Γράφει ο Γιώργος Αθανασόπουλος
Είχε φροντίσει να καταστρέψει όλα του τα χειρόγραφα. Στιχάκια, σημειώσεις, προσχέδια από κινηματογραφικά σενάρια, σχεδόν όλη του την πραμάτεια χρόνων, όλη τη λογοτεχνική ματαιοδοξία του. Κάποια μάλιστα, αφού τα έσκισε, τα φωτογράφισε και τα δημοσίευσε έτσι κακοποιημένα και εντελώς ακαταλαβίστικα.
Έτσι κι αλλιώς, κάποια από τα γραπτά του είχαν διαβαστεί είτε σε μηνύματα, είτε είχαν τυπωθεί σε λευκά χαρτιά με μια απομίμηση γραμματοσειράς παλιάς γραφομηχανής. Μονοτονικά βέβαια. Οι δασείες,οι ψιλές και οι περισπωμένες είχαν γίνει στάχτη προ πολλού.
Τα μόνα δείγματα του γραφικού του χαρακτήρα βρίσκονταν πάνω σε αυτοκόλλητες ετικέτες και σε καρτολίνα από δεκάδες κασέτες, σκόρπιες εδώ κι εκεί, μέσα σε κουτιά παπουτσιών, στοιβαγμένα στο βάθος του παταριού της κουζίνας.
Εκείνη την Κυριακή, πήρε ένα χοντρό μαρκαδόρο κι έγραψε έξω από το κάθε κουτί, με ωραία στρογγυλά γράμματα: «χειρόγραφα».
