Γράφει και σταχυολογεί ο Γιάννης Καστανάρας
Η Frida Kahlo (Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón, 6 Ιουλίου 1907 - 13 Ιουλίου 1954), μια από τις σπουδαιότερες καλλιτέχνιδες του Μεξικού, γνωστή κυρίως για τις πρωτοποριακές αυτοπροσωπογραφίες της με τα θαυμάσια χρώματα που ασχολούνται με θέματα όπως το ανθρώπινο σώμα και το θάνατο. Αν και πολλοί την κατατάσσουν στους σουρεαλιστές, η ίδια αρνιόταν κάθε επιρροή από το κίνημα αυτό. Εκτός από το έργο της, η Kahlo ήταν ενεργή κομμουνίστρια, είχε μια θυελλώδη σχέση με τον μεγάλο ζωγράφο τοιχογραφιών Diego Rivera (παντρεύτηκαν το 1929, χώρισαν το 1939 και ξαναπαντρεύτηκαν το 1940), ενώ ήταν προσωπική φίλη του Τρότσκι στη διάρκεια της εξορίας στο Μεξικό.
Δεν μου καίγεται καρφάκι τι πιστεύει ο κόσμος. Γεννήθηκα σκύλα, γεννήθηκα ζωγράφος, γεννήθηκα γαμημένη. Με τον τρόπο μου όμως ήμουν χαρούμενη. Εσείς δεν καταλαβαίνετε τι είμαι. Είμαι έρωτας. Είμαι ηδονή, είμαι ουσία, είμαι ανόητη, είμαι αλκοολική, είμαι πεισματάρα. Είμαι. Απλώς είμαι… Εσείς όμως είστε όλοι μαλάκες…
Πρέπει να παλέψω μ’ όλη μου τη δύναμη έτσι ώστε με τα λίγα θετικά πράγματα που μου επιτρέπει η υγεία μου να μπορώ να βοηθήσω την επανάσταση. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος για να ζω…
Παλιά πίστευα ότι ήμουν ο πιο παράξενος άνθρωπος του κόσμου, αλλά μετά σκέφτηκα πως θα πρέπει να υπάρχει κάποια που θα αισθάνεται το ίδιο αλλόκοτη και ελαττωματική. Την φαντάζομαι και φαντάζομαι πως κι εκείνη θα πρέπει να με σκέφτεται από εκεί που βρίσκεται. Λοιπόν, ελπίζω ότι αν είσαι κάπου και διαβάζεις αυτό, να ξέρεις ότι, ναι, εγώ είμαι εδώ και είμαι το ίδιο παράξενη με σένα…
Στη ζωή μου υπέφερα από δυο μεγάλα ατυχήματα. Το ένα είναι όταν με χτύπησε ένα τραμ… Το άλλο ήταν ο Ντιέγκο Ριβέρα. Ο Ντιέγκο ήταν το χειρότερο…
Σ’ αγαπώ περισσότερο από την επιδερμίδα μου κι ακόμα κι αν εσύ δεν μ’ αγαπάς με τον ίδιο τρόπο – αλλά τουλάχιστον με αγαπάς, έτσι δεν είναι; Κι αν όχι, πάντα θα ελπίζω ότι θα με αγαπήσεις και αυτό μου φτάνει. Να νιώσεις λίγη αγάπη. Σε λατρεύω…
Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από τη ζωγραφική, αλλά είναι πολύ δύσκολο να το κάνεις καλά…
Ο καθρέφτης! Ο δήμιος της ζωής μου!
Η Frida και ο Diego Rivera
Δεν ξέρω αν οι πίνακές μου είναι ή δεν είναι σουρεαλιστικοί, αλλά είμαι σίγουρη ότι είναι η πιο έντιμη έκφραση της ύπαρξής μου…
Τίποτε δεν είναι απόλυτο. Τα πάντα αλλάζουν, τα πάντα κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά…
Η ανθρωπότητα φτιάχνει μόνη της το πεπρωμένο της κι αυτό το πεπρωμένο είναι η γη. Την καταστρέφουμε έτσι ώστε να μην υπάρχει πια πεπρωμένο…
Η ζωγραφική μου μεταφέρει μέσα της το μήνυμα του πόνου.
Νόμιζαν ότι ήμουν σουρεαλίστρια, αλλά δεν ήμουν. Ποτέ μου δεν ζωγράφιζα όνειρα. Πάντα ζωγράφιζα τη δική μου πραγματικότητα.
Σου αξίζει ένας εραστής που σε θέλει αχτένιστη, για, όλα και για όλους τους λόγους που ξυπνάς βιαστικά το πρωί επειδή οι δαίμονες σ’ έχουν αφήσει ξάγρυπνη. Σου αξίζει ένας εραστής που σε κάνει να νιώθεις ασφαλής, που μπορεί να καταβροχθίσει ολόκληρο τον κόσμο όταν περπατάτε μαζί χεράκι χεράκι. Κάποιος που πιστεύει ότι η αγκαλιά του γίνεται ένα με την επιδερμίδα σου. Σου αξίζει ένας εραστής που θέλει να χορεύει μαζί σου, που βρίσκεται στον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάζει τα μάτια σου και που δεν κουράζεται στιγμή να μελετά τις εκφράσεις σου. Σου αξίζει ένας εραστής που σε ακούει όταν τραγουδάς, που σε στηρίζει όταν κλονίζεσαι, που σέβεται την ελευθερία σου. Που πετάει μαζί σου και δεν φοβάται να πέσει. Σου αξίζει ένας εραστής που διώχνει τα ψέματα και σου φέρνει ελπίδα, καφέ, και ποίηση…
Δεν πιστεύω ότι οι όχθες ενός ποταμιού υποφέρουν επειδή αφήνουν το ποτάμι να κυλάει, ούτε ότι η γη υποφέρει εξαιτίας των βροχών, ούτε ότι το άτομο υποφέρει επειδή αφήνει την ενέργειά του να δραπετεύσει. Έτσι όπως το σκέφτομαι, όλα έχουν το φυσικό τους αντιστάθμισμα…
Η Frida με τον Τρότσκι
Το πιο ενδιαφέρον για τα δήθεν ψέματα του Ντιέγκο είναι ότι, αργά ή γρήγορα, εκείνοι που περιλαμβάνονται στη φανταστική ιστορία εξοργίζονται, όχι εξαιτίας των ψεμάτων, αλλά εξαιτίας της αλήθειας που περιέχουν αυτά, η οποία τελικά πάντα θα βγει στη φόρα…
Το σημαντικότερο πράγμα για όλους στη χώρα των γκρίνγκος, είναι να είσαι φιλόδοξος και να γίνεις «κάποιος», και εγώ ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή φιλοδοξία να γίνω η οποιαδήποτε…
Άξιζε τον κόπο που ήρθα εδώ μόνο και μόνο για να διαπιστώσω γιατί η Ευρώπη σαπίζει, γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν είναι άξιοι για τίποτα είναι η αιτία για όλους τους Χίτλερ και τους Μουσολίνι…
Ζωγραφίζω λουλούδια για να μην πεθάνουν ποτέ…
Μεθούσα γιατί ήθελα να πνίξω τη θλίψη μου…
Μακάρι να μπορούσα να κάνω ό, τι ήθελα κρυμμένη πίσω από τον μπερντέ της «τρέλας». Τότε: θα ζωγράφιζα πόνο, έρωτα και τρυφερότητα, θα γελούσα όσο ήθελα με τη βλακεία των άλλων κι όλοι θα έλεγαν, «Μα είναι τρελή, η καημενούλα!» Πάνω απ’ όλα όμως θα γελούσα με τη δική μου βλακεία. Θα έχτιζα τον κόσμο μου ενόσω ζούσα, θα ήμουν σε συμφωνία με όλους τους κόσμους. Η μέρα, η ώρα, ή η το λεπτό που θα ζούσα θα ήταν δικά μου και όλων των άλλων – η τρέλα μου δεν θα ήταν μια απόδραση από την «πραγματικότητα».
Ελπίζω η «έξοδος» να είναι χαρούμενη και εύχομαι να μην ξαναγυρίσω ποτέ…
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
