Γράφει ο Μιχάλης Δημητρίου

Lockdown για εμένα πάει να πει απώλεια εισοδήματος, παράπονο που δεν βλέπω την παρέα μου (πόσο skype δηλαδή;), μαστερσεφιλίκι που τα τηλεοπτικά κανάλια με τους μάγειρες τους έφαγαν την κουζινική μου σκόνη κανονικότατα, βιβλίο, μουσικές (πάντα), και βασικά μουσικάρες!!! Θα μοιραστώ μαζί σας λοιπόν αυτά τα δισκάκια που με εντυπωσίασαν πολύ αυτές τις μέρες που η ζωή μου ήταν, μέσω της αθλητικής φόρμας, υπολογιστής – σαλόνι – κουζίνα, και θα το κάνω με χαρά, βγαίνουμε παρέα στις πόλεις;

Παρίσι, τα βουλεβάρτα, η ρομαντικούρα, οι γλυκιές αναμνήσεις και…εδώ σε έπιασα. Οι Versari δεν νοιώθουν από τουρισμό, είναι Παριζιάνοι και παίζουν (ας πούμε) rock music χωρίς αύριο. Θες η παράδοση των Noir Desir, θες το post-punk που έχει στήσει καρτέρι στην καινούργια δεκαετία, θες το ότι το παριζιάνικο τρίο έρχεται με πολύ μεγάλη φόρα και όρεξη; Όλα αυτά - και είσαι μέσα. Επιτέλους, εδώ είναι το post-punk της δεκαετίας που μόλις άρχισε και πού έρχεται μακριά από τους Ντιβιζιονισμούς των περασμένων ετών!

Γενικά, το λέω σε όλες και σε όλους, αλλά και ξεδιάντροπα στον ρ/φ αέρα, ότι αν υπάρχει ένα αντίπαλο δέος στην ροκ ιστορία της ευρύτερης Καλιφόρνιας, τότε αυτή η «απειλή» δεν υπήρξε ποτέ από την ανατολική ακτή αλλά από τα γειτονάκια τους στα βόρια σύνορα με το Όρεγκον, δηλαδή από το «παράξενο» Πόρτλαντ. Εννοείται πως ό,τι μπαίνει στην CA από το OR διαχρονικά δημιουργεί μεγάλες εντυπώσεις στους σερφάδες και φυτιλιάζει έναν υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα στις δύο πολιτείες που τις χωρίζει μισή παραλία αμερικάνικου μεγέθους. Οι Bedrooms λοιπόν από το Portland, ήρθαν με θράσος να ξαναφτιάξουν το post-punk της γενιάς τους και γιατί όχι, και της υπόλοιπης δυτικής ακτής!

Ωκεανία, Αυστραλία, Αδελαΐδα. Ό,τι και να σας λένε οι Αυστραλοί να μην το παίρνετε και πολύ τοις μετρητοίς. Παράξενος τόπος, με παράξενη φύση, και με παράξενους νεολαίους που έχουν όμως ένα μεγάλο ατού: ασχολούνται με τη μουσική σε υπερθετικό βαθμό (μπράβοοοο!) και οι ροκάδες νεολαίοι όταν άνοιξαν το γκαράζ του σπιτιού του παππού και του μπαμπά, βρήκαν όλα τα παραφερνάλια που χρειάζονταν για να καταστρέψουν τον κόσμο - τύμπανα, κιθάρες, καλώδια, μικρόφωνα, όλα σκονισμένα, και ήδη από τη δεκαετία του ‘70. Ποιος τους πιάνει! Οι Divebar Youth μας λένε ότι παίζουν indie rock… αλήθεια τώρα, indie rock;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχουμε και τους Occults από το Μπρίσμπεϊν να μας δουλεύουν κανονικά και να κάνουν κάποιος ραδιοφωνίστες των Αθηνών να ψάχνονται με την πάρτη τους. Τα παιδιά αυτά,που λέτε, λένε ότι ασχολούνται με το post-punk. Μάλιστα, ΟΚ. Δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς τι εννοεί αυτό το τρίο από το Australis, αλλά το όλο άκουσμα μάλλον (μάλλον δηλαδή) παραπέμπει σε ένα καινούργιο υβρίδιο σαν να ακούμε κάτι του στυλ: Australian Surf Deathrock (rules), απλά πράγματα δηλαδή δεν τρέχει και τίποτα… Post-punk ε; Καλά... μόνο που ολόκληρο το Celebration LP είναι μία γλυκύτατη πίσσα!

 Οccults

Στις 22 Ιουνίου έρχεται το καινούργιο άλμπουμ Sun Racket από τους Throwing Muses. Mε το ίδιο line-up του θρυλικού University LP, με ορεξάρα αλλά και με νεύρα για τη γενικότερη κατάσταση στη χώρα τους, το πρώτο δείγμα “Dark Blue” είναι πέρα για πέρα εντυπωσιακό. Στο χωριό μου, την Αθήνα, οι παλιές κυρίες όταν το έκανα test drive μου είπαν «Βρε, ππαιδάκι μου, αυτό είναι pure American alternative rock, πωπω τι μας έκανες τώρα». Αυτό μου είπαν, και ακούστε το!

Ο κύριος Victor DeLorenzo, ιδρυτικό μέλος των Violent Femmes και εξαιρετικός καλλιτέχνης, το 1993 αποχώρησε από το συγκρότημα για να κάνει σόλο δίσκους, με το ΕP "Tranceaphone" να είναι η πρώτη του ηχογράφηση από το 2013 και η έκτη κυκλοφορία του συνολικά. Η επιτυχία ενός δίσκου συνίσταται κυρίως στο αν μετά την πρώτη ακρόαση θα μπει στο replay αυτόματα, και εδώ ο συγκεκριμένος δίσκος μου έβαλε και ποτάκι επίσης. Τι μουσική παίζει πλέον ο Victor DeLorenzo; Aπλά, All Americana Alternative!

Oι Denudes από Μαϊάμι, κυκλοφόρησαν νέο υλικό τον περασμένο Ιανουάριο. Είναι ένα ζευγάρι που φτιάχνει post-punk μουσικές πάνω στις απαιτούμενες darkwave βάσεις και με πολύ νέο-ρομαντισμό σε όλο τους το ηχόχρωμα. Εξαιρετικός δίσκος και με πολύ κολληματικό πρώτο single, το “Le Fin Du Monde”!

Η πόλη ονομάζεται Νατάλ και είναι η πρωτεύουσα της πολιτείας Ρίο Γκράντε ντο Νόρτε στην Βραζιλία που βρέχεται από τα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού. Δεν κάνει και πολύ συχνά χειμώνα εκεί πέρα με αποτέλεσμα το surf και η παραλιακή ζωή να είναι συνήθως η ίδια η ζωή στην περιοχή. Εκεί λοιπόν από όπου έχουν βγει κάτι εντυπωσιακές σούπερ-μοντέλες, μπαλαδόροι με τη σέσουλα και ο θεούλης του μπάσκετ Oscar Schmidt, εκεί λοιπόν υπάρχει και μία παρέα μουσικών, σπουδαστών, και πολιτικά ιδιαίτερα δραστήριων νέων, που όπως με πληροφόρησαν οι ίδιοι κινούνται σαν αυτόνομη κολεκτίβα. Το μοτό τους είναι "Amor & Anarquia". Η μουσική που παίζουν καμιά δεκαριά σχήματα στην κολεκτίβα ονομάζεται Tropical Punk και το σχήμα με το οποίο κόλλησα για τα καλά είναι οι Valvulosa, αλλά μιλάμε για κόλλημα όχι αστεία!

Valvulosa

Η κυρία Helene De Thoury aka Hante. πάντα θα με στήνει στον τοίχο. Την θεωρώ το πιο πολύτιμο, ατόφιο ταλέντο μέσα από το γενικότερο synthwave/ darkwave ιδίωμα στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο γενικότερα. Πάθος, ερμηνεία, συνθέσεις που δεν ξεχνιούνται εύκολα, με δισκάρες ο ένας μετά τον άλλο, και την ζούμε και στην ακμή της. Το “In Raptures” είναι το bonus track από τον πρόσφατο δίσκο της Fierce – Remixes & More, και με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο σχόλιο της in the description. Αλλά γενικά και στις κατ' ιδίαν συνομιλίες της, η Hante είναι μονίμως ειλικρινής και αφοπλιστική, όπως και η τέχνη της άλλωστε!

---

Μιχάλης Δημητρίου

Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»
Και ψήθηκα!

 
 
 

Μιχάλης Δημητρίου

Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»
Και ψήθηκα!

 
 
 

Μιχάλης Δημητρίου

Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»
Και ψήθηκα!