Γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος
Τέλη Σεπτέμβρη του 1985 και ο άνθρωπος που δεν έβγαλε ούτε ένα άσχημο άλμπουμ στην καριέρα του θα κυκλοφορήσει τον, κατά πολλούς μουσικόφιλους ανά τον κόσμο, καλύτερό του δίσκο. Το Rain Dogs του Tom Waits υποδέχεται την Αμερική του Ρίγκαν, παρακολουθώντας την πίσω από το κιτρινισμένο παράθυρο ενός απογευματινού τρένου, που διασχίζει τη χώρα με 19 μίλια την ώρα, όσα δηλαδή είναι και τα τραγούδια που υπάρχουν μέσα στο όγδοο κατά σειρά άλμπουμ του επονομαζόμενου και «βραχνού προφήτη».
Το Rain Dogs, με τα λόγια του Tom Waits, είναι οι άνθρωποι που κοιμούνται στις εξώπορτες, εκείνοι που δεν έχουν πιστωτικές κάρτες, εκείνοι που δεν πατάνε πόδι στην εκκλησία, οι άνθρωποι που ταξιδεύουν τη ζωή τους και μοναδική θέση είναι τα εσώρουχά τους. Οι αλκοολικοί, οι αποτυχημένοι, οι χρήστες, όλοι οι παρίες της ζωής που γράφουν τις μουσικοποιητικές ιστορίες του Waits από το 1973 που ξεκίνησε την καριέρα του και μετέπειτα. Μια χρονιά πιο πριν (1984), ο Waits έχει φτάσει και έχει εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του Kathleen Brennan. Η τελευταία τον προτρέπει να ακούσει τους δίσκους του Captain Beefheart και να διαβάσει τα έργα του Bertolt Brecht – ο σύζυγος συνηθίζει να συχνάζει με τον κύκλο του Andy Warhol, τους υπόγειους τζαζ μουσικούς και τους ανεξάρτητους θεατρικούς συγγραφείς. Μαζί, σ’ ένα πολύβουο υπόγειο του Μανχάταν, παρακολουθώντας τη νεύρωση και την παράνοια της πόλης, αρχίζουν να φτιάχνουν τις ιστορίες ενός βρόμικου κόσμου που αναπνέει δίπλα τους. Ένα μουσικό βιβλίο που γράφεται τραγούδι το τραγούδι μέσα σε 19 κεφάλαια. Η πλεύση για τη Σιγκαπούρη με τους μέθυσους Κινέζους, τους τρελούς και τους μισητές της ζωής, χειροκροτώντας με ένα μπουκάλι γεμάτο βροχή στο χέρι, αντάμα με μια λυπημένη κι άτυχη ντάμα, χορεύοντας μια πόλκα νεκροταφείου με συγγενείς που δεν δίνουν δεκάρα για σένα. Αναβάτες ποτισμένοι στο μπέρμπον, τα σπίτια τους πήραν φωτιά, τα παιδιά τους έμειναν μοναχά. Το τανγκό του πόνου, η κακή τύχη που φέρνει το μεγάλο μαύρο κορίτσι, εκείνοι που ψάχνουν να πιάσουν την «καλή» μέσα στα διαμάντια και το χρυσό, η κατήφεια του κεφαλιού στη θλίψη, ο χρόνος, τα βρεγμένα σκυλιά μέσα σ’ ένα διαλυμένο ρολόι, η ανθρωπίλα του Μανχάταν, όλα τα ντόνατς που παίρνουν ονόματα από πόρνες, το κορίτσι στον δρόμο με ένα όπλο στο χέρι, τα άγρια αγόρια που φτύνουν μες στους κινηματογράφους κρατώντας ένα στουπί, η πέτρινη τυφλή αγάπη που σε κρατάει περιμένοντας σ’ έναν σιδηροδρομικό σταθμό κάτω στο κέντρο της πόλης, εκεί που απλώνει να ξαποστάσει το κεφάλι της η νύφη ενός βρεγμένου σκυλιού. Αυτός είναι ο κόσμος του Tom Waits, «οι μικρές ασήμαντες ιστορίες που καθορίζουν σιγά-σιγά τη ζωή σου», που γράφει κι ο ποιητής. Η μουσική που τραβάει από τα λασπωμένα μπλουζ, κλωθογυρίζει στις εμβληματικές τζαζ ρούγες που τήκονται στο σκοτάδι, θεατρινίζει σαν μαριονέτα πάνω στα βήματα του τραγουδιού, σέρνει τον πένθιμο ρυθμό ωσάν πανώρια τελετή σε κηδεία της Νέας Ορλεάνης. Το σάουντρακ της βροχής, μια βροχής των αιώνων, εσαεί. Το φάντασμα του Kurt Weill τα πίνει στο μπαρ και δίνει ζωή σε έναν πίνακα του Edward Hopper, ο υστερικός ρεαλισμός από τις σελίδες του Thomas Pynchon ξεπηδά χορεύοντας στις νότες του Waits, οι γυναίκες που πλάγιασαν στα βιβλία του Charles Bukowski τραγουδιούνται γυμνές, λένε όλα τους τα μυστικά αλλά ψεύδονται για το παρελθόν τους. Δεκαεννιά μουσικά κεφάλαια, δεκαεννιά βρεγμένες ιστορίες κι ο Rose αγκαλιασμένος στον λαιμό της Lily μέσα στο Cafe Lehmitz και στο υπέροχο εξώφυλλο του δίσκο από τον σπουδαίο Σουηδό φωτογράφο Anders Petersen, δεν θα μπορούσε να ντύσει πιο ιδανικά το Rain Dogs. Όλα τα μεγάλα άλμπουμ όμως έχουν και τους μουσικούς που τους αξίζουν και κάνουν όλη τη βρόμικη δουλειά, ώστε ο αρχιμάστοράς τους να καρπωθεί το απόλυτο μουσικό δεκάρι. Ο Stephen Hodges στα τύμπανα που συνεργάστηκε με ονόματα όπως οι Wanda Jackson, John Hammond και τον David Lynch για τις ανάγκες του Twin Peaks. O Larry Taylor, μπασίστας των Canned Heat, ο σαξοφωνίστας John Lurie -που έπαιξε και μαζί με τον Waits μια χρονιά αργότερα από την κυκλοφορία του Rain Dogs -στην Παγίδα του Νόμου του Jarmusch και πολλοί άλλοι έβαλαν τη δική τους πινελιά στον μουσικό καμβά του άλμπουμ. Από τις πιο αξιοσημείωτες όμως συμμετοχές του δίσκου ήταν εκείνη του Keith Richards, που για πρώτη φορά συνεργάστηκε με τον Waits σε τρία τραγούδια και τραγούδησε μαζί του στο "Blind Love". Από τότε μια φιλία ξεκίνησε μεταξύ των δύο και συνεχίστηκε δισκογραφικά στα επόμενα χρόνια. Το Rain Dogs αποθεώθηκε από κοινό και κριτικούς στα τέλη του 1985 και σε πολλές λίστες περιοδικών της χρονιάς κατέκτησε την πρώτη θέση ρίχνοντας από την κορυφή νεανίες της εποχής όπως οι Husker Du, η Kate Bush, οι Jesus & Mary Chain κ.ά., που έφερναν μια νέα πνοή στα μουσικά πράγματα. Οι ρυθμοί και οι ρίμες του, όμως, που κλείδωναν στη φωνή του Waits μέσα σε 54 λεπτά καθηλωτικής μουσικής ευρωστίας, το κατέταξαν σε μιαν από τις μεγαλύτερες και καλύτερες αφηγηματικά ηχητικές νουβέλες που γράφτηκαν ποτέ. Από τότε όλα τα βρεγμένα σκυλιά τούτου του κόσμου έχουν τις δικές τους ιστορίες να ακούσουν ειπωμένες άληστα από τον μοναδικό βραχνό προφήτη, που, όπως είπε κάποτε: «υπήρξαν εποχές που έβλεπα 10 ταινίες την ημέρα… αλλά στην τελική είναι ο κόσμος εκεί έξω που γίνεται ο ίδιος ταινία».
ΤΑ BLOGS TOY ΓΙΑΝΝΗ ΖΕΛΙΑΝΑΙΟΥ
https://aroundbukowski.blogspot.com/
http://yianniszelianaios.blogspot.com/
Aκούστε την εκπομπή του Γιάννη Ζελιαναίου "Ρώτα τον Άνεμο" κάθε Κυριακή στις 24.00 02.00 στον Clip Radio
Γιάννης Ζελιαναίος
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
Γιάννης Ζελιαναίος
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
Γιάννης Ζελιαναίος
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
