά με το διπλό άλμπουμ Asylum, στο οποίο πλέον οι LePiDots τελειοποιούν όλα τα μέχρι εκείνη τη στιγμή ανολοκλήρωτα στοιχεία τους που είχαν εμφανιστεί στις προηγούμενες ηχογραφήσεις τους σε αγγλικό έδαφος και συνεχίζεται μία χρονιά μετά με το αισθητά κατώτερο Island Of Jewels.
Το 1988 έρχεται η σειρά του πολύ καλού Any Day Now. Πρόκειται μάλλον για το καλύτερο άλμπουμ τους μέχρι εκείνη τη στιγμή (μαζί με το Asylum) που περιλαμβάνει και το κατά τη γνώμη μου καλύτερο τραγούδι τους True Love. Το CD της Metropolis συμπληρώνει σοφά την αρχική βινυλιακή έκδοση του άλμπουμ με τα τρία τραγούδια του 12ʺ Under Glass (κάτι το οποίο συνέβαινε και με το αρχικό CD του ’88) μόνο που εδώ έχουμε μία ακόμα προσθήκη, το θαυμάσιο Neon Gladiators που είχε εμφανιστεί μόνο στην συλλογή Stone Circles προορισμένη αποκλειστικά για την αμερικανική αγορά. Όσο για το διπλό βινύλιο της Metropolis το υπάρχον tracklist απλώνεται στις τρεις πλευρές του βινυλίου, ενώ προστίθεται μία ακόμα με κάποια παρελκόμενα από τις ηχογραφήσεις του LP που έχουν εμφανιστεί στο επίσημο bootleg Any Day Now Secrets χωρίς όμως να παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον μιας και αποτελούν μάλλον πρωτόλεια και κυρίως οργανικά κομμάτια.
Το The Golden Age ακολουθεί ένα χρόνο μετά. Κατώτερο από τον προκάτοχό του με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και πιο εσωστρεφές στιχουργικά κλείνει τη δεκαετία του ’80, μία δεκαετία αναζήτησης αλλά και ωρίμανσης για το γκρουπ. Το αρχικό CD της Play It Again Sam όσο και αυτό εδώ της Metropolis συμπληρώνονται Από το 12ʺ Blacklist της ίδιας χρονιάς. Το διπλό βινύλιο περιλαμβάνει μία ακόμα πλευρά με 5 επιπλέον τραγούδια εκείνης περίπου της εποχής από διαφορετικές πηγές προέλευσης.
Η καινούργια δεκαετία θα μπει με μια ηχητική αλλαγή κατεύθυνσης όπου σταδιακά το ηλεκτρονικό και κάποτε industrial στοιχείο τους δίνει τη θέση του στην σκοτεινή νεοψυχεδέλεια. Τα φυσικά όργανα παίρνουν κεφάλι, μπόλικα έγχορδα προστίθενται ενώ ο Barrett συνεχίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Edward Ka-Spel. To The Crushed Velvet Apocalypse του 1990 είναι κατά τη γνώμη μου το καλύτερο άλμπουμ τους ενώ το Maria Dimension ακολουθεί στα ίδια χνάρια με αρκετό ενδιαφέρον.
Το Shadow Weaver του 1992, που όπως είπαμε επανεκδόθηκε το καλοκαίρι, είναι ένα απ’τα καλύτερά τους και τους βρίσκει σε μεγάλες συνθετικές και στιχουργικές στιγμές. Το CD του ’92 και η τωρινή επανέκδοση έχει δυο έξτρα τραγούδια ενώ το διπλό βινύλιο περιλαμβάνει ένα ακόμα απ’τα ίδια sessions.
Και τέλος το Malachai (η συνέχεια του Shadow Weaver όπως είπαμε) κλείνει αυτή τη σειρά των επανεκδόσεων. Όχι τόσο ενδιαφέρον όσο το πρώτο μέρος ωστόσο στα ίδια ηχητικά και θεματολογικά μονοπάτια. Ένα έξτρα κομμάτι για το CD σε σχέση με το αρχικό βινύλιο ενώ το διπλό βινύλιο της Metropolis προσθέτει ακόμα ένα.
Να συμπληρώσουμε ότι η περίοδος της Play It Again Sam θα κλείσει με ένα ακόμα άλμπουμ το αρκετά ενδιαφέρον 9 Lives To Wonder.
Συνοπτικά θα μπορούσα να πω ότι για την δεκαετή περίοδο της Play It Again Sam συστήνω ανεπιφύλακτα τα Asylum / Any Day Now / The Crushed Velvet Apocalypse και Shadow Weaver. Για όσους βέβαια θέλουν να προχωρήσουν περισσότερο οι ήδη μυημένοι θα ξέρουν ότι η δισκογραφία των LePiDots είναι ένα σκέτο χάος που αποτελείται εκτός απ’τα κανονικά άλμπουμ τους και από πλήθος συλλογές με ακυκλοφόρητο υλικό, live ηχογραφήσεις, demos και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Και όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επεκταθούμε στα σόλο του Edward Ka-Spel ή στους πολύ ενδιαφέροντες Tear Garden (σχήμα που έκανε με τον Cevin Key των Skinny Puppy).
Ευτυχώς όμως η επίσημη ιστοσελίδα τους έχει μια αρκετά διαφωτιστική και λειτουργική δισκογραφία ενώ η σελίδα τους στο bandcamp είναι φουλ ακόμα και με υλικό που δεν υπάρχει σε φυσικό format!
Θανάσης Ζελιαναίος
Γεννήθηκα το 1973 και μέχρι τώρα παραμένω αθεράπευτα ερασιτέχνης σε όλα εκείνα τα πράγματα που κάνουν τη ζωή να έχει νόημα. Κινούμενος ανάμεσα στη μουσική και το σινεμά έχω το παράξενο χούι να βαριέμαι εύκολα, να αλλάζω ενδιαφέροντα αλλά πάντα να παραμένω εραστής των δυο παραπάνω τρόπων έκφρασης σε όλες τις μορφές της. Που και που γράφω και καμιά αράδα για όλα αυτά.
Θανάσης Ζελιαναίος
Γεννήθηκα το 1973 και μέχρι τώρα παραμένω αθεράπευτα ερασιτέχνης σε όλα εκείνα τα πράγματα που κάνουν τη ζωή να έχει νόημα. Κινούμενος ανάμεσα στη μουσική και το σινεμά έχω το παράξενο χούι να βαριέμαι εύκολα, να αλλάζω ενδιαφέροντα αλλά πάντα να παραμένω εραστής των δυο παραπάνω τρόπων έκφρασης σε όλες τις μορφές της. Που και που γράφω και καμιά αράδα για όλα αυτά.
Θανάσης Ζελιαναίος
Γεννήθηκα το 1973 και μέχρι τώρα παραμένω αθεράπευτα ερασιτέχνης σε όλα εκείνα τα πράγματα που κάνουν τη ζωή να έχει νόημα. Κινούμενος ανάμεσα στη μουσική και το σινεμά έχω το παράξενο χούι να βαριέμαι εύκολα, να αλλάζω ενδιαφέροντα αλλά πάντα να παραμένω εραστής των δυο παραπάνω τρόπων έκφρασης σε όλες τις μορφές της. Που και που γράφω και καμιά αράδα για όλα αυτά.
