Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
Η τρέλα μπορεί να μην πάει στα βουνά, σίγουρα πάντως βρίσκεται στα γονίδια του Lars Ulrich, του ντράμερ των Metallica, αφού οι δυο γιοι του από τη δεύτερη σύζυγό του (ο τρίτος, με την τρίτη του, είναι ακόμα μικρούλης), αποφάσισαν να ακολουθήσουν τα χνάρια του πατέρα τους σχηματίζοντας ένα εκρηκτικό δίδυμο που σίγουρα κάνει τον μπαμπά τους περήφανο (μπορεί και λίγο ζηλιάρη…)
Οι Taipei Houston, λοιπόν, δηλαδή ο Myles Ulrich (τύμπανα/κιθάρα) και ο Layne Ulrich (φωνή/μπάσο) «γεννήθηκαν» το καλοκαίρι του 2021 κάπου στη Βόρεια Καλιφόρνια και τον Νοέμβριο του 2022, έχοντας πλέον μετακομίσει το Λος Άντζελες και δίνοντας τις πρώτες τους συναυλίες (την πρώτη τους στις 9 Σεπτεμβρίου 2021), κυκλοφόρησαν μέσω της C3 Records το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο Once Bit Never Bored: ένα δυναμίτη εννέα κομματιών που η εντύπωση που αφήνει στο πρώτο άκουσμα είναι ένας καταιγιστικός συνδυασμός ανάμεσα στους White Stripes και τους Blues Explosion του Jon Spencer, με δόσεις από Kills, Royal Trux και όλα τα συναφή – αλλά με ανανεωμένη φρεσκάδα. Τα δυο αδέλφια έχουν μελετήσει καλά το μάθημά τους, φαίνεται πως έχουν ήδη διαμορφωμένες ιδέες για την πορεία που θέλουν να ακολουθήσουν και, όσο βαρύ κι αν είναι το όνομα του πατέρα τους, δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη ανάγκη (τουλάχιστον ως προς τον ήχο) από τις συμβουλές του.
«Για εμάς, Taipei Houston σημαίνει να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα από κάθε άποψη. «Ζούμε σε μια εποχή γεμάτη δύσκολες και σύνθετες προκλήσεις σε ακραίο βαθμό. Η τεχνολογία εγκλωβίζει τον κόσμο όλο και περισσότερο, η πολιτική πολώνεται διαρκώς, ενώ οδεύουμε προς την κλιματική καταστροφή. Αυτή η μουσική γεννήθηκε και αναπτύχθηκε μέσα από το σύγχρονο βουητό του ψηφιακού άγχους που βιώνουμε όλοι και είναι ένας τρόπος απόδρασης από αυτό το συναίσθημα – έστω και για μια στιγμή».
Οι Taipei Houston ήρθαν για να μείνουν. Το Once Bit Never Bored είναι σύγχρονο garage rock, φαζαριστό και γκράντζι, με εναλλαγές που ξαφνιάζουν, φωνητικά που απαιτούν την προσοχή σου – ένα οργανωμένο, δεξιοτεχνικό χάος που δαγκώνει και δεν γίνεται ποτέ βαρετό, σφυροκοπώντας ασταμάτητα τα αυτιά σου μέχρι να εξαντληθούν και να ικετεύουν για λίγη ανάπαυλα. Και μετά, πάλι από την αρχή…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
Το «Anti-Hero» των Kemerov ξεβράζεται κατευθείαν από τον πάτο της Κόλασης...
Party Dozen: Παραλογισμός και αυτοσχεδιασμός για σαξόφωνo και τύμπανα...
Mark Lanegan: «Μη με ξυπνάτε, κοιμάμαι» - Σημειώσεις επιδημίας…
