Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
(φωτό: Κυριακος Μπανος)
«Ακούστε ποιες μουσικές, ποιους καλλιτέχνες ή ποια βιβλία γουστάρουν οι διάφορες φυλές στη χώρα μας, οι χρυσαυγίτες, οι δεξιοί, οι αριστεροί, οι κνίτες, οι αναρχικοί, οι βολεμένοι μεσοαστοί, οι εθισμένοι τηλεθεατές ή οι ανήσυχοι πιτσιρικάδες των δυτικών προαστίων και βγάλτε το πόρισμα μόνη σας». (Απόσπασμα από συνέντευξη του Γιάννη Αγγελάκα στην Εφημερίδα των Συντακτών με αφορμή το βιβλίο του Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος, που δημοσιεύτηκε στις 24/11/2019)
Το διάβασμα είναι συνήθως μια υπόθεση βαθιά μοναχική. Αν ρωτήσει κανείς τους ίδιους τους δημιουργούς βιβλίων λογοτεχνίας, οι περισσότεροι θα απαντήσουν ότι έχουν ανάγκη την «ανατροφοδότηση» που τους παρέχει το αναγνωστικό κοινό μέσα από τις παρουσιάσεις και τις εκδηλώσεις γύρω από τα βιβλία τους. Όμως, αυτή η κοινωνική διαμεσολάβηση σε σχέση με ένα βιβλίο, δεν αντανακλά πλήρως τον τρόπο που λειτουργεί ο γραπτός λόγος ως εξωτερικό ερέθισμα που εσωτερικεύεται μέσα από διαφορετικά για τον καθένα μονοπάτια.
Παρότι λοιπόν διαβάζω βιβλία, αποφεύγω τις λογοτεχνικές παρουσιάσεις. Και κάπως έτσι δεν είχα σκοπό να πάω στην κουβέντα για το βιβλίο του Γιάννη Αγγελάκα που οργάνωσε το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο Αμόνι στα Πετράλωνα στις 31 του Γενάρη. Όμως τελείως τυχαία βρέθηκα στη Βραζιλιάνα εκείνο το απόγευμα. Και νομίζω ότι καμιά φορά η τυχαιότητα των καταστάσεων λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Γιατί, πέρα από τους απολαυστικούς διαλόγους του βιβλίου που ο Νίκος Γιούσεφ και ο Γιάννης Αγγελάκας ανέγνωσαν για τους παρευρισκόμενους, Πέρα από τα λόγια για το ίδιο το βιβλίο, ακούστηκαν απλές αλήθειες που όμως όλοι λίγο πολύ τείνουν να παραλείπουν στο ρυθμό της καθημερινότητας. Κι από αυτές, η κουβέντα που με άγγιξε περισσότερο ήταν η συζήτηση για τη χαρά ως βασική αρχή που σηματοδοτεί την ανθρώπινη ύπαρξη.
Αν λοιπόν ένα βιβλίο σταθεί για κάποιον η αφορμή να αναστοχαστεί τις αλλαγές που είναι σε θέση να φέρει στον τρόπο που σκέφτεται και ζει, προκειμένου να βιώσει τη φυσική κατάσταση της χαράς, τότε το βιβλίο αυτό έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα όρια της μοναχικής υπόθεσης. Ωστόσο, ακόμη κι αν ένα βιβλίο δεν καταφέρει να δημιουργήσει τέτοια δυναμική μέσα από τις λέξεις του στον αναγνώστη, η περιπέτεια της ανάγνωσης αφήνει ένα μικρό αθέατο λιθαράκι. Υπ’ αυτή την έννοια, η παρουσίαση του βιβλίου του Γιάννη Αγγελάκα, Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος ήταν, εκτός από μια πολύ ζεστή και άμεση σύναξη, μια υπενθύμιση για τη χαρά που καταπιέζεται, εξαερώνεται σε ασημαντότητες και καταληστεύεται καθημερινά. Για τη χαρά που αδυνατούμε να συλλάβουμε σαν κάτι πιο σημαντικό από ένα υπέροχο τίποτα…
Ο Μεγάλος Μαθητής και ο Μικρός Δάσκαλος κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
