Μετάφραση: Γιάννης Καστανάρας
Το End Of The Century ήταν το πέμπτο άλμπουμ των Ramones, αλλά η μπάντα θα προτιμούσε να μην έχει κυκλοφορήσει. Η συνεργασία τους με τον αλλόκοτο παραγωγό του περιβόητου 'Wall of Sound" Phil Spector ήταν μια εμπειρία που, τουλάχιστον για τον μπασίστα Dee Dee Ramone, ήταν τρομακτική. Η μέθοδος που ακολούθησε για την ηχογράφηση ο Spector απείχε έτη φωτός από τις ιδέες και την ιδιοσυγκρασία του νεοϋορκέζικου συγκροτήματος και σύμφωνα με τον Dee Dee, πολλές φορές η κατάσταση ξέφευγε απ' τον έλεγχο. Σύμφωνα πάντως με τον Markh Ramone, ο Spector ναι μεν είχε τα όπλα αλλά είχε άδεια και δεν τα χρησιμοποίησε ποτέ για να απειλήσει το συγκρότημα. Ωστόσο, η αφήγηση του Dee Dee, αλήθεια ή ψέμματα, έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον...
Η συνεργασία με τον Phil Spector ήταν σκέτος εφιάλτης. Πρώτα απ' όλα, δεν είχαμε φράγκο. Ήμασταν μαζί τέσσερα πέντε χρόνια και ήμασταν ταπί. Μέναμε σε κάποιο ξενοδοχείο γεμάτο ψύλλους στο Κάλβερ Σίτι - με τόσα χρήματα όσα για να αγοράζουμε δυο Τουινάλ και μια μπύρα κάθε μέρα. Και ο Phil ήταν μέσα στην τρέλα - δεν είχα ξανασυναντήσει τόσο παλαβό άνθρωπο στη ζωή μου. Μισούσαμε τη μουσική του, μισούσαμε ο ένας τον άλλο.
Όλη την ώρα έβγαζε πιστόλι και είχε μαζί του δυο τύπους οπλισμένους σαν αστακούς. Ο Johnny Ramone αντέδρασε και είπε στον Phil "Κόφ' το ειδάλλως θα φύγουμε". Και ο Phil είπε: "Εντάξει παιδιά, για κάνετε πως φεύγετε! Εγώ πάντως δεν σας αφήνω να φύγετε". Με σημάδεψε στην καρδιά με το πιστόλι κι έπειτα μας έγνεψε να γυρίσουμε στο δωμάτιο με το πιάνο. Έτσι μείναμε εκεί για κάνα δυο μέρες. Μας κρατούσε μ' εκείνα τα πιστόλια στο καθιστικό και τον ακούγαμε να παίζει το "Baby I Love You" ξανά και ξανά μέχρι τις 4.30 το πρωί.
Oι Ramones το 1980
Δεν ξέρω τι έπινε. Δεν μπορούσα να καταλάβω επειδή είχε εκείνο το μεγάλο χρυσό κολωνάτο ποτήρι στολισμένο με όλα εκείνα τα διαμάντια κι έμοιαζε αν τον Δράκουλα που πίνει αίμα, οπότε του είπα, "Phil, άσε με να δοκιμάσω λίγο..." Κι εκείνος είπε, "Εντάξει, Dee Dee". Κι ήταν εβραϊκό κρασί.
Τον μίσησα. Δεν μ' αρέσει τίποτα πάνω του. Δεν μ' αρέσουν οι άνθρωποι στη μουσική βιομηχανία που είναι πικρόχολοι και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποδείξουν κάτι. Έτσι ήταν αυτός.
Η ηχογράφηση ήταν σκέτος βραχνάς, δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Ο Phil καθόταν στην κονσόλα και φορώντας ακουστικά άκουγε τον Μarky να χτυπάει μια νότα στα τύμπανα για ώρες. Κάποια στιγμή έβαλε τον John να παίζει το ακόρντο στην αρχή του "Rock 'n' Roll Highschool" ξανά και ξανά για περίπου έξι ή οκτώ ώρες. Κι ο Phil καθόταν εκεί ακούγοντάς το σαν χαμένος μέχρι που τελικά η Johnny είπε, "Άκου, δεν αντέχω άλλο, γυρίζω στη Νέα Υόρκη!" Κι ο Phil του είπε, "Όχι, δώσ' του άλλη μια ευκαιρία, υπάρχει κάτι που προσπαθώ ν' ακούσω". Και κάθισε εκεί σαν χαμένος - κάθε φορά που το έπαιζε ο Johnny ακουγόταν το ίδιο - δεν ξέρω τι ήταν αυτό που ήθελε ν' ακούσει.
O Phil Spector στη διάρκεια της δίκης του για τη δολοφονία της ηθοποιού Lana Clarkson
Ο Phil μου συμπεριφερόταν πολύ βίαια. Φαίνεται πως του έβγαζα κάτι κακό. Έμοιαζε να με ανταγωνίζεται συνεχώς, προσπαθώντας να αποδείξει πως ήταν πιο σκληρός από μένα αλλά εγώ δεν του έδινα σημασία. Τελικά, μια νύχτα τον έβαλα στη θέση του. Του την έπεσα χοντρά, έπρεπε να το κάνω. Είχε φτάσει ο κόμπος στο χτένι.
Κάναμε έναν αιώνα να βάλουμε μπρος το άλμπουμ γιατί ο Phil δεν μας έλεγε καν πού ηχογραφούσαμε. τελικά, μας έδωσε ένα κατάλογο με τρία στούντιο, το ένα σε απόσταση 80 χιλιομέτρων από το άλλο και είπε: "Να τηλεφωνείτε εδώ κάθε μέρα σε συγκεκριμένη ώρα και έτσι θα μπορέσετε να μάθετε πού θα ηχογραφήσουμε". Τόσο παρανοϊκός ήταν. Είχε νοικιάσει τρία στούντιο που τα πλήρωνε - είχε ανοιχτά sessions που τα έκλεινε βδομάδες νωρίτερα. Για να βγει από το σπίτι του υπήρχε ολόκληρη στρατηγική για το πώς ήταν οπλισμένος και ποιοι ήταν οι άνδρες ασφαλείας του.
Το End Of The Century ήταν το εμπορικότερο άλμπουμ μας αλλά σχεδόν κατέστρεψε την καριέρα μας επειδή εκείνοι που αγόρασαν τον δίσκο ήρθαν να μας δουν, ήρθαν για ν' ακούσουν το "Baby, I Love You" και μόλις αρχίζαμε να παίζουμε έφευγαν. Στην επόμενη περιοδεία παίξαμε σε μισοάδεια καθίσματα. Μου φαινόταν απίστευτο. Δεν νομίζω ότι συνήλθαμε μέχρι που έγραψα το Too Tough To Die.
Γύριζα σπίτι με το συγκρότημα από τη δισκογραφική εταιρεία στη Νέα Υόρκη και έβαλαν ν' ακούσουμε κάτι από το End Of The Century, νομίζω πως ήταν το "I'm Affected". Δεν πίστευα πόσο χάλια ακουγόταν! Σκέτη φρίκη! Ούτε μου άρεσε η εκτέλεσή μας στο "Baby, I Love You". Καθόλου.
Μερικές από τις χειρότερες μαλακίες που έχω γράψει ποτέ κατέληξαν σ' εκείνο το άλμπουμ. Δεν θέλω καν να αναφέρω τους τίτλους των τραγουδιών, αλλά ήμουν στα χειρότερά μου. Όταν άκουσα το άλμπουμ, είπα, "Ποτέ ξανά!"
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
