Η ιδέα για το Easy Rider μου ήρθε όταν βρισκόμουν στο Τορόντο για την προώθηση του The Trip. Είχα πάρει κάνα δυο ασπιρίνες και ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας μια φωτογραφία του Marlon Brando από τον Ατίθασο. Και τότε το σκέφτηκα: ένα σύγχρονο γουέστερν με μοτοσικλέτες! Την επόμενη μέρα τηλεφώνησα στον Dennis [Hopper].

Κουβεντιάσαμε μαζί τα πάντα: ποιος θα έπαιζε τι και τους χαρακτήρες που θέλαμε. Στα μισά της όλης διαδικασίας συνειδητοποιήσαμε ότι μπορεί να είχαμε μια ταινία μεγάλου μήκους. Αργότερα, όταν ήμουν στην Ιταλία για να δω τη Jane [Fonda, την αδελφή του], μιλούσα με τον Terry Southern, ο οποίος διόρθωνε κάτι σενάρια για τον Rober Vadim. Ο Terry με ρώτησε τι έκανα κι εγώ άρχισα να του λέω για την ιδέα που αναπτύσσαμε με τον Dennis. Όταν τελείωσα, μου είπε, «Ρε συ, αυτή είναι η πιο καταπληκτική ιστορία που έχω ακούσει ποτέ. Τι σκοπεύετε να κάνετε στη συνέχεια;» Έτσι του είπα ότι ψάχναμε σεναριογράφο για να μετατρέψει την ιστορία σε σενάριο. «Εγώ είμαι ο άνθρωπός σας!» απάντησε. «Μα, Terry, του είπα, «μόνο η αμοιβή σου είναι όλος ο προϋπολογισμός της ταινίας». «Όχι», είπε, «δεν με κατάλαβες. Εγώ είμαι ο άνθρωπός σας».

Ο Terry έδωσε τον τίτλο Easy Rider [ελλην. Ξένοιαστος Καβαλάρης]. Κι ήταν υπέροχος. Και μόνο ο τίτλος είναι δύναμη, Easy Rider είναι ο όρος για τον ηλικιωμένο γκόμενο μιας πόρνης. Δεν είναι νταβατζής, αλλά ένας τύπος έχει σπιτώσει μια μικρούλα. Επειδή κάνει «ξένοιαστο» πήδημα. Αυτό συνέβαινε στην Αμερική – η Ελευθερία είχε γίνει πόρνη και ολόκληρη η χώρα την πηδούσε «ξένοιαστα».
Αγοράσαμε τις μοτοσικλέτες από το Αστυνομικό Τμήμα του Λος Άντζελες και είχα εκείνη την παλαβή ιδέα να επιμηκύνω το μπροστινό άκρο με κλίση 45 μοίρες. Ήταν απίθανο! Το πρόβλημα είναι ότι το κάθισμα βρίσκεται ακριβώς πάνω στον σκελετό. Δεν υπάρχει μαξιλαράκι. Ο Jack [Nicholson] ήξερε να καβαλάει μηχανές, αλλά το να καβαλάς πίσω από κάποιον είναι πάντα ζόρικο κι όταν το μπροστινό άκρο κουνιόταν λιγάκι τρελά, τα γόνατά του χώνονταν κατευθείαν στην πλάτη μου. Μου έσπασε τρία αριστερά πλευρά. Το πήρα είδηση μόνον αργότερα το ίδιο βράδυ, όταν προσπάθησα να κρατήσω την ανάσα μου για να μην… εκπνεύσω κάποια «ουσία».
Στο Easy Rider όλοι είχαν τα ναρκωτικά της επιλογής τους. Ο Dennis είχε το ποτό του, ο Jack κάπνιζε τσιγαριλίκια και το συνεργείο LSD και μαριχουάνα. Στη διάρκεια του γυρίσματος, δήλωσα πως αν η ταινία έφερνε αρκετά χρήματα, θα παρατούσα την υποκριτική, θα αγόραζα ένα αγρόκτημα στη Μαδαγασκάρη και θα καλλιεργούσα μαριχουάνα και θα κάπνιζα όλη μέρα. Δεν έγινε ακριβώς έτσι, αν και η ταινία μου απέφερε αρκετά.
Αν υπάρχουν ψεγάδια στο Easy Rider, οφείλονται αποκλειστικά σε λάθη δικά μου και του Dennis. Κανείς δεν μας επέβαλε τίποτα. Έγινε ακριβώς με τον τρόπο που το θέλαμε.
Το Easy Rider ήταν κανονικό τριπάκι. Παλιά, όταν γύριζα ταινίες στο στούντιο όπως το Tammy And The Doctor, κάθε εβδομάδα έπαιρνα πολλά γράμματα θαυμαστών που έλεγαν, «Τι να κάνω;», «Πώς να μιλάω στον πατέρα μου;», «Πώς να αποφύγω την αυτοκτονία;», «Πώς πρέπει να ζω;» Κανείς πλέον δεν ζητούσε τη φωτογραφία μου, ούτε το αυτόγραφό μου.