Γράφει ο Μιχάλης Δημητρίου
… και τελικά εδώ έχουμε έναν από τους πιο ευφάνταστους δίσκους της χρονιάς... Αυτές θα μπορούσαν να ήταν οι τελευταίες λέξεις του κειμένου, αλλά σαν να θέλω να υπερτονίσω την αξία του δίσκου, τις έβαλα στην αρχή (κάνω συντακτικές «μαγκιές» κιόλας) για να ψαρώσεις λιγάκι και να αρχίσεις το ψάξιμο.
Το σχετικά νέο δισκογραφικό label, Polyscope από την Αθήνα μετράει μόλις δυο χρόνια παρουσίας στα πράγματα και ασχολείται κυρίως με κάθε λογής εξπεριμενταλιστές από την Ευρώπη είτε αυτοί εκφράζονται με κιθάρες, μπάσα και λοιπά παραφερνάλια είτε με συνθεσάιζερ, κουμπάκια, και άλλα machines (sic). Εκδίδει προσεγμένες δουλειές και κυρίως, είναι ένα take it or leave it label. Ή θα το παρακολουθείς στενά με ενδιαφέρον ή θα πας κάπου αλλού για να βρεις τα ενδιαφέροντα σου. Μέσα από αυτό το boutique label λοιπόν κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ των Missigno, Binary Digit Temple στις 3 Ιουλίου 2020.
Το συγκρότημα απαρτίζεται από τους Nicholas Wastor (Synthesizers, Keyboards), George Constantinou (Bass) και Jason Wastor (Drums, Synth) και στις ηχογραφήσεις συμμετείχαν οι Leonidas Sarantopoulos (Flute, Sax), Dimitris Calamaras (Guitar), και Eric Panagopoulos (Guitar). Ο δίσκος περιέχει δεκατρία κομμάτια στοχευόμενης πειραματικής μουσικής που περνάει μέσα από fusion jazz μονοπάτια πατώντας πάνω σε γερές synthesized βάσεις. Το εκπληκτικό με αυτόν το δίσκο είναι ότι επί της ουσίας προσφέρει πέραν των τεχνικών αρετών του συνόλου των μουσικών (κοινώς, παιχτρόνια), σαφέστατες pop συγκινήσεις. Χρησιμοποιώ τον όρο pop με την ερμηνεία του ως popular music και όχι ως “chart music”. Ο μουσικός προσανατολισμός των Missigno δεν είναι να καθίσουμε παρέα για να θαυμάσουμε πόσο βιρτουόζοι είναι οι παιχταράδες, αλλά να περάσουμε καλά με τη μουσική τους και τα ποτάκια μας το καλοκαίρι. Είναι εξαιρετικά κοινωνικό το όλο άκουσμα, με ατελείωτη γκρούβα, είτε αυτή υποβόσκει στα κομμάτια τους είτε είναι σε πρώτο πλάνο, ενώ ο πειραματισμός τους πάνω-κάτω και επί τα αυτά είναι πάντα με μέτρο και τόσος όσος για να μη χαθεί η μπάλα γενικότερα. Δεν θα αναφέρω άλλα σχετικά ονόματα του κλάδου επειδή δεν είναι ποτέ καλές οι τέτοιου είδους συγκρίσεις και συνειρμοί, αλλά θα αναφέρω μόνο ότι με πήγαν περισσότερο προς τη γαλλική σχολή των πειραματιστών του είδους…
Το να προσπαθήσει κάποιος να αναλύσει στο χαρτί για να εξηγήσει περαιτέρω τι ακούει νομίζω ότι είναι από περιττό έως άκυρο, μιας και αυτό που κάνουν οι Missigno είναι τόσο ευρύ και πολύχρωμο που κανείς «δάσκαλος» δεν επιτρέπεται να μπερδέψει τους ακροατές με «λογάρες» και τεχνικές αναλυσάρες. Αν θες ένα s.o.s. τότε αυτό είναι το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το "Exit, Crash" που κάπως σαν να συμπυκνώνει όλη τους την μαεστρία σε μόλις 12 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα, και είναι το μοναδικό κομμάτι του δίσκου με τέτοια διάρκεια μιας και όλα τα υπόλοιπα έχουν μέσο όρο γύρω στα 4 με 5 λεπτά. Το ότι θα ακούσεις πάρα πολλά ηχοχρώματα μέσα στο δίσκο θεώρησε το δεδομένο, από jazz ψυχεδέλεια μέχρι δανεικά από την kraut ψυχή, διαστημικές και sci fi προτάσεις από τα keyboards, μέχρι τα πιο αφαιρετικά avant-garde μουσικά τοπία. Το μόνο μειονέκτημα (αν μπορεί να θεωρηθεί έτσι) είναι ότι δεν κυκλοφορεί σε βινύλιο, γιατί τέτοιες μουσικές αποκτούν άλλη χάρη όταν ακούγονται μέσω ενός πικάπ. Όμως, όπως και να έχει, ο δίσκος μετράει πολύ και τουλάχιστον ένα άκουσμα είναι απαραίτητο.
Links:
https://www.facebook.com/polyscopemusic/
https://polyscope.bandcamp.com/album/binary-digit-temple
https://www.facebook.com/MissignoBand/
https://soundcloud.com/polyscopemusic
Μιχάλης Δημητρίου
Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»Και ψήθηκα!
Μιχάλης Δημητρίου
Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»Και ψήθηκα!
Μιχάλης Δημητρίου
Κοίτα τώρα.. όταν μου πέρασε το να γίνω αστροναύτης ή ραλίστας (γιατί έφυγε ο Senna και άφησε εμένα), και όταν δεν έγινα τελικά ροκ σταρ, ασχολήθηκα γενικότερα με τα μουσικά. Έγινα ηχολήπτης πρώτα, και μετά έγινα και ρ/φ παραγωγός (Loud Cities radio show) παράλληλα με το βίτσιο μου όπως αποδείχτηκε, μουσικός συντάκτης σε περιοδικά. Μετά από μία 3ετία σε ντόπιο έντυπο αποφάσισα να ψάξω την τύχη μου στα εξωτερικά με αποτέλεσμα να είμαι συντάκτης σε 3 αμερικάνικα μουσικά websites και σε 2 ευρωπαϊκά. Και κάπου εκεί, ήρθε ο Μάγος Merlin και μέσα από την βαριά του φωνή άκουσα αυτό, «Mike, πρέπει να επαναπατριστείς μουσικοσυντακτικώς, ψήνεσαι;»Και ψήθηκα!
