Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Πριν από ένδεκα χρόνια έφυγε από την ζωή μια όχι τόσο διάσημη αλλά σημαντικότατη μουσική φυσιογνωμία των Wobblies (Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου-IWW) και του αμερικανικού εργατικού τραγουδιού αυτή του Utah Phillips (κατά κόσμον Bruce Dunkan). Το κείμενο αυτό αποτελεί μια συνοπτική ιστορία ενός ιδιαίτερου τραγουδοποιού της εργατικής τάξης.
Ο Utah Phillips αποτελεί, από τις δεκαετίες του ’60, ’70 και μετά τον βασικότερο συνεχιστή της παράδοσης του ριζοσπαστικού τραγουδιού και θα εκπροσωπήσει μέχρι το θάνατό του, το 2008, το αμερικανικό πολιτικό και εργατικό τραγούδι, μεταδίδοντάς το στις νεότερες γενιές. Εκτός από μέλος των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου, Utah Phillips, δήλωνε αναρχικός και υπέρμαχος της ειρήνης.
Γεννήθηκε στο Κλήβελαντ του Οχάιο από γονείς που ήταν οργανωτές και συνδικαλιστές της εργατικής τάξης. Οι γονείς του χώρισαν και η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε. Σε ηλικία πέντε ετών ο Phillips υιοθετήθηκε από τον πατριό του, Syd Cohen, διαχειριστή του θεάτρου Hippodrome στο Κλήβελαντ, έναν από του τελευταίους χώρους του vaudeville στην πόλη. Η εμπειρία του από τη θητεία του στον Πόλεμο της Κορέας επηρέασε σημαντικά την κοινωνική και πολιτική σκέψη του. Γνωρίζει τον Άμμον Χένασι, έναν Αμερικανό αναρχοχριστιανό ειρηνιστή που τον μυεί στον αναρχισμό και στο Κίνημα των Καθολικών Εργατών. Συμμετέχει στη δημιουργία του οίκου φιλοξενίας αστέγων «Jοe Hill» που είχε πάρει το όνομά του από τον γνωστό τραγουδοποιό και μέλος των IWW, ο οποίος είχε εκτελεστεί το 1915 από το αμερικανικό κράτος με στημένες κατηγορίες όχι τόσο σε βάρος του προσώπου του αλλά των ιδεών που πρέσβευε. Το γεγονός αυτό θα σημαδέψει για πάντα τον Phillips. Υιοθετεί το όνομα U. Utah Phillips σύμφωνα με την παράδοση των hobo (υποκοριστικό των περιπλανώμενων μεταναστών εργατών της δεκαετίας του 1890), ένα ψευδώνυμο που περιελάμβανε ένα αρχικό γράμμα την πολιτεία προέλευσης, μιμούμενος τον τραγουδιστή της country T. Texas Tyler. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το «U» σήμαινε «Utah», δηλαδή την πολιτεία όπου είχε εκτελεστεί ο Joe Hill. Μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ίσως κανένας άλλος δεν έκανε περισσότερα για να διαδώσει τις ιδέες του επαναστατικού βιομηχανικού συνδικαλισμού των IWW από τον Phillips, του οποίου οι αμέτρητες συναυλίες στην πραγματικότητα ήταν οργανωτικές συναντήσεις με στόχο τη χειραφέτηση του εργατικού δυναμικού, την ανάπτυξη συνδικάτων βάσης, του αναρχισμού, και του πασιφισμού.
Στην προσωπική του ζωή, ο Phillips απολάμβανε ποικίλα χόμπι και ενδιαφέροντα, όπως Αιγυπτιολογία, ερασιτεχνική χημεία, γλωσσολογία, ιστορία ποίηση, αλλά και μαγειρική ή κηπουρική, ενώ από τον Ιούλιο του 1989 έως το τέλος της ζωής του ήταν παντρεμένος με τη Joanna Robinson. Τον Αύγουστο του 2007 ο Phillips ανακοίνωσε ότι θα υποβληθεί σε αφαίρεση καθετήρα για να αντιμετωπίσει τα καρδιακά του προβλήματα. Το φθινόπωρο ανακοίνωσε ότι λόγω προβλημάτων θα σταματούσε τις περιοδείες και τον Ιανουάριο του 2008 αποφάσισε να μην προβεί σε μεταμόσχευση καρδιάς και πέθανε στις 23 Μαΐου του ίδιου χρόνου.
Ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Forest View της Νεβάδα Σίτι εν μέσω μιας λιτής συνδικαλιστικής τελετής, όπου πλήθος μελών των Βιομηχανικών εργατών του Κόσμου (ΙWW), ανάμεσα τους και ο υπογράφων το κείμενο, απέτισαν φόρο τιμής με αρκετή μουσική, όπως πραγματικά άξιζε σε έναν τραγουδοποιό και γνήσιο αγωνιστή της εργατικής τάξης. Η μουσική του κληρονομία παραμένει σημαντική για να μας θυμίζει ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Σε μια αποστροφή του για το πολιτικό τραγούδι, ο Utah έλεγε ότι θα πρέπει να είναι συγκεκριμένο και όχι δυσνόητο. Χρησιμοποιούσε τους συγκεκριμένους στίχους από το «Blowing the Wind» του Βοb Dylan:
Πόσους δρόμους χρειάζεται να διαβεί ένας άνθρωπος, προτού ονομαστεί άνθρωπος;
Πάνω από πόσες θάλασσες πρέπει να πετάξει ένα περιστέρι πριν ξεκουραστεί στην άμμο;
Πόσες φορές πρέπει να ριχτεί μια βόμβα πριν απαγορευτεί για πάντα; Η απάντηση, φίλε, πλανιέται στον άνεμο…
Για να καταλήξει ότι τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και ότι η απάντηση δεν πλανιέται στον άνεμο, αλλά βρίσκεται στον ταξικό αγώνα και είναι προφανής: «Να ξεφορτωθούμε τα αφεντικά», ένας στίχος που παραπέμπει στο ομώνυμο τραγούδι:
Μήπως κρυώνεις, αισθάνεσαι μοναξιά και πείνα;
Μήπως σου λείπουν ένα σωρό πράγματα;
Μήπως ζεις μια ζωή μέσα στη μιζέρια;
Τότε ξεφορτώσου τ’ αφεντικά...
Αυτή είναι η πιο διαχρονική και συνάμα επίκαιρη φράση που πρέπει να θυμόμαστε αν θέλουμε πραγματικά να χειραφετηθούμε.
Αργύρης Αργυριάδης - IWW
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
