Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
«Ήταν γοητευτικός, είχε εκείνη τη λάμψη στα μάτια, εκείνον τον μυστηριώδη αέρα ενός ανθρώπου που ξέρει… Τον λάτρευα, αλλά ευτυχώς δεν ήταν από εκείνα τα πάθη που σε βάζουν σε μπελάδες. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που δεν ερωτεύτηκa τον Leonard Cohen.Όμως τα τραγούδια του με ταξίδευαν στον έβδομο ουρανό» - Judy Collins
Η Judy Collins ήταν ήδη μια φτασμένη καλλιτέχνιδα της folk όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Leonard Cohen τον Μάιο του 1966 στη Νέα Υόρκη. Τον είχε ακουστά από έναν Καναδό φίλο της που της είχε πει ότι ο ποιητής και συγγραφέας από το Μόντρεαλ είχε γράψει μερικά τραγούδια. Έδωσε μάλιστα στην Collins αντίτυπα δυο μυθιστορημάτων του Cohen, το Υπέροχοι Απόκληροι και το Favourite Game. Η Collins τα διάβασε, της άρεσαν και συμφώνησε να γνωρίσει τον συγγραφέα τους.
Ο Cohen ήταν ήδη 32 χρονών και είχε περάσει αρκετά χρόνια ζώντας ημ-μοναστική ζωή στην Ύδρα όπου είχε αγοράσει σπίτι, πριν τελικά αποφασίσει ότι η καλλιτεχνική φλέβα του είχε αποκτήσει παλμό και επιστρέψει στη Νέα Υόρκη περιφερόμενος για κάμποσα χρόνια στις παρυφές του πλήθους που περιστοίχιζε τον Andy Warhol, ψάχνοντας το δικό του πάτημα.
Η Collins εντυπωσιάστηκε από την πρώτη στιγμή που τον αντίκρισε στο κατώφλι του διαμερίσματός της. Το ζεστό, παράξενο χαμόγελό του την γοήτευσε με τη μια, όπως και οι αβροί τρόποι του. κατάλαβε αμέσως ότι ο Καναδός ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα. Και, όπως αποδείχτηκε, ήξερε να γράφει τραγούδια. Όταν της έπαιξε το «Suzanne», ένα μελοποιημένο ποίημα από την τελευταία του συλλογή εμπνευσμένο από τον πλατωνικό του έρωτα με τη Suzanne Verdal, το σαγόνι της Judith «κρέμασε» και το συμπεριέλαβε αμέσως το «Suzanne» στο επόμενο άλμπουμ της, In My Life (Elektra, 1966).
Leonard & Judy
Στην αρχή ο Cohen ήταν απρόθυμος να τραγουδήσει μπροστά στο κοινό. Ίσως αισθανόταν ηλικιακά μεγαλύτερος από τους ήδη πετυχημένους καλλιτέχνες του είδους που θεωρούσε ότι ανήκε, όπως ο Bob Dylan και η Joan Baez, και παρόλο που βρισκόταν στα πρόθυρα να υπογράψει συμβόλαιο με την Columbia για το πρώτο του άλμπουμ, φοβόταν να ανοίξει το στόμα του, υποστηρίζοντας ότι όσοι τον είχαν ακούσει του είχαν πει κάθετα ότι δεν έκανε για τραγουδιστής. Όταν επανέλαβε την «επικρατούσα» άποψη στον Marty Machat, τον δικηγόρο που εκπροσωπούσε όλους τους folk τραγουδιστές στο Greenwhich Village, εκείνος του απάντησε κοφτά: «Όλοι εσείς είστε χάλια τραγουδιστές. Όταν θέλω να ακούσω τραγούδι πηγαίνω στη Μητροπολιτική Όπερα».
Η Collins ωστόσο προσπάθησε να τον πείσει για το αντίθετο λέγοντας ότι, αν και ακατέργαστη, η φωνή του είχε κάτι το ιδιαίτερο. Έτσι τον κάλεσε να εμφανιστεί για πρώτη φορά μπροστά στο κοινό, συμμετέχοντας αφιλοκερδώς σε μια πολιτική εκδήλωση της Εθνικής Επιτροπής για μια Υγιή Πυρηνική Πολιτική (τότε υπήρχαν ακόμα πολλοί αφελείς που πίστευαν ότι μπορούσε να υπάρξει τέτοιο πράγμα). Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί στο δημαρχιακό μέγαρο της Νέας Υόρκης στις 23 Φεβρουαρίου 1967 και η Collins του ζήτησε επίμονα να τραγουδήσει το «Suzanne», προβάλλοντας το λογικό επιχείρημα ότι αφού το είχε ήδη ηχογραφήσει εκείνη, το κοινό θα τον αντιμετώπιζε τουλάχιστον ευνοϊκά. «Μα δεν θα ξέρω τι να κάνω εκεί πέρα», είχε παραπονεθεί αρχικά ο Cohen. «Δεν είμαι περφόρμερ».
Σύμφωνα με την Collins, το βράδυ της πρώτης του εμφάνισης, ο Cohen ήταν πολύ νευρικός και όταν τον παρουσίασε η ίδια από τη σκηνή μπροστά σε μια κατάμεστη αίθουσα, αισθάνθηκε τα χέρια του να τρέμουν. Μόλις όμως άρχισε να τραγουδάει, το τρέμουλο εξαφανίστηκε, η φωνή του ακούστηκε σταθερή και ο κόσμος άρχισε να ανταποκρίνεται με ενθουσιασμό στους πρώτους στίχους του «Suzanne». Όμως κάπου στη μέση του τραγουδιού, ο Cohen εγκατέλειψε τη σκηνή εν μέσω παντζουρλισμού από τους θεατές, ρίχνοντας αργότερα την ευθύνη στην κιθάρα του. Σίγουρα όμως έφταιγε το τρακ. Δίχως να διστάσει, η Collins βγήκε και αφού τραγούδησε μερικά δικά της τραγούδια, τον έφερε ξανά στη σκηνή και τελείωσαν το κομμάτι σαν ντουέτο μπροστά σε ένα πλήθος που παραληρούσε πριν καλά καλά τελειώσει το τραγούδι.
«Χθες βράδυ τραγούδησα για πρώτη φορά στη Νέα Υόρκη σε μια τεράστια συναυλία συμπαράστασης. Τραγούδησε όποιος ξέρεις και δεν ξέρεις. Η Judy Collins με παρουσίασε σε ένα κοινό πάνω από 3000 ατόμων που φάνηκε να με ξέρει, κυρίως λόγω του “Suzanne”», έγραψε την επομένη της εμφάνισής του ο Cohen προς την τότε φίλη του, Marianne Ihlen, η οποία βρισκόταν στην Αθήνα. «Στάθηκα μπροστά στο μικρόφωνο, χτύπησα μια χορδή της κιθάρας, τη βρήκα τελείως ξεκούρδιστη, προσπάθησα να την κουρδίσω, δεν μπορούσα να αποφασίσω πώς να τραγουδήσω, κατάφερα τελικά να πω τρεις στίχους από το “Suzanne”, ακούστηκα σαν βάτραχος με άχρωμη φωνή και μετά κατέρρευσα και είπα, “Συγγνώμη, αλλά δεν μπορώ” κι έφυγα από τη σκηνή […] Τελικά κατάφερα να βγάλω με το ζόρι το “Stranger” από το λαρύγγι μου […] Μια παράξενη χαρά φάνηκε να με κυριεύει: είχα αποτύχει, είχα αποτύχει παταγωδώς, υπάρχει κάτι τόσο όμορφο στην παταγώδη αποτυχία που πράγματι με συνεπήρε».
Στη διάρκεια της καριέρας της η Judy Collins ηχογράφησε αρκετά τραγούδια του Cohen και το 2004 τα συμπεριέλαβε στο άλμπουμ της με τίτλο Judy Collins Sings Leonard Cohen: Democracy (Elektra).
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξιν και κατ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
Γιάννης Καστάναρας
Ο Γιάννης Καστάναρας είναι καθ' έξην και καθ΄ επάγγελμα slacker, συνεκδότης και executive producer (ο,τι κι αν σημαίνει αυτό το πράγμα) του φανζίν Merlin's Music Box.
