Όταν άκουσα για πρώτη φορά τους Ramones, τους ερωτεύτηκα με τη μία. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπήρχε ένα συγκρότημα που έπαιζε με τέτοια ενέργεια και με τόση ένταση – σε κάθε τραγούδι. Ήταν πολύ εντυπωσιακό και ο κόσμος δύσκολα μπορεί να εκτιμήσει πώς ήταν η ατμόσφαιρα εκείνη την εποχή. Αν καλοσκεφτείτε τι συνέβαινε στα μέσα των σέβεντις, ήταν πραγματικά πρωτόλειο και οι Ramones προκαλούσαν δέος σε πολλούς. Ήταν προκλητικοί και πολλές φορές χλεύαζαν τις προκατειλημμένες απόψεις των ανθρώπων για τον σωστό τρόπο προσέγγισης του rock and roll. Είχα κι εγώ τη δική μου ανάλογη εμπειρία κι έτσι μπορούσα να ταυτιστώ.
Οι Runaways αντιμετώπισαν παρόμοιες συμπεριφορές στην προσπάθειά τους να παίξουν rock and roll. Διάβασα για τους Ramones το 1975, περίπου την εποχή που φτιάχνονταν οι Runaways. Ήμουν ακόμα έφηβη και ζούσα στο Λος Άντζελες, οπότε δεν μου ήταν ακόμα εύκολο να τους πετύχω στο δρόμο ή σε κάποιο κλαμπ. Θυμάμαι ότι ο Τύπος προσπαθούσε να ανακαλύψει ομοιότητες ανάμεσά μας επειδή βρισκόμαστε σε διαφορετική ακτή και κατά κάποιον τρόπο εμφανιστήκαμε σχεδόν ταυτόχρονα. Νομίζω ότι εκείνη την εποχή η καταξιωμένη – και προβλεπόμενη – παλιομοδίτικη μουσική σκηνή είχε εξαπολύσει μια επίθεση και στις δυο μπάντες. Χαίρομαι που βοήθησα σε αυτό…
Το 1978, οι Ramones και οι Runaways πραγματοποίησαν μια τρίμηνη περιοδεία σε όλη τη χώρα ταξιδεύοντας με βανάκια. Ήταν από τους καλύτερους μήνες της ζωής μου. Κάθε νύχτα μας ξετρέλαινε αυτό που κάναμε, μας ξετρέλαινε η μπάντα που βλέπαμε, ξέραμε την κάθε νότα από κάθε τραγούδι. Θυμάμαι έντονα να τους παρακολουθούμε από το πλάι της σκηνής. Το πόδι του Dee Dee ανεβοκατέβαινε μετρώντας ασταμάτητα, τη μια νύχτα μετά την άλλη. Μερικά μέρη που παίζαμε ήταν τόσο μικρά που έμοιαζε απίστευτο. Ήσουν τόσο κοντά στη μουσική, θαρρείς και βρισκόσουν πάνω στη σκηνή μαζί με την μπάντα. Ήταν ένα από τα απίθανα πράγματα που βιώνεις σαν έφηβη και θέλεις να προσηλωθείς σε αυτό, να απορροφήσεις και την παραμικρή λεπτομέρεια για όλα όσα συνέβαιναν. «Να θυμάσαι ότι αυτό είναι κάτι μοναδικό», μονολογούσα. «Θα έρθει και θα φύγει πριν καν το καταλάβεις – και αυτό θα είναι όλο». Ακόμα κι έτσι όμως, ήταν πολύ δύσκολο να το κάνεις. Προσηλώνεσαι στο κάθε λεπτό αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό.
Ήταν φανταστικό και συνάμα αστείο, επειδή σε όποιο μέρος της χώρας κι αν ήμασταν, ένα πράγμα ήταν πάντα το ίδιο: αν το ακροατήριο γούσταρε τους Ramones, δεν γούσταρε εμάς. Κι αν γούσταρε εμάς, δεν γούσταρε τους Ramones. Όμως οι θαυμαστές που έρχονταν και γούσταραν, ανταμείβονταν και με το παραπάνω. Ήμασταν ένα αχτύπητο δίδυμο. Διεξαγάγαμε πόλεμο ενάντια στη μετριότητα – και οι δυο μπάντες μαζί. ΟιRamones φορούσαν δερμάτινα μπουφάν σαν πανοπλία κι εγώ κρατούσα την κιθάρα μου και φορούσα το δικό μου δερμάτινο. Ήταν εμείς ενάντια στον κόσμο, αλλά το διασκεδάζαμε δεόντως επειδή κάναμε αυτό που θέλαμε, όπως το θέλαμε. Νομίζω ότι τώρα αυτό το πνεύμα έχει εξανεμιστεί επειδή τότε οι καλλιτέχνες, οι ακροατές, ακόμα και το ευρύτερο κοινό, ως επί το πλείστον αισθάνονταν μεγαλύτερη συνάφεια, τη στιγμή που στην ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής κυριαρχούσε έντονος ανταγωνισμός. Ήμασταν αδελφές ψυχές και το αισθανόμουν απόλυτα – νομίζω το ίδιο κι εκείνοι. Τα αγόρια ήταν λίγο μεγαλύτερα από εμένα και ήταν ξεσκολισμένα σε διάφορα στυλ τραγουδιών και στο κλασικό rock and roll. Το άκουγες στη μουσική τους. Όταν τους γνώρισα ψαχνόμουν ακόμα για επιρροές και σίγουρα οι Ramones με επηρέασαν – δε χωρά η παραμικρή αμφιβολία για αυτό. Οτιδήποτε μπιτάτο είναι κάτι που προέρχεται από αυτούς. Είχα την ευκαιρία να δω τη μουσική τους εξέλιξη και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για την εμπειρία που έζησα.
Οι Ramones έδωσαν μια μοναδική διάσταση στο rock and roll και μια αληθινά υψηλή ενέργεια που έλειπε από τη μουσική. Τότε ήταν ένας διαφορετικός κόσμος. Σήμερα, όταν οι άνθρωποι επιστρέφουν στο παρελθόν διαπιστώνουν επιτέλους πόσο ταλαντούχοι ήταν. Μερικές φορές χρειάζεται να φτάσουμε στα άκρα, όπως με τον θάνατο του καλλιτέχνη, για να ξυπνήσει ο κόσμος και να πει, «Ώπα, τι γινόταν εδώ;» Πολύ συχνά οι άνθρωποι το παραβλέπουν στην εποχή του, μήπως όμως αυτό δεν συμβαίνει πάντα με τη σπουδαία τέχνη; Είμαι βέβαιη ότι όταν οι Ramones έγιναν ευρύτερα γνωστοί και εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame το2002, μερικά μυαλά και μερικές πόρτες άνοιξαν, επειδή κι εγώ εντάχθηκα το 2015. Εντελώς ξαφνικά, άνθρωποι που κάποτε δεν γνώριζαν καν την ύπαρξή μου με πρόσεξαν αμέσως. Δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό – αλλά έτσι είναι. Χαίρομαι που είμαι από εκείνους που τους αναγνώρισαν στην εποχή τους. Χαίρομαι που ήμουν μια από αυτούς…
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
