Το 1975 η Marlene είχε σπάσει το πόδι της και είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει οριστικά το αγαπημένο της «σανίδι», ενώ είχε περάσει σχεδόν μια 20ετία από τον τελευταίο της «ομιλούντα» ρόλο σε κινηματογραφική ταινία. Ωστόσο, τα 250.000 δολάρια για γυρίσματα δυο ημερών που της πρόσφεραν το 1978 οι παραγωγοί του «Just a Gigolo» για μια σύντομη, cameo εμφάνιση στην ταινία, φαίνεται πως ήταν αρκετά ως κίνητρο για να δεχτεί.
Ο βασικός πρωταγωνιστής, ο David Bowie (στο δεύτερο κινηματογραφικό του ρόλο μετά το μετριότατο «The Man Who Fell To Earth», δυο χρόνια νωρίτερα), ήταν ενθουσιασμένος με την προοπτική να παίξει δίπλα στη μεγάλη Γερμανίδα ντίβα που είχε εγκαταλείψει τη Γερμανία λίγο πριν την άνοδο του Χίτλερ (συμβάλλοντας αργότερα με τον τρόπο της στον αγώνα εναντίον του ναζισμού) για να σαρώσει το Χόλυγουντ στις δεκαετίες του ’30 και του ’40, πριν τελικά αποφασίσει να αφοσιωθεί στο θέατρο. Μάταιες ελπίδες. Ο David, έχοντας πίσω του (και μπροστά του, αν και χαμηλότερα) βουνά από κοκαΐνη, μια περιοδεία ως session πιανίστας του Iggy, τα 2/3 των «βερολινέζικων άλμπουμ» του με τον Brian Eno, και ετοιμάζοντας το τρίτο και τελευταίο , δεν βρέθηκε ποτέ στο πλατό μαζί με τη μεγάλη πρωταγωνίστρια, ούτε καν στην ίδια πόλη: οι σκηνές της Marlene γυρίστηκαν στο Παρίσι και οι δικές του στο Βερολίνο, πριν μονταριστούν μάλλον άτσαλα για να ταιριάξουν στο σενάριο μιας ταινίας που... χμ... εντάξει.... Αυτός ήταν ο τελευταίος ρόλος της απαστράπτουσας Marlene, η οποία θα περνούσε τα υπόλοιπα 14 χρόνια του βίου της κλεισμένη στο σπίτι της στο Παρίσι γράφοντας βιβλία και τηλεφωνώντας σε μια πληθώρα ανθρώπων, από το βιογράφο της μέχρι τον πρώην πρόεδρο της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ…
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
