Συνέντευξη: Μιχάλης Πούγουνας
Τον Νοέμβριο του 1990 οι EMF έκαναν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’90 με το “Unbelievable” να μπαίνει για 13 εβδομάδας στα βρετανικά τσαρτ. Οι ίδιοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για μια περιοδεία έξι εβδομάδων και η ζωή τους ήταν «παίζω το βράδυ – κοιμάμαι – ταξιδεύω – παίζω το βράδυ». Δεν προλάβαιναν ούτε γράμμα να στείλουν στα σπίτια τους. Αυτή όμως δεν είναι η ζωή ενός μουσικού αυτού του βεληνεκούς; Μήπως αυτός όμως ήταν και ο λόγος που διαλύθηκαν;
Την 1η Απριλίου επέστρεψαν με ένα νέο άλμπουμ που έχει τίτλο Go Go Sapiens και αυτή ήταν μια καλή αφορμή να καλέσω στην εκπομπή μου τον κιθαρίστα του συγκροτήματος, Ian Dench για να μας πει τι συνέβη, τι έκαναν μετά και τι είναι αυτό το νέο άλμπουμ.
Από το underground εκτοξευτήκατε στην κορυφή. Πόσο πολύ άλλαξε η επιτυχία του “Unbelievable” τις ζωές σας;
ID – Η επιτυχία του “Unbelievable” άλλαξε εντελώς τις ζωές μας. Ήμασταν μια παρέα νεαρών που αράζαμε στην επαρχία του Gloucestershire, για την ακρίβεια, στο Cinderford που είναι μια μικρούλα πόλη στο κέντρο του δάσους του Dean (έχει πληθυσμό γύρω στους 9.000 κατοίκους). Πηγαίναμε στην παμπ και στις πρόβες με τις μπάντες μας, πηγαίναμε να δούμε και καμιά συναυλία και από αυτό, οι ζωές μας άλλαξαν σε μια συνεχή μετακίνηση για να δίνουμε συναυλίες στο Λονδίνο και συνεντεύξεις, να κάνουμε βίντεο και περιοδείες σε όλο τον κόσμο, μέχρι τη Νέα Ζηλανδία, την Ιαπωνία, την Νότια Αμερική και αρκετές φορές σε ολόκληρη την Αμερική. Ήταν κάτι υπέροχο για μια παρέα νέων ανθρώπων να έχουν αυτή την υπέροχη εμπειρία αλλά παράλληλα, όλο αυτό ήταν και κάπως τρελό. Οπότε, τα πέντε αυτά χρόνια που συνέβαιναν όλα αυτά, επέδρασαν πάνω μας και μας έκαναν να διαλυθούμε γιατί πιστεύω πως όλοι ξεφύγαμε λίγο και θέλαμε να ηρεμήσει λίγο η ζωή μας. Να επικεντρωθούμε στα προβλήματά μας, ως εκ τούτου να ησυχάσουμε. Αλλά έχει περάσει πλέον καιρός και πιστεύω πως είμαστε έτοιμοι για λίγη τρέλα και πάλι.
Το συγκρότημα σίγησε μετά το 1995, αλλά επέστρεψε το 2001 για μια συναυλία στο Λονδίνο και ένα Best of, ενώ στις αρχές της επόμενης χρονιάς πέθανε ο μπασίστας τους, Zac Foley, αλλά ήταν κάτι το οποίο δεν ήθελα να αναφέρω. Το 2007 ξαναεμφανίστηκαν στο Λονδίνο, με μπασίστα τον Richard March, των Pop Will Eat Itself και την επόμενη χρονιά έπαιξαν με τους Carter USM. Το 2012 ανέβηκαν και πάλι στο πάλκο και έπαιξαν όλα τα τραγούδια του πρώτου τους άλμπουμ, Schubert Dip. Ξανάπαιξαν το 2018 στο Arrecife en Vivo Music Festival του Lanzarote στα Κανάρια νησιά.
Αν και αυτή είναι η πέμπτη επανασύνδεσή σας από τότε που οι EMF διαλύθηκαν, το Go Go Sapiens είναι το πρώτο σας άλμπουμ με νέο υλικό. Πως και δεν είχατε κάνει κάτι καινούργιο πιο πρίν; Τι σας ενέπνευσε αυτή την φορά;
ID – Είχαμε μια υπέροχη επέτειο των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του πρώτου μας άλμπουμ Βασικά ξεκίνησε με την πανδημία, που έκατσε καλά στους EMF, γιατί κάναμε πολλές διαδικτυακές εμφανίσεις όπου οι πέντε μας ηχογραφούσαμε τα μουσικά μας μέρη στα δικά μας στούντιο κι επειδή ήμασταν όλοι σπίτια μας, όλοι οι φίλοι των EMF ενώθηκαν. Τα κοινωνικά μας δίκτυα δεν ήταν ποτέ σε καλύτερη κατάσταση. Μετά ήρθε και η 30η επέτειος, κάναμε ένα box set, μπλουζάκια, κανα-δυο εμφανίσεις που ξεπούλησαν και γενικά υπήρχε μια υπέροχη ατμόσφαιρα και ήταν ο James (Atkin) αυτός που είπε «Παιδιά, εγώ είμαι έτοιμος. Ας κάνουμε ένα καινούργιο άλμπουμ». Και έτσι γεννήθηκε το Go Go Sapiens.
Ποιοι είναι στην μπάντα τώρα;
ID – O James Atkin στα φωνητικά, ο Stevey Marsh στο μπάσο, ο Derry Brownson στα πλήκτρα, ο Aid Todd, ο καταπληκτικός νέος ντράμερ που έγραψε τα τύμπανα στο νέο άλμπουμ, και τελευταίος εγώ, ο Ian Dench.
Το όνομα EMF προέρχεται από τα αρχικά Epsom Mad Funkers, που ήταν ένα fan club των New Order το 1989. Οπότε να υποθέσω πως αυτοί υπήρξαν μια από τις επιρροές σας. Ήσασταν μέλη αυτού του κλαμπ; Ποιανού ήταν η ιδέα για το όνομα;
ID – Ήταν του Derry. Αυτός ήταν πάντα μεγάλος θαυμαστής των New Order, όπως βέβαια ήμασταν και όλοι οι υπόλοιποι. Εκείνος βρήκε το όνομα σε κάποια κριτική για τους New Order και γίναμε οι EMF, δημιουργώντας αργότερα διάφορες παραλλαγές του ονόματος όπως θα γνωρίζεις .
Αυτό το τελευταίο το ανέφερε επειδή στο τραγούδι "Head the Ball", το οποίο υπάρχει στο σιγκλάκι του "Lies", ακούγονται κατ επανάληψη οι στίχοι "electromotive force" και "ecstasy mother fucker".
Ποιοι άλλοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν;
ID – Πιστεύω πως σε όλους μας άρεσαν συγκροτήματα όπως οι Smiths, οι Echo and the Bunnymen και οι Cure. Αυτή η post-punk περίοδος ήταν σημαντική για όλους μας, αλλά μαζί με εμάς, αναπτυσσόταν και η ηλεκτρονική χορευτική μουσική, το acid house, και όλοι εκείνοι οι χιπ χοπ ρυθμοί που έσκαγαν μύτη στα κλαμπ που πηγαίναμε. Μπάντες όπως οι Public Enemy, οι De La Soul και ακόμα κι εκείνο το νέο πάντρεμα κιθαριστικών ήχων με μπήτ. Πιστεύω πως αυτό επηρέασε πολύ κόσμο που μεγάλωνε όπως εμείς, όπως οι Stone Roses, οι Jesus Jones, οι Happy Mondays, ακόμα και οι ίδιοι οι New Order πού έγιναν μάστορες συνδυάζοντας κιθάρες με electronica.
Trip hop, alternative, electronica, acid house… Πιστεύεις πως υπήρχε κάτι ιδιαίτερο που έκανε τα 90ς μια τόσο παραγωγική, μουσικά, δεκαετία;
ID – Ναι, το πιστεύω. Έμπαινε όλη αυτή η νέα τεχνολογία στην μουσική, η hip hop του MPC 19 (Σημ. ήταν μουσικά δείγματα για να κάνεις μουσική με το MPC της Akai) η electronica και ταυτόχρονα υπήρχε τριγύρω αυτό το post-punk και όλα αυτά συνδυάζονταν. Δεν είμαι σίγουρος πάντως για το αν η εποχή που ζούμε είναι λιγότερο παραγωγική. Ο 17χρονος γιoς μου, μου βάζει κι ακούω πράγματα που είναι εξίσου ενδιαφέροντα, με όλο αυτό το βρετανικό ραπ και το grime και το drill… Είναι το ίδιο ριζοσπαστικά και μπορείς να νιώσεις το πόσο ακραία είναι, όπως ήταν το πανκ στα 70ς ή όλη αυτή η κιθαριστική μαυρίλα στα 90ς. Τώρα γυρνάς και κοιτάς πράγματα του παρελθόντος και θεωρείς εκείνες τις εποχές «χρυσές εποχές», αλλά δεν μπορούσες να το καταλάβεις αυτό τότε, όταν όλα αυτά συνέβαιναν κι εσύ βρισκόσουν στο επίκεντρο.
Συνέγραψες το τραγούδι “Colours” για το άλμπουμ Invaders Must Die που κυκλοφόρησαν οι Prodigy το 2009. Όταν διαλύθηκαν οι EMF δημιούργησες τους Whistler και κυκλοφόρησες δύο άλμπουμ. Έγραψες το ντουέτο “Beautiful Liar” για την Beyoncé με την Shakira. Τι άλλο έχεις κάνει και ακόμα, τι έκαναν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας;
ID – Έκανα πολλά πράγματα. Είχα την τύχη να συναντήσω τον Liam Howlett των Prodigy και περιφερόμουν σε κάποια στούντιο μαζί του θέλοντας να ηχογραφήσω καμιά πανκ κιθάρα, που μου αρέσει κιόλας. Εκείνος έβαζε κάποια στοιχεία των Stranglers στο τραγούδι, οπότε έφερα κι εγώ την Fender Telecaster μου κι έπαιξα κάποιες κιθάρες σαν αυτές που έχουν οι Stranglers, ένα στυλ που είχα μάθει από τα νιάτα μου, όταν ήμουν φρέσκος στην κιθάρα και έπαιζα πανκ στα 70ς. Αν και ο Liam είναι αρκετά νεότερος από εμένα, του άρεσαν, γιατί μάλλον του αρέσει κι εκείνου το πανκ. Έτσι δεθήκαμε και το αποτέλεσμα ήταν το “Colours”. Ήταν υπέροχο που συνάντησα την Beyoncé και την Shakira και δούλεψα μαζί τους, ήταν πολύ ωραία εμπειρία για εμένα και την φίλη και συνεργάτιδα μου, Amanda Ghost. Ήταν ωραίες εποχές και ήμουν πολύ τυχερός που έζησα για λίγο σε εκείνους τους κόσμους. Δεν είμαι σίγουρος πως είμαι φτιαγμένος για να γράφω ποπ τραγούδια. Είχε πλάκα όσο ήταν κάτι φρέσκο και καινούργιο. Ήταν συναρπαστικό και ωραίο αλλά από την στιγμή που γίνεται ανταγωνιστικό και πρέπει να βγάζεις συνέχεια επιτυχίες, κάποιοι μπορούν να το κάνουν αυτό, όπως ας πούμε ο Max Martin αλλά για εμένα, δεν ξέρω… πιστεύω πως πάντα έκανα πράγματα που αγαπώ με ανθρώπους που αγαπώ αλλά όταν το πράγμα παραγίνεται, όπως το να τρέχεις από δω κι από κει για να το κάνεις, δεν με ενδιαφέρει πλέον. Οπότε χαίρομαι που επέστρεψα στο να κάνω πραγματάκια με διάφορους ανθρώπους, χωρίς ίσως να έχουν εκείνη την μεγάλη επιτυχία, αλλά σίγουρα τα αγαπώ περισσότερο. Τα υπόλοιπα μέλη έκαναν αρκετά. Ο James κυκλοφόρησε πέντε σόλο άλμπουμ, που το θεωρώ κάτι το φανταστικό και είμαι χαρούμενος που παίζω κιθάρα σε κάποια από τα τραγούδια. Πιστεύω πως απόκτησε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως συνθέτης, παραγωγός αλλά και ως τραγουδιστής, γιατί παλιά ήταν ένας απρόθυμος rock star ενώ τώρα παίρνει πλέον πάνω του όλη την σκηνή και θα πρέπει να έρθετε να μας δείτε ζωντανά γιατί σπέρνουμε (Σημ. παίρνουν φωτιά όλοι οι κύλινδροί μας είπε, αλλά το ελληνοποίησα). Ο Derry είχε κανα-δυο μπάντες, την μία την έλεγαν LK, Little Killers δηλαδή, κυκλοφόρησε και σόλο υλικό αλλά το έχει περισσότερο με τα αυτοκίνητα ταχύτητας και τις μοτοσυκλέτες και γενικά αγαπά την ζωή. Όλοι μας, μετά την διάλυση, κάναμε κι άλλα πράγματα πέρα από την μουσική. Ας πούμε, ο James διδάσκει σε κάποιο σχολείο στα βόρεια, το λατρεύει και θέλει να πατάει στην γη. Είναι εκπληκτικό το πόσο καλά ελέγχει τον εαυτό του. Κάνει τα δικά του άλμπουμ, κάνει και των EMF.
Ian Dench
Γιατί διαλυθήκατε το 1997;
ID – Όπως είπα και προηγουμένως, το πράγμα είχε ξεφύγει. Από μουσικής απόψεως τραβιόμασταν από δω κι από κει χωρίς να είμαστε σίγουροι αν θα έπρεπε να είμαστε ποπ, ροκ ή χιπ χοπ και νομίζω πως αποπροσανατολιστήκαμε και γίναμε περισσότερο του στυλ, χωρίς να έχουμε περιεχόμενο. Ταξιδεύαμε πολύ και απλά έπρεπε κάποτε να επιστρέψουμε σπίτια μας. Να σιωπήσουμε για λίγο. Όλοι κάναμε από κάτι άλλο. Εγώ με τον James είχαμε πάντα καλή χημεία και βγάλαμε το box set προσθέτοντας ένα τέταρτο άλμπουμ με τίτλο Flipsides And Bonafides, με διάφορα demos και b-sides. Τα demos είναι από τραγούδια που κάναμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν επιστρέψαμε σε αυτά για να τα τελειώσουμε, οπότε γι αυτό ήταν σημαντική στιγμή όταν πέρσι το καλοκαίρι είπαμε «εντάξει λοιπόν, αυτή την φορά θα ολοκληρώσουμε αυτά τα τραγούδια, θα γράψουμε καινούργια, το πήραμε απόφαση». Και αυτός είναι ένας όμορφος τρόπος να το κάνεις, όταν δεν το παρασκέφτεσαι.
Πως προέκυψε ο τίτλος Go Go Sapiens;
ID – Επειδή είμαστε πλέον μεγαλύτεροι σε ηλικία και όπως λέει και το τραγούδι που ανοίγει το άλμπουμ «Μην σταματάς τώρα που ξεκίνησες / σύντομα θα φύγουμε / το κάνουμε τώρα» και πρέπει να το συνεχίσουμε γιατί είμαστε απλά άνθρωποι και δεν θα είμαστε εδώ για πάντα και πρέπει να εκμεταλλευθείς την κάθε στιγμή. Να συνεχίζεις, να είσαι θετικός και να δημιουργείς. Να κρατάς μακριά σου αυτό το σκοτάδι.
Πως ορίζεις τον «καλλιτέχνη»; Τι πραγματεύεται ένας καλλιτέχνης;
ID – Λατρεύω την τέχνη. Πάντα ενδιαφερόμουν για την τέχνη. Θεωρώ πως έχει να κάνει με την επικοινωνία. Πιστεύω πως ο καλλιτέχνης έχει κάτι παράξενο επειδή έχει τον εγωισμό του. Επειδή, κατά κάποιο τρόπο, είσαι παθιασμένος με το όραμά σου, αλλά από την άλλη, θέλεις να το μοιραστείς με τους πάντες και νομίζω πως ο εγωισμός είναι το πάθος, αλλά το πάθος δεν μπορεί να υπάρξει στην απομόνωση. Πρέπει να το μοιραστείς, να βρεις κάποιον τρόπο να επικοινωνήσεις. Αυτό ήταν πάντα τόσο σημαντικό για εμένα και μάλλον αυτό είναι το ποπ στοιχείο αυτού που κάνουμε. Θέλεις να επικοινωνήσεις. Θέλεις να δεις τον ενθουσιασμό και την χαρά όλων και όλοι να πηδάνε μέσα στο δωμάτιο και να αγαπούν αυτό που κάνεις. Οπότε, αυτό είναι ο καλλιτέχνης. Είναι αυτός που κάνει κάτι και όλοι σκέφτονται «α ναι, το καταλαβαίνω…»
Που μπορούμε να βρούμε τους EMF;
ID - Οι ακροατές μπορούν να μας βρουν σε όλα τα social media, στην σελίδα μας, στο Instagram, στο twitter, youtube, Spotify, σε όλα αυτά, ξέρετε τώρα… Σε ευχαριστώ Mike για την πρόσκληση να μιλήσω στους ακροατές σου. Ελπίζω να σας αρέσει το νέο μας άλμπουμ.
BLOG και ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟΥ MIΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ:
https://tribe4mian.wordpress.com/
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΟΥΓΟΥΝΑ στο Blackout Radio Show...
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
Μιχάλης Πούγουνας
Ο Μιχάλης Πούγουνας γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε σκηνοθεσία κιν/φου, έχει κάνει δυο ντοκιμαντερ με τιτλο Όταν η Καλλιθέα Πήγαινε Cinema (υπάρχουν στο YouTube) και βραβεύτηκε για την ταινία μικρού μήκους “Vlad ο Δαιμων” στο Διεθνες Φεστιβαλ Ταινιών της Πάτρας. Ήταν ιδρυτικό μέλος και τραγουδιστής των Flowers of Romance απο το 1981 ως το 1998 και των Nexus απο το 1999 ως το 2005. Το 2000 δημιούργησε την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Cyberdelia ενω απο το 2011 μεχρι σήμερα παρουσιάζει την δύωρη ραδιοφωνική εκπομπή The Blackout Radio Show with Mike Pougounas που μεταδίδεται απο ενα Αμερικάνικο ραδιοφωνικό σταθμό στα FM, τρεις Αγγλικούς ιντερνετικούς, έναν Ελληνικό κι έναν Κυπριακό. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο “Rock’n’Roll rules ok?” με κείμενα σχετικά με την αλληλεπίδραση του ροκ και της κοινωνίας, καθως και τα μυθιστορήματα «To Κλειδί της Εύας» και «Μαύρο Χιόνι». Απο το 2006 είναι ο τραγουδιστής των New Zero God. Έχει κυκλοφορήσει συνολικά 13 στούντιο άλμπουμ.
