Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη δολοφονία του George Floyd και τις τεράστιες σε όγκο διαδηλώσεις σ’ όλο τον κόσμο κατά της αστυνομικής βίας.  Ήταν 25 Μαΐου του 2020, όταν ο - για τους φίλους και γνωστούς του- «Big» Floyd άφηνε την τελευταία του πνοή με βασανιστικό τρόπο, ασφυκτιώντας για οχτώ λεπτά κάτω από το γόνατο του αστυνομικού Derek Chauvin. Λίγα λεπτά νωρίτερα είχε κατηγορηθεί ότι χρησιμοποίησε ένα πλαστό χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων στο κατάστημα Cup Foods. Το βίντεο που κατέγραψε τη δολοφονία του και μέσα σε λίγες ώρες κυκλοφόρησε παντού, ήταν ένα βίαιο σοκ για όλο τον πλανήτη και δεν έμεινε αναπάντητο. Οι κινητοποιήσεις κατά της αστυνομικής βίας και του ρατσισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και αλλού υπήρξαν άμεσες. Το κίνημα Black Lives Matter με την εξεγερμένη παρουσία του, ξύπνησε μνήμες αντίστασης σε μία ρατσιστική Αμερική, που όπως έχει φανεί τα τελευταία χρόνια, μόνο παρελθόν δεν αποτελεί.

Το Eight Minutes (Mama) είναι ένα τραγούδι για τον George Floyd. Και είναι  το αποτέλεσμα της σύμπραξης δύο δημιουργών, του Αλέξη Καλοφωλιά (Alex K) που το ερμήνευσε και έγραψε τη μουσική και του Βασίλη Μανέλα που έγραψε τους πρωτότυπους στίχους-κείμενο στα ελληνικά, ενώ η Μαρία Μανωλέλη ανέλαβε την εύστοχη απόδοση στα αγγλικά. Ο Στέφανος Φλώτσιος (Screaming Fly, The Last Drive) έπαιξε ακουστική και ηλεκτρική κιθάρα ενώ ο Κτίρια τη Νύχτα έπαιξε πλήκτρα, έστησε τους ρυθμούς και ανέλαβε τη μίξη και την παραγωγή του κομματιού. 

Το τραγούδι είναι ο επίλογος της βραβευμένης ταινίας του δημιουργού ντοκιμαντέρ Θωμά Σίδερη, με τίτλο Let me Βreathe. Η ταινία ξεκίνησε ως προσωπογραφία της  αφροαμερικανίδας δημοσιογράφου  Joyce Davis για το πώς η ίδια βίωσε τον ρατσισμό και τον κοινωνικό διαχωρισμό τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 στον αμερικανικό νότο. Στη διάρκεια των γυρισμάτων, συνέβη η δολοφονία του G.Floyd για να μας θυμίσει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από τότε. 

Το εικαστικό μέρος του βίντεο, εμπνευσμένο απ’ την ταινία και τους στίχους του τραγουδιού, αποτελεί ένα «σκιτσογράφημα» της Γιώτας Ζουμπούλη. 

Ο Αλέξης Καλοφωλιάς και ο Βασίλης Μανέλας αφιερώνουν  το Eight Minutes (Mama) στην μνήμη των πρόσφατων θυμάτων της αστυνομικής βίας στην Ελλάδα, Βασίλειο Μάγγο και Νίκο Σαμπάνη, επιθυμώντας και οι ίδιοι να αφήσουν ένα λιθαράκι στη συλλογική μνήμη για όλους αυτούς που χάθηκαν άδικα... 

O στιχουργός του τραγουδιού Βασίλης Μανέλας μιλάει για το τραγούδι: 

Δυο τρία λόγια είναι το ελάχιστο, όταν παρακολουθείς σε σχεδόν απευθείας μετάδοση να χαλάει η ζωή... Ήταν εκείνο το βίντεο που αστραπιαία έφτασε στις οθόνες των υπολογιστών μας.. Και ήταν εκείνη η κραυγή, το σπαρακτικό Mama, που εκλιπαρούσε για ζωή. Μια αρχέγονη σύνδεση μέσα από χιλιάδες μέτρα καλώδια, του εξελιγμένου σύγχρονου πολιτισμού μας (;) κι εκείνου που ο καθένας λογίζει ως μητέρα. Και ήταν εκείνα τα λεπτά της διάρκειας του βίντεο. Οχτώ λεπτά και κάτι που όσο προχωρούσαν κάτι τελείωνε... Αρκούν για να ταπεινωθεί ένας γιγαντόσωμος άντρας, που χωρίς να προβάλει αντίσταση έδειξε τους καρπούς του να του περάσουν τις χειροπέδες; Αρκούν, για να αφαιρεθεί μια ολόκληρη ζωή; Να σβηστεί έτσι απλά, όπως ήρθε, με πόνο...;  Αρκούν. Τόσο όσο να μετατραπεί ο γιγαντόσωμος άντρας σε μικροσκοπικό έμβρυο, ύστερα σε παιδί, λίγο μετά σε έφηβο, σε ενήλικα, πάλι σε άντρα που μόνο μια λέξη «ψηλαφίζει» κάθε φορά που χάνεται σε σκοτεινό λαβύρινθο. Είναι αρκετά για να περάσει μια ολόκληρη ζωή μπροστά απ’ τα μάτια σου. Αρκετά για να ακουστεί το Mama σ’ όλες του τις εκφάνσεις.  Στο άναρθρο Mama του μωρού, στο Mama τις αγνής επιθυμίας του παιδιού, στο αντιδραστικό Mama του έφηβου, στο συμπονετικό Mama του άντρα πλέον, προς τη γερασμένη μητέρα, στο γλυκόπικρο Mama της ανάμνησης. Στο Mama του αδικημένου, που εκείνες τις μέρες μας στοίχειωσε... Σε όλα εκείνα που τελικά συμπυκνώνονται στο ένα Mama που με τη γέννα επιτρέπει στο ανθρώπινο πλάσμα να ανασάνει και που ενέχει την αιώνια ευγνωμοσύνη, του δώρου που λέγεται ζωή και την απαράμιλλη ομορφιά του βασανιστικού βίου, ταυτόχρονα.  

Οι στίχοι του τραγουδιού στα  ελληνικά: 

25η Μαΐου – 08:46

Mama

Πρώτο λεπτό
κοιτάζω γύρω, καινούριος κόσμος. Τελείωσαν οι πόνοι σου, Mama.
Σκούζω. Είμαι μικροσκοπικός. Με σηκώνουν στον αέρα. Οι γιατροί με δίνουν σ’ εσένα. Χαμογελάς,
Mama 

Δεύτερο λεπτό
μεγάλωσα Mama, δες μες. Θα με πας στο λούνα παρκ; Θα μου πάρεις εκείνο το μπλε ποδήλατο,
Mama? 

Τρίτο λεπτό,
ποιοι είναι αυτοί από πάνω μου; Δυσκολεύομαι, Mama. Θα βγω έξω, θα αργήσω παράτα με,
Mama 

Τέταρτο λεπτό
και ζορίζομαι. Δεν έκανα κάτι σπουδαίο. Μα, ούτε και το αντίθετο,
Mama 

Πέμπτο λεπτό
Έχεις μεγάλη καρδιά. Κι εγώ έχω, όλοι το λεν στη γειτονιά,
Mama 

Έκτο λεπτό
Δε χρειάζεται πια να ανησυχείς. Προσέχω τ' αδέρφια μου, χαιρετώ τους αστέγους, με φωνάζουν Big Floyd,
Mama 

Έβδομο λεπτό
Πάνε δυο χρόνια που "έφυγες" κι είναι σα να είσαι εδώ. Δυσκολεύομαι να ανασάνω. Ποιοι είναι αυτοί Mama? Τους βλέπεις, ε;
Mama? 

Όγδοο λεπτό.
Πέρασαν οχτώ λεπτά. Όλη μου η ζωή, Mama, οχτώ λεπτά. Σκούζω γιατί ζορίζομαι. Μ' ακούς; Γιατί δεν απαντάς; Είσαι δίπλα μου, όπως στο πρώτο λεπτό. Λίγα δευτερόλεπτα ακόμη, μη στεναχωριέσαι.

Κοιτάζω γύρω, καινούριος κόσμος. Τέλειωσαν οι πόνοι μου, Mama.
Με σηκώνουν στον αέρα. Ξανά μικροσκοπικός.
Οι γιατροί με δίνουν σ' εσένα.

Χαμογελάς,
Mama