Μεταφράζει* ο Μιχάλης Πούγουνας
Το τελευταίο εν ζωή μέλος της μπάντας των Bee Gees μιλά για το πώς τα χάλασε με τα αδέρφια του λίγο πριν πεθάνουν, πώς η γυναίκα του τον έσωσε από τα ναρκωτικά - και γιατί ζήτησε από τον Michael Jackson να σηκωθεί να φύγει από το σπίτι του. Ο Barry Gibb χαζεύει την οθόνη του laptop μου φορώντας το μαύρο καπέλο του. Βρίσκεται στο Μαϊάμι όπου ζει από το 1974, όταν η καριέρα των Bee Gees βρισκόταν σε αδιέξοδο και ο Eric Clapton είχε προτείνει ότι μια αλλαγή σκηνικού μπορεί να τους έκανε καλό. Εγκαταστάθηκαν όλοι μαζί εκεί, μετακομίζοντας στο σπίτι που ο Clapton απαθανάτισε στο εξώφυλλο του άλμπουμ 461 Ocean Boulevard. Ο Gibb δεν έφυγε ποτέ από εκεί, παρόλο που έχει άλλο ένα σπίτι στην Αγγλία. Όπως λέει, του αρέσει το Μαϊάμι επειδή του θυμίζει την Αυστραλία, όπου είχε μεταναστεύσει με τους γονείς του όταν ήταν 11 ετών.
Η έπαυλη αυτή βρίσκεται στην προκυμαία μιας κλειστής λέσχης και απέχει πολύ από την απόλυτη ένδεια μέσα στην οποία ζούσε η οικογένεια Gibb στην Αυστραλία – από όπου ο Barry είχε αρχικά ξεκινήσει για να φτάσει ως εδώ, έπειτα από πωλήσεις 120 έως 220 εκατομμυρίων δίσκων – πάντα σύμφωνα την εκτίμηση θέλεις να πιστέψεις. Το σπίτι του Robin, του αείμνηστου αδερφού του, ήταν λίγο πιο πέρα – μάλιστα ο Τόνι Μπλερ είχε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση όταν είχε πάει εκεί για διακοπές όντας ακόμα πρωθυπουργός της Βρετανίας – ενώ, εκεί κοντά κατοικούν «πολλοί Gibb»: πέντε παιδιά και επτά εγγόνια. Σίγουρα υπάρχουν χειρότερα μέρη στον κόσμο αν θέλεις να κρυφτείς στη διάρκεια μιας πανδημίας. «Προσπαθήσαμε να απομονωθούμε και να κάνουμε ό, τι έπρεπε να κάνουμε», λέει ο Gibb. «Όπως έχεις δει στις ειδήσεις, ο κορονοϊός συνεχίζει απτόητος στο Μαϊάμι».
Μπορεί να πει κανείς ότι ο Barry Gibb είναι σε αρκετά καλή κατάσταση για έναν άνθρωπο που πρόσφατα γιόρτασε τα 74α γενέθλιά του και ταυτόχρονα τη χρυσή επέτειο του γάμου του. Γνώρισε τη Linda, τη γυναίκα του και πρώην Μις Εδιμβούργο στα παρασκήνια του Top of the Pops στα τέλη της δεκαετίας του '60. Ένας γάμος 50 χρόνων είναι σπάνιο φαινόμενο στην αριστοκρατία της ροκ, αλλά η Linda φαίνεται να είναι μια δυναμική προσωπικότητα. Τα αδέρφια του Barry πάλεψαν όλα με τη φήμη τους: η αγάπη του Maurice για το ουίσκι και την κοκαΐνη εξελίχθηκε σε μεγάλο πρόβλημα μέχρι να μπει σε κλινική αποτοξίνωσης στις αρχές της δεκαετίας του '90. Ο Robin λάτρευε υπερβολικά τις αμφεταμίνες, ενώ ο μικρότερος αδερφός, ο Andy – με μια επιτυχημένη σόλο πορεία μακριά από τα αδέλφια του – εθίστηκε στην κοκαΐνη και τελικά αυτή η συνήθεια τον σκότωσε στα 30 του. Το ότι ο Barry πέρασε μέσα από όλα αυτά με τις λιγότερες απώλειες, προφανώς οφείλεται στη γυναίκα του. «Τα αδέρφια μου έπρεπε να παλέψουν με τους δαίμονες τους, αλλά εγώ είχα παντρευτεί μια κυρία που δεν τα ανεχόταν αυτά», λέει. «Μπορεί να έφερνα ναρκωτικά στο σπίτι αλλά κατέληγαν στην τουαλέτα. Δεν μου επέτρεψε ποτέ να πάω προς αυτή την κατεύθυνση. Συνεργαζόμουν πολύ με τα αδέλφια μου που βρίσκονταν σε αυτή την φάση, αλλά εγώ στάθηκα τυχερός».
Φαίνεται να έχει καλύτερη διάθεση από την τελευταία φορά που τον συνάντησα, και με το δίκιο του. Αυτό έγινε πριν από επτά χρόνια. Σκόπευε να βγει για μια σόλο παγκόσμια περιοδεία, αλλά είχε περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τον θάνατο του Robin από καρκίνο και αυτή η απώλεια στοίχειωνε τον Barry. Αναρωτιόταν συνεχώς γιατί ο αδερφός του δεν ον είχε ενημερώσει για την ασθένειά του και στενοχωριόταν επειδή οι σχέσεις τους δεν ήταν καλές όταν ο Robin πέθανε. Το ίδιο είχε συμβεί με τον Maurice και, όπως μου εξήγησε, «στην ουσία δεν μιλούσαμε» όταν πέθανε ξαφνικά στη διάρκεια μιας εγχείρησης το 2003. Αλλά και στην τελευταία του συνομιλία με τον Andy, ο Barry του είχε μιλήσει σκληρά αλλά με αγάπη, ελπίζοντας ότι θα τον έκανε να ξεκολλήσει από τους εθισμούς του, αλλά λίγες μέρες αργότερα ήταν νεκρός. «Χριστέ μου», αναστέναξε σε κάποια φάση. «Πάνε όλα μου τα αδέλφια».
Σήμερα, είναι πιο ψύχραιμος όσον αφορά στο παρελθόν. «Όχι», λέει, δεν του ήταν επώδυνο να ξαναθυμηθεί την καριέρα των Bee Gees για τις ανάγκες ενός νέου ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τίτλο How Can You Mend a Broken Heart. «Έπρεπε να αντιμετωπίσω την απώλεια, όχι μόνο των αδερφών μου αλλά και της μητέρας και του πατέρα μου. Αυτό όμως που με δίδαξαν όλα αυτά είναι ότι η ζωή συνεχίζεται κι ότι εσύ συνεχίζεις μαζί της».
Ξεχειλίζει από ενθουσιασμό για ένα νέο άλμπουμ που έχει γράψει, ξαναδουλεύοντας παλιά τραγούδια των Bee Gees με ένα σύνολο αστέρων της country, από την Dolly Parton μέχρι την Alison Krauss. Χαρακτηρίζει αυτές τις ηχογραφήσεις «απαύγασμα μιας ολόκληρης ζωής», παρόλο που αφήνει να γίνει κατανοητό ότι ο γιός του, ο Stephen, τον έπεισε τελικά ότι όλοι θα ενδιαφερόταν να συνεργαστούν μαζί του. Θαρρείς και η μολυσματική κριτική που ασκήθηκε στους Bee Gees μετά την τεράστια εμπορική επιτυχία του Saturday Night Fever δεν σβήστηκε ποτέ από την ψυχή του. Οι μέρες που οι κωμικοί διακωμωδούσαν τα δόντια και το φαλτσέτο στις φωνές των αδερφών Gibb έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και η αντίδραση ενάντια στη ντίσκο εκείνων των ημερών θεωρείται πλέον ως μια εκτροπή που τροφοδοτείται από την ομοφοβία και τον ρατσισμό. Το How Can You Mend a Broken Heart βρίθει από μεγάλα ονόματα που αποτίουν φόρο τιμής στο συνθετικό ταλέντο των αδερφών Gibb: Chris Martin, Noel Gallagher, Mark Ronson, Justin Timberlake. Αλλά κάτι από τον παρείσακτο φαίνεται να εμμένει στον Barry Gibb. Φαινόταν απρόσμενα εντυπωσιασμένος από την υποδοχή που του επιφύλαξαν στο Γκλάστονμπερι το 2017, όταν εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα έπαιξε στην καθιερωμένη θέση του «μουσικού-θρύλου», παρά το γεγονός ότι τον προηγούμενο χρόνο είχε εμφανιστεί ως έκτακτος προσκεκλημένος των Coldplay. «Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα σκεφτόταν ή θα άκουγε αυτά τα τραγούδια τώρα πια», λέει σηκώνοντας τους ώμους «ή ότι έστω κάποιος θα ενδιαφερόταν σήμερα για αυτά. Είναι πολύ παλιά».
Αλλά από την άλλη, οι Bee Gees ήταν εξαρχής περιθωριακοί. Σε κλιπάκια της αυστραλιανής τηλεόρασης των αρχών της δεκαετίας του '60 μοιάζουν περισσότερο με παλιομοδίτικο βαριετέ παρά με ροκ συγκρότημα: ένας έφηβος με τα δύο μικρότερα δίδυμα αδέλφια του που λένε αστεία για να κρατήσουν το ενδιαφέρον της κάμερας μεταξύ των τραγουδιών. Όντας έφηβοι, θα πίστευε κανείς ότι τα δύο δεκάχρονα αδέρφια θα κατέστρεφαν την άνετη εμφάνιση του 14χρονου Barry, αλλά δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο. «Δεν τους σκέφτηκα ποτέ σαν τα μικρότερα αδέλφια μου», αντιδρά. «Δεν ήταν έτσι. Ήταν αυτό που μας άρεσε να κάνουμε όλοι μας και συνεχίσαμε να το κάνουμε. Δεν υπήρχε τίποτα πιο διασκεδαστικό από το να κάνουμε αρμονία με τις τρεις φωνές μας».
Άλλωστε, από τότε που τους ανακάλυψε ένας ντόπιος DJ να τραγουδούν σε πίστα αγώνων ταχύτητας αυτοκινήτου στο Μπρίσμπεϊν, έγιναν εκείνοι που έφερναν τα χρήματα στο σπίτι. «Ήμασταν μια οικογένεια που κυριολεκτικά δεν είχε χρήματα και με αυτόν τον τρόπο μπορούσαμε να βγάζουμε 10 δολάρια σε κάθε παράσταση», λέει. «Έπρεπε να κερδίζουμε χρήματα, δεν γινόταν διαφορετικά. Στα επτά χρόνια που ήμασταν στην Αυστραλία μπορεί να είχαμε περάσει από 20 ενοικιαζόμενα σπίτια. Δίχως υπερβολή, νομίζω ότι ο πατέρας μου δεν πλήρωνε το ενοίκιο. Ήμασταν η οικογένεια που το έσκαγε με τις βαλίτσες της μέσα στη νύχτα».
Μέχρι το 1965 ντυνόντουσαν σαν τους Beatles κι έγραφαν τα δικά τους τραγούδια αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν επιτυχία. Αυτό που κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ήταν μια αρκετά ριζοσπαστική λύση του προβλήματος, ήταν όταν τα αδέλφια ανακοίνωσαν στους γονείς τους ότι ολόκληρη η οικογένεια θα έπρεπε να επιστρέψει στην Αγγλία για να πάρει τα πάνω της η καριέρα τους. Ακολουθώντας ένα άψογο χρονοδιάγραμμα, έφυγαν από την Αυστραλία λίγες μέρες πριν το τελευταίο τους σινγκλ, “Spicks and Specks”, το οποίο έφτασε στο Νο 1. Η δισκογραφική εταιρεία τους, έστειλε ένα σκάφος να τους κυνηγήσει, αλλά οι Gibb κρύφτηκαν στην καμπίνα τους και αρνήθηκαν να βγουν. Όταν πια έφτασαν στην Αγγλία, είδαν ένα άλλο συγκρότημα - «απόλυτα αντίγραφα των Beatles» - να στέκεται στην αποβάθρα του Σαουθάμπτον. Νόμισαν ότι ήταν καλός οιωνός, αλλά δεν ήταν έτσι. «Μόλις κατεβήκαμε την σκάλα του πλοίου, μέσα στην ομίχλη, είδαμε αυτή την μπάντα. Ένας θεός μόνο ξέρει τι έκαναν εκεί» λέει γελώντας «Και μας είπαν ‘Γυρίστε πίσω στην Αυστραλία, δεν συμβαίνει τίποτα εδώ. Δεν υπογράφουν πια συγκροτήματα’».
Αυτό συγκαταλέγεται στις πιο απογοητευτικές προβλέψεις στην ιστορία της ποπ.
Μέσα σε ένα μήνα οι Bees Gees είχαν υπογράψει συμβόλαιο για να τους μανατζάρει η εταιρεία NEMS του Brian Epstein, και μέσα σε δύο μήνες το σινγκλ τους «New York Mining Disaster 1941» είχε γίνει επιτυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Ένα συγκρότημα που είχε αγωνιστεί να επιβιώσει στην Αυστραλία, αποκαλύφθηκε ξαφνικά ότι ήταν εξαιρετικά χαρισματικοί τραγουδοποιοί. Ενώ ήταν ακόμα στην εφηβεία τους, κατάφεραν να γράψουν δύο μπαλάντες που έγιναν επιτυχίες, ενώ άλλα τραγούδια τους ήταν ένα αρκετά παράξενο είδος ποπ. Οι επιτυχημένες μπαλάντες «To Love Somebody» και «Words» συνυπάρχουν με το «Barker of the UFO» και το «Mrs Gillespie’s Refrigerator», τα οποία δεν ακούγονται ψυχεδελικά αλλά περίεργα και συναρπαστικά.
Ήταν εξαιρετικά επιτυχημένοι. Σε αρχειακό υλικό που συμπεριλαμβάνεται στο ντοκιμαντέρ, ο Maurice Gibb λέει ότι στα 21 του είχε αποκτήσει έξι Rolls-Royce, αλλά όταν το αναφέρω, στον Barry του γυρίζουν τα μάτια. «Ο Maurice», λέει, με την φόρτιση του μεγάλου αδερφού που υποφέρει για πολύ καιρό, «ήταν ο βασιλιάς της υπερβολής. Δεν το απέβαλε ποτέ αυτό. Ο Maurice είχε μόνο μια Rolls-Royce, αλλά του άρεσε να παραφουσκώνει όλα όσα του συνέβαιναν».
Παρόλα αυτά, λέει, οι Bee Gees έγιναν τόσο διάσημοι και τόσο γρήγορα, που ο καθένας θα δυσκολευόταν να το χειριστεί. «Υπάρχει η διασημότητα και υπάρχει η υπερβολική διασημότητα, η οποία μπορεί να σε καταστρέψει. Χάνεις την προοπτική σου και βρίσκεσαι εν αγνοία σου στο μάτι του κυκλώνα. Δεν ξέρεις τι θα φέρει το αύριο ή αν αυτό που ηχογραφείς θα γίνει επιτυχία. Και μην ξεχνάς ότι τότε ήμασταν ακόμα παιδιά».
Όσο γρήγορα έγιναν διάσημοι οι Bee Gees το ίδιο γρήγορα ο Barry και ο Robin τα χάλασαν μεταξύ τους. Κανένα από τα αδέλφια δεν είχε ξεκάθαρα καθορισμένο ρόλο στο συγκρότημα και έτσι κατέληξαν να διαφωνούν για το ποιος ήταν ο frontman. «Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μας ήταν πριν γίνουμε διάσημοι», λέει ο Barry. «Δεν υπήρχε ανταγωνισμός, ούτε είχε σημασία ποιος τραγούδησε τι. Όταν είχαμε το πρώτο μας Νο 1, το ‘Massachusetts’, o Robin έκανε την πρώτη φωνή και δεν νομίζω να το ξεπέρασε ποτέ. Μετά από αυτό δεν ένιωσε ποτέ ότι κάποιος άλλος θα έπρεπε να τραγουδήσει lead και αυτό δεν ήταν στο πνεύμα της ομάδας. Όλοι γράφαμε τραγούδια. Όποιος έφερνε την ιδέα τραγουδούσε και το τραγούδι».
Έτσι, οι Bee Gees διαλύθηκαν το 1969, επανασυνδέθηκαν όμως δύο χρόνια αργότερα μόνο και μόνο για να παρακολουθήσουν τη φήμη τους να εξασθενεί αργά και σταθερά. Μέχρι το 1972 είχαν φτάσει σε σημείο να μην είναι σίγουροι για το ποιο ήταν το κοινό τους κι έτσι κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ με τίτλο To Whom It May Concern. Σε μια τελευταία προσπάθεια να σώσουν τη σταδιοδρομία τους, μετακόμισαν στις ΗΠΑ και ακολούθησαν τη συμβουλή της δισκογραφικής εταιρίας τους να «κάνουν μερικούς διασκεδαστικούς δίσκους, να κάνουν χορευτική μουσική και απλά να περάσουν καλά». Ακόμα και όποιος ενδιαφέρεται επιφανειακά για την ποπ μουσική, γνωρίζει τι συνέβη στη συνέχεια: «Jive Talkin’», «You Should Be Dancing», το soundtrack του Saturday Night Fever, πωλήσεις 45 εκατομμυρίων άλμπουμ, απόλυτη κυριαρχία στα αμερικανικά charts και το ραδιόφωνο, και το ένα Νο 1 χιτ μετά το άλλο.
Ο Barry λέει ότι συνειδητοποίησαν πόσο τεράστιοι είχαν γίνει όταν ξεκίνησαν να κάνουν κάτι καινούργιο: μια καταστροφική προσπάθεια ενός μεγάλου αριθμού μουσικών αστέρων να γυρίσουν ένα μιούζικαλ με τραγούδια από το άλμπουμ Sgt. Pepper των Beatles. «Προσπαθήσαμε ανεπιτυχώς να απεμπλακούμε από το Sgt Pepper και ξαφνικά το Fever έγινε το άλμπουμ που χόρευαν όλοι οι παράγοντες της ταινίας στα διαλείμματα για το μεσημεριανό φαγητό. Τι είχε συμβεί; Το Saturday Night Fever είχε αρχίσει να πουλάει ένα εκατομμύριο αντίτυπα την εβδομάδα. Όταν αρχίσαμε τα γυρίσματα της ταινίας μοιραζόμασταν οι τρεις μας ένα τροχόσπιτο και μέσα σε δύο ή τρεις εβδομάδες είχαμε από ένα τροχόσπιτο ο καθένας! Ήταν μια μονάδα μέτρησης της επιτυχίας».
Ο συνδυασμός της αντίδρασης στη ντίσκο και της κόπωσης των ραδιοφωνικών σταθμών των ΗΠΑ που έπαιζαν το ένα τραγούδι των Bee Gees καπάκι μετά το άλλο, τους είχε συντρίψει προτού ακόμα η Barbra Streisand τους ζητήσει να συνεργαστούν για το επόμενο άλμπουμ της. Ο Barry λέει ότι τρομοκρατήθηκε όταν ήρθε η προσφορά. «Ποτέ δεν ξέρεις πως θα καταλήξει κάτι, έτσι δεν είναι; Απλά ελπίζεις και προσεύχεσαι να πετύχει». Όμως το άλμπουμ Guilty του 1980 έφτασε να πουλήσει 15 εκατομμύρια αντίτυπα, πυροδοτώντας την καριέρα των αδερφών Gibb στα '80s ως τραγουδοποιών προς ενοικίαση. Κατά έναν ειρωνικό τρόπο, δεδομένου ότι το ραδιόφωνο δεν θα έπαιζε κομμάτια των Bee Gees, κάθε επιτυχία που έγραψαν για κάποιον άλλον - το «Heartbreaker» για την Dionne Warwick, το «Islands in the Stream» για τον Kenny Rogers και την Dolly Parton, ή το «Chain Reaction» της Diana Ross - ακουγόταν σαν ένα ακόμα τραγούδι των Bee Gees.
Συνεργάστηκαν ακόμη και με τον Michael Jackson αν και το αποτέλεσμα δεν κυκλοφόρησε ποτέ. «Λοιπόν, κάποια εποχή καθόμασταν στο σαλόνι μου για μέρες, απλώς διασκεδάζοντας χωρίς να γράφουμε τραγούδια. Σκαρφιστήκαμε ένα με τίτλο «All in My Name», αλλά ποτέ δεν το πήραμε στα σοβαρά. Νομίζω ότι ο Michael προσπαθούσε να ξεφύγει από το νομικό περιβάλλον στο οποίο είχε παγιδευτεί και επισκέπτονταν ανθρώπους με τους οποίους ήξερε ότι μπορούσε να συσχετιστεί επειδή δεν ήξερε ποιοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι του. Αλλά τότε άρχισε να αράζει στο σπίτι όλη την ώρα κι εγώ έπρεπε να σηκώνομαι τα πρωινά. Είμαι 12 χρόνια μεγαλύτερος από αυτόν και έπρεπε να πηγαίνω τα παιδιά μου στο σχολείο. Οπότε, κάποια στιγμή τον έπιασα και του είπα: ‘Michael, αν έχει κάπου να πας, σήκω και πήγαινε τώρα’. Έτσι ακριβώς» λέει γελώντας, «ζήτησα ευγενικά από τον Michael Jackson να φύγει από το σπίτι μου επειδή δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο».
Ο θάνατος του Maurice το 2003 έβαλε τέλος στην καριέρα των Bee Gees: ο Barry λέει ότι ο Robin ήθελε απεγνωσμένα να συνεχίσουν, εκείνος όμως αντέδρασε . «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να επιβάλουμε τον εαυτό μας σε όλους λέγοντας ότι είμαστε οι Bee Gees χωρίς τον Mo». Αυτό προκάλεσε άλλη μια κόντρα μεταξύ τους. «Υπερέβαλε πολύ θέλοντας να παραμείνουμε οι Bee Gees. Πιστεύω ότι μάλλον ήξερε για την αρρώστια του τουλάχιστον δύο χρόνια πριν σοβαρέψει η κατάστασή του. Και νομίζω ότι στο μυαλό του δεν ήθελε να θεωρηθεί άχρηστος. Δεν ήθελε ποτέ να φανεί πως ήταν κάποιος που είχε κάποιο ψεγάδι, γι’ αυτό και μου το έκρυψε. Κι όταν τελικά ανακάλυψα ποιο ήταν το πρόβλημα, κατάλαβα γιατί ήταν τόσο υπερβολικός, γιατί ήθελε να συνεχίσει, ανεξάρτητα από ό,τι περνούσε. Τότε μόνο το κατάλαβα».
Ο Gibb λέει ότι μετά το θάνατο του Robin σκέφτηκε να αποσυρθεί, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι ως ο τελευταίος επιζών των Bee Gees, εναπόκειτο σε αυτόν να κρατήσει ζωντανή την μουσική τους. «Με ενδιαφέρει να ζήσει η μουσική και κάνω ότι είναι δυνατό για να το βελτιώσω. Αυτή είναι η αποστολή μου».
Έτσι ξεκίνησε τις περιοδείες και άρχισε πάλι να ηχογραφεί άλμπουμ. Και σε κάποιο σημείο άλλαξε γνώμη για την κληρονομιά των Bee Gees. Πριν φύγει, μου λέει μια ιστορία για την κόρη του που άκουσε το «Stayin’ Alive» στο ραδιόφωνο καθώς οδηγούσε πηγαίνοντας σε κάποιο δείπνο. «Ανέβασαν την ένταση, άνοιξαν τα παράθυρα του αυτοκινήτου και τότε οι άνθρωποι στο δρόμο άρχισαν να χορεύουν», λέει. «Είναι ανεξήγητο πώς συνέβη αυτό, αλλά φαίνεται ότι αυτά τα πράγματα έχουν διεισδύσει στην κουλτούρα μας σε σημείο που δεν νομίζω ότι η μουσική αυτή θα ξεχαστεί ποτέ».
(*μετάφραση από άρθρο του Alexis Petridis στον Guardian)
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
