γράφει και ρωτάει ο Γιάννης Καστανάρας
φωτο: Eirhnh Pappa
Στις αρχές του περσινού καλοκαιριού ο Θανάσης Γκιουλέας μου έδωσε ν' ακούσω το ηχογραφημένο ντεμπούτο άλμπουμ των Golden Nugget. Την μπάντα την είχα δει για πρώτη φορά στο διήμερο "2 Days of Thunder"που είχε οργανώσει το Merlin's Music Box και το πολύ στο τρίτο κομμάτι είχα γίνει φαν. Η μουσική μου, η μουσική που θα ήθελα να παίζω αν ήξερα να παίζω μουσική, μια χαρντροκίλα θαρρείς και οι Nugget είχαν πάρει σβάρνα όλα τα sixties και seventies ακούσματά μου και μου τα πετούσαν κατάμουτρα. Και ποιους δεν άκουγες στον ήχο τους... Grand Funk, Allmans, Jimi, Mountain, Purple, Budgie, Blue Cheer, Skynyrd, και, και, και... Προσκύνησα...
Το άλμπουμ έπαιζε στο CD του αυτοκινήτου σχεδόν όλο το καλοκαίρι, η καλύτερη συντροφιά στη διαδρομή Αθήνα-Σχοινιάς και ξανά πίσω. Κόλλησα. Και ενθουσιάστηκα όταν ο Θανάσης με ενημέρωσε κάποια στιγμή το φθινόπωρο ότι ο δίσκος θα κυκλοφορούσε τελικά σε βινύλιο από την Ikaros Records, όπερ και συνέβη πριν από λίγο καιρό. Ένα ξεφάντωμα από κιθάρες και πλήκτρα, με μια θανάσιμη rhythm section που καλπάζει ανελέητα, ένας κατακλυσμός από οκτώ κομμάτια γραμμένα όλα (πλην ενός) από τον κιθαρίστα Γιάννη Γκιουλέα. Κι όλα ένα κι ένα. Οι Golden Nugget έχουν πέσει με τα μούτρα στη μελέτη της ιστορίας του hard rock και αριστεύουν. Το Golden Nugget είναι γεμάτο ογκώδεις εκρήξεις που πυροδοτούνται από ένα καλοδουλεμένο σύνολο, το οποίο μετρά πάνω από 15 χρόνια στο κουρμπέτι. Στο άλμπουμ δεν υπάρχει κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει. Και δεν υπάρχει άλλωστε λόγος επειδή οι τέσσερις μουσικοί φρόντισαν να αλέσουν όλο το ανφάν γκαντέ, όλη την αφρόκρεμα της αγγλοαμερικανικής μουσικής που κυριάρχησε σχεδόν για μια δεκαετία και που σχεδόν εξαφανίστηκε ντροπιασμένη με την έλευση του punk. Όμως οι "δεινόσαυροι" μπορεί να αποσύρθηκαν, να μαράθηκαν, να στραπατσαρίστηκαν, αλλά αρνήθηκαν να πεθάνουν. Και οι απόγονοί τους, όπως οι Golden Nugget, επιστρέφουν θριαμβευτικά εδώ και μερικά χρόνια για να πάρουν πίσω το αίμα των προγόνων τους, επαναλαμβάνοντας αυθάδικα χιλιοπαιγμένα riffs που τώρα τα μοντάρουν πάνω σε σύγχρονες συνθετικές βάσεις - από τη μια σε γυρίζουν στο παρελθόν και από την άλλη σου δείχνουν ότι αυτός ο δρόμος, όσο κακοτράχαλος κι αν είναι, έχει να πει πάντα την τελευταία λέξη. Οι Golden Nugget δε είναι punk, δεν είναι metal, δεν είναι (θεος φυλαξει) indie - είναι διαχρονικοί και η μουσική τους είναι τόσο γεμάτη και χορταστική που πραγματικά φέρνει δάκρυα στα μάτια.
Το Μerlin's υπέβαλε τον Γιάννη Γκιουλέα σε μερικές ερωτήσεις...
- Από πού κι ως πού τόση βαριά σιστίλα και σεβεντίλα;
Δεν ξέρω πώς να το θέσω, όλοι μας ακούμε και παίζουμε πολλά πράγματα και διαφορετικά μεταξύ τους, η ροκ μουσική όμως των 60’s-70’s είναι αυτή που μας βγαίνει αυθόρμητα, είναι ο τρόπος που παίζουμε και γράφουμε. Ίσως επειδή είναι η μουσική που μας έκανε να θέλουμε να μάθουμε και να παίξουμε μουσική εξ’ αρχής και στην συνέχεια να συμμετέχουμε ή να δημιουργήσουμε group. Με απλά λόγια, είναι η μουσική που ακούμε από παιδιά.
- Τι σημαίνει για σας το κλασικό ροκ;
Το κλασσικό ροκ ήταν πάντα μουσική για τον κόσμο, για τον άνθρωπο, γι’ αυτό είναι δημοφιλής, επίκαιρη, διαχρονική και ανοιχτή, ίσως περισσότερο από κάθε άλλο είδος, σε πειραματισμούς, ήχους, συνθέσεις, επιρροές και μείξεις στοιχείων από όλο τον κόσμο. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο και θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει αποκτήσει πλέον έναν παραδοσιακό χαρακτήρα.
- Διαπιστώνεται παγκοσμίως μια επιστροφή του κλασικού hard rock ήχου. Μερικοί ισχυρίζονται ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πηγή του stoner έχει πλέον στερέψει και ότι οι νέες μπάντες αναζητούν πλέον δημιουργική διέξοδο στις παλιές καλές εποχές όπου η μελωδία συνδυαζόταν με τον βαρύ ήχο.
Το ίδιο έχει συμβεί πολλές φορές και με την κλασσική ροκ μουσική, κάθε φορά που χάνει την σπίθα, την ουσία της, και απομακρύνεται από τον κόσμο, κάποιο νέο είδος θα εμφανιστεί για να υπενθυμίσει την θέση της. Έχει γίνει με την punk, grunge, και με το stoner. Η ροκ μουσική είναι, που επαναπροσδιορίζεται και διευρύνει τους ορίζοντές της. Δεν ξέρουμε αν η πηγή του stoner έχει στερέψει, αυτό θα πρέπει να το πουν αυτοί που βρίσκονται στον χώρο αυτόν, αυτό που θα μπορούσαμε να πούμε είναι ότι με κάθε τι νέο, η ροκ μουσική γίνεται μεγαλύτερη, ωριμότερη, και παραμένει νέα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι οι νέες μπάντες επιστρέφουν σε πιο κλασικά μονοπάτια. Στην ουσία θέτουν ξανά τα δεδομένα.
- Πώς και πότε προέκυψε η ιδέα για το σχηματισμό της μπάντας, ποιοι συμμετέχουν,το artwork και ποιες είναι οι προσδοκίες σας;
Το άλμπουμ ήρθε σαν λογική συνέχεια. Η μπάντα παίζει αυτά τα κομμάτια από το πρώτο της live. Το να ηχογραφηθούν ήταν κάτι αυτονόητο για εμάς. Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν πρώτα σαν ep/demo με τρεις συνθέσεις των Nugget και μία διασκευή. Το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό και αποφασίσαμε να μπούμε στο στούντιο για το ολοκληρωμένο άλμπουμ με απολύτως αναλογική προσέγγιση. Οι ηχογραφήσεις δεν ολοκληρώθηκαν εκείνη την περίοδο, η μπάντα πέρασε σε μία κατάσταση αλλαγής μελών και αναζήτησης νέων, κάτι που δεν έγινε άμεσα και αυτό έφερε σαν αποτέλεσμα η μπάντα να απουσιάζει και από live εμφανίσεις. Οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν με την τωρινή μας σύνθεση. Η θεματολογία αφορά τον άνθρωπο και τα ερωτήματα που προκύπτουν συνεχώς. Η βάση είναι φιλοσοφική με την έννοια της παρατήρησης και της αναζήτησης απαντήσεων, με αυτά τα δεδομένα ίσως και επιστημονική. Το artwork είναι μία παλιά φωτογραφία η οποία έχει επεξεργαστεί για να γίνει εξώφυλλο και να εξυπηρετεί το concept από το Focus Studio, και το layout έχει γίνει την Graphic no Jutsu. Ο Μιχάλης Σκαράκης πίσω από την κονσόλα και η Ρομίνα Μούτου ως τεχνικός ήχου ήταν εκεί από την πρώτη μέχρι την τελευταία μέρα της παραγωγής του δίσκου. Η ιδέα προέκυψε από τον Θανάση μετά από ένα Jam night όπου με τον Γιάννη έπαιξαν και γνωρίστηκαν με τα πρώτα μέλη της μπάντας. Υπήρχε πάντα η αίσθηση της δημιουργίας group καθώς υπήρχε υλικό, αλλά τότε ήταν η πρώτη φορά που τέθηκε σαν υπαρκτό ενδεχόμενο και μετά από σύμφωνη γνώμη έγινε η πρόταση στα μέλη. Προσδοκίες δεν υπάρχουν, όλες οι πιθανότητες είναι ανοιχτές, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε την μουσική μας με συνέπεια, να παρουσιάζουμε το υλικό μας δισκογραφικά με τον τρόπο που θέλουμε, όπως και τις live εμφανίσεις μας, με σεβασμό στον κόσμο που έρχεται να μας δει. Όλα τα άλλα έπονται.
- Πόσο σημαντικός είναι ο αυτοσχεδιασμός για τη μουσική σας;
Ο αυτοσχεδιασμός είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει μουσικά, ιδιαίτερα στις live εμφανίσεις. Δεν είναι κάτι που το αποφασίσαμε ή θέσαμε σαν θεμελιώδες χαρακτηριστικό για την ύπαρξη της μπάντας. Απλά έγινε, και έγινε γιατί όλοι θέλαμε να το κάνουμε, το δοκιμάσαμε και βγήκε. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος οι αυτοσχεδιασμοί να γίνουν δομημένα μέρη στα κομμάτια, ειδικά αν κάποια σημεία ή θέματα έχουν βγει πολύ καλά σε προηγούμενους αυτοσχεδιασμούς και θέλεις να τα επαναλάβεις, με αυτόν τον τρόπο μπορεί να χαθεί το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού που είναι κάτι καινούργιο, αυθόρμητο, της στιγμής, ακόμα και το λάθος. Γι’ αυτό, στα παιξίματα που μας αρέσουν και βγαίνουν αβίαστα, αφήνουμε μία πόρτα ανοιχτή για κάτι καινούργιο, κάτι που δεν το έχουμε ξαναπαίξει. Είναι ένας τρόπος να παίζεις τα κομμάτια σαν να είναι η πρώτη φορά.
- Πως προτίθεστε να εξελιχτείτε μουσικά;
Δισκογραφικά θα θέλαμε κάθε δουλειά που παρουσιάζουμε να έχει κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Δεν εννοούμε να παίξουμε άλλα είδη, εννοούμε την σύνθεση, τον στίχο και την παραγωγή. Να υπάρχει εξέλιξη, ωριμότητα, συνέχεια. Στις ζωντανές εμφανίσεις, αυθορμητισμός, αυτοσχεδιασμός και να παίζουμε κάθε φορά και καλύτερα.
- Μιλώντας γενικότερα, πως βλέπετε να εξελίσσεται το σύγχρονο rock;
Υπάρχουν μπάντες, ειδικά στην Αμερική, και γενικά βγαίνουν πολύ ωραίες δουλειές. Κάποιοι λένε όμως ότι δεν υπάρχει η έξαρση που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια και δεν υπάρχουν και οι «μεγάλες» μπάντες, ότι γενικά η ροκ μουσική έχει “κάτσει” και έχει γίνει λίγο ασφαλής. Δεν ξέρουμε αν στην σημερινή παγκόσμια κατάσταση θα μπορούσε μία μπάντα να συνεχίσει να γεμίζει στάδια. Κάποιες το κάνουν, λίγες όμως.
- Τι άλλο κάνετε έξω από τους Golden Nugget;
Όλοι είμαστε μουσικοί, δεν κάνουμε κάτι άλλο. Τρία από τα τέσσερα μέλη της μπάντας, οι Γιώργος Λαγογιάννης, Θανάσης Γκιουλέας, Δημήτρης Αζοράκος συμμετέχουν και σε άλλα μουσικά σχήματα.
- Τι είναι σας βγάζει από τα ρούχα σας;
Δεν μας βγάζει κάτι από τα ρούχα μας με την έννοια της αδυναμίας διαχείρισης μιας κατάστασης. Δεν μας αρέσει η αγένεια, οι εγωισμοί και ο άσχημος τρόπος που συμπεριφέρονται οι άνθρωποι μεταξύ τους.
- Το top-5 ever των Golden Nugget...
Έχουν βγει αριστουργήματα στη μουσική και αν αρχίσουμε δεν θα τελειώσουμε. Το ένα θα φέρνει το άλλο και η λίστα θα είναι πραγματικά τεράστια. Γι’ αυτό θα πάμε με κάποιες σημαντικές στιγμές που μας άνοιξαν ορίζοντες ή τα μάτια αν θες στην δυναμική που έχει η μουσική. Φυσικά θα αναφερθούμε σε live δίσκους ή περίπου.
1.The Allman Brothers Band at Fillmore East, 1971. Blues, rock, progressive, improvisation στα καλύτερα του, με την πρώτη σύνθεση του group στην καλύτερη περίοδο της.
2.Τα blues/rock-boogie medley των ZZ Top. Η πρώτη πλευρά του Fandago 1975 που είναι live, με την δεύτερη να είναι επίσης εξαιρετική με ηχογραφημένα κομμάτια στο studio.
3. Flowers of Evil, 1971 των Mountain. Η πρώτη πλευρά έχει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της μπάντας, ηχογραφημένα στο στούντιο ενώ η δεύτερη πλευρά είναι live και είναι απλά αποθέωση.
4. Fleetwood Mac in Concert (Live at the Boston tea party, 1970). Ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Πολύ λίγο. Πάρα πολύ λίγο.
5. Jimi Plays Monterey, 1967, φυσικά του Jimi Hendrix. Ο δίσκος κυκλοφόρησε πολύ αργότερα, αλλά δείτε και την ταινία. Επίσης το Band of Gypsys του 1969 , δίσκος σταθμός με την ίδια δυναμική. Δείτε και το live στο Woodstock, βασικά δείτε και ακούστε ότι έχει κάνει στη ζωή του.
Ας προσθέσουμε ακόμα δυο bonus live.
The Song Remains The Same 1973, Led Zeppelin, δίσκος/ταινία).
Wheels of Fire 1968, Cream. Διπλός δίσκος, ένας στούντιο, ένας live. Επίσης το πρώτο τους, Fresh Cream, μόνο στούντιο.
Golden Nugget: Γιώργος Λαγογιάννης-φωνη, πλήκτρα, Γιάννης Γκιουλέας-κιθάρα, Θανάσης Γκιουλέας-μπάσο, Δημήτρης Αζοράκος-τύμπανα
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
