"Αυτός που θα διδαχθεί οτιδήποτε, θα ξοδέψει πολύ χρόνο στη ζωή του ακολουθώντας φόρμες και παίρνοντας γνώσεις. Αυτό θα είναι το διαβατήριό του για να συνεργαστεί με οποιονδήποτε μουσικό σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα χρόνια όμως εγώ και όλοι όσοι είμαστε εμπειρικοί μουσικοί τα έχουμε ξοδέψει ανακαλύπτοντας πράγματα έξω από τις φόρμες".

Mε ένα ομώνυμο μίνι-άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μόνοι και διένειμαν δωρεάν το 2011 και ένα δεκάιντσο με δυο κομμάτια το 2012 (αμφότερα εξαντλημένα), οι Rosewood (πρώην Rosewood Brothers) πήραν το χρόνο τους και πρόσφατα ολοκλήρωσαν το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει με τη νέα σεζόν. Ο Ιωσήφ Κυρίτσης, ο άνθρωπος που ως επί το πλείστον γράφει και ενορχηστρώνει τα κομμάτια της μπάντας μίλησε στο Merlin's για τη νέα δουλειά και τα σχέδιά της.

Συνέντευξη: Aylos Abies Sylos - Γιάννης Καστανάρας

Φωτογραφίες: Dsepoina Karantani (Ιωσήφ Κυρίτσης), Fyllis Papas (μπάντα)

Σε τι φάση βρίσκονται τώρα οι Rosewood;

Μόλις τελειώσαμε το νέο άλμπουμ. Ηχογραφήσαμε δέκα τραγούδια. Στο στούντιο μπήκαμε πέρσι τον Απρίλη αλλά ο Άλεξ Μπόλμπασης που έκανε την παραγωγή είχε κι άλλες δουλειές με deadline που έπρεπε να βγουν. Έτσι εμείς πηγαίναμε βάση του δικού του προγράμματος, μπαίναμε κατά περιόδους στο στούντιο.

Τα τραγούδια είναι πρόσφατα ή και παλιότερα;

Έχει και καινούργια και δυο τρία πιο παλιά. Ξεσκαρτάραμε από ένα υλικό, το οποίο τόσα χρόνια είχαμε γράψει. Ωστόσο τα κομμάτια ήταν με άλλες ενορχηστρώσεις, με άλλους ανθρώπους, με άλλα όργανα. Αυτό όμως το πράγμα θα ήταν μάλλον δυσκίνητο για να παιχτεί ζωντανά και πιστεύω ότι όπως γράφεις τα τραγούδια έτσι πρέπει να τα παίζεις.  Έτσι διαφοροποιήθηκε το υλικό και αφαιρέθηκαν κάποια όργανα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άλλαξε η ουσία.  

Την ενορχήστρωση την κάνεις εσύ;

Ναι κατά κύριο λόγο.

Πώς δουλεύετε το υλικό σας;

Πέρσι κάναμε κάποια  live μετά από ένα χρόνο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνουμε πρόβες. Τις έχουμε στο εβδομαδιαίο μας πρόγραμμα, βρισκόμαστε και δουλεύουμε, κάνουμε πειράματα. Δεν χρειάζεται να έχουμε κάτι μπροστά μας, δουλεύουμε ούτως ή άλλως. Τα τραγούδια διαμορφώνονται από όλους, ακόμα κι αν τα έχουμε παίξει πάρα πολλές φορές. Κάθε φορά κάτι ανακαλύπτεις… 

Οι βασικές ιδέες είναι δικές σου;

Κυρίως,μετά στο στούντιο τα άλλα παιδιά μπαίνουν σε μια φόρμα. Κι εγώ σε μια φόρμα γράφω και θεωρώ ότι αυτό είναι πιο δύσκολο ακόμα κι απ’ τη σύνθεση. Δηλαδή να εντάξεις το υλικό σε μια φόρμα. Από κει και πέρα καθένας το πιάνει ανάλογα με το πώς νιώθει και το στολίζει. Όλα τα παιδιά δουλεύουν στη βάση συγκεκριμένης φόρμας και δε θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτή. Αυτός είναι ο ήχος μας.

Πώς χαρακτηρίζεις τη μουσική σας;

Blues rock. Το γενεαλογικό μας δέντρο πάντως είναι πρώτα blues κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα. Η μήτρα μας είναι το blues και νομίζω ότι αυτό δεν ισχύει μόνο για μας αλλά για πόλλους.

Αισθάνεσαι δηλαδή ότι πάντα από πίσω υπάρχει το blues όταν γράφει και όταν παίζεις…

Γράφω εντελώς blues πράγματα. Αν ακούσεις αυτά που γράφω στο σπίτι ακούς blues. Γι’ αυτό πολλοί λένε ότι οι Rosewood είναι blues μπάντα, ενώ στην ουσία είναι rock. Γιατί αυτά που γράφω φιλτράρονται από άλλους τέσσερις ανθρώπους που είναι πιο rock αισθητικης. 

Γιατί οι Rosewood παίζουν rock των seventies;

Γιατί τέτοιο μοντέλο είμαι !  seventies! 

Δηλαδή η συμβολή των άλλων μελών ποια είναι;

Είναι στο ίδιο ποσοστό με τη δική μου. Σε ένα ομαδικό άθλημα δεν μπορεί να κάνει κουμάντο μόνο ένας. Κανείς δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του σε κάτι περισσότερο από τις ανάγκες που πρέπει να εξυπηρετηθούν στο τραγούδι. Το τραγούδι έχει ανάγκες, είμαστε όλοι δούλοι του. Το τραγούδι σου λέει τι θέλει. Μπορεί να δίνω κάποιες οδηγίες αλλά αυτό δε συμβαίνει επειδή εγώ θέλω να παιχτεί έτσι, είναι το τραγούδι τέτοιο.

Πώς συμμαζεύετε τόσα «εγώ» μαζεμένα;

Τώρα τελευταία τα πράγματα είναι πιο εύκολα γιατί αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι αυτό που κάναμε όταν πρωτοξεκινήσαμε. Δεν έχουμε άλλους για να αλλάξουμε το παίξιμό μας, να μαζευτούμε επειδή, για παράδειγμα, έχουμε πνευστά ή δεύτερες και τρίτες φωνές. 

Υπάρχουν τριβές την ώρα που δουλεύετε;

Το πιο δύσκολο είναι ο άλλος να καταλάβει πού το πας με την πρώτη. Την ώρα που κάτι γεννιέται από όλους θέλει πολύ δουλειά και υπομονή από όλους. Γιατί ναι μεν μπορεί να φέρω ένα κομμάτι και να έχει πέντε ιδέες και ένα ύφος, αλλά πρέπει να το νιώσουν και οι άλλοι. Μέχρι, λοιπόν, να το νιώσει ο καθένας, υπάρχει μια διαδικασίας τριβής και ζύμωσης.

 

Ποιοι άλλοι σας έχουν βοηθήσει στο δίσκο;

Ο Δημήτρης Αζοράκος, ο ντράμερ που παίζει στο δίσκο, έχει φύγει από την μπάντα. Μαζί μας έπαιζε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο περίπου και τώρα έχει γυρίσει ο πρώτος μας ντράμερ ο Κώστας Ζέρβας. Αλλά επειδή τώρα υπηρετεί τη θητεία του, τύμπανα παίζει ο Δημήτρης Γρηγοριάδης, ο οποίος είχε περάσει παλιότερα από τους Rosewood και τον αγαπαμε !!!. Στα φωνητικά μας βοήθησαν οι Τζένη Καπάδαη και η Κατερίνα Ιακωβίδου και ο Γιώργος Ζερβός. Επίσης στα πλήκτρα είναι ο Νίκος Κόρπας που κι αυτός έπαιζε για χρόνια μαζί μας. Όλα τα έξτρα όργανα τα παίζουμε εμείς. 

Το μαντολίνο πώς κόλλησε;

Γιατί το ζήτησε το τραγούδι. Ήθελε ένα όργανο έγχορδο, στεγνό, ξερό, για να δηλώσει ένα συναίσθημα. Και το μαντολίνο είναι αυτό που ταιριάζει πιο πολύ στον ήχο μας. Το έχουμε χρησιμοποιήσει σε δυο κομμάτια και έπαιξε ο Γιώργος. Έχουμε βάλει επίσης κοντραμπάσο με δοξάρι, ακουστικές κιθάρες, φυσαρμόνικες και κρουστά, τα οποία τα παίξαμε όλοι. Από ντέφια και σέικερ μέχρι κόνγκας και διάφορα άλλα. 

Ο παραγωγός τι ρόλο έπαιξε σε όλη αυτή την ιστορία;

Ο Άλεξ έκανε πάρα πολύ καλή δουλειά ! Μέχρι τώρα τις παραγωγές τις έκανα εγώ και αυτό ήταν ο πονοκέφαλός μου. Και δεν εννοώ την ηχοληψία, εννοώ το να βάλει τη μαγιά από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ετερόκλητα, να τα μαντάρει όλα μαζί προκειμένου να αποκτήσουν ένα ύφος. Ειδάλλως θα κάνεις δέκα τραγούδια, δέκα διαφορετικές παραγωγές, δέκα διαφορετικές τεχνοτροπίες. Κάναμε ένα δίσκο που από την αρχή ως το τέλος πρέπει να έχει μια ταυτότητα. 

 

Tελικά, είναι η κιθάρα η βασίλισσα στους Rosewood;

Τα τύμπανα είναι ο βασιλιάς σε αυτό που κάνουμε όλοι. Ο Ginger Baker έχει πει μια πολύ σοβαρή κουβέντα. Ότι μια μέτρια μπάντα με έναν καλό ντράμερ γίνεται καλή μπάντα. Μια καλή μπάντα με ένα πολύ καλό ντράμερ γίνεται πολύ καλή μπάντα. Μια πολύ καλή μπάντα με ένα γαμάτο ντράμερ γίνεται γαμάτη μπάντα. Αυτό το πιστεύω ακράδαντα.  Στο συγκεκριμένο δίσκο που γράψαμε, τα τύμπανα κάνουν κουμάντο. Αυτά σε πάνε και ορίζουν αν θα κουνηθείς ή όχι.  

Τι κιθάρες χρησιμοποιήσατε;

Βασικά Gibson διπήνιες και ελάχιστα μονοπήνιες. 

Πιστεύεις ότι αυτό το δίσκο θα τον ακούσει ο κόσμος όπως τον φαντάζεσαι σαν ολοκληρωμένο δίσκο;

Δεν ξέρω. Έχω παρέες που ακούνε δίσκους στο πικάπ και παρέες που δεν είναι στη φάση αυτή. Πολύς κόσμος είναι στη φάση της μουσικής που παίζει το ραδιόφωνο, που δεν ακούει ολοκληρωμένες δουλειές πια. Αν κάνεις κάτι και φύγει από σένα όμως δεν είναι πλέον δικό σου. Έτσι νιώθω. Μπορεί να πει ότι του αρέσει το τάδε κομμάτι μόνο ή το τάδε σημείο. Δεν είναι πια όπως παλαιότερα που παίρναμε το δίσκο και μπορεί να τον ακούγαμε πέντε μέρες σερί.

Η νέα γενιά ακροατών χάνει κάπως από την αισθητική της μουσικής επειδή σήμερα μπορεί να ακούει ό,τι θέλει οποιαδήποτε στιγμή και να πηδάει εύκολα από τη  μια ακρόαση στην άλλη;

Δεν μπορώ να ξέρω τι κάνει ο καθένας. Είμαι πάντως σίγουρος ότι όσοι ασχολούνται με τη μουσική ακούν μουσική. Η νέα γενιά μουσικων πάντως κάνει πολύ καλή μουσική και τη θαυμάζω γι’ αυτό.

Πού πιστεύεις οφείλεται αυτό;

Είναι διαβασμένοι και είναι καλοί μουσικοί. Έχουν μέσα που δεν διέθετε η δική μας γενιά. Κατ’ αρχήν έχουν το μέσον της γνώσης στα χερια τους. Αν θέλουν μπορούν να μάθουν αυτό που γουστάρουν ανά πάσα στιγμή. Σε όλους τους τομείς, στον εκτελεστικό, στο συνθετικό, στην ηχογράφηση. Εμείς περιμέναμε τι δίσκο θα φέρει ο Βασίλακας για να πάρουμε δυο δίσκους τη βδομάδα και, ασφαλώς, πολλές κασέτες. Τα νέα παιδιά τα καμαρώνω. Πρόσφατα είχα μια κουβέντα με κάτι παιδιά που έβγαλαν ένα δίσκο και πήρα τόση χαρά και ενέργεια – γέμισα το ντεπόζιτό μου. Η επιρροή που δέχομαι σαν ακροατής είναι μεγάλη και ευχάριστη. Ακούω την ψυχή ενός ανθρώπου και γουστάρω πάρα πολύ. Τον τελευταίο καιρό ακούω τρομερές δουλειές και πέρα από ηλικίες. Όλοι έχουν μάθει να δουλεύουν σωστά, σέβονται τη δουλειά τους και απαιτούν να τη σέβονται και οι τεχνικοί που θα δουλέψουν μαζί τους . Από μόνοι τους έχουν σηκώσει ψηλά τον πήχη.

Και πώς εξηγείς το ότι αυτά συμβαίνουν σε μια εποχή κρίσης, όπου δεν υπάρχει χρήμα;

Όλοι όσοι σπούδασαν τα τελευταία χρόνια συνήθως προέρχονται από οικογένειες που έζησαν στα “καλά χρόνια” και μπόρεσαν να σπουδάσουν . Αν ήθελες να γίνεις μουσικός, οι γονείς σε βοηθούσαν. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι η χώρα θα βάραγε φαλιμέντο. 

Αν υπήρχαν χρήματα πιστεύεις ότι θα έβγαιναν καλύτερες δουλειές;

Αυτές που γίνονται συνήθως είναι καλές. Υπάρχει τεχνογνωσία. Ωστόσο υπάρχουν παράγοντες που μας εμποδίζουν να κοινωνήσουμε τη δουλειά μας σε ευρύτερο κοινό, όπως το μάρκετινγκ, το τι θέλουν να πουλήσουν οι διάφοροι. Από την άλλη, βλέπεις πόσο μεγάλο το feedback για ελληνικά συγκροτήματα στο YouTube, που σημαίνει ότι πολλοί ακόμα και στο εξωτερικό πιστεύουν ότι κάτι γίνεται στην Ελλάδα.

Ωστόσο, οι μπάντες είναι ακόμα δύσκολο να βγουν παραέξω και οι ξένες εταιρείες…

Οι εταιρείες δεν πρόκειται να έρθουν από το πουθενά για να ψαρέψουν δικές μας μπάντες. Αν οι μπάντες δεν βρέξουν τον κώλο τους, δεν δουλέψουν με προσήλωση και σκληρά, δεν θα κάνουν τίποτα. Οι μπάντες πρέπει να σκέφτονται σαν ένας. Τα νέα παιδιά να αποφασίσουν να προβάλλουν τη δουλειά τους στο εξωτερικό. Χρειάζεται μεγάλος κόπος. Καμία εταιρεία ξένη δε θα χτυπήσει την πόρτα σου από μόνη της. Πρέπει εσύ να το κυνηγήσεις, πρέπει να έχεις όρεξη να το κάνεις. Κάποιες μπάντες το έχουν καταφέρει και βλέπεις ότι κάνουν είκοσι live έξω και τέσσερα στην Ελλάδα. Άρα, τελικά πού είναι το κοινό σου; Εδώ πώς να κλείσεις τριάντα live, πόσες φορές θα παίξεις; Όλοι έχουν παίξει παντού. Ιδιαίτερα τα νέα παιδιά πρέπει να τολμούν. Ας φύγουν για δυο μήνες έξω, ας ταλαιπωρηθούν. Θα το θυμούνται όμως για όλη τους τη ζωή. Τεστάρεις πολλά πράγματα έτσι, και τον εαυτό σου αλλά και τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της μπάντας.

 

Ο κόσμος που πηγαίνει στα live είναι αντίστοιχος με όλες αυτές τις παραγωγές; Μπορεί να τις συντηρήσει;

Όχι, είναι μικρό το κοινό, υπάρχει αναντιστοιχία σίγουρα. Όταν όμως ξεκινάς να γράψεις ένα δίσκο δεν σκέφτεσαι ότι θα τον ακούσουν μόνο πεντακόσια άτομα στην καλύτερη. Το κάνεις όσο καλύτερα μπορείς, θα βάλεις τα δυνατά σου. Δεν μπορείς να κάνεις εκπτώσεις.

Αυτή η ψαλίδα μπορεί να ανοίξει;

Όλες οι μπάντες κάνουν αυτό που μπορούν καλύτερα κι από κει και πέρα ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος κάνει εκπτώσεις στην παραγωγή του ή στη σύνθεσή του. Όσα παιδιά ξέρω δίνουν το εκατό τοις εκατό της ψυχής τους και της τσέπης τους. Μάλλον, από την τσέπη τους δίνουν το τετρακόσια τοις εκατό! Και αυτά που δεν έχουν τα δίνουν. Αυτό είναι νόμος. Και δεν πρόκειται να τα πάρουν πίσω ποτέ. Δουλεύουμε για το χόμπι μας πιο πολυ απ την δουλειά μας.

Γιατί το καινούργιο άλμπουμ θα το κυκλοφορήσετε μόνο σε βινύλιο;

Είναι αναλογική δουλειά. Το υλικό μας όπως το δουλέψαμε είναι για βινύλιο. Έχει περαστεί σε ταινία και θα διανέμεται και ψηφιακά, καθώς το mastering έγινε και για τις δυο μορφές, βινύλιο και ψηφιακό. Αυτή τη στιγμή το mastering γίνεται στο SweetSpot από τον Γιάννη Χριστοδουλάτο και περιμένουμε να ολοκληρωθεί για να το στείλουμε σε εταιρείες και εδώ και στο εξωτερικό. 

Όλη αυτή η δουλειά στο στούντιο σου απορροφάει ενέργεια;

Ναι, γιατί στις σερί μέρες μας με τον Αλέξη εγώ γύριζα σπίτι στις έξι το πρωί και άκουγα τη δουλειά που είχαμε κάνει μέχρι εκείνη την ώρα, έκανα τις σημειώσεις μου και το ίδιο βράδυ που ξαναπήγαινα στο στούντιο ήμουν διαβασμένος για να συνεχίσουμε από κει και πέρα. Δουλέψαμε πολύ αλλά δεν ήταν ψυχοφθόρο. Ψυχοφθόρο ήταν το ότι έπρεπε να πετάξω πολλά πράγματα που είχα ήδη γράψει. Ξαφνικά τα πέταξα όλα για να κάνω μόνο αυτό. Ασχολήθηκα μόνο με αυτό. Είχα γίνει λίγο caveman. Αλλά μόλις ολοκληρωθεί το mastering θα έχει τελειώσει το πράγμα. Θα έχουμε έτοιμο άλμπουμ.

Υπάρχει σχέδιο για επόμενη δουλειά;

Θεωρώ ότι έχει τελειώσει το πενήντα τοις εκατό της επόμενης δουλειάς. 

Θα είναι και αυτή seventies;

Θα είναι early seventies και όχι τόσο mid-tempo όσο είναι ο δίσκος που γράψαμε. Θα έχει μεγαλύτερη διάσταση. 

Πώς αισθάνεσαι σαν μουσικός, πώς προσδιορίζεσαι;

Στο μουσικό κομμάτι είμαι αυτοδίδακτος. Ενδεχομένως έχουν λειτουργήσει κάποια γονίδια. Και από τις δυο πλευρές της οικογένειας υπάρχουν μουσικοί. Οι παππούδες μου ήταν και οι δυο μουσικοί, ο ένας ήταν από τη Σέριφο, έπαιζε λαούτο και τον θεωρούσαν μάλιστα πολύ καλό. Ο άλλος ήταν Πελοποννήσιος κι έπαιζε βιολί. Έμαθα μουσική ακούγοντας παίζοντας ό,τι μου έκανε εντύπωση, από Beatles και Elvis μέχρι ρεμπέτικα. Κιθάρα παίζω από έξι-εφτά χρονών κι έμαθα μόνος μου. Δεν διαβάζω νότες.

Ποια είναι η διαφορά ενός εμπειρικού μουσικού όπως εσύ από ένα σπουδαγμένο;

Αυτός που θα διδαχθεί οτιδήποτε, θα ξοδέψει πολύ χρόνο στη ζωή του ακολουθώντας φόρμες και παίρνοντας γνώσεις. Αυτό θα είναι το διαβατήριό του για να συνεργαστεί με οποιονδήποτε μουσικό σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα χρόνια όμως εγώ και όλοι όσοι είμαστε εμπειρικοί μουσικοί τα έχουμε ξοδέψει ανακαλύπτοντας πράγματα έξω από τις φόρμες. Έτσι αισθάνομαι πιο ελεύθερος αν και μερικές φορές είναι δύσκολο να συνεννοηθώ με τα παιδιά της μπάντας που είναι μουσικοί σπουδαγμένοι. Τη νιώθω τη μουσική, νιώθω το χρόνο, την αίσθησή της, την αίσθησή μου μέσα της, πάλλομαι πραγματικά. Και πρέπει να εξηγώ στους άλλους με μουσικούς όρους, πράγμα που με δυσκολεύει. Βέβαια, αυτό πια λύνεται γρήγορα γιατί όλοι πια με ξέρουν, αλλά κάποιες φορές επαναλαμβάνουμε κάτι συνέχεια μέχρι να πάρουν την αίσθηση, την ψυχή. Εγώ έτσι έχω μάθει να το κάνω.

Γιώργος Κατσάνος (κιθάρα, φυσαρμόνικα)

Γιάννης Κατσάνος (μπάσο)

Νίκος Κώνστας (κιθάρα)

Δημήτρης Γρηγοριάδης (ντραμς, κρουστά)

Κατερίνα Ιακωβίδου (φωνές)

Ιωσήφ Κυρίτσης (φωνή, κιθάρα)

facebook