Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος
φωτό: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος, QoQ Photography
Ξεκινάμε από τον ιντριγκαδόρικο τίτλο του δίσκου (και του εναρκτήριου κομματιού του) αυτής της δεύτερης, «δύσκολης» ηχογραφικής εμφάνισης ενός αθηναϊκού συγκροτήματος που στην εκπνοή του 2017 μας φιλοδώρησε με το Captain Death, ένα εξαιρετικό άλμπουμ. Live Τo Τell Τhe Τale, να τη βγάλεις καθαρή, δηλαδή, από του χάρου τα δόντια και να ’χεις τρελή λαχτάρα να διηγηθείς όσα βίωσες, να διαδώσεις την ιστορία σου, να τη μάθουν κι άλλοι – με τον τρόπο που μπορείς να την πεις. Οκ, μπορεί να είναι μια φιλολογική εμμονή δικιά μου και τα πράγματα να είναι ακόμα πολύ πιο απλά και να πετάνε στο καλάθι των αχρήστων την εν λόγω προσωπική σημειολογία. Αλλά, μετά από έναν πρώτο δίσκο με τέτοιο τίτλο, ο συνειρμός είναι αναπόφευκτος.
Ωστόσο, οι Grey River & The Smoking Mountain βρίσκονται στην πιάτσα alive and kicking κοντά μια πενταετία, είναι παραμυθάδες μετά μουσικής που έχουν ρουφήξει ως το μεδούλι την αμερικάνικη φολκ και τα παρακλάδια της, ενώ δεν παύουν, καθώς φαίνεται, να παρακολουθούν και το αναβιωτικό φάσμα της americana – με όλες τις νέες μπάντες και ορολογίες που σκάνε μύτη κάθε τόσο και μάλιστα χωρίς κανέναν περιορισμό στα γεωγραφικά όρια. Με άλλα λόγια, δείχνουν, την ίδια αγάπη για τον Doc Watson, για παράδειγμα, όσο και για τους Graveyard Train, μπολιάζοντας με προφανή ευκολία τον ήχο τους με την ιρλανδέζικη μούρλια και την τσιγγάνικη τσαχπινιά, μεταξύ άλλων, για να φτιάξουν ένα μοναδικό χαρμάνι που δεν γίνεται να παραβλέψεις με τίποτα.
Ό,τι ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το ντεμπούτο τους, το συνεχίζουν ευλαβικά, δίνοντας ξανά την αίσθηση πως άκουγαν bluegrass και country (κι όλα τα αμερικάνικα λαϊκά άσματα, τέλος πάντων) από τα γεννοφάσκια τους. Κι εδώ, οι συνθέσεις είναι όλες δικές τους, δώδεκα συνολικά, ενώ η θεματολογία τους εξακολουθεί να πλανιέται ανάμεσα σε θρύλους και δοξασίες για αμαρτωλούς και μετανοούντες, διαβόλους, τριβόλους, μάγισσες και χαρτορίχτρες, για χαμένους και προδομένους έρωτες, αστικούς μύθους για αντεροβγάλτες και φλεγόμενες γυναίκες. Με λόγο που ρέει αβίαστα και ανεπιτήδευτα, το σχήμα ξεδιπλώνει ιστορίες σκοτεινές, χαμένες στα βάθη μιας παμπάλαιας αλλά ολοζώντανης παράδοσης, εκεί που το φανταστικό μπερδεύεται με την πραγματικότητα.
Οι ερμηνείες μοιράζονται, όπως και στον πρώτο δίσκο, ανάμεσα στη Ρένα Παπαγεωργίου και τον Σαράντο Γκουμάκο, οι οποίοι έγραψαν τα έντεκα από τα τραγούδια του δίσκου, ενώ το δωδέκατο είναι από κοινού σύνθεση του Γκουμάκου και του Μελέτη Πόγκα. Το συγκρότημα κερδίζει κατά κράτος το στοίχημα της πετυχημένης συνέχειας του Captain Death και αναμφίβολα επί σκηνής κομμάτια όπως το ομώνυμο του δίσκου, το «Left With A Stranger»,το «Devil’s Reef» ή το «Marked By Misfortune”», θα βάζουν φωτιά στο κοινό και θα ανεβάζουν τον διονυσιακό πυρετό. Όχι πως τα υπόλοιπα κομμάτια υστερούν – τουναντίον. Τι ομορφότερο, άλλωστε, από το λυρικότατο «Troubling Mind», με το οποίο κάνει φινάλε το άλμπουμ;
Οι Grey River & The Smoking Mountain παρέδωσαν ένα ακόμα λαμπρό δείγμα γραφής που θα αγαπηθεί δικαιωματικά από παλιούς φαν και θα γνωρίσει νέους ένθερμους φίλους. Μακάρι ο επαγγελματισμός που φαίνεται να τους διακρίνει να γίνει ένα διαβατήριο για μια διεθνή καριέρα, η οποία σίγουρα τους αξίζει. Ας προσπαθήσουν να πορευτούν εκτός συνόρων μονάχοι τους. Γιατί, μία και δύο δισκογραφικές κυκλοφορίες που απλώς διεκπεραιώνουν ένα μέρος του ταλέντου τους, δεν θα είναι ποτέ αρκετές για να πάνε παραπέρα.
Βάλτε να πιούμε!
Το Live To Tell The Tale κυκλοφορεί σε 300 βινύλια από την Ikaros Records και σε ψηφιακή μορφή.
Παραγωγή: Grey River and the Smoky Mountain, Μιχάλης Σκαράκης
Ηχογράφηση, μίξεις: 133 Studiο
Μίξεις: Μιχάλης Σκαράκης
Mάστερινγκ: Νάσος Νομικός (Vu Productions Mastering Studio)
Eξώφυλλο: Γιάννης Τούσσας (Graphic No Jutsu)
Oι Grey River & The Smoky Mountain είναι:
Rena Papageorgiou - Vocals, Mandolin
Sarantos Goumakos- Guitar,Vocals
Τasos Gousetis - Fiddle
Thanasis Giouleas - Double Bass
Mel Pogas - Banjo, Steel guitar
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
