Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
Στις 19 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 107 χρόνια από την εκτέλεση του εργάτη-συνδικαλιστή των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (Industrial Workers of the World - IWW) και τραγουδοποιού Joe Hill. Μετανάστης από τη Σουηδία, ο Joe Hill, απέκτησε πολιτική και κοινωνική συνείδηση στα αμπάρια του πλοίου που τον μετέφερε μαζί με εκατοντάδες άλλους στην Αμερική. Περιπλανώμενος από πολιτεία σε πολιτεία, σύντομα εντάχθηκε στους Βιομηχανικούς Εργάτες του Κόσμου και αναδείχθηκε σε μια διαχρονική μορφή όχι μόνο του εν λόγω συνδικάτου αλλά και του γενικότερου εργατικού κινήματος στις ΗΠΑ. Ο λόγος του Joe Hill ήταν χειμαρρώδης, απλός και αμέσως αφύπνιζε συνειδήσεις. Οι παρεμβάσεις του ήταν γεμάτες τόλμη και φαντασία.
Χαρακτηριστική είναι μια ιστορία στη Νέα Υόρκη, όταν σε έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους και σε ώρα αιχμής ο Joe άρχισε να φωνάζει για να τραβήξει την προσοχή του κόσμου: «Με λήστεψαν! Με λήστεψαν!» Όταν στην συνέχεια τον ρώτησαν ποιος τον είχε ληστέψει, εκείνος δεν δίστασε να αναφωνήσει: «Το καπιταλιστικό σύστημα, φίλοι μου εργάτες!» και να βγάλει από την τσέπη του προκηρύξεις καλώντας τον κόσμο να οργανωθεί στους IWW. Πέρα από τον ακτιβισμό του, ως τραγουδοποιός συνέβαλε στη δημιουργία και την ανάπτυξη του εργατικού τραγουδιού, γράφοντας στίχους για πολλά τραγούδια διαμαρτυρίας, τα οποία παραμένουν ως σήμερα στα χείλη των εργατών. Φυσικά, ο Joe Hill θεωρήθηκε απειλή και κυνηγήθηκε αρκετά, παραμένοντας για αρκετά χρόνια στην παρανομία μέχρι τελικά να συλληφθεί με χαλκευμένες κατηγορίες και να καταδικαστεί σε θάνατο στην πολιτεία της Γιούτα για έναν φόνο που δεν είχε διαπράξει εκείνος.
Μέχρι την τελευταία στιγμή ο Joe Hill ζητούσε από τους εργάτες να μην τον θρηνήσουν, αλλά να οργανωθούν ακόμα ενεργητικά για την νίκη των εργατών. Η επιθυμία του ήταν να μην ταφεί αλλά να αποτεφρωθεί και η στάχτη του να σκορπιστεί σε κάθε γωνία του πλανήτη. Γνωρίζουμε ότι ένα σακουλάκι με μέρος από την στάχτη του Joe ταχυδρομήθηκε στην Ελλάδα και σκορπίστηκε στην Αττική γη, στην περιοχή του Λαυρίου, από εργάτη που δούλευε στη Γαλλική Μεταλλευτική Εταιρεία.
Ακόμα και νεκρός όμως, ο Hill παρέμεινε απειλή: το τελευταίο δοχείο με την τέφρα του επιστράφηκε στην IWW από τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία το 1988, τα οποία την είχαν κατάσχει με ομοσπονδιακή απόφαση. O Joe Hill αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που δεν πέθανε ποτέ. Σε μια συγκινητική τελετή, μέρος από τις στάχτες του Joe Hill σκορπίστηκαν ελεύθερα στον αέρα. Το ημερολόγιο έγραφε 19 Νοεμβρίου 1988.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ: Μαθήματα Ιστορίας: Joe Hill, ο άνθρωπος που δεν πέθανε ποτέ...
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
