Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Οι Sans Corps είναι μια σύναξη μουσικών που ξεκίνησε από τον Μάνο Δούκα, τον Νίκο Παλαιολόγο και τον Διονύση Στεφανόπουλο και εξελίχθηκε σε μια κολεκτίβα μουσικού αυτοσχεδιασμού και ελεύθερης συνδημιουργίας μουσικών δρώμενων. Παίζουν κάθε φορά χωρίς πρόγραμμα, δίχως γραμμένα κομμάτια. Οι τρεις τους ξεκίνησαν να παίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο στις αρχές του 2017, ενώ το χειμώνα του 2017 πραγματοποίησαν πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ενώπιον κοινού. Στην παρούσα φάση τους παίζουν μαζί με τον Βίκτωρα Καραμάνη και τον Γιάννη Αράπη.
Η χρήση της λέξης ''συνέβη'' δεν είναι τυχαία. Όπως μου είπε ο Διονύσης σε μια κουβέντα που είχαμε, οι Sans Corps προσδοκούν στην επόμενη ζωντανή εμφάνιση, δεν τη σχεδιάζουν ούτε την προγραμματίζουν. Σε κάθε τους συνάντηση αφηγούνται και μια διαφορετική μουσική ιστορία. ''Το κοινό πως αντιδρά σε μια τέτοιου είδους αντίληψη της μουσικής, τόσο διαφορετική από τη λογική ενός live;'' τον ρώτησα. ''Με κάποια έκπληξη στην αρχή αλλά συμμετέχοντας στην ενεργή ακρόαση. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται το live ως πρόσκληση σε μια τελετή'', μου απάντησε. Τέλη του 2018, οι Sans Corps έβγαλαν ένα διπλό βινύλιο με 12 μουσικά αφηγήματα και τίτλο NNULL.
Παίζουν ζωντανά συνεχώς από το Νοέμβριο του 2017 μέχρι σήμερα σε συνεργασία με διάφορους μουσικούς και καλλιτέχνες στη βάση μιας αυτοσχεδιαστικής cut-up τελετουργίας μεταξύ των μελών.
Κρατούν πλήρες ηχογραφημένο αρχείο από όλες τους τις συναντήσεις και πρόσφατα κυκλοφόρησαν σε μορφή διπλού CD τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά τους με τίτλο Έρημος. Σ αυτήν θ’ ακούσει κανείς οκτώ μουσικές συνθέσεις, στις οποίες ο λόγος εκφέρεται στην ελληνική γλώσσα και χρησιμοποιείται ως μουσικό όργανο. Εκτός από την παραγωγή του λόγου, που συντελείται σε συνθήκες ''one off'', χωρίς δηλαδή να είναι γραμμένος κάπου και να απαγγέλλεται, στην Έρημο των Sans Corps ακούγονται ήχοι που δεν προέρχονται αποκλειστικά από κατεστημένα μουσικά όργανα, αλλά και από χρηστικά αντικείμενα, όπως μια απλώστρα!
Αυτό που σκέφτηκα όταν πρωτάκουσα το NNULL, (πολύ πριν την κουβέντα με τον Διονύση), ήταν ότι αυτό που άκουγα μου θύμιζε το ύφος του Damo Suzuki: αυτό το ελεύθερο ηχητικό φάσμα που σπανίζει ως εμπειρία και συνθήκη στη μουσική δημιουργία και που ο τρισμέγιστος Ιάπωνας χαρίζει γενναιόδωρα στους ακροατές του. Γι’ αυτό και μόνο θα έλεγα στον όποιον βιώνει την μουσική ως ολιστική ψυχοσωματική εμπειρία, να ακούσει αυτές τους τις δύο δουλειές των Sans Corps και να τους δει ζωντανά στην επόμενη εμφάνισή τους στις 27 Σεπτέμβρη που θα βρεθούν, ως κουιντέτο, επί σκηνής με τους Mats Gustaffson και Christof Kurzmann στον χώρο του Underflow.
Επισκεφθείτε το blog της Φαίης Φραγκισκάτου: Invisible Gulag
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
