Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
«Αν το 1970 η Grace Slick, η τραγουδίστρια των Jefferson Airplane, είχε καταφέρει να ντοπάρει τον Αμερικανό πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον με LSD, ίσως το παρατσούκλι του να ήταν Τριπαρισμένος Ντικ αντί για Πονηρούλης Ντικ».
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η κυβέρνηση του 37ου προέδρου των ΗΠΑ είχε έρθει σε αντιπαράθεση με την αντικουλτούρα της νέας γενιάς και των χίπηδων που ήταν ενάντια στα συντηρητικά ήθη της εποχής, αντιμάχονταν τον πόλεμο στο Βιετνάμ και απεχθάνονταν κάθε φυλετικό διαχωρισμό. Προπύργιο ήταν το Σαν Φρανσίσκο και το γειτονικό Μπέρκλεϊ όπου αναρχικές και αναρχίζουσες πολιτιστικές ομάδες όπως οι Diggers και οι Merry Pranksters είχαν επηρεάσει με τον τρόπο τους το «καλοκαίρι της αγάπης».
Οι χίπις πίστευαν ότι με τα ψυχεδελικά ταξίδια θα μπορούσαν να αλλάξουν ακόμα και οι πιο συντηρητικοί. Η τριαντάχρονη τότε Grace Barnett Wing, πιο γνωστή ως Grace Slick (από το επώνυμο του πρώην συζύγου της, Jerry Slick), είχε την ευκαιρία να εξαπολύσει τη μέγιστη προβοκάτσια της εποχής. Όταν τον Απρίλιο του 1970 έλαβε μια πρόσκληση για τον Λευκό Οίκο, όλα έμοιαζαν πιθανά.
Συμπτωματικά η Grace ήταν απόφοιτη του κολεγίου Φιντς, όπως και η Tricia, η κόρη του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, αν και με δέκα χρόνια διαφορά. Όταν, λοιπόν, ο Λευκός Οίκος παρέθεσε μια δεξίωση προς τιμήν της κόρης του προέδρου και κάλεσε όλα εγγεγραμμένα μέλη του συλλόγου αποφοίτων του κολεγίου, κανείς δεν πρόσεξε ότι ανάμεσά τους είχε προσκληθεί μια από τις πιο αθυρόστομες ακτιβίστριες της acid κουλτούρας. Η Grace άδραξε την ευκαιρία και αποδέχτηκε την πρόσκληση ζητώντας να τη συνοδεύσει ο Abbie Hoffman, ένας ακτιβιστής διάσημος για τις ριζοσπαστικές του απόψεις και ηγέτης του κινήματος των Yippies.
Σύμφωνα με όσα έχει εκμυστηρευθεί η ίδια η Slick για το συμβάν: «Όταν πήρα στα χέρια μου την πρόσκληση θεώρησα ότι οι καλεσμένοι θα ήταν ζευγάρια κι έτσι σκέφτηκα να ντύσω τον Abbie κυριλέ και να τον βάλω στον Λευκό Οίκο σαν συνοδό μου». Ο στόχος ήταν να ποτίσουν κρυφά τους καλεσμένους αλλά και τον ίδιο τον Nixon με 600 μικρογραμμάρια LSD σε σκόνη που θα μετέφεραν στις τσέπες τους.
Φυσικά, το να παρουσιάσει κανείς τον ατημέλητο Abbie με επίσημο κοστούμι ήταν ένα φιλόδοξο όσο και ανέφικτο σχέδιο. Από την άλλη, η Grace, ένα πρώην μοντέλο, δεν είχε πρόβλημα να φορέσει τουαλέτα για τη δεξίωση και, καθώς ήταν πανέμορφη και εξοικειωμένη με ανάλογες εκδηλώσεις, να καταφέρει να διεισδύσει ανάμεσα στους καλεσμένους. Αλλά ο Abbie ήταν σαν την μύγα μέσα στο γάλα! Αμέσως τράβηξε την προσοχή των προσωπικών φρουρών του προέδρου, οι οποίοι του απαγόρευσαν την είσοδο.
H Grace Slick και ο Abbie Hoffman στα κάγκελα του Λευκού Οίκου αμέσως μετά την αποπομπή τους
Το απλοϊκό σχέδιο της Slick βρισκόταν πλέον σε κίνδυνο. Η ίδια στόχευε να διοχετεύσει με τρόπο την ουσία στη διάρκεια του απογευματινού τσαγιού και η περίσταση δεν μπορούσε να είναι πιο ιδανική. Εξάλλου, λίγο καιρό πριν οι Jefferson Airplane είχαν γράψει το τραγούδι «Mexico» ως αντίδραση στην επίσημη κυβερνητική πολιτική απέναντι στα ναρκωτικά. Σύμφωνα με εκείνη: «Σκόπευα να προσποιηθώ μια φιλική κουβεντούλα με τον πρόεδρο και με την πρώτη ευκαιρία να ρίξω στο τσάι του λίγο LSD που θα είχα κρυμμένο στο νύχι μου. Το να βλέπαμε τριπαρισμένο τον Νίξον φαινόταν πολύ εντυπωσιακό».
Δυστυχώς όμως, τόσο εκείνη όσο και ο συνοδός της ήταν ήδη συμβολικά πρόσωπα της γενιάς που αντιτασσόταν στον Νίξον και η προσωπική του ασφάλεια δεν άργησε να τους πάρει χαμπάρι και να τους απαγορέψει την είσοδο στο γκαλά. Το σχέδιο ναυάγησε, όχι όμως και η ιστορία του. Ακόμα και σήμερα η σκέψη και μόνο για αυτό που μπορεί να επακολουθούσε φαντάζει συναρπαστική…
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
