Μαθήματα Ιστορίας: Πενήντα χρόνια αργότερα, «Η μαγεία καταστρέφει τα μυαλά και ξεσκίζει ψυχές»…

Details: Published: Thursday, 11 July 2019 21:07; Written by Αργύρης Αργυριάδης

Το Witchcraft Destroys Minds & Reaps Souls είναι το πρώτο άλμπουμ του αμερικανικού συγκροτήματος Coven και κυκλοφόρησε το 1969. Το περιεχόμενο του δίσκου ήταν αρκετά αμφιλεγόμενο και δεν έμοιαζε με τη θεματολογία της εποχής μιας και αναφερόταν στον αποκρυφισμό, την μαύρη μαγεία και, φυσικά, τη λατρεία στον Σατανά. Λίγο μετά την έκδοση του δε, αποσύρθηκε για προφανείς λόγους, αλλά η επίδραση του έμελλε να είναι σημαντική σε αυτό που μετέπειτα θα μπορούσε κανείς να ονομάσει «αποκρυφιστικό ροκ».

Με το άλμπουμ αυτό έχουμε και επίσημα την εμφάνιση του ανάποδου σταυρού, το corna (το σημάδι του διαβόλου, την γνωστή σε όλους χειρονομία του χεριού σε γροθιά, με το μικρό δάχτυλο και τον δείκτη υψωμένα) και της φράσης «Ζήτω ο Σατανάς!» Είναι δε κατά μια άποψη (προσωπικά πιστεύω αυτή την εκδοχή ως πιο αληθινή) αυτοί που έδωσαν την έμπνευση για το όνομα “Black Sabbath” στο αντίστοιχο βρετανικό συγκρότημα των Iommi, Butler, Osbourne και Ward. Σε αυτόν τον πρώτο δίσκο των Coven, το πρώτο κομμάτι έχει τίτλο “Black Sabbath”, αλλά οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ. Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Michael Gregory Osborne, αναφέρεται στον δίσκο ως "Oz Osborne". Αρκετοί θεωρούν εσφαλμένα ότι οι Black Sabbath ήταν η αγγλική εκδοχή των Coven, αλλά κατά την άποψη μου αυτό δεν ισχύει μιας και στη Βρετανία προϋπήρχε ένα άλλο συγκρότημα, οι Black Widow, με ανάλογο ύφος και σκοτεινή θεματολογία. Οι Sabbath συνεπώς είναι μεταγενέστερο και πιο εμπορικό φαινόμενο.
Στο συγκρότημα συμμετείχαν η Jinx Dawson (φωνητικά), ο Jim Donlinger (κιθάρα, φωνή), oι Nyeholt, John Hobbs και Rick Durrett στα πλήκτρα, οι Alan Estes και Oz Osborne στο μπάσο και, τέλος, ο Steve Ross στα ντραμς. Τα περισσότερα από τα τραγούδια τα είχε γράψει ο Donlinger (πραγματικό όνομα James Vincent), ενώ το 13λέπτο “Satanic Mass”, που δεν είναι άλλο παρά μια επίκληση στον Εωσφόρο, ήταν γραμμένο από τον παραγωγό της μπάντας, Bill Traut. Στο διπλό εσώφυλλο του δίσκου υπήρχε φωτογραφία από μια σχετική «τελετή», με μια γυναίκα ξαπλωμένη γυμνή, έτοιμη για θυσία.
Όπως καταλαβαίνει κανείς, οι Coven ήταν και παραμένουν ένα συγκρότημα με γυναικεία φωνητικά, με την καταπληκτική Jinx Dawson -η βιογραφία της αποτελεί κατ’ ουσία και την ιστορία του γκρουπ- η οποία συνεχίζει να πρωτοστατεί ακόμα σε μαγικές ιερουργίες παρά τα 69 της χρόνια και κατά πολλούς παραμένει μια απίστευτα αμετάβλητη και εντυπωσιακή γυναίκα που δεν φαίνεται καθόλου καταβεβλημένη από το χρόνο παρά τις πολλές δεκαετίες που πέρασαν, ίσως μια τρανή απόδειξη της μαύρης συναλλαγής που όπως ισχυρίζεται έχει κάνει με τον Μεμφιστοφελή.

Για να επιστρέψουμε όμως στο συγκεκριμένο άλμπουμ που μόνο από τον τίτλο του θυμίζει γονική συμβουλή που για την εποχή του είναι αρκετά πρωτοποριακό και κατά την γνώμη μου κακώς τους θεωρούν σαν μια πιο σκοτεινή εκδοχή των Jefferson Airplane και της Grace Slick. H ιστορία λέει ότι το άλμπουμ αυτό ήταν δημιούργημα τριών νεαρών φοιτητών που είχαν ανακαλύψει κάτι συναρπαστικό στον κόσμο των μαύρων τελετουργιών, πολύ πριν ο Σατανισμός αρχίσει να πουλάει και να γίνεται μόδα.
Οι Coven δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο Σικάγο του Ιλινόις. Ενώ φοιτούσε σε γυμνάσιο της Ιντιάνα, η μελλοντική τραγουδίστρια του συγκροτήματος, Εsther “Jinx” Dawson, είχε αρχίσει να τραγουδάει όπερα και να βυθίζεται στον αποκρυφισμό. Χάρη στην εξαιρετική φωνή της εμπλέκεται πολύ γρήγορα στην τοπική σκηνή της ροκ μουσικής. Αυτή και μερικοί συμμαθητές άρχισαν να σχηματίζουν ροκ μπάντες και να παίζουν σε τοπικό επίπεδο χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Λίγο αργότερα η Jinx και δύο συμμαθητές της, ο Steve Ross και ο Oz Osborne, έφυγαν για το Σικάγο προκειμένου να σχηματίσουν τους Coven. Το όνομα προφανώς είχε ρίζες στη μεσαιωνική δεισιδαιμονία της μαγείας. “Coven” θεωρείται η σύναξη δεκατριών μαγισσών και ήταν μια παρωδία τόσο των καλογριών όσο και του Χριστού με τους δώδεκα μαθητές του. Παρόλο που το συγκρότημα δεν είχε δεκατρία μέλη, το όνομα του περιγράφει εύστοχα το λυρικό περιεχόμενο και τα ενδιαφέροντα των μελών του. Η Jinx θυμάται: «Το σατανικό ήταν κάτι που μας ενδιέφερε πραγματικά και το μελετούσαμε εκείνη την εποχή. Όταν είσαι νέος, ψάχνεις απαντήσεις και πολλά μέλη της μπάντας διαβάζαμε τα ίδια βιβλία. Τα μελετήσαμε, εφαρμόσαμε κάποια πράγματα, αλλά ως εκεί. Δεν κάναμε τίποτα κακό».

Αν και η μουσική που έπαιζαν οι Coven δεν απείχε πολύ από εκείνη των ψυχεδελικών Jefferson Airplane, ο πιο προφανής συσχετισμός μεταξύ τους γίνεται λόγω των γυναικείων φωνητικών. Αυτό όμως κατά τη άποψη μου είναι κάτι επιφανειακό διότι παρά τα ιδεαλιστικά περί αγάπης και ειρήνης που κυριαρχούσαν την δεκαετία του ’60, οι Coven επέλεξα μια πιο σκοτεινή εκδοχή: Ο Σατανισμός κυριαρχεί στους στίχους μαζί με την πρακτική μαγεία, τις κατάρες και τις αναφορές στο Κακό, σίγουρα κάτι ασυνήθιστο για την εποχή. Πέρα από τον μύθο του Robert Johnson για το πώς έμαθε να παίζει τόσο καλά κιθάρα και, ίσως, το τραγούδι «That Old Black Magic» του Frank Sinatra, ο Σατανισμός και ο αποκρυφισμός δεν είχαν έρθει ποτέ στο μουσικό προσκήνιο. Αν και οι Rolling Stones χαρακτηρίστηκαν από κάποιους ως «σατανική μπάντα» στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο δίσκος τους «Satanic Majesties Request» απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί αποκρυφιστικός, παρά μόνο προβοκατόρικος. Ενώ παρά τον επιθετικό τίτλο του, το "Sympathy For the Devil" είχε να κάνει περισσότερο με την κλασική νουβέλα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, «Ο Αφέντης και η Μαργαρίτα» σχετικά με τον σατανά και την θρησκεία και λιγότερο με καθαυτό τον Σατανισμό.

Οι Coven έπαιζαν σε τοπικό επίπεδο κυρίως στο Σικάγο μέχρι το φθινόπωρο του 1969, όταν τράβηξαν στην προσοχή της Mercury Records. Πριν από το άλμπουμ Witchcraft Destroys Minds & Reaps Souls, το συγκρότημα είχε ηχογραφήσει μόνο ένα επτάιντσο σινγκλ που στην πρώτη του πλευρά είχε μια διασκευή του τραγουδιού του Bob Dylan, "Ι Shall Be Released", και στην πίσω πλευρά το "I've Come Τοο Far”. Αν και στο δελτίο τύπου της Mercury, η δισκογραφική ανέφερε ένα προϋπάρχον άλμπουμ των Coven σε άλλη εταιρεία το οποίο ποτέ δεν κυκλοφόρησε, σε προσωπική επικοινωνία με την Jinx Dawson πριν από χρόνια στην Αμερική μου, με είχε επιβεβαιώσει ότι αυτό δεν ισχύει. Ο αστικός μύθος που κυκλοφορεί δε, είναι ότι το συγκρότημα υπέγραψε το συμβόλαιο με την Mercury με αίμα.

Μετά την επικύρωση της συμφωνίας οι Jinx, Oz και ο Steve επιτέλους ηχογραφούν μαζί με άλλους μουσικούς αυτό που έμελλε να είναι ο πρώτος μουσικός δίσκος με καθαρά σατανιστικό περιεχόμενο. O τίτλος του άλμπουμ, «Η μαγεία καταστρέφει τα μυαλά και ξεσκίζει ψυχές», αφορά τη δημοσιότητα που είχε πάρει η δημιουργία της Εκκλησίας του Σατανά στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνιας το 1966 από τον Anton LaVey και η έκδοση του βιβλίου του Σατανική Βίβλος εκείνη την εποχή. Από τους άλλους μουσικούς που έπαιξαν σε αυτόν τον δίσκο, οι περισσότεροι προέρχονταν από το ψυχεδελικό συγκρότημα Aorta. Ο Jim Donlinger ανέλαβε να επιμεληθεί το άλμπουμ. Το αξιοσημείωτο στο σημείο αυτό είναι ότι στη συνέχεια ο ίδιος αποφάσισε να ασχοληθεί με την λεγόμενη «χριστιανική μουσική», ενώ ακόμα και σήμερα το βιογραφικό του δεν αναφέρει τίποτα για την συνεργασία του με τους Coven.

Σχετικά με το περιεχόμενο του άλμπουμ τώρα, όλα ήταν όμορφα, χαρακτηριστικά acid-rock τραγούδια. Συγκεκριμένα, σε αντίθεση με τις μεταγενέστερες μπάντες όπως οι Black Sabbath, η μουσική των Coven δεν ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρική. Πολλοί Θεωρούν ότι το θεατρικό στοιχείο περιορίστηκε στο ελάχιστο προκειμένου να προβληθεί η φωνή της Jinx. Το εντυπωσιακό ωστόσο με το άλμπουμ ήταν η γενικότερη θεματολογία του. Το artwork του άλμπουμ ήταν τόσο απειλητικό και σατανιστικό, όσο οι στίχοι στα τραγούδια του. Το οπισθόφυλλο ήταν μια φωτογραφία των Jinx, Steve και Oz σε μαύρο φόντο, μπροστά σε ένα βωμό με ανάποδους σταυρούς γύρω από ένα κρανίο και με τα δάχτυλα των δυο ανδρών να σχηματίζουν υψωμένα το σύμβολο του Σατανά. Στο εσώφυλλο υπήρχε μια γυμνή νεαρή γυναίκα ξαπλωμένη σε ένα βωμό, με ένα ποτήρι που κάλυπτε το φύλο της. Την εποχή εκείνη ούτε το Playboy δεν τολμούσε να δείξει την ηβική χώρα επειδή το θεωρούσαν άσεμνο. Με το ποτήρι, λοιπόν, ξεπεράστηκε το πρόβλημα. Παρεμπιπτόντως, η γυναίκα αυτή δεν είναι η Jinx, όπως θα φανταζόταν κανείς. Η Jinx είχε αρνηθεί να το κάνει επειδή, σύμφωνα με τον Donlinger, αισθανόταν ότι πολύ υπέρβαρη.

Σχετικά με το 13 λεπτών τραγούδι "Satanic Mass", το συγκρότημα ισχυρίστηκε ότι ήταν πραγματική καταγραφή μιας σατανιστικής τελετής. Αν και οι σύμφωνα με τις σημειώσεις στους στίχους, είναι η πρώτη τέτοια ηχογράφηση, η μπάντα όφειλε να γνωρίζει, ότι ένα χρόνο νωρίτερα ο Anton LaVey είχε κυκλοφορήσει ένα άλμπουμ με τίτλο The Satanic Mass (Murgenstrumm, 1968). Στο εσώφυλλο του Witchcraft, οι πληροφορίες προειδοποιούσαν τους ακροατές για τους ενδεχόμενους κινδύνους: "Στο βαθμό που γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη τελετή μαύρης μαγείας που καταγράφεται είτε με λόγια είτε με ήχο, είναι δε εξίσου αυθεντική. Δεν συνιστούμε την εφαρμογή της από όποιον δεν έχει μελετήσει Μάυρη Μαγεία και αγνοεί το ρίσκο και τους κινδύνους που εμπεριέχει αυτή. Για περισσότερες πληροφορίες και πηγές, γράψτε: «Coven, υπό την επίβλεψη των Dunwich Productions, 25 East Chestnut, Chicago, Illionois 60611."

Εξαιτίας όλων αυτών το άλμπουμ γρήγορα έγινε επιτυχία στους underground κύκλους, παρόλο που δεν συμπεριλήφθηκε στα κατεστημένα τσαρτς, ενώ τα δισκάδικα δεν το προέβαλαν εξαιτίας του εξωφύλλου. Στο Σικάγο, η αστυνομία απαγόρευε στο συγκρότημα να μιλάει ανάμεσα στα τραγούδια κατά την διάρκεια των ζωντανών εμφανίσεων του. Εδώ όμως το συγκρότημα αυτοσχεδίασε για να ξεπεράσει τις απαγορεύσεις: Σύμφωνα με τον Oz Osbourne: "Κάναμε πολλά μέσα από το άλμπουμ μας και τη σκηνική μας παρουσία, που συνδύαζαν τη μαύρη ή σατανιστική τελετή σαν μια ξεχωριστή παράσταση ανάμεσα στα τραγούδια. Πίσω από τη σκηνή είχαμε ένα βωμό και στη κορυφή του τοποθετήσει ένα χριστιανικό σταυρό βάζοντας έναν από το συνεργείο μας να κρέμεται από αυτόν όπως ο Χριστός σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Στη σκηνή υπήρχαν αναμμένα πολλά κόκκινα κεριά και παίζαμε ολόκληρο το άλμπουμ που το διανθίζαμε με άλλες ενδιαφέρουσες ιστορίες μαγείας. Φυσικά, φορούσαμε πάντα κοστούμια ενώ στο τέλος του σετ παίζαμε το "Walpurgis", ένα τραγούδι των Procol Harum που θεωρούσαμε ότι μας ταίριαζε. Και ακριβώς στη μέση του τραγουδιού αυτού μπαίναμε στο "Ave Maria". Σε εκείνο το σημείο ο Jinx έλεγε την επίκληση της σατανιστικής τελετής και απήγγειλε στα λατινικά κομμάτια του Aleister Crowley. Tη στιγμή, λοιπόν, που έλεγε «Ζήτω ο Σατανάς», ο εσταυρωμένος κατέβαινε από τον σταυρό και τον αναποδογύριζε χορεύοντας ενώ η μουσική συνέχισε να παίζει».
Καθώς οι Coven γίνονταν όλο και πιο γνωστοί, προσέλκυσαν την προσοχή του Anton LaVey. Έγιναν στην ουσία κάτι σαν «εσωτερική» μπάντα της Εκκλησίας του Σατανά στην Καλιφόρνια και ο LaVey σχεδίαζε να οργανώσει ένα "Satanic Woodstock" στο Ντιτρόιτ στη γιορτή του Halloween, όπου θα έπαιζαν οι Coven και κατόπιν ο LaVey θα απευθυνόταν στο πλήθος. Δυστυχώς όμως, το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Αφού έμεινε για μερικούς μήνες στα ράφια των δισκοπωλείων, το Witchcraft Destroys Minds & Reaps Souls ανακλήθηκε. Γιατί; Εξαιτίας ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε λίγο μετά τις δολοφονίες του Manson στο περιοδικό Esquire, με τίτλο "Evil Lurks in California". Τα άρθρο αφορούσε όλη την τοπική ψυχεδελική σατανιστική σκηνή στα τέλη της δεκαετίας του '60. Στο άρθρο αναφέρονταν επίσης ως ύποπτα τα καταστήματα που πωλούσαν «σατανιστικά» κοσμήματα. Για να προβάλλει το άρθρο αυτό, το Esquire δημοσίευσε στο εξώφυλλο μια εικόνα του Manson να στέκεται έξω από ένα δισκάδικο στο Λος Άντζελες. Κρατάει έναν δίσκο κάτω από τη μασχάλη του - μαντεύετε ποιον; Παρόλα αυτά το συγκρότημα μετακόμισε για ένα διάστημα στην Καλιφόρνια όπου συνέχισε τις εμφανίσεις του και υπάρχει μέχρι σήμερα με καινούργια σύνθεση, πάντα με άξονα την φωνή της Jinx Dawson. Πενήντα χρόνια από την κυκλοφορία του άλμπουμ, η λευκή μάγισσα του Rose Hall συνεχίζει ακόμα τις επικλήσεις της προς τον Σατανά.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ προς ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ: Το παρόν άρθρο δεν πρέπει να ξεπεράσει τα 666 views/likes, ξέρετε το γιατί… Εμείς πάντως σας προειδοποιήσαμε.

Ολόκληρος ο δίσκος είναι εδώ:

Αργύρης Αργυριάδης

Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.