Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας
Διάβασα κάπου πως καμία συζήτηση σχετικά με την νέα γενιά Βρετανών τζαζ μουσικών δεν είναι πλήρης αν δεν γίνει αναφορά στον Λονδρέζο Yussef Dayes, έναν ντράμερ που υπήρξε στυλοβάτης της σκηνής, από τα εφηβικά του χρόνια. Από τότε που ξεκίνησε όταν ήταν δέκα ετών να παίζει με τα αδέλφια του στους United Vibrations, και έφτασε να τζαμάρει με τον Kamasi Washington στο 180 The Strand, ύστερα συνεργάστηκε με τον Godhead Virgil Abloh και έπαιξε με σχεδόν κάθε αξιόλογο Βρετανό τζαζ μουσικό.
Yusef Dayes
Στο σχολείο, πολλοί από τους συνομηλίκους του Dayes ήταν επίδοξοι MCs και θεωρεί ότι το grime (ένα μουσικό είδος με επιρροές από το βρετανικό γκαράζ, που συνήθως το χαρακτηρίζουν μινιμαλιστικά τύμπανα, μπάσα με πολύ πιτσαρισμένες χαμηλές συχνότητες και φωνητικά από έναν MC) και η hip-hop έχουν επηρεάσει το παίξιμο του: «Συνδύασα την ενέργεια με τις διαφορετικές μουσικές εξελίξεις στα τύμπανα μου» λέει. Εσείς προσθέστε σε όλα αυτά και τα ακούσματα από την reggae συλλογή δίσκων του Τζαμαϊκανού πατέρα του, την αγάπη της μητέρας του για τους Beatles και την country μουσική, καθώς και τον αδελφό του, τον Ahmad που δημιουργούσε jungle τραγούδια. «Υπήρχε καλή μουσική σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού μου», λέει ο Dayes - και αυτή η πολυμορφία ήχων ανακατεμένη με άλλους που ανακάλυψε στα ταξίδια του (έζησε για ένα χρόνο στη Σενεγάλη) ακούγεται στον συναρπαστικό συνδυασμό ήχων του.
«Φίλοι μου… με μεγάλη μου χαρά σας ανακοινώνω πως το άλμπουμ What Kinda Music που ηχογραφήσαμε με τον Tom Misch θα κυκλοφορήσει στις 24 Απριλίου από την θρυλική εταιρία Blue Note Records» ανακοίνωσε στο προφίλ του, στο facebook ο Yussef Dayes και από κάτω βλέπω να του έχουν κάνει like 1300 φίλοι του.
Τον βρίσκω στο Youtube να παίζει ζωντανά στο Abbey Road studio το “Love Is The Message” με τον Alfa Mist, του οποίου το περσινό άλμπουμ το βρήκα πολύ ωραίο, τον Mansur Brown και τον Rocco Palladino.
Αυτό που τον έκανε περιζήτητο ήταν η συνεργασία του με τον Kamaal Williams στο δίδυμο Yussef Kamaal τo 2015, η οποία έχει πλέον λήξει αλλά γέννησε το 2016 το άλμπουμ Black Focus. Η δουλειά αυτή απέφερε στο ντουέτο το βραβείο καλύτερου νεοεμφανιζόμενου συνόλου στα Jazz FM βραβεία του 2017. Και γιατί να μην το ακούσω; Υπάρχει ολόκληρο στο YouTube και το βάζω να παίξει.
Μετά το 2018 ο Dayes κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο τραγούδι, το “Love Is The Message” και συνέχισε τις συνεργασίες με διάφορους καλλιτέχνες όπως αυτή με τον Tom Misch που ανέφερα πιο πάνω ενώ άρχισε να δουλεύει στο πρώτο σόλο του άλμπουμ.
Ο κύβος ερρίφθη σκέφτηκα: ο επόμενος που θα ψάξω να ακούσω είναι ο τριαντάχρονος Kamaal Williams (ή κατά κόσμον Henry Williams), ο οποίος έχει μια ραδιοφωνική εκπομπή στον NTS Radio ως Henry Wu και έχει κυκλοφορήσει με αυτό το όνομα ένα EP το 2015.
Kamaal Williams
Ο Williams μυήθηκε από τον πατέρα του στην μουσική του Miles Davis και του John Coltrane, άρχισε να παίζει ντραμς και κρουστά, ενώ μετά το λύκειο πήγε στο Southwark College οπου έμαθε να παίζει πλήκτρα, επηρεασμένος από τους Λονδρέζους Oxide Neutrino (οι Λονδρέζοι DJ και MC Alex Rivers και Mark Oseitutu) και ιδιαίτερα το άλμπουμ τους “Execute” που έγινε χρυσό το 2001. Το “Black Focus” που κυκλοφόρησε με τον Yussef Dayes, βγήκε από την δισκογραφική εταιρία του Gilles Peterson (τσέκαρε τα προηγούμενα μέρη που έγραψα και θα τον ξαναβρείς σχεδόν παντού) αλλά μετά δημιούργησε την δική του δισκογραφική εταιρία, “Black Focus Records” και με ντράμμερ τον Josh 'MckNasty' McKenzie και μπασσίστα τον Pete Martin ηχογράφησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ το 2018 με τίτλο “The Return”.
Η τελευταία κυκλοφορία του που βρήκα είναι το 12” “New Heights / Snitches Brew” και στο YouTube υπάρχει ένα κινηματογραφικό βίντεο του “New Heights (Visions Of Aisha Malik)” σκηνοθετημένο από τον Greg Barnes στο οποίο η μουσική φλερτάρει με το kung fu.
Η Ανθή, μια φίλη που μένει στο Λονδίνο, μου έλεγε πόσο μεγάλος είναι ο ανταγωνισμός στο μουσικό κύκλωμα της Αγγλίας αλλά οι promoters που διοργανώνουν τις συναυλίες είναι πολλοί και οι μουσικοί πληρώνονται… Υπάρχουν μπάντες στο facebook όπου οι μουσικοί κανονίζουν συνεργασίες όπως το London Musicians Network ή το MUSICIANS AVAILABLE - WANTED - SOUTHERN UK και έχω δει κι εγώ κι άλλα…
Henning Brand
Της είπα ότι ψάχνομαι με την νέα jazz σκηνή της Βρετανίας και με έφερε σε επαφή με τον Γερμανό ντράμερ Henning Brand, o οποίος έφυγε από την Γερμανία και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία αφού πρώτα πέρασε από το Άμστερνταμ. Στην Αγγλία ο Henning παίζει με τον μπασίστα Dan Salamons και τον πληκτρά Robbie Knight στους Portacle, ένα alternative fusion jazz τρίο με έδρα το Λονδίνο και το Μπράιτον. Η μπάντα παίζει κυρίως δικές της συνθέσεις, αλλά περιστασιακά διασκευάζει τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Μιλώντας μαζί του, του είπα ότι βλέπω νεαρούς Βρετανούς μουσικούς να πηγαινοέρχονται στην Αμερική και Αμερικάνους μουσικούς να έρχονται για να παίξουν μαζί τους στην Βρετανία, οπότε, αναρωτιέμαι αν η Βρετανία είναι το κατάλληλο μέρος για να παίξει κάποιος jazz αυτή την εποχή.
"Στην τελική", μου είπε, "ο περισσότερος κόσμος θα σου πει ότι τα καλύτερα μέρη θα είναι πάντα η Νέα Ορλεάνη ή η Νέα Υόρκη και με την παραγωγή ταλέντων και την ιστορία που έχουν αυτές οι πόλεις θα είναι δύσκολο να διαφωνήσεις. Δεν πιστεύω όμως ότι αυτό που παίζει ρόλο στην jazz/fusion είναι τόσο το σε ποιο μέρος του κόσμου βρίσκεσαι, όσο το πόσο καλά τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και τι είναι αυτό που έχεις να πεις. Μου αρέσει η ιδιαιτερότητα κάποιων από τους νεότερους Βρετανούς τζαζίστες, γιατί έχουν μια διαφορετική γνησιότητα - οι ΗΠΑ μπορεί να είναι πάντοτε η χώρα με τη μεγαλύτερη τζαζ σκηνή και ιστορία, αλλά δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να πούμε ξανά τις ίδιες ιστορίες από εκεί (τουλάχιστον όχι με τον ίδιο τρόπο). Ωστόσο, η jazz του Λος Άντζελες είναι επίσης διαφορετική από της Νέας Ορλεάνης, της Νέας Υόρκης ή του Σικάγο. Νομίζω ότι το Λονδίνο (και μέρη όπως το Μπράιτον ή το Μπρίστολ) είναι σπουδαία μέρη για να ζεις αν θέλεις να παίζεις jazz ή μουσική εν γένει (αν και οι αμοιβές είναι πολύ χειρότερες από της Γερμανίας ή των Σκανδιναβικών χωρών που επίσης έχουν μια μεγάλη jazz σκηνή). Μου άρεσε πολύ και το fusion στυλ μουσικής που άκουσα στην Goa. Είναι ευκολότερο πλέον να ταξιδεύεις στον κόσμο, οπότε είναι φυσικό οι μουσικοί της τζαζ να εξερευνούν, αλλά είναι δύσκολο να πω ποιο είναι το καταλληλότερο μέρος για να πας. Φαντάζομαι ότι θα είναι εκείνο που θα έχει να σου πει την καλύτερη ιστορία".
Το ντεμπούτο ΕΡ των Portacle θα περιλαμβάνει τέσσερα τραγούδια και θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020.
Πήρα ένα ποτό και έβαλα να δω την διασκευή που έκανε η μπάντα στο “In Bloom” των Nirvana.
"Σε αυτή την έρευνα που κάνω", του είπα, "βρίσκω νέους ανθρώπους που πέρασαν από μουσικές ομάδες εφήβων καρναβαλίστικου χαρακτήρα όπως οι Kinetika Bloco ή οι Tomorrow's Warriors, και από την εμπειρία σου σε Γερμανία και Ολλανδία θα ήθελα να σε ρωτήσω αν πιστεύεις ότι οι Άγγλοι ακολουθούν ένα ειδικό σύστημα εκπαίδευσης αυτών των νέων ταλαντούχων παιδιών που δημιούργησαν στην τελική το new wave της Βρετανικής jazz σκηνής;"
"Δεν γνωρίζω αρκετά για τις μεθόδους διδασκαλίας που ακολουθούν στα κολέγια και στις jazz σχολές εδώ", μου απάντησε, "ωστόσο, νομίζω ότι το στυλ δεν αφορά μόνο την μέθοδο αλλά κυρίως τη δημιουργική έκφραση. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές ιστορίες να πουν, σε διαφορετικά μέρη. Επίσης, το διαδίκτυο έχει κάνει διαθέσιμες πολλές μεθόδους και ιδέες που πριν μπορεί να ήταν κρυμμένες. Πιστεύω ότι οι μέθοδοι και η σκηνή της Βρετανίας είναι αρκετά διαφορετικές από του Άμστερνταμ - αν και το Λονδίνο είναι ένα από τα ανοιχτόμυαλα μέρη του κόσμου όταν πρόκειται για μουσική".
Abi Flynn
Του εξήγησα ότι θα με βοηθούσε πολύ αν μπορούσε να μου προτείνει το όνομα κάποιων μουσικών ώστε να συνεχίσω την έρευνά μου, εκτός των Kokoroko, Nubya Garcia, Theon Kross, Moses Boyd, Emma Jean Thackray και Ezra Collective για τους οποίους έχω ήδη γράψει στα δυο πρώτα μέρη του παρόντος αφιερώματος.
"Υπάρχει μια cool τραγουδίστρια εδώ στο Μπράιτον που την λένε Abi Flynn. Πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με τον καρκίνο πριν από λίγο καιρό και επέζησε, το οποίο αντικατοπτρίζεται στην μουσική της. Η ιστορία της είναι καταπληκτική και αξίζει να την τσεκάρεις. Ως ντράμερ οφείλω να αναφέρω τον θαυμάσιο Richard Spaven. Επίσης υπάρχει μια μπάντα που πρέπει να ακούσεις. Λέγονται 30/70 αλλά δεν είναι από την Αγγλία. Είναι από το Σίδνεϊ της Αυστραλίας και πέρασαν αρκετό χρόνο στο Λονδίνο ηχογραφώντας ένα άλμπουμ τους. Μου αρέσει και ο Ghostpoet - παρόλο που είναι πιο jazz-hop hip ..."
Richard Spaven
Τον ευχαρίστησα και του ευχήθηκα καλή συνέχεια με τους Portacle.
Ο Ghostpoet είναι πιο μεγάλος σε ηλικία από τους μουσικούς που ψάχνω. Συμμετείχε στο "Come Near Me", το flipside του "Spoils" των Massive Attack. Θα ψάξω για τον Richard Spaven. Βλέπω τα βίντεό του και είναι καλό
Λες να προσπαθήσω να μιλήσω στον Gilles Peterson; Εμφανίζεται σχεδόν παντού σε αυτή την σκηνή…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ: ΜΕΡΟΣ Α΄ ΜΕΡΟΣ Β΄
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
