Cosmic Teds: Κοσμικό rock and roll υψηλής ενέργειας...

Details: Published: Sunday, 26 April 2020 17:00; Written by Γιάννης Καστανάρας

Γράφουν για το Merlin's Music Box οι Άδωνις Γουλιέλμος και Johnny Ted

Τριάντα χρόνια μετά την εμφάνισή τους στην ελληνική σκηνή και σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια μετά την οριστική διάλυση των Cosmic Teds, το μοναδικό άλμπουμ τους, ένα επτάιντσο και κάποια κομμάτια τους σε συλλογές ακούγονται τόσο φρέσκα όσο οποιοσδήποτε δίσκος των Stooges, των New York Doll ή των Ramones. Οι Cosmic Teds έχουν αφήσει για τα καλά τη σφραγίδα τους και όσοι είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν κάποιες από τις εκρηκτικές (με όλη τη σημασία της λέξης) συναυλίες τους από τις αρχές ως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, σίγουρα θα θυμούνται τη rock and roll αδρεναλίνη που εξέπεμπε το αθηναϊκό συγκρότημα. Σαν έντυπο τότε το Merlin's έζησε από πολύ κοντά εκείνη τη γόνιμη εποχή και ζήτησε από δυο μέλη των Cosmic Teds, τον κιθαρίστα Άδωνι Γουλιέλμο (σήμερα ένας έξοχος οργανοποιός και μέλος των Swing Shoes) και τον μπασίστα Johnny Ted, να μοιραστούν μερικές αναμνήσεις από τις μέρες τους σαν... κοσμικοί τεντιμπόηδες.

Άδωνις Γουλιέλμος

Αύγουστος 1990 και μία παρέα νέων ηλικίας 17 με 23 ξεκινάει για διακοπές. Φεύγουν από τον Πειραιά με προορισμό την Πάρο και πιο συγκεκριμένα για το κάμπινγκ του Παρασπόρου. Από αυτήν την παρέα ξεπήδησαν οι κύριοι Cosmic Teds, μια μπάντα με punk rock καταβολές. Τον Σεπτέμβριο βρεθήκαμε να κάνουμε πρόβες. Τα τέσσερα παιδιά που αποτελούσαν το συγκρότημα είναι ο Βαγγέλης (κιθάρα φωνή), ο Γιάννης (μπάσο), ο Δημήτρης (Μητσούλης) (τύμπανα) και η αφεντομουτσουνάρα μου (κιθάρα). Μετά από ένα εξάμηνο, μπορεί και οκτάμηνο, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, το σχήμα αλλάζει και στη θέση του Γιάννη, του μπασίστα, έρχεται ένας άλλος Γιάννης. Το rock and roll μας είχε τρελάνει: Ramones, New York Dolls, Stooges, Bowie, Mc5, Johnny Thunders, The Clash, Richard Hell...
Oι κύριοι Cosmic Teds ήταν μια τεράστια παρέα: ο Στέφανος ο Κώστας, o Χρήστος (χίπης), ο Γώγος, ο Φώτης, ο Τάσος (Σαββουλίδης) – όλοι από Γκύζη και Πολύγωνο. Επίσης είχαμε πολύ φιλικές σχέσεις και με άλλες μπάντες τις περιόδου 1990-95 όπως οι Closer, oι Hοneydive, οι Μake Βelieve, οι Deus ex Machina, oι Οh Μy Garden, οι Speedbrakes, oι Echo Tatoo, oι Last Drive...
Πρόβες κάναμε τουλάχιστον δυο με τρις φορές την εβδομάδα, συνήθως μια ή δύο μέσα στην εβδομάδα και σίγουρα μια Κυριακή πρωί. Τις καθημερινές οι πρόβες ήταν το βράδυ 21.00-23.00 επειδή όλοι είχαμε πρωινές δουλειές. Οι πιο επεισοδιακές πρόβες ήταν πάντα οι κυριακάτικες που γίνονταν 11.00-13.00 ή 09.00-11.00 και πολλές φορές πηγαίναμε κατευθείαν από ξενύχτι. Τις περισσότερες φορές δεν προλαβαίναμε καν να πάρουμε τα όργανά μας και πηγαίναμε όπως ήμασταν.

Το στέκι μας ήταν το Αγκάθι, το υπόγειο Δροσοπούλου και Φωκίωνος Νέγρη. Υπήρχαν, βέβαια, και άλλα μαγαζιά όπως η Οκτάνα, το L.A., το Decadence. Θυμάμαι τα φοβερά πάρτι που κάναμε στο Άλλοθι, ειδικά όταν έβαζε μουσική ο Χρήστος των Last Drive. Γινόταν χαμός από ενέργεια. Θυμάμαι μια φορά, πρέπει να ήταν μετά τις 3 το πρωί, πάνω στην τρέλα ο Μητσάκος είχε ανέβει πάνω στην μπάρα και μας έκανε στριπτίζ και για κάνα τρίμηνο όταν πηγαίναμε σε διάφορα μαγαζιά, εκείνος έβγαζε το παντελόνι του. Ήταν το σύστημα παντελόνι-κασκόλ. Ήταν εποχές με μεγάλες ταχύτητες. Και… εννοείται ότι μας είχαν διώξει και από μαγαζιά...
Άλλο ένα στέκι μας ήταν το Studio II στην Tραπεζουντίου (το στούντιο όπου κάναμε πρόβες). Με αρχηγό τον Βλάση. Εκεί σύχναζαν περίπου όλα τα μουσικά σχήματα της εποχής εκείνης. Εκεί προλάβαμε και στα τελειώματα τους Γενιά του Χάους. Εκεί επίσης έκαναν πρόβες οι φοβεροί και τρομεροί Last Drive. Έτσι προέκυψε και η γνωριμία. Την πρώτη φορά που τους είχα δει ζωντανά ήταν σε ένα μαγαζί πρώτου ορόφου, το Έκθετο, κάπου στην Κυψέλη, σε μια κάθετη της Πατησίων κοντά στην Αγίου Μελετίου, γύρω στο 1986-1987 – δεν θυμάμαι ακριβώς πότε.
Οι Drive πήραν τους Teds για να ανοίγουν τις συναυλίες τους, μια υπέροχη εμπειρία. Κάναμε αρκετά «παιξίματα» μαζί. Τρομερή αίσθηση ήταν όταν παίξαμε στο κατάμεστο θέατρο του Λυκαβηττού. Σε ένα άλλο διήμερο στην Πάτρα γνώρισα και τον Αιμίλιο Κατσούρη (Ηitch Ηyke Records) και μετά από είκοσι πέντε χρόνια ανακαλύψαμε ότι ήμασταν μακρινά ξαδέρφια από το ίδιο χωριό (το Καρκινάγρι της Ικαρίας). Άλλο ένα φοβερό και αξέχαστο live με τους κυρίους Drive ήταν στο Ρόδον. Εκεί γνώρισα τον Μερφ που τότε είχε ένα δισκάδικο κάπου στην Κάνιγγος και αργότερα συνεργάστηκα μαζί του σαν μέλος των Rockin’ Bones. Όσο έπαιζαν οι Drive, εμείς (oι Τeds) προχωρήσαμε σε μια εικαστική παρέμβαση στα καμαρίνια και αυτό μας κόστισε τον αποκλεισμό από εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά. Επίσης δεν ξαναπαίξαμε με τους Drive - συμβαίνουν αυτά…

Κάποια χρόνια αργότερα, γύρω στο 2005-2006 έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Δημήτρη. Θα κινηματογραφούσε ένα αφιέρωμα για τους Last Drive και ήθελε να μιλήσω για εκείνες τις φοβερές rock and roll εποχές. Δέχτηκα με ενθουσιασμό να μιλήσω για ένα θαμμένο παρελθόν, αλλά μάλλον έπεσε μάλλον λογοκρισία και ακόμα περιμένω…
Άλλο ένα επεισοδιακό live ήταν στο Πεδίον του Άρεως. Τη διοργάνωση είχε αναλάβει το φανζίν Σκιές του B-23 μαζί με Deus ex Μachina, Εcho Tattoo, Αρνητική Στάση και δεν θυμάμαι ποιους άλλους. Στην εξέλιξη της συναυλίας και ενώ περιμέναμε να παίξουμε, μας πλησίασαν από ένα «στέκι» όπου είχαμε παίξει αρκετές φορές και μας δήλωσαν ότι δεν μας ήθελαν επειδή παίζαμε στα μαγαζιά με εισιτήριο και είχαμε και σεξιστικό στίχο! Τελικά, έπειτα από έναν πύρινο λόγο της Εύης των Echo Tattoo, βγήκαμε και παίξαμε και με το τελευταίο τραγούδι η σκηνή μετατράπηκε σε σαλούν. Ο συναυλιακός χώρος χωρίστηκε στα δυο. Κάποια σχήματα ήταν μαζί μας, όπως και κάποιοι από το στέκι, ένα τουρλουμπούκι δηλαδή, ενώ κάποιοι άλλου σφύριζαν αδιάφορα.

Άλλο ένα φοβερό διήμερο ήταν στο Ρέθυμνο με τρία σχήματα – Cosmic Teds, Scarecrow Dreaming, The Stains. Με το που φτάσαμε στην πόλη ένας τύπος έβγαλε ένα όπλο και έριξε στον αέρα (αυτό ήταν το σύνθημα για ένα διήμερο rock and roll πάρτι).
Το 1994-95, οι κύριοι Cosmic Teds διέλυσαν προσωρινά και μετά από ένα χρόνο επανασυνδέθηκαν χωρίς εμένα – είχε αρχίσει να με κουράζει όλη αυτή η ταχύτητα που ζούσαμε και η ένταση. Εξάλλου είχα ήδη μπει στην μπάντα του κυρίου Μπάμπη των Rockin’ Bones.
Έχω πολλές άλλες αναμνήσεις με τους κυρίους Cosmic Teds, πολύ rock and roll αναμνήσεις, αλλά προτιμώ να τις κρατήσω για τον εαυτό μου.
[Αφιερωμένο στον Δημήτρη (Μητσούλη)]

Johnny Ted

Ήταν άνοιξη του 1991, Μάρτιος ή Απρίλιος αν θυμάμαι καλά, όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον Δημήτρη, παιδικό μου φίλο και ντράμερ των Cosmic Teds, οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να κερδίζουν τις εντυπώσεις εμφανιζόμενοι με τους Last Drive και άλλα γνωστά ονόματα της εποχής, για να βρεθούμε. Όταν συναντηθήκαμε μου έγινε η πρόταση να παίξω μπάσο στους Cosmic Teds επειδή είχαν ήδη προγραμματισμένες εμφανίσεις για μετά το καλοκαίρι. Εκείνη την περίοδο δεν είχα μπάντα και είπαμε να δοκιμάσουμε παρότι δεν ήξερα πολύ καλά τα δύο άλλα μέλη, τον Βαγγέλη και τον Άδωνι, που ωστόσο ήταν σύμφωνοι με την ενδεχόμενη συμμετοχή μου στη μπάντα. Μπαίνοντας στο στούντιο έπειτα από μερικές μέρες δεν μας πήρε και πάρα πολύ για να διαπιστώσουμε ότι ταιριάζαμε και έτσι συμφωνήσαμε να συνεχίσουμε όλοι μαζί ξεκινώντας την προετοιμασία μας με πρόβες τρεις φορές την εβδομάδα εν όψει των προγραμματισμένων εμφανίσεων.

Τον Σεπτέμβριο ήρθε η ώρα για το πρώτο σόου, κάπου στο Μπραχάμι, σε ένα τριήμερο φεστιβάλ, στο οποίο θα παρουσιαζόμουν ως το νέο μέλος των Cosmic Teds και θα βλέπαμε στην πράξη εάν η απόφαση που είχαμε πάρει ήταν η σωστή. Παίζαμε όμως με rockabilly ονόματα όπως οι Outsiders, οι Blue Jeans και οι Jive Rockets και όταν ανεβήκαμε στη σκηνή και αρχίσαμε να παίζουμε, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περιμέναμε καθώς οι ροκαμπιλάδες δεν ήταν έτοιμοι να ακούσουν ξαφνικά τον ήχο μας, παρόλο που οι περισσότεροι φίλοι της μπάντας ήταν από εκείνη τη φάση επειδή το rock and roll ήταν στην κουλτούρα των Cosmic Teds. Την ώρα παίζαμε λοιπόν, κάποιος ανέβηκε στη σκηνή και μας έκανε νοήματα να σταματήσουμε. Όταν τελειώσαμε το κομμάτι, ο Βαγγέλης του ζήτησε να κατέβει και μέσα στα επόμενα δευτερόλεπτα είχαμε βρεθεί όλοι κάτω από τη σκηνή και τσακωνόμασταν με τους παρευρισκόμενους.
Η κατάσταση αυτή άλλαξε ραγδαία στην αμέσως επόμενη εμφάνισή μας στο Λυκαβηττό, ως support στους Last Drive. Μετά την εμφάνισή μας, με πλησίασε κάποιος και μου είπε ότι ήθελε να συνεργαστεί μαζί μας. Ήταν ο Άκης Λαδικός από την Music Box κι έτσι ξεκίνησε η συζήτηση για τον πρώτο μας δίσκο, το Heartbeatin’ Crisis. Η ηχογράφηση άρχισε λίγες εβδομάδες μετά και ο δίσκος κυκλοφόρησε στις αρχές Μαΐου του 1992. Από εκεί και μετά όλα εξελίχθηκαν ραγδαία. Συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, συνεντεύξεις στον τύπο, στο ραδιόφωνο και εμφανίσεις στην τηλεόραση, αν και η πρώτη μας εμφάνιση μετά την κυκλοφορία του δίσκου ήταν στο An Club. Ακολούθησε το Ρέθυμνο στο οποίο πήγαμε για δεύτερη φορά μέσα την ίδια χρονιά, τα Χριστούγεννα. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Patrick και τον Χρήστο, μέλη των Scarecrow Dreaming, για τη πολύτιμη βοήθειά τους εκείνη την περίοδο.

Η πορεία συνεχίστηκε με πολύ φορτωμένο πρόγραμμα αλλά αυτό δεν μας εμπόδισε να πηγαίνουμε στα στέκια μας και να διασκεδάζουμε με φίλους από άλλες μπάντες όπως οι Last Drive, oι Deus X Machina, οι Echo Tattoo, οι Honeydive και οι Make Believe. Μέσα σε όλα αυτά, ένα απόγευμα μετά από βόλτα στα Εξάρχεια μαζί με τον Δημήτρη, είδαμε μια αφίσα για μια συναυλία στο Πεδίο του Άρεως. Σταθήκαμε και κοιτούσαμε τα ονόματα και ο Δημήτρης αναρωτήθηκε πότε είχαμε παίξει με αυτές τις μπάντες επειδή οι Cosmic Teds αναγράφονταν σαν συμμετέχοντες. Προσπαθούσαμε να θυμηθούμε μέχρι που είδαμε την ημερομηνία για τη διεξαγωγή της συναυλίας. Ήταν το ίδιο βράδυ! Αμέσως επικοινωνήσαμε με τον Βαγγέλη και τον Άδωνι που επίσης είχαν απόλυτη άγνοια, και αρχίσαμε να ετοιμαζόμασταν για να προλάβουμε.
Εν μέσω όλων αυτών των καταστάσεων, στις αρχές του 1993 θέλαμε να ξαναμπούμε στο στούντιο για την ηχογράφηση του νέου μας υλικού, αλλά η συνεργασία μας με τη Music Box τερματίστηκε ξαφνικά χωρίς να μάθουμε ποτέ το γιατί. Ταυτόχρονα όμως δεχθήκαμε πρόταση από το Βλάση Ερημάκη του Studio II και έτσι αρχίσαμε να δουλεύουμε το πρώτο σινγκλ των Cosmic Teds που περιλάμβανε τα κομμάτια «I’ll Be Down There» και «Τruth is Out». Αν δεν με απατά η μνήμη μου κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1993. Το σκηνικό ήταν το ίδιο. Live εμφανίσεις, ατελείωτες ώρες στο στούντιο προβάροντας νέα κομμάτια και το 1994 ηχογραφήσαμε το «Screamin’ A Love Song» για τη συλλογή του Sub Studio Toxic Babies In A Rock’n’Roll Land. Το 1995 ηχογραφήσαμε το «Come Get Me» για την πρώτη συλλογή του φανζίν The Thing, συνεχίζοντας σε πολύ γρήγορους ρυθμούς.

Όμως, στις αρχές του 1996 αποφασίσαμε να βάλουμε φρένο για λίγο και ο Άδωνις αφήνει την μπάντα. Έπειτα από πρόταση του The Thing μπαίνουμε ξανά στο στούντιο ως τρίο πλέον μετά για να ηχογραφήσουμε ένα ακόμη κομμάτι για την έκτη συλλογή που θα κυκλοφορούσε. Ηχογραφήσαμε το «Ask Me No Questions» του Johnny Thunders που την ίδια χρονιά μπήκε σε αυτή τη συλλογή. Όμως, παρόλο που συνεχίζαμε σαν τρίο αλλά όχι με πολύ εντατικούς ρυθμούς όπως παλιά, συνειδητοποιήσαμε ότι όλα είχαν αλλάξει τόσο εκτός όσο και εντός της μπάντας κι έτσι πήραμε την απόφαση για την οριστική διάλυση των Cosmic Teds.

Διαβάστε σχετικά στο Merlin's:

Άδωνις Γουλιέλμος: οργανοποιός...

Villa 21: Future Survivors, Hellucinations & Stories From The Creep