Γράφει ο Μιχάλης Πούγουνας

Το 2017 έλαβα για την εκπομπή μου ένα promo-πακετάκι με το διπλό σινγκλ των Fuchsia «Song» και το άλμπουμ των Sidewalk Society, Strange Roads: The Songs Of Rolled Gold. Το πρώτο άλμπουμ των Fuchsia κυκλοφόρησε το 1971, θεωρείται ευρέως ως ένα από τα καλύτερα δείγματα του prog folk της δεκαετίας του '70, έχει ανακηρυχθεί από το περιοδικό Mojo ως ένα «ξεχασμένο κλασικό» και επανεκδίδεται τακτικά. Μάλιστα, το 2010 η ελληνική Anazitisi Records κυκλοφόρησε το σινγκλάκι τους «Ragtime Brahms / The Waves».

Το Strange Roads: The Songs Of Rolled Gold ήταν μια πιο παράξενη περίπτωση, μιας και οι Sidewalk Society είναι ένα τρίο από το Long Beach της Καλιφόρνιας που στη συγκεκριμένη κυκλοφορία είχαν διασκευάσει ολόκληρο το άλμπουμ Rolled Gold των The Action, ενός αγγλικού mod συγκροτήματος των 60ς. Η εταιρεία που μου τα έστειλε ήταν η αγγλική Fruits de Mer Records και όταν συνέχισαν να έρχονται κυκλοφορίες της, όπως το τριπλό Three Of A Kind όπου ο Kris Gietkowski επανεκτελεί ολόκληρα τα πρώτα άλμπουμ των Atomic Rooster, των Crazy World Of Arthur Brown και των Egg, σκέφτηκα ότι κάτι συμβαίνει. Μετά από μερικές ακόμα τρομερές και φοβερές παραλαβές όπως το τριπλό δεκάιντσο «Cromlech Chronicles III» των Sendelica, την τριπλή συλλογή για τα 10 χρόνια της εταιρίας, το Source Code των Moon Goose και άλλα πολλά, συμφωνήσαμε με τον Keith Jones, τον άνθρωπο πίσω από την Fruits de Mer Records, να κάνουμε μια συζήτηση σχετικά με το τι εστί «Φρούτα της Θάλασσας».

Ιδρύσατε την Fruits de Mer Records με τον Andy Bracken το 2008. Ο Andy είχε ήδη την Bracken Records αλλά εσύ είχες κάποια εμπειρία από δισκογραφική εταιρεία;

Καμία απολύτως! Ασχολήθηκα με την Fruits de Mer μόνο και μόνο επειδή ήμασταν φίλοι με τον Andy και είχαμε την ιδέα να κάνουμε ένα label που να κυκλοφορεί κλασικά και χαμένα για χρόνια τραγούδια της δεκαετίας του '60 και των αρχών του '70 σε βινύλιο και ήθελε κάποιον για να μοιραστεί το βάρος! 

Όταν ο Andy αποχώρησε από την Fruits de Mer Records το 2012 φαντάζομαι πως τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για σένα στην αρχή. Πως τα κατάφερες να συνεχίσεις με την εταιρία;

Ναι, ο Andy είχε ήδη περάσει μερικά χρόνια λειτουργώντας την Bracken και είχε φτάσει ως εκεί που ήθελε πραγματικά. Εγώ πάλι βρισκόμουν ακόμα στην προθέρμανση -και είχα αποσυρθεί από τον πραγματικό κόσμο- οπότε ανέλαβα την FdM την κατάλληλη για μένα στιγμή. Δεν θα τα είχα καταφέρει αν δεν είχα μαζέψει μερικούς ανθρώπους-κλειδιά όπως τον Nick Leese στο Heyday Mail Order, τον παραγωγό Fran Ashcroft, τους ανθρώπους του εργοστασίου κοπής δίσκων Record Industry και την εταιρία διανομής Clear Spot. Αλλά πάνω απ' όλα, οι άνθρωποι που βρήκαν την FdM μέσω του Andy και της Bracken παρέμειναν με την εταιρεία. Το όλο εγχείρημα λειτουργεί μόνο αν οι άνθρωποι θέλουν πραγματικά να αγοράσουν τους δίσκους.

Ποια είναι η αποστολή της Fruits de Mer?

Να κυκλοφορήσει δίσκους που θα αγόραζα εγώ ο ίδιος αν τους έβλεπα, να μοιραστώ υπέροχη μουσική και κάποιους καλλιτέχνες που διαφορετικά μπορεί να χανόντουσαν, να περάσουμε καλά διασκεδάζοντας με την ελπίδα πως και άλλοι άνθρωποι που έχουν τις ίδιες εμμονές με εμένα θα πιάσουν το νόημα και θα περάσουν καλά κι αυτοί.

Γιατί μόνο εκδόσεις βινυλίου και πόσες έχετε κυκλοφορήσει μέχρι τώρα;

Βασικά, κυκλοφορώ όλο και περισσότερα σε CD – ήδη έχω αρχίσει να νοσταλγώ τα CD! Το βινύλιο πάντα έρχεται πρώτο, αλλά τα CD είναι ένας εξαιρετικός τρόπος για να μοιράζεσαι και να αποθηκεύεις πολλή μουσική φθηνά και σου δίνει την δυνατότητα να αναδημιουργήσεις μερικές από τις φυσικές δυνατότητες του βινυλίου - είναι το δεύτερο καλύτερο μετά το βινύλιο φυσικά, αλλά τουλάχιστον τα CD χρειάζονται σε κάτι, σε αντίθεση με τα downloads. Δεν είμαι σίγουρος πόσες κυκλοφορίες έχουμε κάνει συνολικά - περίπου 150 σε βινύλιο.

Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια αίσθηση πως επιστρέφει η αγορά των δίσκων βινυλίου. Αληθεύει;

Νομίζω ότι η αναβίωση του βινυλίου έχει υπερτιμηθεί σοβαρά - ξεκινήσαμε την FdM όταν το βινύλιο ήταν εντελώς πεθαμένο μόνο και μόνο επειδή μας άρεσε η εμφάνιση, η αίσθηση και ο ήχος του. Πριν μερικά χρόνια έγινε της μόδας να συλλέγεις δίσκους μόνο και μόνο για συλλογή, κάτι που τροφοδοτήθηκε από την Record Store Day και τις επανεκδόσεις των μεγάλων δισκογραφικών εταιριών. Αλλά τώρα όλα ηρεμούν πάλι μιας και οι άνθρωποι αγοράζουν δίσκους για τη μουσική.

Είσαι συλλέκτης δίσκων ο ίδιος;

Nαι, συλλέγω δίσκους για 50+ χρόνια - έχω όμως και πολλά CD!

Ποιες είναι οι πέντε κυκλοφορίες που θα έπαιρνες μαζί σου σε ένα ερημικό νησί, αλλά δεν είναι της Fruits de Mer;

Η επιλογή θα ήταν διαφορετική κάθε μέρα αλλά για σήμερα: The Pretty Things SF Sorrow, Led Zeppelin IV, το From Within των Pete Namlook & Richie Hawtin, το Thick As A Brick των Jethro Tull και ένα πολύ μεγάλο box-set της Sandy Denny.

Η Fruits De Mer Records έχει αρκετές θυγατρικές ετικέτες, την Regal Crabomophone, Strange Fish, Friends Of The Fish, Head Cleanerκαι την Tiny. Τι διαφοροποιεί την μία από την άλλη;

Ιδρύσαμε τη Regal Crabomophone για να κυκλοφορήσουμε σε σινγκλάκι ένα καινούργιο τραγούδι των Chemistry Set και συνέχισα να τη χρησιμοποιώ για κυκλοφορίες οι οποίες συμπεριλάμβαναν τραγούδια που δεν ήταν διασκευές. Η Strange Fish είναι για πιο φευγάτες και πειραματικές κυκλοφορίες. Δεν ήθελα οι άνθρωποι που τους αρέσει να συλλέγουν ό,τι κυκλοφορεί η FdM να νιώσουν πως πρέπει να αγοράζουν κυκλοφορίες που δεν ταιριάζουν απόλυτα με την psych/prog/acid-folk/krautrock ταυτότητά της εταιρίας. Η Friends of the Fish είναι λίγο από όλα. Είναι για κάποιες ιδιαίτερες lathe-cut κυκλοφορίες με περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (που συνήθως προορίζονται ειδικά για συναυλίες), κάποιες άλλες κυκλοφορίες είναι συλλογές σε CD και υπάρχουν και εκείνες καλλιτεχνών που κυκλοφόρησαν οι ίδιοι τη δουλειά τους αλλά επειδή μου αρέσουν αρκετά θέλω να τους βοηθήσω από πλευράς προώθησης. Η Head Cleaner ήταν για να κυκλοφορήσει η διπλή κασέτα των Cranium Pie και η Tiny χρησιμοποιήθηκε μέχρι τώρα για την κυκλοφορία τριών 5” lathe-cut σινγκλ. Ξέρω πως μπερδεύουν όλα αυτά, αλλά θέλω να πιστεύω ότι προσθέτουν κάτι παραπάνω στην όλη πλάκα (αυτό χρησιμοποιώ σαν δικαιολογία, τέλος πάντων).

Keith Jones

Πιστεύεις πως κάτι λείπει από την σημερινή μουσική σε σχέση με εκείνη του ’60 ή του ’70;

Νομίζω ότι αυτό που κάνει τη μεγάλη διαφορά είναι πως όταν εγώ μεγάλωνα στα 60ς και στα 70ς, η μουσική σήμαινε πάρα πολλά για πάρα πολλούς. Το να έχεις δίσκους, να βλέπεις μπάντες, να διαφωνείς για το ποιος ήταν ο καλύτερος, να διαβάζεις μουσικά περιοδικά, όλα αυτά ήταν το παν. Τώρα είναι ένα εξειδικευμένο πράγμα και παίζει τον ρόλο του υπόβαθρου για άλλες καταστάσεις. Έχει πάψει να έχει σημασία με τον τρόπο που είχε κάποτε.

Μερικές από τις κυκλοφορίες σας γίνονται sold out πριν καν κυκλοφορήσουν. Πως συμβαίνει αυτό; Υπάρχει κάποιο κλαμπ με μέλη τα οποία έχουν την τύχη να παίρνουν στα χέρια τους πρώτοι τους δίσκους; Πως μπορεί κάποιος να γίνει μέλος αυτού του κλαμπ;

Αυτό που έχει λιγότερο ενδιαφέρον όταν έχεις μια δισκογραφική εταιρία, είναι να πακετάρεις και να ταχυδρομείς δίσκους! Δεν προσπαθώ να βγάλω λεφτά από την FdM, προσπαθώ να περάσω καλά, και προτιμώ να ξεπουλήσει μια κυκλοφορία το ταχύτερο δυνατόν για να προχωρήσω στην επόμενη, παρά να ξοδεύω βδομάδες και μήνες προωθώντας τον κατάλογο με τις παλιότερες κυκλοφορίες - αν και το κάνω και αυτό! Μπορεί ο καθένας ελεύθερα να συμπεριληφθεί στο κλαμπ των μελών χωρίς δεσμεύσεις για την αγορά μελλοντικών κυκλοφοριών, αλλά υπάρχει για ανθρώπους που τους αρέσουν τα περισσότερα από αυτά που κάνουμε, που θέλουν να λάβουν τις παραγγελίες τους σύντομα και που αντέχουν τα πολλά και εκνευριστικά μου μέιλ. Υπάρχει μια ακόμα μεγαλύτερη λίστα ανθρώπων που απλά θέλουν να μπουν και να βγουν και τα εξηγώ όλα αυτά στο website της FdM! Κάθε χρόνο η εταιρεία κυκλοφορεί σε διπλό άλμπουμ το Dream of Dr. Sardonicus του προηγούμενου έτους, ένα φεστιβάλ στο οποίο εμφανίζονται εκλεκτά ονόματα του χώρου. Στα τέλη του Ιουλίου θα κυκλοφορήσει το 17ο, το οποίο είναι ήδη sold out λόγω των προπαραγγελιών.

Θα μπορούσες να μου πεις μερικά πράγματα για τα φεστιβάλ Dreams Of Dr Sardonicus που διοργανώνεις κάθε χρόνο και μετά τα κυκλοφορείς σε δίσκο;

Στην πραγματικότητα τα διοργανώνει ο Pete Bingham των Sendelica – εγώ απλά βοηθάω να το μάθει ο κόσμος, κρατάω τον πάγκο με τα πράγματα στο μαγαζί (The Cellar Bar στο Cardigan της Ουαλίας) και μοιράζω τα σχεδόν θρυλικά σακούλια με τα καλούδια της FdM, τα οποία είναι δωρεάν για όσους προσέλθουν. Το όλο συμβάν έχει αποκτήσει ζωή από μόνο του και έχει γίνει τόπος συγκέντρωσης των φίλων της εταιρείας. Είναι μικρό, χαλαρωτικό, λίγο ατημέλητο αλλά πολύ φιλικό (σαν εμένα), με μερικές απίθανες μπάντες που συμφωνούν να παίξουν, όπως οι Bevis Frond, Groundhogs, The Chemistry Set, Vibravoid και, φυσικά, οι Sendelica. Φέτος, οι Man επρόκειτο να είναι οι headliners - αλλά ο κορονοϊός μας ανάγκασε να παραλείψουμε αυτή την χρονιά. Θα επιστρέψουμε όμως το 2021!

Στην συλλογή για τα 10 χρόνια της Fruits de Mer υπάρχουν διασκευές όπως αυτή των Σουηδών Tor Peders στο ‘Them One’ του George Martin, του παραγωγού των Beatles, και το ‘2,000 Light Years From Home’ των Rolling Stones, διασκευασμένο από τους Stay. H επίσης τριπλή συλλογή Three Seasons – The Spring, Summer and the Autumn of Love αποδίδει τιμές στην ψυχεδελική περίοδο 1966-1968 με διασκευές 27 τραγουδιών. (Ανάμεσα στους υπόλοιπους καλλιτέχνες, συμμετέχουν οι Yardbirds, οι Electric Prunes και οι Pretty Things.

Έχουν οι καλλιτέχνες το ελεύθερο να επιλέξουν οι ίδιοι ποια τραγούδια θα διασκευάσουν για συλλογές όπως η Goldfish - Fruits De Mer Records 10 Years on Vinyl ή η The Three Seasons - The Spring, Summer And Autumn Of Love;

Η συλλογή Goldfish ήταν προσωπική μου επιλογή κάποιων από τις αγαπημένες μου ηχογραφήσεις των 10 πρώτων ετών της εταιρείας, αλλά συνήθως οι ίδιοι οι καλλιτέχνες επιλέγουν τα τραγούδια – μερικές φορές τους έχω προτείνει το «θέμα» για αυτό που θα κάνουμε και άλλες φορές, με καλλιτέχνες που γνωρίζω καλύτερα, μπορεί να προτείνω ευγενικά κάποια συγκεκριμένα τραγούδια – οι The Honey Pot είναι κάτι σαν το συγκρότημα της FdM, μιας και ήταν πολύ πρόθυμοι να δουλέψουν κάποια παράξενα τραγούδια της δεκαετίας του ’60 που τους ζήτησα.

Ποιος ψυχεδελικός καλλιτέχνης ή συγκρότημα πιστεύεις ότι είναι ο πιο υποτιμημένος και γιατί;

Οι Pretty Things. Όχι μόνο για το SF Sorrow - και το Parachute είναι επίσης ένα αξιόλογο LP. Αλλά επειδή παρέμειναν ως ένα R&B συγκρότημα και επέστρεψαν στις μπλούζ ρίζες τους πρόσφατα, ήταν υπέροχοι στις συναυλίες και ο Phil May, που πέθανε νωρίτερα φέτος, έγινε ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές που είδε και άκουσε η Βρετανία ποτέ.

Έκανε ο covid-19 τα πράγματα πιο δύσκολα για την εταιρεία σου;

Ανέβαλα το καλοκαιρινό μας φεστιβάλ και έπρεπε να καθυστερήσω τα πάντα για περίπου τρεις μήνες και να μειώσω κάποιες κυκλοφορίες, αλλά αν αυτά είναι όλα κι όλα που πρέπει να με κάνουν να ανησυχώ για αυτή την χρονιά, τότε σίγουρα ήμουν πολύ τυχερός.

Υπάρχει νέα ψυχεδελική ή progressive σκηνή στην Μεγάλη Βρετανία;

Από ό,τι έχω διαπιστώσει, όχι. Γιατί, για να υπάρχει μια σκηνή, θα πρέπει να υπάρχουν πολλές ψυχεδελικές/prοg μπάντες που να παίζουν ζωντανά τακτικά και πολλοί συναυλιακοί χώροι για να τις φιλοξενούν, κάτι που δεν έχω παρατηρήσει. Δυστυχώς, ο αριθμός των χώρων για συναυλίες φαίνεται να μειώνεται σταθερά και αυτοί που καταφέρνουν να επιβιώνουν μαζεύουν περισσότερο κόσμο για καλλιτέχνες που μιμούνται τον Bowie ή τον Bolan παρά για μια καινούργια μπάντα.

Τι να περιμένουμε από την Fruits de Mer Records; Τι έχετε σχεδιάσει;

Θα καλύψουμε τον χαμένο χρόνο για το υπόλοιπο του 2020 – το Φθινόπωρο θα γίνει μια αναδρομή στην δουλειά των Sendelica, άλλο ένα πρότζεκτ για να μαζευτούν λεφτά για το Cardigan’s Cellar Bar και κάνα δυο επισκέψεις σε αυτό που μάλλον είναι το αγαπημένο μου είδος μουσικής, το krautrock και ακόμα παραπάνω!

Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη, καλή συνέχεια!

To site της Fruits de Mer Records: http://www.fruitsdemerrecords.com/index.html

BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:

https://tribe4mian.wordpress.com/

https://newzerogod.com/home

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...