Συνέντευξη και παρουσίαση: Αντώνης Ζήβας
Ο κροταλίας είναι γένος ιοβόλων φιδιών, το οποίο ανήκει στην τάξη των Λεπιδωτών ή Φολιδωτών, Χαρακτηριστικό τους είναι το «κρόταλο» που φέρουν στην άκρη της ουράς τους, με το οποίο προειδοποιούν τους εχθρούς τους και απομακρύνουν τον κίνδυνο. Το όνομά του προέρχεται από το κρόταλο που έχουν στην άκρη της ουράς τους. Η επιστημονική ονομασία Crotalus προέρχεται από την ελληνική λέξη κρόταλον. Τα ερπετά αυτά τρώνε τρωκτικά όπως λαγούς, αρουραίους και ποντίκια, τα οποία ακινητοποιούν δαγκώνοντας τα με τα δηλητηριώδη δόντια τους. Οι κροταλίες κυνηγούν με τη μέθοδο της ενέδρας. Ο εντοπισμός των θυμάτων τους μπορεί να γίνει ακόμα και στο σκοτάδι, λόγω της θερμότητας που εκπέμπει το θύμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το δάγκωμα του θύματος το παρακολουθούν μέχρι να πεθάνει και έπειτα το καταπίνουν ολόκληρο.
Αυτά αναφέρει η ζωολογία για τον κροταλία και στη περίπτωση της ελληνικής punk rock μπάντας που φέρει το ίδιο όνομα, τα παραπάνω την χαρακτηρίζουν στο έπακρο όσο αφορά τον ήχο της και τη θεματολογία των στίχων της. Οι Κροταλίας μέσα από το καταιγιστικό τους punk είναι επικίνδυνοι για κάθε είδους “τρωκτικά”. Αυτά τα τρωκτικά που λυμαίνονται την ομορφιά της ζωής και μεταδίδουν τη πανούκλα της κανονικότητας και της ησυχίας του νεκροταφείου. Το ντεμπούτο άλμπουμ των Κροταλίας με τίτλο Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη έρχεται ακριβώς την κατάλληλη στιγμή, στην εποχή του Covid-19, όπου ο φόβος κυριαρχεί στο μυαλό των ανθρώπων και όπου κανένας όσο ισχυρός και αν είναι δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής όσον αφορά την ίδια του τη ζωή. Στη περίπτωση του συγκεκριμένου δίσκου, τα πράγματα είναι απλά όπως ακριβώς πρέπει να είναι ένας punk δίσκος: τσίτα γκάζια, με τις κιθάρες να χαράζουν σαν καλοακονισμένα ξυράφια βαθιές χαρακιές στα εκλεπτυσμένα αυτιά του καθωσπρεπισμού, μέσα από μελωδικές ταυτόχρονα γραμμές όπως μας τις δίδαξε το punk της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ στα '90ς. Στιβαρή, ταχύτατη και χωρίς φρένα rhythm section κaι στίχοι που μιλούν κατευθείαν στο συνειδητό. Πρόκειται για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες φέτος όσο αφορά την ελληνική punk και γενικότερα underground σκηνή, ενώ σε επίπεδο ήχου και παραγωγής το αποτέλεσμα είναι σε υψηλό επίπεδο. Πραγματικά πρόκειται για έναν καταπληκτικό δίσκο που ακούγεται στο repeat και σε μεγάλη ένταση, όπως ακριβώς του αξίζει.
Επειδή εμείς στο Merlin's Music Box είμαστε ταπεινοί σκαπανείς του undrground rock n roll και όχι ιντελεκτουέλ μουσικοκριτικοί από εκείνους που τα σκατά τα βαφτίζουν τρούφα, προτιμούμε να μιλάμε με τη γλώσσα της καρδιάς αντί της ξιπασιάς. Και ακόμη περισσότερο να δίνουμε τον Λόγο στις ίδιες τις μπάντες να μιλήσουν για τη μουσική τους και για αυτά που πραγματεύονται. Κάτω από αυτό το πρίσμα, ταυτόχρονα με τη παρουσίαση (και όχι δισκοκριτική την οποία σιχαινόμαστε γιατί δεν είμαστε θεοί ή δικαστές να κρίνουμε) του πρώτου άλμπουμ των Κροταλίας Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη, είπαμε να ρωτήσουμε την ίδια τη μπάντα να μας πει ορισμένα πράγματα με τα δικά της λόγια.
Για προθέρμανση, θέλετε να μας κάνετε μια αυτοπαρουσίαση; Πότε ξεκινήσατε; Με ποια αφορμή; Που; Που βρίσκεστε σήμερα;
Ο Κροταλίας γεννήθηκε την άνοιξη του 2014 στην Αθήνα, από τον Βασίλη και τον Αλέξανδρο ως ένα desert punk side project. Μέχρι την άνοιξη του 2017 ο Κροταλίας ζούσε στο στούντιο, όμως με την ένταξη του Κώστα και του Γιώργου στα τύμπανα και στο μπάσο αντίστοιχα, ξεκινήσαμε τα live από αυτοοργανωμένους χώρους μέχρι μεγάλα φεστιβάλ, ενώ παράλληλα ως τετράδα πλέον δουλεύαμε καινούργιο υλικό χωρίς να σταματήσουμε μέχρι σήμερα.
Από πού κι ως που “Κροταλίας”;
Θέλαμε το όνομα της μπάντας να επικοινωνεί σε κάποιο βαθμό τι πρόκειται να ακούσεις όταν πατήσεις το PLAY και όταν έπεσε το “Κροταλίας” στο τραπέζι είπαμε “Αυτό ακριβώς ”.
Έχετε κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα ένα ΕΡ το “Για μία Θέση στον Ήλιο”, το οποίο το λίγο αργότερα βγήκε και σαν split LP μαζί με το EP των Junkheart, “Τραγούδια του Ανέμου”. Πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο σας άλμπουμ με τίτλο Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη. Θα μας πείτε μερικά λόγια για τη νέα σας δουλειά;
Ο Τελευταίος άνθρωπος στη Γη είναι ένας δίσκος με τραγούδια που γράφτηκαν από το 2017 μέχρι σήμερα. Περιέχει τέσσερα σινγκλ που προηγήθηκαν της κυκλοφορίας (“Δαίμονας», “Όταν θα Σβήσουν τα Φώτα”, “Μετά τη Βροχή” και το ομώνυμο) που συνοδεύονται με βίντεο και άλλα επτά κομμάτια. Την επιμέλεια του artwork είχε η Αλέξια Οθωναίου, τα γραφιστικά ο Bewild Brother και στο πιο πρόσφατο βίντεο ο Steve K-Stone Kekis. Για την ώρα κυκλοφορεί ψηφιακά, ενώ αναμένουμε τη φυσική μορφή, σε βινύλιο που θα κυκλοφορήσει προς το καλοκαίρι με την υποστήριξη των Walk Τhe Line Records, Punk ‘n’ Loud Records και B-Οtherside.
Ανήκετε σε μια μουσική γενιά που έχει προκύψει μέσα από τη μεγάλη του DIY σχολή. Πώς βλέπετε όλη αυτή τη κατάσταση; Πώς τη βιώνετε και τι πιστεύετε για το DIY; Πως βλέπετε την σημερινή ελληνική underground σκηνή;
Είχαμε την τύχη να ζήσουμε την DIY σκηνή σε πολύ καλές στιγμές της από τις αρχές του 2000 και αυτό διαμόρφωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό τον τρόπο που διαχειριζόμαστε το συγκρότημα. Αρχικά προσπαθούμε η μουσική μας να είναι προσβάσιμη από όλους χωρίς οικονομικό αποκλεισμό και όποιος θέλει να στηρίξει οικονομικά μπορεί να το κάνει αγοράζοντας τις κυκλοφορίες μας σε φυσική μορφή. Επίσης, ό,τι μας επιτρέπουν οι ικανότητές μας το κάνουμε μόνοι μας. Από την ηχογράφηση και τη μίξη μέχρι το σχέδιο που έχει το μπλουζάκι μας και το βίντεο κλιπ για το “Δαίμονας” που γυρίσαμε στο σαλόνι του Βασίλη. Ό,τι δεν καταφέρνουμε μόνοι μας το αναλαμβάνουν καλοί μας φίλοι. Όλα τα παραπάνω μπορεί να είναι λίγο κουραστικά, αλλά δίνουν στο αποτέλεσμα πολύ συγκεκριμένο χαρακτήρα και αυτό είναι το ζητούμενο στην περίπτωσή μας. Επίσης, ως προς τα συναυλιακά, έχουμε διαπιστώσει πόσο ωραία βράδια μπορείς να δημιουργήσεις από το μηδέν, με μια χούφτα ανθρώπους με κοινό όραμα και, πέραν του μουσικού κομματιού, να επικοινωνήσεις και τις πολιτικές προεκτάσεις αυτών των πρακτικών.
Η σημερινή DIY σκηνή, ευτυχώς ή δυστυχώς, κινείται σε ευρωπαϊκή λογική. Οι συλλογικότητες είναι πλέον πιο ανοιχτές προσκαλώντας συγκροτήματα που δεν παίζουν αποκλειστικά σε αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναθερμαίνεται η σχέση των πολιτικών συναυλιών με το underground, το οποίο ήταν επιτακτική ανάγκη για την επιβίωση και την εξέλιξη και των δυο χώρων. Τελευταία, η κατάσταση έχει δυσκολέψει αρκετά και λόγω του ότι η αυτοδιαχείριση και η αυτοοργάνωση δέχονται κατά μέτωπο επίθεση. Είναι αναγκαίο να θωρακίσουμε πιο στρατηγικά τις συναυλίες μας σε δημόσιους χώρους και να προστατεύσουμε τα κεκτημένα τόσων δεκαετιών.
Θα συνεχίσουμε λίγο σε αυτό που ρωτήσαμε όσο αφορά τη συγκεκριμένη γενιά μουσικών. Ηχητικά, τα τελευταία χρόνια χτίζεται μια punk rock σκηνή στην Ελλάδα που είναι κοντά στο punk rock της Καλιφόρνιας –αυτό που εμείς οι παλαιότεροι ονομάζουμε και skate punk– με μπάντες όπως εσείς, οι Junkheart, οι Στράφι από τη Λάρισα, για να αναφέρουμε μερικές που κινούνται σε παρόμοιο ύφος με εσάς. Τι είναι το punk rock και πώς προέκυψε ο συγκεκριμένος ήχος στις συνθέσεις σας;
Punk rock της αμερικάνικης σχολής παίζεται στη χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια. Με παραδείγματα τους πρώιμους Vodka Juniors, τους 63 Ηigh, τους Alley Rats και πολλούς άλλους. Η σκηνή στην οποία αναφέρεσαι είναι η ελληνόφωνη πλευρά του, η οποία αναζωπυρώθηκε στα μέσα της δεκαετίας. Τώρα, ως προς το πως προέκυψε για εμάς, όλοι στη μπάντα από τότε που ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική, παίζουμε punk rock. Ήταν λοιπόν επόμενο ότι αυτό θα ήταν βασικό συστατικό του Κροταλία.
Προσωπικά θεωρώ το στούντιο Ηχοβρύχιο του Γιώργου Παυλίδη (Χάσμα, κλπ) ένα από τα καλύτερα στούντιο ηχογραφήσεων στην Ευρώπη όσον αφορά την ανάπτυξη και τη παραγωγή επάνω στον συγκεκριμένο punk rock ήχο. Δεν είναι τυχαίο που τα προαναφερθέντα συγκροτήματα έχουν ηχογραφήσει και μιξάρει εκεί τις δουλειές τους, τις οποίες τις θεωρώ άρτιες. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για αυτό;
[Βασίλης] Κατ’ αρχάς να σε ευχαριστήσουμε για τα καλά σου λόγια για το στούντιο. Στο Ηχοβρύχιο συστεγαζόμαστε τρεις ηχολήπτες. Ο Γιάννης Οικονόμου, ο Γιώργος Παυλίδης, και εγώ που μπήκα τελευταίος στην ομάδα το 2014. Μετά από πολύ κόπο και με την βοήθεια των φίλων μας που μας στήριξαν και ήρθαν να ηχογραφήσουν τις δουλειές τους σε εμάς, καταφέραμε να βιοποριζόμαστε ηχογραφώντας σχεδόν αποκλειστικά punk rock καθώς και τα παρακλάδια του. Θα συνοψίσω την αναφορά στο στούντιο, επειδή δεν νιώθω και πολύ άνετα να μιλάω για τη δουλειά μου, με μια κουβέντα του Βασίλη, τραγουδιστή και κιθαρίστα στους Στράφι. “Billy πότε να κατέβουμε Αθήνα να γράψουμε; Έχουμε ένα δίσκο που πρέπει να γραφτεί στο υπόγειο”.
Να επιστρέψουμε όμως στον δίσκο σας Ο Τελευταίος Άνθρωπος στη Γη. Οι στίχοι του ομώνυμου κομματιού, ειδικότερα στους καιρούς που ζούμε, έχουν αποτυπώσει ακριβώς το νόημα της εποχής: ατομικισμός, καταναλωτισμός, αποξένωση, συντηρητισμός, μαζική ηλιθιότητα, ξενοφοβία, ρατσισμός, θεωρίες συνωμοσίας και ένας μεταμοντέρνος trendy φασισμός, όπου τελικά το να λέει κανείς σήμερα την αλήθεια εκτός από μειοψηφική είναι ταυτόχρονα επαναστατική πράξη. Θέλετε να μας πείτε τη γνώμη σας για όλα αυτά;
Όπως είπες κι εσύ, πιστεύουμε ότι στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου αποδώσαμε το κλίμα μέσα στο οποίο ζούμε. Το θλιβερό της υπόθεσης είναι ότι τραγούδια δεκαετιών του είδους και όχι μόνο, είναι εξίσου επίκαιρα, πράγμα που μαρτυρά ότι εδώ και δεκαετίες οι προβληματισμοί είναι ίδιοι. Σαν καλλιτέχνες έχουμε καθήκον να καταδεικνύουμε τα κακώς κείμενα, αλλά αυτό απέχει πολύ από μια επαναστατική πράξη. Ένα τραγούδι μπορεί να σε φορτίσει συναισθηματικά και να σε προβληματίσει, αλλά η μάχη δίνεται εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο με αληθινά πυρά.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα και την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας του ιού, σκέφτεστε κάποιους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνικά συνειδητοποιημένοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να συμβάλουν ώστε ο κόσμος να βγει μέσα από αυτή την περιπέτεια αλλαγμένος και πιο τσαμπουκαλεμένος απέναντι στους κατέχοντες;
Σαφώς και οι κοινωνικά συνειδητοποιημένοι καλλιτέχνες, ειδικά αυτοί του ευρύτερου χώρου που έχουν απήχηση σε μεγάλη μερίδα του λαού, θα πρέπει να αναδείξουν πόσο ξεδιάντροπα έδειξε το άσχημο πρόσωπό του το σύστημα με αφορμή τον ιό. Με μια πολύ μικρή δόση Trump και Johnson, ο δυτικός κόσμος έχει πλέον την ευκαιρία να αντιληφθεί πόσο φθηνά κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή, ωστόσο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης κάνουν ό,τι μπορούν για να αποπροσανατολίσουν τον λαό από αυτό που βρίσκεται μπροστά του και από αυτό που βιώνει. Εκεί πρέπει να αναλάβουν δράση οι καλλιτέχνες που από την φύση τους είναι πιο ευαίσθητοι σε αυτά τα ερεθίσματα και με την τέχνη τους (μουσική, φωτογραφία, θέατρο ή όποιο άλλο μέσο) και την δράση τους, να φέρουν στο τραπέζι αυτά τα ζητήματα. Μετά έρχεται η πραγματική “ατομική ευθύνη” του πώς θα αντιδράσει ο καθένας απέναντι στους κατέχοντες. Από τη μεριά μας, τα μπλουζ της καραντίνας θα τα ακούσετε καλώς εχόντων των πραγμάτων στην επόμενη κυκλοφορία μας.
Τι θα κάνει ο «Κροταλίας» μόλις ξεμπερδέψουμε από αυτή τη φάση;
Επιστροφή στην κανονικότητά μας με συναυλίες για την παρουσίαση του δίσκου και με δουλειά πάνω σε καινούργιο υλικό.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
Σε ευχαριστούμε κι εμείς για τη φιλοξενία. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
