Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Η έξοδος του Ozzy Osbourn από τους Black Sabbath παραμένει ένα ιδιαίτερο γεγονός για τους απανταχού σαμπαθιανούς μέχρι τις μέρες μας. Το διαζύγιο του τραγουδιστή με την μπάντα στα τέλη του 70 δεν ήταν όπως όλα τα διαζύγια, ούτε εύκολο, ούτε βελούδινο. Tα δυο τελευταία άλμπουμ του συγκροτήματος δεν ήταν και από τα καλύτερα τους, ο Ozzy τα θεωρούσε αρκετά πειραματικά και ήθελε να επιστρέψει στο παλιότερο γνώριμο κλασικό και επιτυχημένο στυλ που καθιέρωσε το συγκρότημα. Όμως ο εθισμός του στα ναρκωτικά αλλά και η αδυναμία του να συνεισφέρει πραγματικά στο συνθετικό κομμάτι, ήταν αυτά που τον οδήγησαν στην έξοδο.
Το ποιος τραγουδιστής θα συνέχιζε την κληρονομιά του συγκροτήματος ήταν πραγματικά ένα μεγάλο στοίχημα και μια πρόκληση για όποιον θα αναλάμβανε αυτό το δύσκολο έργο. Πράγμα που γινόταν ακόμα πιο επίπονο μια και οι οπαδοί του συγκροτήματος ήταν στα κάγκελα και κάποιοι θεωρούσαν προδοσία το συγκρότημα να συνεχίσει χωρίς τον frontman του. Αν και υπήρχαν σκέψεις για να διαλυθούν, ο κιθαρίστας Tony Iommi συναντά στο Λος Άντζελες τον Ronnie James Dio και αναπτύσσουν μια ιδιαίτερη χημεία. O Dio μπορούσε να συμβάλει μουσικά αλλά και στιχουργικά στο συγκρότημα, ενώ λόγω της ιδιαίτερης φωνής του έδινε την ευκαιρία στην μπάντα για επανεκκίνηση. Η χημεία τους φάνηκε άλλωστε από το πρώτο τραγούδι που έγραψαν μαζί του, το εμβληματικό και κλασικό πλέον “Children of the Sea”, το οποίο συμπεριλήφθηκε στο Heaven and Hell, το ένατο άλμπουμ των Black Sabbath και το πρώτο με τον πρώην τραγουδιστή των Elf και των Ritchie Blackmore’s Rainbow. To συγκεκριμένο τραγούδι το είχε παρουσιάσει ο Iommi στον Ozzy με διαφορετικούς στίχους αλλά ο κιθαρίστας το είχε απορρίψει (μέχρι σήμερα ισχυρίζεται ότι έχει ένα demo με τον Ozzy που το τραγουδάει με διαφορετική μελωδία και στίχους).
Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθούμε με το Mob Rules, τον δεύτερο και τελευταίο δίσκο της συνεργασίας των Sabbath με τον Ronnie James Dio και, πιο συγκεκριμένα, όχι για με μουσικό περιεχόμενο αυτού του εξαιρετικού δίσκου αλλά με το εξώφυλλό του. Το άλμπουμ γενικά είναι αξιόλογο, με έναν τίτλο που μπορεί να ερμηνευτεί και ως υποτιμητικός για την άμεση δημοκρατία μιας και παραπέμπει στην οχλοκρατία. Προέρχεται από την λατινική φράση mobile vulgus που σημαίνει «οχλοκρατία».
Από εικαστικής πλευράς είναι πράγματι ιδιαίτερο και είναι μια παραλλαγή του πίνακα του Greg Hildebrandt (1971) με τίτλο http://www.brothershildebrandt.com/(«Όνειρο 1: Σταυρωτές»), το οποίο αγοράστηκε από το συγκρότημα για να το χρησιμοποιήσει στον δίσκο.
Ο αυθεντικός πίνακας
Το εξώφυλλο του άλμπουμ
Πέραν την προσθήκης του ονόματος του συγκροτήματος και του τίτλου, υπάρχουν κι άλλες μικρότερες, εμφανείς ή αφανείς αλλαγές και προσθήκες που εξάπτουν το μυστήριο και την φαντασία, τα οποία ανέκαθεν συνόδευαν τους Black Sabbath.
Η αρχική διατύπωση είναι ότι σε αυτό το εφιαλτικό σχέδιο μερικά άτομα με καλυμμένο πρόσωπο ή, καλύτερα, χωρίς πρόσωπο, εμφανίζονται γύρω από ένα είδος αιματηρής ζωγραφιάς. Σύμφωνα με τον καλλιτέχνη, είναι ένας επαναλαμβανόμενος εφιάλτης – η αλλόκοτη σκαλωσιά στο κέντρο του σχεδίου ίσως είναι κάποιο απροσδιόριστο όργανο βασανισμού που πάνω του είναι τεντωμένο ένα ματωμένο δέρμα.
Aς ξεκινήσουμε λοιπόν με την πρώτη εμφανή αλλαγή – το πρόσωπο που είναι ζωγραφισμένο με αίμα πάνω στο τεντωμένο δέρμα. Για πολλούς απεικονίζει τον διάβολο και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο αντιστροφή της Ιεράς Σινδόνης, προς μια πιο σκοτεινή πλευρά της. Σύμφωνα με την αφήγηση του Geezer Butler, του μπασίστα του συγκροτήματος, αυτός ήταν που είχε ζητήσει να γίνει αυτή η προσθήκη. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Butler ήταν ο βασικός στιχουργός των τραγουδιών και το μυστικιστικό ύφος του συγκροτήματος οφείλεται κυρίως σε αυτόν. Μια άλλη διαφορά είναι ότι στην αριστερή πλευρά, προς το κέντρο της εικόνας, υπάρχει ένας σταυρός, σε αντίθεση με το αρχικό σχέδιο όπου υπάρχει τσιγκέλι. Κατά την άποψη μου, η αλλαγή αυτή ίσως έγινε επειδή το τσιγκέλι θύμιζε πολύ το σύμβολο των Blue Ouster Cult. Ποιος ξέρει;
Προσχέδιο του Hilderbrandt για τον πίνακα
Για να φτάσουμε στην πιο μυστηριακή και αφανή προσθήκη. Γενικά, από τις απαρχές της μουσικής οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν. Μυθιστορίες εξάπτουν την φαντασία των οπαδών και, ειδικά στην προκειμένη περίπτωση την απόλυση του Ozzy από τους Sabbath. Έτσι αναπτύχθηκε μια θεωρία σύμφωνα με την οποία ότι το συγκρότημα είχε ζητήσει να προστεθεί ένα κρυφό μήνυμα σε βάρος του πρώην τραγουδιστή. Έτσι, κάποιοι πολύ “παρατηρητικοί” οπαδοί ανακάλυψαν ότι στην εικόνα κάτω από την υπογραφή με το όνομα του δημιουργού του πίνακα υπήρχε χαραγμένη η φράση «Kill Οzzy».
Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν έχει επιβεβαιωθεί πότε. Όπως και να έχει, τριάντα οκτώ χρόνια μετά την έκδοσή του, ο δίσκος συνεχίζει να εξάπτει την φαντασία των απανταχού εραστών του συγκροτήματος. Όπως και ότι το ορχηστικό τραγούδι του δίσκου “E5150” αποτελεί λεξάριθμο της λέξης “EVIL” στα λατινικά, κάτι που ο Geezer Butler έχει επίσης επιβεβαιώσει σε συνέντευξή του. Άλλωστε, ως γνωστόν, για τους σατανιστές ο αντεστραμμένος σταυρός συμβολίζει την κόλαση. Αλλά αυτά ας τα αφήσουμε για τον Εξαποδώ…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΤΟ MERLIN'S
Black Sabbath: Για όλα υπάρχει κάποιος λόγος...
Ronnie James Dio: Μερικά πράγματα που ξέρετε ή δεν ξέρετε γι' αυτόν...
Η συναυλία των Black Sabbath στη Λεωφόρο στις 21 Ιουλίου 1987 (full audio)
Black Sabbath – Τα Γουρούνια του Πολέμου, η Αγία Βαλπουργία και η Μεγάλη Νύχτα των Μαγισσών
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
