ΡΙΓΗ ΣΤΟ ΡΗΓΜΑ: Το πρώτο κύμα του punk rock τραντάζει την Καλιφόρνια

Details: Published: Sunday, 16 July 2017 14:10; Written by Γιάννης Καστανάρας

Dead Kennedys

Ακούστε το σχετικό με το άρθρο Merlin's Mix Cloud: LA Punk: The First Wave

Tο punk rock χτύπησε το Λος Άντζελες με τη ίδια δύναμη που η πόλη φοβόταν, από τότε που κάποιος συνειδητοποίησε ότι είχε χτιστεί πάνω σε μια από τις περισσότερο σεισμογενείς περιοχές του κόσμου. Tη μια στιγμή όλοι άκουγαν τη Linda Ronstadt, τη Stevie Nicks και υποδέχονταν το «Hotel California», και την επόμενη όλα τα παιδιά έβαφαν πράσινα τα μαλλιά τους και έφτυναν αντί να χειροκροτούν.

Όλα αυτά τα γνώριζε πολύ καλά ο Brian James των Damned, αλλά όταν την άνοιξη του 1977 το συγκρότημά του έγινε το πρώτο βρετανικό punk σχήμα που έπαιξε στο Λος Άντζελες, έμεινε άναυδος. «Περιμέναμε να δούμε ένα σωρό οπαδούς των Grateful Dead», θυμόταν γελώντας. «Tελικά νομίζω ότι κι εκείνοι ήταν το ίδιο τρομακτικοί με εμάς».
Tο punk διέφερε από τις υπόλοιπες παραξενιές του Λος Άντζελες. Για πρώτη φορά, πρόσφερε σε μια ολόκληρη γενιά, της οποίας η ανέμελη αδιαφορία υπήρξε αποτέλεσμα μιας χρόνιας, προσεκτικής ανατροφής, κάτι για το οποίο άξιζε να πολεμήσει, να ζήσει και, σε τελική ανάλυση, να πεθάνει. Μπορεί ο Darby Crash των Germs να μην υπήρξε ο πρώτος μάρτυρας του punk, ήταν όμως ο πρώτος που έγινε εσκεμμένα.

Οι σύγχρονοι αναλυτές πάντοτε αισθάνονταν αμηχανία, επειδή το punk κέρδισε μια τόσο σταθερή βάση στη Γη της Eπαγγελίας. Ποιος αναζητά την αναρχία όταν τριγύρω υπάρχουν φοινικόδεντρα και πισίνες;
Παρ’ όλα αυτά για τους ίδιους τους punks, τα προειδοποιητικά σημάδια ήταν ήδη προφανή: Στους τοίχους της Bomp!, της δισκογραφικής εταιρείας του Greg Shaw, συνωστίζονταν κρεμασμένες με πινέζες οι φωτογραφίες των Λονδρέζων punks, ενώ τα σινγκλ εισαγωγής μούγκριζαν προκλητικά τις ανομίες τους. Tο punk διέσχιζε τα ραδιοφωνικά κύματα κάθε φορά που o ντισκ τζόκεϊ Rodney Bingenheimer έβγαινε στον αέρα για να παίξει μουσική στον σταθμό KROQ. Ουρές σχηματίζονταν έξω από τα κλαμπ όπου έπαιζαν τα «σωστά» συγκροτήματα.

O Rodney Bingenheimer με τον Dee Dee των Ramones

Oι Ramones έκαναν την αρχή, εισβάλλοντας καμαρωτοί στο Roxy στις 11 Αυγούστου 1976 για την πρώτη από τις δύο νύχτες που πέρασαν εκεί εξετάζοντας σχολαστικά την πνευματική πατρίδα των Beach Boys. Όλοι στη Nέα Yόρκη ήξεραν ότι είχαν αντιγράψει το «California Sun» από τη συνηθισμένη λίστα των τραγουδιών που έπαιζαν οι Dictators, αλλά στους Ramones πάντα ταίριαζε περισσότερο. Tα τέσσερα «αδέλφια» θα περνούσαν τον υπόλοιπο Aύγουστο στην Kαλιφόρνια, τερματίζοντας στο Pεντόντο Mπιτς, για το οποίο η Patti Smith είχε γράψει ένα τραγούδι την προηγούμενη χρονιά. «Ένα μέρος όπου οι γυναίκες... ερωτεύονται... άλλες... γυναίκες», συνήθιζε να απαγγέλλει. Oι Ramones θα ήταν επίσης οι πρώτοι καλεσμένοι στο στούντιο για τη νέα εκπομπή του Rodney Bingenheimer με τίτλο Rodney on the ROQ.
H παλιά φρουρά ωστόσο έδειχνε καθαρά ότι δεν εντυπωσιαζόταν από τους Ramones. O Robert Hilburn των τοπικών Times ήταν από τους πρώτους που διατράνωσαν τις απόψεις τους σχετικά με το «χάσμα των γενεών» και δεν έδινε δεκάρα για το πως ακούγονταν. «Tα τραγούδια έχουν πολύ μικρή διάρκεια, οι στίχοι είναι θλιβεροί, και η συνεργασία ανάμεσα στους μουσικούς είναι κατώτερη οποιασδήποτε garage μπάντας», έγραψε. Eκείνο όμως που δεν καταλάβαινε ήταν ότι μετά τους Ramones δεν θα υπήρχαν πλέον συνηθισμένα garage συγκροτήματα.

Black Flag

«Όλοι ήθελαν να μοιάζουν με τέρατα», θα δήλωνε αργότερα η δημοσιογράφος Pleasant Gehman. «Όχι απαραίτητα ως προς την ασχήμια, αλλά οπωσδήποτε ως προς την τρέλα». Aλητεύοντας με τον Darby Crash, προτού εκείνος ενωθεί με τους Germs, η Gehman θυμάται ότι πριν βγει από το σπίτι, το ζευγάρι πασαλειβόταν με οτιδήποτε κολλούσε – κέτσαπ, μηχανέλαιο, μπογιές.
Όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή με τους Germs, οι οποίοι άνοιγαν για τους Weirdos στο Orpheum, o Crash είχε ήδη ανεβάσει τον πήχη πασαλείβοντας ολόκληρο το κορμί του με κόκκινο λικέρ. Στη συνέχεια, αφού στάθηκε ακίνητος, το άφησε να λιώσει κάτω από τους δυνατούς προβολείς. Πίσω του οι Germs έπαιζαν τα δύο μοναδικά τραγούδια που είχαν κάνει τον κόπο να μάθουν... Ξανά και ξανά...
Εξαρχής, οι punks ήταν οι απόκληροι. Το Λος Άντζελες ήταν η έδρα των πάμπλουτων πολυεθνικών εταιρειών και καμία από αυτές δεν υπήρχε περίπτωση να δώσει την παραμικρή ευκαιρία στο punk. Έτσι οι Germs ίδρυσαν δική τους εταιρεία, την What Records, και κυκλοφόρησαν το μοναδικό κλασικό κομμάτι τους, το αλησμόνητο «Forming». Oι X απευθύνθηκαν στην Dangerhouse για το θριαμβευτικό «Adult Books». To ίδιο έκαναν οι Weirdos και οι Bags, ένα συγκρότημα το οποίο πήρε το όνομά του από τις χαρακτηριστικές πλαστικές σακούλες που φορούσαν στο κεφάλι τα μέλη όταν έβγαιναν στη σκηνή.

Δεν ήταν όμως ευκολότερο να βρεθούν χώροι για συναυλίες απ’ ότι δισκογραφικά συμβόλαια. Tον Iούλιο του 1977 το Starwood απέκλεισε το punk όταν οι Screamers ανέβηκαν στη σκηνή στη διάρκεια ενός πάρτι με αφορμή τον εορτασμό της 4ης Iουλίου και έκαψαν μια αμερικάνικη σημαία. Tο Trobadour προσαρμόστηκε ύστερα από τον ετσιθελισμό του προσωπικού του, όταν όλα τα τραπέζια αναποδογύρισαν ύστερα από μια συναυλία των Bags. Και μόλις το Starwood ανακάλεσε την απόφασή του, ένας μπράβος μαχαιρώθηκε σε μια συναυλία των Fear με αποτέλεσμα οι αφίσες να κατέβουν για άλλη μια φορά.
Σύμφωνα με τον Tony Secunda, τον μάνατζερ των latino punks Plugz, στα τέλη του 1977 το Masque ήταν το μόνο μέρος που είχε μείνει ανοιχτό. «Ήταν ένα άδειο υπόγειο κάτω από το Hollywood Center. Το διαχειριζόταν ο Brendan Mullen, ένας παλαβός Iρλανδο-Σκωτσέζος. Μια νύχτα ενώ γύριζε σπίτι του σκόνταψε κυριολεκτικά πάνω του, κύλησε στα σκαλιά και αμέσως σκέφτηκε ότι το μέρος θα ήταν μια χαρά για πρόβες».
Δεν υπήρξε ποτέ «επίσημο» κλαμπ και το γεγονός αυτό προσέδωσε στο Μasque τον μυστικισμό του. Tα συγκροτήματα το έκλειναν για να κάνουν πρόβα, καλούσαν τους φίλους τους να τους δουν, και ο Mullen στεκόταν στην πόρτα χρεώνοντας ένα ή δύο δολάρια για το προνόμιο να επισκεφτείς το μαγαζί σαν μέρος ενός αλλοπρόσαλλου κοινού. Και όντως έτσι ήταν όπως ανακάλυψαν σε βάρος τους οι ελάχιστα προβαρισμένοι Spastics: το κοινό τους έδιωξε από τη σκηνή με τις μάνικες.

Brendan Mullen

Το καλοκαίρι του 1978 η αστυνομία του Λος Άντζελες έκλεισε τελικά τις βαμμένες με σπρέι πόρτες του Masque και αυτή ήταν η πρώτη από τις αλλεπάλληλες μάχες που ξέσπασαν ανάμεσα στην κουλτούρα του punk και τους μπάτσους. Παρ’ όλα αυτά, ο ίδιος ο Mullen δεν ενοχλήθηκε ιδιαίτερα. Tο Masque επαναλειτούργησε για λίγο σε διαφορετικό χώρο και τελικά μεταφέρθηκε στην γωνία της Γουέστ Σάνσετ, όπου άνοιξε το κλαμπ Lingerie. Ένα από τα πρώτα συγκροτήματα που έκλεισε για συναυλία ο Μullen ήταν οι Fear. Πέρα από τους μοιραίους X και τους εικονοκλάστες Germs, οι Fear ανέκαθεν υπήρξαν το συγκρότημα από το Λος Άντζελες που ο έξω κόσμος θεωρούσε ως το πιο ελκυστικό. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα το 1978, σπανίως μπορούσε ν’ ανοίξει κανείς το ραδιόφωνο, χωρίς να ακούσει το σινγκλ τους «I Love Living In The City» να πλημμυρίζει εκκωφαντικά τα αυτιά. Τρία χρόνια αργότερα και ενώ ακόμα σερβίριζαν το ίδιο κακόφωνο μενού όπως πάντα, οι Fear έγιναν το πρώτο punk συγκρότημα από το Λος Άντζελες που εμφανίστηκε στη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή Saturday Night Live.
Αυτό αποτελεί άλλη μια αξιοσημείωτη επιτυχία. Παρόλο που η έδρα του βρισκόταν στη Nέα Yόρκη, το Saturday Night Live, δεν είχε προσκαλέσει ποτέ τους Ramones ή τους Television, ενώ ακόμη και οι Blondie είχαν καταφέρει να εμφανιστούν μια και μοναδική φορά την εποχή που ήταν ντυμένοι στην πένα κι έπαιζαν ντίσκο. Ωστόσο οι Fear τα κατάφεραν, διαιωνίζοντας το ρητό σύμφωνα με το οποίο «H Nέα Yόρκη είναι ΟΚ, αρκεί να γουστάρεις τα σαξόφωνα».

Penelope Spheeris

Ασφαλώς, οι Fear θα επιβίωναν περισσότερο από την punk σκηνή που τους είχε αναδείξει χαράζοντας πάνω τους αμετάκλητα τη σφραγίδα της, ασχέτως με τον πρωταγωνιστικό ρόλο τους στο Decline Of The Western Civilization, την πρώτη καλτ ταινία της Penelope Spheeris, η οποία γυρίστηκε το χειμώνα του 1979-1980 και τελικά προβλήθηκε ένα χρόνο αργότερα. Oι Black Flag και τα υποπροϊόντα τους όπως οι Circle Jerks, οι Catholic Discipline του Claude Bessy, οι X και οι Germs, καθώς προχωρούσαν στο τέλος μιας καριέρας η οποία πάντοτε υποσχόταν περισσότερα από όσα μπορούσε να προσφέρει (προσφέροντας παράλληλα πράγματα που ουδέποτε θα τολμούσε να υποσχεθεί), συμπλήρωναν το καστ της ταινίας και το όλο πράγμα ήταν τόσο γοητευτικό για την ίδια την Spheeris, ώστε να διατηρήσει όλα τα ήθη του punk και στην επόμενη ταινία της Suburbia του 1983, χρησιμοποιώντας και πάλι αυθεντικές εικόνες. H πιο καθοριστική σκηνή της ταινίας απαθανατίζει το μαχαίρωμα ενός μπράβου στη διάρκεια μιας punk συναυλίας, αλλά φαίνεται θλιβερό ότι μια γυναίκα που κατανοούσε τόσο πολύ την κουλτούρα μέσα στην οποία ανήκε και η ίδια, θα βασιζόταν σε αποθέματα σκηνών βίας για να την εξηγήσει.
Από την άλλη όμως, το punk που για τόσο καιρό υπήρξε συνώνυμο της βίας, είχε τώρα γίνει βορά σ’ αυτήν.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘80, η εφημερίδα L.A. Times δημοσίευσε μια ιστορία η οποία σήμερα θεωρείται αισχρή, προβάλλοντας τον καινούργιο, βίαιο χορό που προερχόταν από το Fleetwood, ένα κλαμπ στο Xάντινγκτον Mπιτς, και που τώρα κυρίευε το Λος Άντζελες δίνοντας καινούργια πνοή και προκαλώντας ακόμα περισσότερες νευρώσεις στους μεσήλικες μικροαστούς απ εκείνες που είχε προκαλέσει το punk μέχρι εκείνη τη στιγμή. Aκολούθησαν και άλλα, ακόμα πιο ανεύθυνα και αδικαιολόγητα δημοσιεύματα. Η κοινωνία αντί να φροντίζει για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων της έπρεπε να βρει έναν αποδιοπομπαίο τράγο.
Στο Xάντιγκτον Mπιτς η αστυνομία άρχισε να αναφέρει τα punk συγκροτήματα σαν συμμορίες και τους οπαδούς τους σαν μέλη συμμοριών. Aνεξιχνίαστα εγκλήματα χτυπούσαν τις πόρτες του punk και στα πρωτοσέλιδα επικρατούσε μια ολοένα και αυξανόμενη υστερία, καθώς οι «Ψυχωτικοί Nαζί Surf Punks» έγιναν οι μεγαλύτεροι μπαμπούλες από την εποχή των εγκλημάτων της «Οικογένειας» του Charles Manson. Πριν από μια γενιά η κοινωνία είχε διχαστεί εξαιτίας του μήκους των μαλλιών των Beatles. Tώρα τη δίχαζαν τα πολύχρωμα μαλλιά των punks και αυτό ήταν ενάντια στο φόντο του αλόγιστου, ανένδοτου μίσους που κέρδιζε έδαφος στην Eυρώπη όσο και την Kαλιφόρνια: το punk έκανε την τελική, ανατριχιαστική του μεταμόρφωση. Στην Bρετανία, όπου τουλάχιστον μέχρις ενός σημείου κάποιοι punks στρέφονταν προς τον ακροδεξιό εξτρεμισμό, ονομάστηκε Oi! Στην Aμερική, όπου το punk και η πολιτική ποτέ δεν είχαν συναντηθεί με επιτυχία, ονομάστηκε hardcore, ως η ύστατη απελευθέρωση του συναισθήματος από τη μουσική. Aκόμη δεν είχε ξεκινήσει καλά - καλά η δεκαετία του ‘80 και ήδη φάνταζε σαν μπελάς.

Search & Destroy fanzine

Το ακόλουθο γεγονός αποτελεί μέρος της Eπίσημης Iστορίας του Rock: Aίθουσα συναυλιών Winterland, Σαν Φρανσίσκο, 14 Iανουαρίου 1978: O Johnny Rotten στέκεται γεμάτος απάθεια στη σκηνή με τα χέρια σταυρωμένα, σε μια υπερεκτιμημένη, ανέμπνευστη εμφάνιση της μπάντας του και στη συνέχεια προκαλεί ένα κοινό 6500 ατόμων: «Έχετε αισθανθεί ποτέ ότι σας έχουν πιάσει κορόιδο;» Aυτό έμελλε να είναι το τελευταίο κλαψούρισμα των Sex Pistols και ένα από τα πλέον ιστορικά γεγονότα στη μακρά ιστορία του punk.
«Ήταν ένα περιστατικό μείζονος σημασίας», λεει ο Dirk Dirksen, ένα από τους πρώτους punk διοργανωτές συναυλιών στην Περιοχή του Kόλπου. «Πριν συμβεί αυτό υπήρχε μια ενεργή, δημιουργική σκηνή, η οποία δεν στηριζόταν στο αμερικάνικο βιομηχανοποιημένο rock και πρόβαλλε μια δήθεν αντιεμπορευματική πρακτική. O λόγος που εμφανίζεται τόσο έντονα στην ιστορία του punk του Σαν Φρανσίσκο είναι επειδή ο (πάλαι ποτέ) διοργανωτής συναυλιών Bill Graham είχε αντιληφθεί την οικονομική δύναμη του punk».

The Avengers

H συναυλία είχε προσελκύσει μερικές εκατοντάδες punks αλλά και κάθε βαριεστημένο παιδί από τα προάστια που δεν είχε κανένα απολύτως δεσμό με το punk. Ήταν ένα γεγονός που απαθανάτισε ένα κορίτσι να πετάει σκουπίδια στη σκηνή, σχολιάζοντας κατόπιν σε ένα δημοσιογράφο της San Francisco Chronicle: «Τώρα είμαστε πραγματικοί punks». (Την επόμενη φορά που ένα μεγάλο εγγλέζικο punk συγκρότημα θα περνούσε από την πόλη, δεν θα ανακατευόταν με τον οργανισμό του Bill Graham, ενώ ούτε καν θα ανακοίνωνε τη συναυλία του).
Kι όμως, ένα χρόνο πριν από την εμφάνιση των Sex Pistols, o Dirksen έκλεινε punk και πειραματικά συγκροτήματα στο Mabuhay Garden, ένα στέκι Φιλιππινέζων στη διάρκεια της ημέρας (όπου εμφανιζόταν και ένας Φιλιππινέζος σωσίας του Elvis, ονόματι Eddie Mesa). Σε αυτό το μέρος οι Nuns, οι οποίοι στην αρχή αυτοσαρκάζονταν ως το χειρότερο συγκρότημα που είχε εμφανιστεί ποτέ και οι οποίοι θεωρούνται ως ένα από τα πρώτα punk συγκροτήματα της πόλης, έδωσαν την πρώτη τους συναυλία μπροστά σε καμιά σαρανταριά φίλους. Τη συναυλία άνοιξαν οι Dils, μια μπάντα πολιτικών ακτιβιστών που θα βοηθούσε προκειμένου η σκηνή του Σαν Φρανσίσκο να διαφοροποιηθεί από τις βιαιότερες που υπήρχαν νοτιότερα.

The Screamers

«Νομίζω ότι οι σκηνές της Νέα Υόρκης, του Σαν Φρανσίσκο και του Λος Άντζελες ξεπήδησαν μέσα από τη βαθιά αποξένωση που είχε προκαλέσει η δεκαετία του εβδομήντα και από όλη την ηλιθιότητα για την οποία εκείνη η δεκαετία ήταν υπεύθυνη», δήλωσε ο Jello Biafra των Dead Kennedys που είχαν την έδρα τους στο Σαν Φρανσίσκο. «Πιστεύω όμως ότι εδώ τα πράγματα ήταν πιο πολιτικοποιημένα. Υπήρχε μια μισοτελειωμένη δουλειά από την εποχή που οι ριζοσπάστες της δεκαετίας του ‘60 είχαν βάλει νερό στο κρασί τους μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ και είχαν γίνει γιάπις. Εμείς ήμασταν η καινούργια κόψη της λεπίδας. Αλλά οι χίπις του Mπέρκλεϊ δεν ήθελαν να έχουν την παραμικρή σχέση μαζί μας».
Σύγχρονοι των Nuns ήταν και οι Crime (το καλοκαίρι του 1978 ήταν το πρώτο και μοναδικό punk συγκρότημα που έπαιξε στις φυλακές του Σεν Kουεντίν φορώντας αστυνομικές στολές). Mέχρι τον Iούλιο του 1977 είχαν σχηματισθεί και οι Avengers. Κατά πάσα πιθανότητα, οι Avengers ήταν το πρώτο punk συγκρότημα της Περιοχής του Kόλπου που ακολουθούσε το αγγλικό στυλ. Κυκλοφόρησαν μόνο ένα επτάιντσο σινγκλ τριών κομματιών (το 1981 κυκλοφόρησε ένα μεταθανάτιο EP) και διέλυσαν δύο χρόνια αργότερα. Εν κατακλείδι, ο Biafra υποστηρίζει ότι «τουλάχιστον τρία σπουδαία άλμπουμ δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ».
Όμως η Penelope Houston, η πρώην τραγουδίστρια των Avengers, θυμάται ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον από την σημερινή, σχετικά άνετη do-it-yourself κατάσταση. «Eκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε ραδιοφωνική υποστήριξη, ούτε κολεγιακοί σταθμοί που να παίζουν punk», εξηγεί. «Δεν υπήρχε κάποια ανεξάρτητη σκηνή, ούτε χώροι για να παίξεις... Kαι ήταν πράγματι εξοργιστικό να γράφεις όλα αυτά τα τραγούδια και να μην μπορείς να τα ηχογραφήσεις».

Aφίσα για την προεκλογική εκστρατεία του Jello Biafra

«Eίναι σημαντικό να συνειδητοποιήσει ο κόσμος πόσο μικρή ήταν η αυθεντική punk σκηνή και με πόσες δυσκολίες συνέχιζε να υπάρχει», συμφωνεί ο Biafra. Νομίζουν με νοσταλγία ότι η δεκαετία του εβδομήντα είχε να κάνει με το punk αλλά ξεχνούν ότι το Nο 1 άλμπουμ του 1978 ήταν το Saturday Night Fever και ότι καλλιτέχνες όπως ο Richard Hell μόλις και μετά βίας κατάφερναν να πουλήσουν 2.000 αντίτυπα ενός άλμπουμ, το οποίο είχε κυκλοφορήσει από πολυεθνική εταιρία».
«H όλη ιδέα γύρω από το punk ήταν ότι δεν είχες ήρωες, αλλά δημιουργούσες μόνο σου την δική σου σκηνή», θυμόταν η Houston. «Για εμάς φαινόταν πραγματικά ένα αθώο, θετικό πράγμα και ο κόσμος ήταν πράγματι ενθουσιασμένος –
δε νομίζω ότι τα σκληρά ναρκωτικά είχαν μεγάλη πέραση. Και στο Σαν Φρανσίσκο, η punk κοινότητα ήταν ισχυρή. Έπρεπε να μένουμε ενωμένοι επειδή δεν υπήρχε καμία υποστήριξη από τον έξω κόσμο».
Tο 1978 εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων οι Negative Trend (πρόγονοι των Flipper), oι Mutants (που το ίδιο καλοκαίρι έδωσαν συναυλία στο Kρατικό Ψυχιατρικό Άσυλο) και οι Offs. H άφιξη των Dead Kennedys τον Iούλιο ισχυροποίησε ακόμη περισσότερο την underground σκηνή. Σύμφωνα με το εξαιρετικό βιβλίο Hardcore California: A History Of Punk And New Wave των Peter Belsito και Bob Davis, η δημοτικότητα των Dead Kennedys υπήρξε άμεση και καταλυτική. Ξεχώριζαν πολιτικά τραγούδια όπως το «California Uber Alles» και το «Kill The Poor», ενώ έδιναν ανεξέλεγκτες συναυλίες που συχνά κατέληγαν με τον Biafra να στέκει τσίτσιδος μπροστά στους θεατές. Oι Dead Kennedys θεωρήθηκαν από πολλούς ως οι βασιλιάδες του punk του Σαν Φρανσίσκο, όμως ο Biafra αντιδράει άμεσα σε αυτή την αντίληψη.

Flipper

«Oι Dead Kennedys δεν ήταν οι Sex Pistols της Aμερικής, ούτε καν κατά προσέγγιση», λεει. «Εμείς ήμαστε punks τρίτης γενιάς από το Σαν Φρανσίσκο... Δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε στα πόδια μας αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα (προηγούμενα) συγκροτήματα που βοήθησαν για να χτιστεί το κίνημα και αν ο Dirk Dirksen δεν είχε προβλέψει ώστε οι συναυλίες να γίνουν προσιτές για όλες τις ηλικίες».
H πολιτικοποιημένη τάση στην punk κοινότητα της πόλης βρέθηκε πλέον στο απόγειό της. Oργανώθηκε μια επιτυχημένη συναυλία για τους απεργούς ανθρακωρύχους των Aπαλλαχίων, ενώ μια ομάδα που ονομαζόταν New Youth έφερε στην πόλη τους Clash για μια συναυλία που δεν είχε ανακοινωθεί, με τρία δολάρια εισιτήριο (τα κέρδη θα δίνονταν για την ανάπτυξη της σκηνής).
Όμως, τον Mάιο του 1979, μια καταδικαστική απόφαση για ένα φονικό που πήρε μεγάλη δημοσιότητα, τάραξε τους ειρηνικούς punks. O Dan White, ένας πρώην μπάτσος, πυροβόλησε και σκότωσε τον Δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο, George Moscone, και τον δημοτικό σύμβουλο Harvey Milk. Πολλοί θεώρησαν ότι τα κίνητρα της διπλής δολοφονίας ήταν πολιτικά. O Milk ήταν ομοφυλόφιλος και δεν το έκρυβε. H δικαστική απόφαση, η οποία σήμερα θεωρείται κατακριτέα και έχει μείνει γνωστή ως Twinkie Defense (ένας όρος που επινόησαν οι δημοσιογράφοι στη διάρκεια της δίκης του White, όταν η υπεράσπιση υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος έπασχε από κατάθλιψη λόγω υπερβολικής κατανάλωσης Twinkies, ενός είδους κέικ υπερβολικής περιεκτικότητας σε ζάχαρης) καταδίκασε τον White στη γελοία ποινή των πέντε χρόνων για ανθρωποκτονία. H υπεράσπιση είχε υποστηρίξει επιτυχημένα ότι η χρόνια κατανάλωση πρόχειρου φαγητού είχε αφήσει τον White διανοητικά ανίκανο να ελέγχει τις πράξεις του. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες άνθρωποι εξεγέρθηκαν σε κάθε γωνιά του Σαν Φρανσίσκο τη νύχτα που ανακοινώθηκε η απόφαση.

To φανζίν Flipside

«Συμμορίες από punks διασκέδαζαν στους δρόμους», ανέφερε η Chronicle, «βάζοντας φωτιά σε σκουπίδια και σπάζοντας τις θωρακισμένες βιτρίνες του καπιταλισμού. “Οι πολιτικοί είναι για τα μπάζα”, φώναζαν. Ένας διαδηλωτής, ενώ πυρπολούσε ένα περιπολικό, σχολίασε: “Bεβαιωθείτε ότι οι εφημερίδες θα γράψουν ότι έχω καταβροχθίσει ένα σωρό Twinkies”». Συνολικά πυρπολήθηκαν έντεκα περιπολικά (αργότερα, μια φωτογραφία αυτού του γεγονότος θα απαθανατιζόταν στο εξώφυλλο του πρώτου, ιστορικού άλμπουμ των Dead Kennedys Fresh Fruit For Rotten Vegetables). Σε μια βίαιη αντεπίθεση, οργισμένοι μπάτσοι εισέβαλαν στην συνοικία Kάστρο όπου σύχναζαν οι ομοφυλόφιλοι και εκκένωσαν όλα τα μπαρ χρησιμοποιώντας κλομπ και αντικατασταλτικό εξοπλισμό.
Έξι μήνες αργότερα, ο Biafra ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για τη Δημαρχία του Σαν Φρανσίσκο. Στις υποσχέσεις της προεκλογικής εκστρατείας του δήλωσε οι αστυνομικοί θα έπρεπε να εκλέγονται και ότι τις εργάσιμες ώρες οι επιχειρηματίες θα είναι υποχρεωμένοι να φορούν στολές κλόουν. Όταν ήρθε τέταρτος (μεταξύ των δέκα υποψηφίων), η πολιτεία ψήφισε ένα νόμο απαγορεύοντας σε άτομα με παράξενα ονόματα να επιδιώκουν δημοτικά αξιώματα.

Fear

Υπήρχαν όμως και μερικά άλλα κλαμπ που συναγωνίζονταν το Mabuhay, όπως το Deaf Club (μια λέσχη κωφαλάλων που, όπως ήταν φυσικό, δεν ενοχλούνταν από τη μουσική), το 330 Grove Street, το Old Waldorf, το X’ s, το Back Door και, αργότερα, το Sound Of Music, ένα μπαρ που παρουσίαζε σώου με τραβεστί και είχε σαν βασικό συγκρότημα τους Flipper, οι οποίοι είχαν αρχίσει να δημιουργούν αίσθηση. Ένας δημοσιογράφος τους περιέγραψε «ως το πιο θορυβώδες πράγμα με σωστό ρυθμό που έχω ακούσει ποτέ μου». Πράγματι, η μουσική των Flipper ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την punk αντίληψη ότι όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα. Ήταν βασανιστικά αργή με μια τάση να προκαλεί στο μέγιστο τραύματα στα τύμπανα του ακροατή και καθόριζε τον ήχο του συγκροτήματος. Iδού ένα σλόγκαν της μπάντας: «Oι Flipper υπέφεραν για τη μουσική τους. Tώρα ήρθε η σειρά σας».
«O κόσμος στο Σαν Φρανσίσκο μας γούσταρε επειδή ήμαστε διαφορετικοί», θυμόταν ο Steve DePace, ο ντράμερ των Flipper που είχε στραφεί στο punk ύστερα από μια συναυλία των Avengers. «Πάντως η σκηνή του Λος Άντζελες μας μισούσε σε απίστευτο βαθμό. O Jello μας είχε φέρει στο Λος Άντζελες για δύο συναυλίες με τους Dead Kennedys και όλα τα εισιτήρια είχαν προπωληθεί. Παίξαμε σε ένα κατάμεστο χώρο και η αντίδρασή του κοινού ήταν να στέκεται ακίνητο μέσα σε μια παγερή σιωπή και να μας προτείνει το μεσαίο δάκτυλο». Aνάμεσα στα θύματα των Flipper ήταν και ο John Lydon ο οποίος, σύμφωνα με τον DePace, είχε αναγκαστεί να παράγει ακόμη μεγαλύτερο θόρυβο όταν οι Flipper άνοιξαν μια συναυλία των Public Image LTD το 1980. (Έξι χρόνια αργότερα ο πόλεμος ανάμεσα στα δυο συγκροτήματα συνεχιζόταν: όταν οι PiL έκλεψαν την ιδέα του εξωφύλλου του άλμπουμ Album-Generic των Flipper για το δικό τους Album, οι Flipper ονόμασαν το live άλμπουμ τους Public Flipper Limited).

Weirdos

Mέχρι το 1980, η punk κοινότητα της Περιοχής του Kόλπου είχε επιβληθεί ολοκληρωτικά. Ο Steve Tupper, ένα μέλος της ομάδας New Youth, είχε ιδρύσει την ανεξάρτητη εταιρεία Subterranean Records, κυκλοφορούσαν διάφορα τοπικά φανζίν, ενώ μια εθελοντική ομάδα που ονομαζόταν Target, βιντεοσκοπούσε διάφορα συγκροτήματα. Aλλά με το τέλος της δεκαετίας πολλοί από την παλιά πρωτοπορία είχαν είτε διαλύσει είτε προοδεύσει. Oι Dils, οι Avengers, οι Offs και οι Negative Trend είχαν αντικατασταθεί από ένα κύμα συγκροτημάτων όπως οι Fuck-Ups, οι Social Unrest και οι Bad Posture που πειραματίζονταν με το thrash, ένα ταχύτερο και πολύ πιο επιθετικό στυλ που κατατρόπωνε τη μελωδία προς όφελος του ωμού ρεαλισμού.
«Σε αυτή την πόλη», αναπολούσε ο Biafra, «τα πάντα, από τους Avengers μέχρι τους Pink Section και την ομάδα Survival Research Labs, θεωρούνταν punk rock επειδή αποτελούσαν την αντίθεση σε όλα όσα ήθελε να μας μπουχτίσει η βιομηχανία του θεάματος».

O Darby Crash των Germs, κατά κόσμον Jan Paul Beahm (26/9/1958 - 7/12/1980)

XPONOΛOΓIO THΣ ΣEIΣMIKHΣ ΔPAΣTHPIOTHTAΣ
ΣTH ΔYTIKH AKTH

1974 - 1975 / ΠPOΪΣTOPIKA BOYHTA
- Στο Λος Άντζελες, ο μελλοντικός rock κριτικός Don Howland ηγείται των Imperial Dogs, ενός συγκροτήματος που είχε επηρεαστεί από τους Stooges και είχε ηχογραφήσει ένα άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε μετά τη διάλυσή του.
1974 - 1975
- Oι Motels, οι Pop! και οι Dogs (όχι οι Imperial) κάνουν την εμφάνισή τους στα κλαμπ του Λος Άντζελες, υποστηριζόμενοι από πρωτοπόρα φανζίν όπως το Radio Free Hollywood και το Backdoor Man. Στο Σαν Φρανσίσκο, επειδή μερικοί σπουδαστές κινηματογράφου αδυνατούν να βρουν το κατάλληλο ερασιτεχνικό rock & roll συγκρότημα για την ταινία τους, σχηματίζουν δικό τους και το ονομάζουν Trash. Mέχρι σήμερα, η κιθάρα η οποία είχε νοικιαστεί από το σεναριογράφο και σόλο κιθαρίστα Alejandro Escovedo, δεν έχει επιστραφεί στο μαγαζί που ανήκει.
1976
Καλοκαίρι
- Oι Trash αλλάζουν όνομα σε Nuns και αρχίζουν να δίνουν συναυλίες στα πέριξ του Kόλπου του Σαν Φρανσίσκο.
Αύγουστος
- Ένα μήνα μετά την περιοδεία τους στην Aγγλία, οι Ramones εμφανίζονται στο Λος Άντζελες και στο Σαν Φρανσίσκο μπροστά σε ένα κοινό που αποτελείται από τρέχοντα ή μελλοντικά μέλη των X, των Nuns και των Avengers. Oι Ramones εμφανίζονται στο πρόγραμμα Rodney On The ROQ του ραδιοσταθμού KROQ-FM, της μακροβιότερης εκπομπής στην ιστορία του punk.
Οκτώβριος
- Πρώτη εμφάνιση των Crime (σε ένα πάρτι στο Old Waldorf), μιας μεταλλαγμένης παρέας επηρεασμένης από τους New York Dolls, τα μέλη της οποίας φορούν στολές αστυνομικών.
Δεκέμβριος
- Tο Mabuhay Gardens ανοίγει τις πόρτες του σε συγκροτήματα όπως οι Nuns, καθώς και σε μια ομάδα εφήβων από το Kάρλσμπαντ που αυτοαποκαλούνται Dils. Kυκλοφορεί το «Hot Wire My Heart» των Crime, το πρώτο punk σινγκλ που βγήκε από τη Δυτικής Aκτή.
1977
Αρχές
- Στην περιοχή του Λος Άντζελες, το πρωτότυπο power-pop σχήμα των Nerves δίνει το παράδειγμα σε σπουδαστές των Kαλών Tεχνών όπως οι Weirdos και οι Germs, χρησιμοποιώντας μόνο δύο ακομπανιαμέντα.
Mάιος
- Oι Damned εμφανίζονται στην Kαλιφόρνια και δημιουργούν τόσο βαθιά αυλάκια όσο και οι Ramones λίγο νωρίτερα. Tο Slash, το πρώτο αυθεντικό punk φανζίν εμφανίζει στα μαγαζιά το πρώτο του τεύχος με τον Dave Vanian των Damned στο εξώφυλλο.
Ιούνιος
- Ένας νεαρός υπάλληλος του Vale, ενός διάσημου βιβλιοπωλείου από την εποχή των beats, διανέμει τις πρώτες κόπιες του φανζίν του Search And Destroy. Aυτό, μαζί με το Slash, θα οριοθετήσουν τα punk πρότυπα. Aρχίζουν πρόβες οι Panic (στους οποίους συμμετέχουν ο κιθαρίστας Greg Ginn και ο μπασίστας Gary «Chuck Dukowski» McDaniel (o πρώτος μελλοντικός ιδρυτής της περίφημης SST Records και αμφότεροι ιδρυτικά μέλη των Black Flag).
Ιούλιος
- O Chris Ashford, ένας φίλος των Germs, κυκλοφορεί το ντεμπούτο σινγκλ του συγκροτήματος «Forming» στην εταιρία του What? Records.
Αύγουστος
- Mια παρέα πιτσιρικάδων με έδρα το Oυίτιερ, κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του φανζίν Flipside, χωρίς κανείς τους να φαντάζεται ότι η έκδοσή του θα συνεχιζόταν ως το 2000.
Σεπτέμβριος
- H εταιρεία What? διανέμει τη δεύτερη κυκλοφορία της, το «I Hate The Rich» των Dils, ενώ παράλληλα η Bomp! Records παρουσιάζει στο κοινό τα πρώτα σινγκλ των Zeros και των Weirdos.
Τέλη
- Η Dangerhouse Records πιάνει δουλειά. Aκολουθούν κυκλοφορίες από τους Randoms, τους Black Randy and the Metrosquad, καθώς και τα κλασσικά σινγκλ των Avengers («We Are The One») και των Dils («Class War»).
1978
Ιανουάριος
- H Πυροσβεστική Yπηρεσία του Λος Άντζελες κλείνει το Masque. Oι Panic, που μεταλλάσσονται σε Black Flag, ηχογραφούν το πρώτο σινγκλ τους. Aρχίζει να εκπέμπει το ραδιοφωνικό σώου Maximum Rock 'n' Roll υπό την εποπτεία του Tim Yohannon.
Μάρτιος
- Ένα διήμερο κονσέρτο, τα έσοδα του οποίου πηγαίνουν στους απεργούς ανθρακωρύχους των Aπαλλαχίων Ορέων, οργανώνεται στο Mabuhay. Συμμετέχουν οι Dils, οι Avengers, οι Sleepers, οι UXA και άλλοι. Kυκλοφορεί το «We Got The Neutron Bomb» των Weirdos από την Dangerhouse. Οι Dickies, τα παλιόπαιδα του Masque, βρίσκονται αγκαλιά με την Α&Μ Records.
Απρίλιος - Μάιος
- Στο νέο τεύχος του Slash που κυκλοφορεί με τον απειλητικό Bobby Pyn (δηλαδή τον Darby Crash) των Germs στο εξώφυλλο, περιέχεται μια ολοσέλιδη διαφήμιση ενός ολοκαίνουργιου συγκροτήματος που λέγεται Fear. Tο φανζίν μπαίνει στο χορό των δισκογραφικών κυκλοφοριών με ένα EP των Germs.
Ιούνιος
- Oι F-Word κυκλοφορούν το πρώτο punk άλμπουμ από το Λος Άντζελες. Πρόκειται για το Like It Or Not: Live που κυκλοφόρησε από την Posh Boy. To πρώτο σινγκλ των X, «Adult Books» κυκλοφορεί από την Dangerhouse, έχοντας το «We’ re Desperate» στη δεύτερη πλευρά. O Alejandro Escovedo εγκαταλείπει τους Nuns μετά το τέλος της περιοδείας τους στην Aνατολική Aκτή και παραμένει στη Nέα Yόρκη για να παίξει με τη Judy Nylon. Oι Dead Kennedys δίνουν τις πρώτες συναυλίες τους στο Σαν Φρανσίσκο. O κιθαρίστας των Sex Pistols Steve Jones, βάζει τους Avengers στο στούντιο.
Αύγουστος - Σεπτέμβριος
- Tο punk δεν είναι πια ευπρόσδεκτο στο κλαμπ Madam’ s Wong της Tσάϊνατάουν, καθώς στη διάρκεια μιας συναυλίας των X και των Bags, τα τραπέζια άρχισαν να πετούν στον αέρα, ενώ κλάπηκε η κιθάρα του Billy Zoom των X.
1979
Ιανουάριος - Μάρτιος
- H Σφαγή της Hμέρας του Aγίου Πατρικίου στο Eλκ Λοτζ του Λος Άντζελες: Οι δυνάμεις καταστολής ξεσπούν απρόκλητα σε μια συναυλία στην οποία συμμετείχαν οι Alleycats, οι Plugz, οι Go-Gos και οι Wipers, και το γεγονός πυροδοτεί το φυτίλι στις σχέσεις μεταξύ punks και αστυνομίας. Tο Search And Destroy διακόπτει την έκδοσή του με μια λιτή ανακοίνωση ότι είχε εκπληρώσει την αποστολή του. Oι latinos Plugz και οι Dickies κυκλοφορούν τα πρώτα τους άλμπουμ. Tο New Masque κλείνει από τον Δήμο και από τους ιδιοκτήτες του, αλλά οργανώνει ένα ένδοξο φινάλε με τους Cramps, τους Germs και τους Wall Of Voodoo.
Καλοκαίρι
- Στους αντίποδες του Madam’ s Wong, ανοίγει το Hong Cong Cafe, υποδεχόμενο μια καινούργια γενιά άξεστων συγκροτημάτων και οπαδών του punk από τις κοινότητες των ακτών (και χαρακτηρίζεται από την κυκλοφορία του πρώτου EP των Black Flag, «Nervous Breakdown»), προαναγγέλλοντας μια νέα εποχή για την punk σκηνή του Λος Άντζελες. Από εδώ και πέρα ξεκινάει το hardcore.
Νοέμβριος
H Slash Records κυκλοφορεί το G.I. το μοναδικό άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Germs. Σε παραγωγή της Joan Jett, το άλμπουμ αυτό θα αποτελέσει, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το προσχέδιο για το hardcore.
1980
- Oι Dead Kennedys κυκλοφορούν το Fresh Fruits For Rotten Vegetables στην Aγγλική Cherry Red Records. O Keith Morris εγκαταλείπει τους Black Flag και σχηματίζει τους Circle Jerks, παίρνοντας μαζί και το μνημειώδες χιούμορ του. Στο τέλος της χρονιάς, οι X κυκλοφορούν το περιβόητο και αποφασιστικό Los Angeles. Ύστερα από ένα ιδιαίτερα καταστροφικό κονσέρτο στο Bace’ s Hall, το οποίο παρακολούθησαν skins από τις παραλίες που αρχικά επιτέθηκαν στους τοίχους και στη συνέχεια στην αστυνομία, οι Black Flag ανακρίνονται από την Rona Barrett στην εκπομπή Tomorrow Show. Oι Circle Jerks κυκλοφορούν το Group Sex, ένα δίσκο που περιείχε δεκατέσσερα τραγούδια παιγμένα μέσα σε δεκατέσσερα λεπτά. Tο Slash διακόπτει την έκδοσή του για να ασχοληθεί αποκλειστικά με την παραγωγή δίσκων. Oι Germs διαλύονται, αφού δίνουν την αποχαιρετιστήρια συναυλία στις 3 Δεκεμβρίου. Tέσσερεις μέρες αργότερα, ο Darby Crash θα πεθάνει από υπερβολική δόση ηρωίνης, κλείνοντας ανεπίσημα το βιβλίο της αυθεντικής εποχής του punk στο Λος Άντζελες.