«Νομίζουν ότι έτσι θα με πείσουν ν’ αλλάξω, αλλά απλώς με κάνουν πιο δυνατό...» (Fela Kuti)

Στις 18 Φεβρουαρίου 1977, ένας έφηβος που είχε ξυλοκοπηθεί βίαια από αστυνομικούς μεταφέρθηκε σε άσχημη κατάσταση σε ένα κτιριακό συγκρότημα της συνοικίας Μούσιν, στο Λάγος της Νιγηρίας. Το συγκρότημα που λειτουργούσε σαν ένα είδος κομμούνας λεγόταν Δημοκρατία της Καλκούτας και ιδιοκτήτης του ήταν ο περίφημος Νιγηριανός μουσικός Fela Kuti, ο οποίος το 1975 είχε διακηρύξει συμβολικά την ανεξαρτησία της δημοκρατίας του από το νιγηριανό κράτος.

Λίγο αργότερα στο κτίριο κατέφθασαν πάνοπλοι αστυνομικοί απαιτώντας την παράδοση του νεαρού στις αρχές, όμως ο Fela αρνήθηκε. «Αν θέλετε, μπορείτε να έρθετε με μπαζούκας, με τουφέκια κα με βόμβες», δήλωσε. Οι αστυνομικοί αποχώρησαν αλλά πριν περάσει πολλή ώρα χίλιοι στρατιώτες περικύκλωσαν το συγκρότημα και έβαλαν φωτιά στη γεννήτρια που τροφοδοτούσε με ρεύμα τον ηλεκτρικό φράκτη που είχε υψώσει ο Kuti για να προστατεύει τη δημοκρατία του.
Αμέσως μετά οι αστυνομικοί εισέβαλαν στο κτίριο, ξυλοκοπώντας όσους βρίσκονταν μέσα και βιάζοντας πολλές από τις γυναίκες. Ο αδελφός του Fela, ένας γιατρός που διεύθυνε την ελεύθερη κλινική της Καλκούτας, ξυλοκοπήθηκε τόσο άγρια που θα περνούσε αρκετούς μήνες καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα. Η 78χρονη μητέρα του Fela, μια πρώην ακτιβίστρια και μορφή στον αντιαποικιοκρατικό αγώνα, έσπασε το γοφό της όταν οι την έριξαν από το μπαλκόνι και πέθανε ένα χρόνο αργότερα από επιπλοκές εξαιτίας των τραυμάτων της.

Ο Fela επίσης ξυλοκοπήθηκε και λέγεται ότι σώθηκε από το θάνατο χάρη στη μεσολάβηση του επικεφαλής των στρατιωτών, ο οποίος διέταξε τους άνδρες να σταματήσουν αφήνοντάς τον Kuti αιμόφυρτο. Κατόπιν, οι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στα κτίρια και εμπόδισαν τους πυροσβέστες να την κατασβήσουν, ενώ επιτέθηκαν άγρια στους δημοσιογράφους που προσπαθούσαν να καλύψουν το περιστατικό. Η πυρκαγιά κατέστρεψε ολοσχερώς τη Δημοκρατία της Καλκούτας, συμπεριλαμβανομένης της κλινικής, του στούντιο ηχογράφησης, μουσικών οργάνων, των μάστερ τέιπς με τη μουσική του Fela, καθώς και του σάουντρακ της αυτοβιογραφικής ταινίας του, The Black President.
O Fela (λέγεται ότι όταν ο Paul McCartney τον είχε live για πρώτη φορά είχε βάλει τα κλάματα από το θέαμα) ήταν πολύ ενοχλητικός για το καθεστώς της Νιγηρίας, ένας καλλιτέχνης που ασκούσε σημαντική επιρροή όχι μόνο στη Νιγηρία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθώς κατέκρινε διαρκώς τη διαφθορά των κρατικών αξιωματούχων και στρατιωτικών και την κακομεταχείριση των Νιγηριανών πολιτών, οι προκλήσεις του απέναντι στο κράτος μέσα από τη μουσική του, ο τρόπος που ζούσε και οι άνθρωποι που τον υποστήριζαν, ήταν αγκάθια που έπρεπε να ξεριζωθούν. Και στις 18 Φεβρουαρίου 1977 η αστυνομία αντέδρασε με εκδικητική μανία…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

Ο Mick και o Mick στο πάρκο...