Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Μουσική (Τέχνη) και λογοκρισία είναι δύο εντελώς ασύμβατες καταστάσεις για τον λόγο ότι η Τέχνη (όπως είχα γράψει κάποτε): “...εμφανίστηκε όταν εμφανίστηκε και ο άνθρωπος, αποτέλεσε και αποτελεί την ανθρώπινη έκφραση που δεν έχει άλλο σκοπό παρά να τον συμφιλιώσει με τους όρους της ύπαρξης του, προσαρμόζοντας τον σε αυτούς, είτε εντοπίζοντας και καταδείχνοντάς τους, είτε συσκοτίζοντας και αποκρύπτοντας τις πηγές των προβλημάτων καθώς και τα ίδια τα προβλήματα που βαραίνουν τον άνθρωπο και τον εγκλωβίζουν. Αυτός ο εγκλωβισμός είναι που γεννά και την ανάγκη να εισχωρήσει ο άνθρωπος σε μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας, να ξεφύγει από το πραγματικό και μέσα από το φανταστικό καταλήγει στη καλλιτεχνική δημιουργία ή στην απόλαυση των έργων αυτής της δημιουργίας. Η τέχνη είναι απόρροια της τάσης που εκδηλώνει ο κάθε άνθρωπος να ζει διαφορετικά και να βιώσει μια άλλη εμπειρία σε σχέση με αυτή που βιώνει μέσα στη κανονικότητα που του έχουν επιβάλει οι λογής εξουσίες θεσμικές, κρατικές, κλπ.
Ο ρόλος της τέχνης στη ζωή του ανθρώπου είναι τόσο αναγκαίος όσο η τροφή και το νερό στα οποία οφείλει την επιβίωση του, και αυτό γιατί και μέσω της τέχνης ο άνθρωπος αγωνίζεται να απελευθερωθεί. Η τέχνη για τον άνθρωπο αποτελεί το γνωστικό μέσο που του επιτρέπει να κατανοήσει καλύτερα την αντικειμενική πραγματικότητα και κατά συνέπεια και τον ίδιο του τον εαυτό, αφού ο έσχατος καθορισμός της πραγματικότητας δεν βρίσκεται παρά μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο που την ορίζει με τη φαντασία του και τη συνείδηση του, τη διαμορφώνει και την προσδιορίζει με τη πράξη του.”
Μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών και συγκροτημάτων του ελληνικού underground βρίσκεται σε εξέλιξη από χθες, Τετάρτη, στη σκιά του «μουσικού τρομονόμου» που επιχείρησε να περάσει η κυβέρνηση στο πρόσφατο νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ και αναγκάστηκε να «ρετουσάρει» μετά τις αντιδράσεις.
Το νέο νομοσχέδιο σχετικά με τη τέχνη που φέρνει η κυβέρνηση το γνωρίζετε. Ανάμεσα στις άλλες διαμαρτυρίες ενάντια στη λογοκρισία και τη ποινικοποίηση του ελεύθερου λόγου στη μουσική και τη τέχνη γενικότερα, συστάθηκε και μία πρωτοβουλία από μπάντες και μουσικούς του ευρύτερου μουσικού underground φάσματος (Alternative,, hip-hop, punk, hardcore, κλπ) και της D.I.Y. (και όχι μόνο)φιλοσοφίας. Όλα αυτά τα σχήματα ενώνουν τις φωνές τους και στην πλατφόρμα bandcamp μια συλλογή για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους και την αντίθεσή τους στις προσπάθειες φίμωσης της τέχνης. Παράλληλα εκφράζουν την αλληλεγγύη τους σε μουσικούς που διώκονται με αντίστοιχους νόμους, όπως ο Πάμπλο Χασέλ στην Ισπανία, ο οποίος είναι το πρώτο θύμα που κατηγορείται βασισμένο σε αυτόν τον νέο πανευρωπαϊκό “αντιτρομοκρατικό”-λογοκριτικό νόμο.
Η συλλογή διανέμεται μέσω της πλατφόρμας με ελεύθερη συνεισφορά και τα έσοδα θα διατεθούν στην Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης και Συλλογής-Προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης “Το Ντουλάπι”.
Τη συλλογή συνοδεύει και το παρακάτω κοινό κείμενο που υπογράφουν τα σχήματα που συμμετέχουν στη συλλογή:
Εδώ και ένα χρόνο βρισκόμαστε σε τεχνητό, "κατ' οίκον περιορισμό", μία κοινωνία χωρίς δυνατότητα κοινωνικοποίησης. H κυβέρνηση καθημερινά κατηγορεί τους πολίτες, μέσα από τα πλήρως ελεγχόμενα ΜΜΕ, για την δήθεν απροσεξία και έλλειψη ευθύνης απέναντι στην πανδημία. Ο τρόπος τους να αποφύγουν την ευθύνη για την δικιά τους απαράδεκτη διαχείριση της κατάστασης. Προσλαμβάνοντας μπάτσους αντί για γιατρούς, καλώντας απερίσκεπτα τουρίστες το καλοκαίρι, ανοιγοκλείνοντας κλάδους του εμπορίου ανάλογα με το πόσο συμβάλλουν στην οικονομία και μην προσπαθώντας καν να κρύψουν την δικιά τους έλλειψη "ατομικής ευθύνης", βολτάρουν ανενόχλητοι, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν μερικούς πόντους στην επόμενη δημοσκόπηση.
Παράλληλα το νομοθετικό έργο συνεχίζεται, περιλαμβάνοντας τρομακτικές αλλαγές στην καθημερινότητα, όπως είναι η ιδιωτικοποίηση της παιδείας, της υγείας και του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ απαγορεύονται οποιεσδήποτε εκφράσεις διαμαρτυρίας με πρόσχημα την πανδημία. Ακόμα και έτσι σχεδόν καθημερινά καλούνται διαδηλώσεις. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ασυδοσίας και λογοκρισίας, την προηγούμενη βδομάδα ήρθε για ψήφιση στη βουλή ένα νομοσχέδιο που απειλούσε οποιονδήποτε καλλιτέχνη ή αναμεταδότη έργου που θεωρείται «ανατρεπτικό» συνδέοντάς το αυθαίρετα με την «υποκίνηση σε βία», βάσει του τρομονόμου. Ήταν πολύ όμορφα στολισμένο με άλλες απαγορεύσεις που φαινομενικά δείχνουν "άκακες", όπως την απαγόρευση οπτικοακουστικών μέσων να περιλαμβάνουν μίσος εναντίον ομάδας ανθρώπων λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, γενετικών χαρακτηριστικών, σεξουαλικού προσανατολισμού κτλ. Παρόμοια νομοσχέδια στη Γερμανία και την Ισπανία είχαν ως αποτέλεσμα τη φυλάκιση καλλιτεχνών. Μετά από έντονη διαμαρτυρία του κόσμου το νομοσχέδιο "τροποποιήθηκε προσωρινά", μεταθέτοντας τις κυρώσεις από τους δημιουργούς στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η κυβέρνηση πάτησε πάνω σε ένα άρθρο σχετικά με την απαγόρευση ακροδεξιάς ρητορικής μίσους στα οπτικο-ακουστικά μέσα (το οποίο έτσι κι αλλιώς προβλέπεται στον αντιρατσιστικό νόμο) χρησιμοποιώντας τη λογική των δύο άκρων ώστε παράλληλα να στοχοποιήσει τα προοδευτικά κινήματα η ίδια κυβέρνηση που επιτίθεται με μίσος απέναντι σε πρόσφυγες, μετανάστες και στα κινήματα που τους προστατεύουν. Γίνεται σαφές ότι το κράτος προσπαθεί να φιμώσει τις όποιες φωνές δεν το βολεύουν και διαταράσσουν την καθημερινότητα των νοικοκυραίων. Η κατακραυγή ακροδεξιού περιεχομένου είναι ένα "κοινωνικό επακόλουθο" για το οποίο πρέπει να μαχόμαστε καθημερινά. Δεν είναι κάτι που εμπιστευόμαστε το κράτος να μπει ως διαιτητής. Όχι γιατί εθελοτυφλούμε μπροστά σε τέτοιες λογικές, αλλά γιατί γίνεται σαφές πως η κρίση όσων βρίσκονται στην εξουσία είναι γεμάτη προκατάληψη με απώτερο σκοπό να κρατήσουν τη θέση τους, και γιατί η πραγματικότητα είναι πως η λογική "πονάει χέρι, κόβει χέρι" το μόνο που καταφέρνει είναι την ενδυνάμωση τέτοιων λογικών και όχι την εξάλειψή τους.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αποφασίσαμε να κυκλοφορήσουμε αυτή τη συλλογή ως ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας, απαιτώντας την άμεση απόσυρση του άρθρου 8, και να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους και τις διωκόμενες άλλων χωρών με βάση αντίστοιχους νόμους. Θέλουμε μέσω αυτής της δουλειάς να δείξουμε ότι δεν σκοπεύουμε να φιμωθούμε και ότι θα συνεχίσουμε την παραγωγή ανατρεπτικού υλικού. Οι τέχνες συνολικά αν δεν θέλουν να καταντήσουν εφήμερα προϊόντα διασκέδασης, πρέπει να τολμούν να σχολιάζουν τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας και να εκφράζουν ελεύθερα την όποια αγανάκτηση του απλού κόσμου. Αποφασίσαμε η συλλογή αυτή, η οποία περιλαμβάνει συγκροτήματα και καλλιτέχνες από ένα ευρύ φάσμα της σκληρής μουσικής, να διανέμεται με ελεύθερη συνεισφορά, και όλα τα έσοδα να διατεθούν στην
Αυτοοργανωμένη Δομή Αλληλεγγύης και Συλλογής-Προσφοράς ειδών πρώτης ανάγκης “Το Ντουλάπι”, σε μία κίνηση να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που χρειάζονται βοήθεια στη δύσκολη αυτή περίοδο που ζούμε.
askpthk.espivblogs.net/2021/02/09/ntoylapi-february/
www.facebook.com/AgainstArtCensorship
www.facebook.com/Solidarity.PabloHasel/
Κατεβάστε και στηρίξτε τη συλλογή και τη κίνηση εδώ:
https://artagainstcensorship.bandcamp.com/album/art-against-censorship-compilation
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Η Τέχνη ως εξουσιαστικός λόγος
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
