Θα έλεγε κανείς ότι ο Stevie Ray Vaughan έφτασε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή για να αναζωογονήσει το ηλεκτρικό blues σε μια εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στις αρχές της επομένης, όταν οι μεγάλοι του blues είχαν σχεδόν ξεχαστεί και το hair metal, με τις λακ και στα σπάντεξ του, είχε αρχίσει να κατακλύζει τον μουσικό βιότοπο με κιθαρίστες που προσπαθούσαν (ως επί το πλείστον, μάταια) να ανακαλέσουν το πνεύμα του Jimi Hendrix. Ο Stevie Ray όμως ήταν διαφορετικός. Όσο κι αν λάτρευε τον Jimi, όσο κι αν αισθανόταν έντονα την επιρροή του στα δάχτυλά του, κοιτούσε ακόμα πιο πίσω αντλώντας ιδέες από τους Muddy Waters, Albert King, Freddie King, Chuck Berry, Lonnie Mack και Otis Rush, ενώ ενσωμάτωνε στο στυλ του ιδέες από τον Django Reinhardt, τον Kenny Burrell και τον Wes Montgomery. Και δεν ντρεπόταν να το ομολογεί...

«Για μένα, ο Django και ο Jimi έκαναν το ίδιο πράγμα με πολλούς τρόπους. Ο Django το έκανε με ακουστική κιθάρα και ο Jimi με ηλεκτρική. Κανένας από τους δύο δεν είχε να πιαστεί από κάπου, ότι έκαναν το έκαναν από μόνοι τους. Απλώς το έκαναν. Δεν υπήρχε κάποιο σχετικό βιβλίο για να διαβάσουν. Το βιβλίο το έγραψαν εκείνοι».

Ο Stevie έχτισε το όνομά του με το συγκρότημά του, τους Double Trouble, έναν ηλεκτρικό ανεμοστρόβιλο από το Όστιν του Τέξας, που κυκλοφόρησαν μια σειρά από άλμπουμ με κυρίαρχο στοιχείο τα blues και με την κιθάρα του Stevie να εκτοξεύει πύρινα βέλη. Όταν οι Double Trouble απογείωσαν την εμφάνισή τους στο φεστιβάλ jazz του Μοντρέ το 1982, κάμποσους μήνες πριν κυκλοφορήσει το ιστορικό ντεμπούτο τους, Texas Flood, ο David Bowie τον κάλεσε να παίξει κιθάρα στα περισσότερα κομμάτια του Let's Dance (αν και στη συνέχεια ο Stevie αρνήθηκε να περιοδεύσει με τον Bowie και προτίμησε να επιστρέψει στο συγκρότημά του). Το Texas Flood ακολούθησαν άλλα δυο εξαιρετικά άλμπουμ, τα Couldn’t Stand The Weather (1984) and Soul To Soul (1985). 

Ο αλκοολισμός ανέκαθεν ήταν μια σοβαρή ασθένεια των μουσικών, και ο Vaughan σύμφωνα με τον ίδιο, έπινε από τα έξι (!) του, αρχίζοντας κρυφά με τα ποτά του πατέρα του. Μετά το τρίτο άλμπουμ κατέρρευσε πνευματικά και σωματικά (και με τη βοήθεια της κοκαΐνης) και η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Ωστόσο, προσπάθησε σκληρά να επανέλθει, μπήκε σε κλινική αποτοξίνωσης στο Λονδίνο και το 1989 επέστρεψε με ένα τέταρτο δυναμίτη που είχε τίτλο In Step. Όμως η μοίρα είχε πολύ διαφορετικά σχέδια για τον σπουδαίο Αμερικανό κιθαρίστα και η απόφασή της ήταν θανάσιμη: στις 27 Αυγούστου 1990, έχοντας ολοκληρώσει μια συναυλία στο Ιστ Τρόι του Ουισκόνσιν με ένα φοβερό encore στο «Sweet Home Chicago» του Robert Johnson παρέα με τον Eric Clapton, τον Buddy Guy, τον αδελφό του Jimmie Vaughan, και τον Robert Cray, επιβιβάστηκε σε ένα ελικόπτερο, το οποίο σχεδόν αμέσως μετά την απογείωσή του συνετρίβη σε μια λοφοπλαγιά παρασύροντας στο θάνατο τον 35χρονο Stevie και άλλους τέσσερις επιβάτες...