του Αργύρη Αργυριάδη
Όταν στις 15 Αυγούστου 1877 ο Τόμας Έντισον πραγματοποιούσε την πρώτη ηχογράφηση στην ανθρώπινη ιστορία, με το παιδικό τραγούδι «Mary Had a Little Lamb», δεν ήξερε τι μπορούσε να επακολουθήσει. Η εφεύρεση του ομολογουμένως συγκαταλέγεται σε αυτές που όχι μόνο άλλαξαν αλλά και διαμόρφωσαν την ιστορία του κόσμου σε πολιτικό, κοινωνικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλά και σε πολιτισμικό. Η επιλογή δε του συγκεκριμένου τραγουδιού έμελλε να μείνει στην μουσική ιστορία όχι τόσο σαν παιδικό αλλά, για τις διασκευές του και τις ερμηνείες του στη μουσική των blues. Στην προκειμένη περίπτωση θα ασχοληθούμε με την ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού.
Να πούμε αρχικά ότι πρόκειται για ένα αμερικανικό τραγούδι. Γράφτηκε το 1830 σαν ποίημα από την Σάρα Τζοζέφα Μπιούελ Χέιλ από την Βοστώνη. Η Μπιούελ Χέιλ ήταν ακτιβίστρια υπέρ της ισότητας των γυναικών, ενώ ταυτόχρονα επιδίωκε την εισαγωγή της μουσικής και της φυσικής αγωγής για τα παιδιά σαν μέρος ενός ολοκληρωμένου παιδαγωγικού συστήματος. Πρωτοστάτησε μάλιστα στο κίνημα για την εισαγωγή των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ωστόσο, παρά τον φαινομενικά ριζοσπαστικό της χαρακτήρα, η Χέιλ ήταν κατά τα άλλα συντηρητική και πατριώτισσα που πίστευε ότι οι γυναίκες συμβάλουν στην κοινωνική ηθική γι’ αυτό και ουδέποτε υποστήριξε το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.
Για να επανέλθουμε όμως στο τραγούδι, σύμφωνα με την ίδια, η Χέιλ, το είχε εμπνευστεί από ένα πραγματικό περιστατικό, όπως αναφέρεται στη βιογραφία της: «Η Σάρα άρχισε να διδάσκει παιδιά σε ένα μικρό σχολείο που δεν απείχε πολύ από το σπίτι της στο Νιούπορτ του Νιού Χάμσαϊρ. Ήταν τότε που σε αυτό το σχολείο συνέβη το περιστατικό που αφορούσε το “Mary's Lamb”. Η Σάρα ξαφνιάστηκε ένα πρωί βλέποντας όταν είδε μια από τις μαθητές της, ένα κορίτσι που λεγόταν Μαίρη, να μπαίνει στην τάξη και πίσω να την ακολουθεί το αρνί της. Αυτός ο παράξενος επισκέπτης απέσπασε την προσοχή της τάξης και έτσι η Σάρα το έβγαλε έξω. Το αρνί έμεινε εκεί μέχρι να σχολάσει το σχολείο και στη συνέχεια έτρεξε προς τη Μαίρη ζητώντας προσοχή και προστασία. Τα άλλα παιδιά θέλησαν να μάθουν γιατί το αρνί αγαπούσε τόσο πολύ τη Μαίρη και η δασκάλα τους εξήγησε ότι ήταν επειδή η Μαίρη το αγαπούσε πραγματικά σαν κατοικίδιο της. Στη συνέχεια, η Σάρα χρησιμοποίησε το περιστατικό αυτό για να περάσει ένα ηθικό δίδαγμα στην τάξη που αφορούσε την καλοσύνη απέναντι στα ζώα.
Το 1876, σε ηλικία 70 ετών, μια γυναίκα που λεγόταν Μαίρη Τάιλερ (πρώην Μαίρη Σόγιερ) εμφανίστηκε και ισχυρίστηκε ότι εκείνη ήταν η Μαίρη του ποιήματος. Η ίδια έδωσε τη δική της εκδοχή για το συμβάν που, αν και δεν έχει επαληθευτεί, αρκετοί τη θεωρούν σαν την αληθινή. Σαν παιδικό τραγούδι διασκευάστηκε από τον Lowell Mason, έναν διάσημο συνθέτη εκκλησιαστικής μουσικής και έκτοτε παραμένει ως έχει.
Το 1972 ο Paul McCartney και οι Wings διασκευάζουν το τραγούδι και το εντάσσουν στην pop κουλτούρα. Όμως, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τo 1968, ο Buddy Guy (φωτο) είχε ήδη παρουσιάσει μια blues εκδοχή του συγκεκριμένου τραγουδιού στο κορυφαίο άλμπουμ του A Man and the Blues, η οποία έχει μείνει στην ιστορία. Η διασκευή του Guy είχε πνευστά και αποτελεί άψογο άκουσμα των blues του Σικάγου. Μαζί του είχε τον Fred Under στα ντραμς, τον Otis Spann στο πιάνο και τον Wayne Bennet στη ρυθμική κιθάρα. Όμως η διασκευή αυτή, αν και επηρέασε τον Stevie Ray Vaughan, δεν ήταν καν η πρώτη. Το 1961 ο Freddie King κυκλοφόρησε το ορχηστρικό άλμπουμ Let’s Hide Away and Dance Away With Freddy King και ανάμεσα στα άλλα υπέροχα τραγούδια υπάρχει το «Just Pickin’», που στην αρχή του μοιάζει καταπληκτικά με την εκτέλεση του Buddy Guy χωρίς τα φωνητικά.
Για την ομοιότητα αυτή έχουν ακουστεί διάφορες εκδοχές. Σύμφωνα με μια από αυτές, ο Guy συνειδητά και εν γνώση του «έκλεψε» και απογείωσε κυριολεκτικά μια γνωστή μελωδία του King προσθέτοντας τους στίχους από το παιδικό τραγουδάκι σαν αυτοσχεδιασμό στις ζωντανές εμφανίσεις του, καταλήγοντας να το ηχογραφήσει για τη δισκογραφική εταιρεία Vanguard. Υπάρχει όμως και μια πιο βαθιά αιτία: τόσο ο Guy, όσο και ο King, αλλά και αρκετοί κιθαρίστες των blues του Σικάγου, έκαναν παρέα με τον Earl Hooker, o οποίος δούλεψε σαν session μουσικός μέχρι τον θάνατο του το 1970, έχοντας παίξει και με τους δυο. Κατά μια εκδοχή λοιπόν, αυτός είναι ο πραγματικός πατέρας του ήχου σε αυτό το τραγούδι χωρίς ωστόσο να γίνεται η παραμικρή αναφορά σε αυτόν. Όπως και να έχει, δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διασκευή του Stevie Ray Vaughan είναι καθαρή αντιγραφή εκείνης του Buddy Guy και σίγουρα αποτελεί έναν φόρο τιμής του Τεξανού βιρτουόζου στον πρώτο του δίσκο που είναι διανθισμένος από το μοναδικό και καταπληκτικό του παίξιμο. Έτσι, ως τις μέρες μας, σε ένα κόσμο άγριο και αγενή, η Μαίρη και το αρνί της συνεχίζουν να μας υπενθυμίζουν τι σημαίνει να είμαστε ευγενικοί. Το άρθρο αυτό είναι αφιερωμένο στην Μαρία για τον λόγο αυτό.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
