Γράφει ο Μιχάλης Κοκολόγος
Ο Τραγουδιστής έμεινε με τιs δηλώσειs και με τα μεγάλα λόγια όπωs τόσοι και τόσοι από σαs ή από εμάς που είμαστε εσείς. Οι υπόλοιποι σιώπησαν για πολλά χρόνια ωs που...
Η διαδρομή μαs στον Κόσμο ανάμεσά τουs, μέσα στη μέρα και στη νύχτα των άλλων- που είναι και η δική μας Δίκη. Περιέχει Ηχώ-ουτοπία-Ήχο-αγάπη (με μικρά, για κάποιους Κεφαλαία, ποιος ξέρει;) και ο δρόμος της είναι υπόλογος για αρκετές ψυχικές καταθέσεις μας.
Όταν λουφάζει η νιότη, η φωτιά γίνεται μνήμη. Κι όσο κι αν η θύμησή μας κατασπαράζει τη μνήμη, αυτή συμπράττει με την εσωτερική ας πληγή. Αυτή εκφράζει, πιθανότατα, όσα μπορούν να ειπωθούν ή όσα μας επιτάσσει η μνήμη.
Ο Λόγοs των Ήχων είναι ισχυρότεροs των λέξεων και είναι αυτόs που δεν μαs πρόδωσε ποτέ, διότι αυτέs ψωνίζονται σα γριέs πόρνεs και φεύγουν στον άνεμο και χάνονται. Οι Ήχοι όμωs μένουν και μετατρέπουν την εσωτερική μαs ιαχή σε Ταξίδι.
Οι Ασκήσειs Aπλότηταs θα μπορούσαν να είναι Ασκήσειs Ταυτότηταs.Είναι η μορφή Τέχνηs που δεν υποδηλώνει τίποτε άλλο πέρα από την εσωτερική μαs διαδρομή, είναι το Σάουντρακ των αναιρέσεων χωρίς τιs υπεκφυγέs μαs, είναι η Μουσική κατάθεση του Γιώργου Καρρά χωρίs το βάροs τηs ανάγκηs πληκτικών επαναλήψεων του παρελθόντοs, δίχωs το λόγο άκαιρων απαιτήσεων.
Οι Ασκήσειs Απλότηταs είναι Μουσική και σαν τέτοια δε χρειάζεται να υπερβάλλει μήτε να πλαστογραφήσει παρωχημένα διπλώματα γιατί είναι απλά Μουσική αλλά τελικά αυτό δεν είναι που λείπει στιs μέρεs μαs;
