Κείμενο - Φωτογραφία: Φαίη Φραγκισκάτου
Συνήθως στο τέλος κάθε χρονιάς όλοι οι μουσικόφιλοι φτιάχνουν τη δική τους λίστα με αυτά που τους τράβηξαν την προσοχή τις τελευταίες 365 μέρες της ζωής τους. Μέχρι και πριν λίγο καιρό είχα κι εγώ τη δική μου ψυχαναγκαστική προσήλωση σε τέτοιου είδους καταγραφές. Το 2022 έφερε για τον καθένα τις δικές του και τις ακόμη πιο δικές του δοκιμασίες. Για μένα, μια από τις αλλαγές που έφερε, είναι η αποκαθήλωση όλων των συμβολικών τελετών καταγραφής/απολογισμού: την απόσταση από λίστες, αποχαιρετισμούς, κατακλείδες και συνόψεις.
Μέσα στο 2022, μεταξύ άλλων, βγήκε μια πολύ όμορφη δουλειά του Αμερικανού πολυοργανίστα Rich Ruth με αφετηρία μια τραυματική προσωπική του εμπειρία και το πέρασμα μετά από αυτήν σε μια «νέα» καθημερινότητα. Ο άνθρωπος αυτός έπεσε θύμα ένοπλης ληστείας στο αυτοκίνητό του κοντά στο σπίτι του σε κάποια περιοχή του Νάσβιλ και στη συνέχεια δέχτηκε απειλές από τη συμμορία που τον είχε ληστέψει προκειμένου να εγκαταλείψει με την οικογένειά του το σπίτι του και να «εξαφανιστεί». Μετά και την αναγκαστική του μετακόμιση κάπου αλλού μέσα στην ίδια πόλη και νιώθοντας πλέον αρκετά ασφαλής, ο καλλιτέχνης αυτός έφτιαξε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ με μοχλό αυτή την εμπειρία και τίτλο Ι Survived, It’s Over.
Το να επιβιώνεις μετά από μια τραυματική εμπειρία δεν σε κάνει απαραίτητα πιο δυνατό άνθρωπο. Εκ των πραγμάτων όμως έχεις γίνει πιο ανθεκτικός από άλλους γιατί έχεις ήδη επιβιώσει, παρά τα τραύματα που σέρνεις μαζί σου κάθε μέρα που ξυπνάς. Σε αυτή τη διαδικασία της επιβίωσης κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να σε καταλάβει, όπως κι εσύ δε χρειάζεται να έχεις προσδοκίες από τους άλλους σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν τις αλλαγές στην εξωτερική σου συμπεριφορά. Το 2022 έφερε πληθώρα τραυματικών καταστάσεων σε πολλή μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας λόγω των κηρυγμένων (Ουκρανία και άλλου) και ακήρυχτων (πληθωρισμός, υγειονομική κρίση) πολέμων. Προσωπικά, αντιμετώπισα ένα ίσως σοβαρό ατύχημα, απώλειες ανθρώπων από θάνατο ή αποξένωση, εργασιακά προβλήματα, ξελαμπικάρισμα από τις όποιες ψευδαισθήσεις είχαν σκαλώσει στο μυαλό. Όλα αυτά συνέβησαν, πήραν την τροπή τους, και κάπως έτσι (ίσως όντας τυχερή) επιβίωσα και συνεχίζω όπως έκαναν οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μου που επιβίωσαν: συνέχισαν. Μαζί με τους ανθρώπους, και η μουσική έδωσε μέσα στον χρόνο που φεύγει πολλές και όμορφες δουλειές. Όποιες εξ αυτών μπόρεσε/πρόλαβε και άκουσε ο κάθε μουσικόφιλος. Και κάπως έτσι πολλοί θα φτιάξουν και φέτος τις λίστες τους και θα τις κυκλοφορήσουν, κάποιοι εξ αυτών ταπεινά, κάποιοι άλλοι διαλαλώντας τη μουσική τους αυθεντία.
Η χρονιά αυτή, αν άφησε κάτι φεύγοντας, είναι η δυνατότητα για περισσότερη ενεργή ακρόαση και λιγότερη κατανάλωση της μουσικής ως κοινωνική εκδήλωση:«I survived, its over».
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
