Γράφει ο Αντώνης Ζήβας
Έχουν περάσει τριάντα τρία σχεδόν χρόνια από τότε που η μπάντα που έπαιζα μπάσο, οι Σάρκα από το Ηράκλειο, γινόταν η πρώτη μπάντα από τη Κρήτη που κυκλοφόρησε επίσημα δίσκο σε δισκογραφική εταιρία (Elfisf Records). Από τότε ως σήμερα η Κρήτη μας έχει δώσει αξιόλογα underground rock and roll συγκροτήματα, τόσο στο alternative rock, το punk rock, το garage punk και τη ψυχεδέλεια, όσο και στις υποσκηνές του Heavy Metal. Φυσικά υπήρχαν και παλαιότερες μπάντες από τους Σάρκα κυρίως στο Ηράκλειο όπως για παράδειγμα οι σπουδαίοι Sex Beat (των οποίων οι Σάρκα ήταν η συνέχεια) ή οι Thee Fugitives, oι Κλίσμα, κ.α., αλλά όλες αυτές έφτασαν να κυκλοφορήσουν μόνο μερικές κασέτες σε DIY μορφή που μοιράζονταν χέρι με χέρι και όχι κάποιον «επίσημο» δίσκο.
Γενικότερα την ίδια εποχή στη Κρήτη υπήρχαν πολύ καλές μπάντες ,όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά η μεγάλη απόσταση από την ηπειρωτική χώρα και τα ακριβά μεταφορικά ήταν ένας πολύ σημαντικός παράγοντας ώστε αυτά τα συγκροτήματα (με εξαίρεση τους Sex Beat και τους Σάρκα) να μπορέσουν να ακουστούν και να παίξουν έξω από το νησί.
Να έρθω όμως στο σήμερα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει και στη Κρήτη μια άνθιση στην underground rock σκηνή με μπάντες που παίζουν και κυκλοφορούν τις δουλειές τους, είτε μόνες τους είτε σε κάποια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία. Τα πράγματα σήμερα πια είναι πιο εύκολα όσον αφορά τη κυκλοφορία της μουσικής, καθώς η τεχνολογία και το ίντερνετ βοηθούν πάρα πολύ, αλλά ταυτόχρονα και πιο δύσκολα επειδή υπάρχει πληθώρα κυκλοφοριών με συνέπεια ένα μεγάλο όγκο, κυρίως σε ψηφιακή μορφή. Συνεπώς, για να καταφέρει να ακουστεί σήμερα μια μπάντα, ειδικότερα από την επαρχία, χρειάζεται να κάνει αρκετά παραπάνω πράγματα σε σχέση με το παρελθόν.
Αυτό όμως που χρειάζεται πάνω από όλα (και αυτό είναι διαχρονικό), είναι να παίζει καλά, με πάθος, και να είναι διατεθειμένη να πάρει τους δρόμους παίζοντας όσο περισσότερα live μπορεί, γιατί καλό το ίντερνετ, αλλά, είπαμε: υπερπληροφόρηση.
Οι Frenzee είναι μια νέα punk rock μπάντα από τη Κρήτη (με έδρα τις Αρχάνες Ηρακλείου) και ξεκίνησαν να παίζουν μέσα στη καραντίνα το 2020, αλλά έχουν κάποιες «ιδιαιτερότητες» που την κάνουν μοναδική και να ξεχωρίζει κάπως από άλλες. Η πρώτη είναι ότι αποτελούνται από τρία αδέλφια, τους Αντώνη (κιθάρα/φωνή), Νίκο (τύμπανα) και Απολλωνία (φωνή) Ξυλούρη. Η δεύτερη έχει να κάνει με την ίδια τους τη καταγωγή τους, όπως ίσως μαντέψατε από το επίθετο. Είναι παιδιά του γνωστού Κρητικού λαουτιέρη Γιώργη Ξυλούρη (Ψαρογιώργης/ Xylouris White) και εγγόνια του Ψαραντώνη και αυτό από μόνο του λέει πάρα πολλά αφού αποτελούν μέλη μιας μεγάλης οικογένειας παραδοσιακών μουσικών της κρητικής μουσικής.
Αν δεν κάνω λάθος είναι αν όχι η μοναδική, σίγουρα μια από τις λίγες μπάντες που όλα τα μέλη της είναι αδέλφια. Πρόκειται με λίγα λόγια για μία... οικογενειακή υπόθεση.
Τα τρία αδέλφια έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα στη κρητική παραδοσιακή μουσική, παίζουν και τα τρία κρητική μουσική επαγγελματικά με μεγάλη επιτυχία και έχουν παρουσία εντός όσο και εκτός Κρήτης. Θα σταματούσαμε εκεί λέγοντας ότι συνεχίζουν τη σπουδαία παράδοση της οικογένειάς τους, αν δεν υπήρχε και το alter-ego τους – η punk πλευρά τους.
Ας γίνω όμως περισσότερο κατανοητός: οι Frenzee έχουν γεννηθεί στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Πηγαινοέρχονται μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας και αν τα παραδοσιακά κρητικά ακούσματά τους οφείλονται στην οικογένεια του πατέρα τους και τον ίδιο, τα rock n roll ακούσματα οφείλονται στην μητέρα τους η οποία, όπως έχουν δηλώσει, έχει μια σεβαστή δισκοθήκη με μπάντες όπως οι Jon Spencer Blues Explosion, οι Nirvana, οι Radio Birdman, οι Cosmic Psychos, οι Fugazi και πάει λέγοντας. Όταν λοιπόν στο ένα τους αυτί ηχούσαν οι δρόμοι και οι κλίμακες του ανωγειανού πηδηχτού, τα συρτά, ο μαλεβιζώτης και το πεντοζάλι, στο άλλο τους αυτί τρύπωναν συνωμοτικά οι βρώμικες distortion κιθάρες, τα καταιγιστικά τύμπανα και η αυθάδεια του punk και του rock and roll. Και, πιστέψτε με, όχι απλά τα καταφέρνουν καλά και στα δύο εντελώς ετερόκλητα μεταξύ τους είδη, αλλά το κάνουν εξίσου άριστα
Στις 9 του περασμένου Δεκέμβρη οι Frenzee κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο ομώνυμο ΕΡ τους που το αποτελούν επτά κομμάτια-δυναμίτες. Μια μπάντα από την οποία απουσιάζει το μπάσο σαν όργανο χωρίς ωστόσο αυτό να μειώνει επ’ ουδενί τη rhythm section και το groove της, μιας και ο Αντώνης γεμίζει τα κομμάτια με το πληθωρικό του παίξιμο στα τύμπανα, ενώ ο Νίκος δείχνει ότι όχι μόνο δεν χρειάζεται δεύτερη κιθάρα για να γεμίζει ο ήχος αλλά ούτε καν μπάσο, μιας και τα καταφέρνει άριστα να καλύπτει τα κομμάτια με διπλές καλωδιώσεις στους ενισχυτές.
Άφησα για το τέλος την Απολλωνία η οποία πιστεύω ότι τόσο σε φωνητικό επίπεδο όσο (και ακόμη περισσότερο) πάνω στη σκηνή με την ενέργειά της, είναι μια από τις καλύτερες frontwomen του καιρού μας και μπορώ να τη συγκρίνω με την Amy Taylor των Amyl and the Sniffers, χωρίς να εντοπίζω κάποια τεράστια διαφορά. Στα συν το γεγονός ότι όντας γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αυστραλία, η αγγλική προφορά της είναι ανάλογη. (Στην Ελλάδα οι γυναίκες τραγουδίστριες στη punk σκηνή ήταν πάντα μια μικρή μειοψηφία που μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Από την εποχή που η Σόνια τραγουδούσε κι έπαιζε τύμπανα στους Ναυτία, η Δώρα στους Ανατέλλων Τρόμος και η Φλώρα στους Make Believe, μέχρι σήμερα και την Ιωάννα των Gramm Eleven, ελάχιστες ήταν οι γυναίκες που τόλμησαν να βγουν μπροστά αρπάζοντας ένα μικρόφωνο σε μια πλειοψηφικά ανδροκρατούμενη σκηνή όπως αυτή του punk, ξεπερνώντας σε δυναμική και παρουσία πολλά άτομα του αρσενικού φύλου).
Πέρα όμως από τη καταιγιστική παρουσία της Απολλωνίας, στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια μπάντα που όχι μόνο ξέρει να παίζει μουσική (και ξέρει πάρα πολύ καλά) αλλά έχει μια επαγγελματική προσήλωση σε αυτό που κάνει με πλήρη γνώση της ανάπτυξης του ήχου της τόσο συναυλιακά όσο και δισκογραφικά.
Το EP Των Frenzee είναι πραγματικά η ελληνική μετάφραση του ονόματός τους: μια ηχητική φρενίτιδα που παρασέρνει τα πάντα σαν οδοστρωτήρας στο πέρασμά της. Κομμάτια γεμάτα ενέργεια που οδηγούν σε έναν αναζωογονητικό πόγκο χορό ακόμη και έναν γέροντα που έχει ξεχάσει πως να περπατά.
Η παραγωγή του ΕΡ, το οποίο ηχογραφήθηκε στο υπόγειο των παιδιών στο σπίτι τους στη Κρήτη με μηχανικό ήχου τον Αριστοτέλη Τέλη, δεν είναι μόνο επαγγελματικού επιπέδου αλλά και ένα δείγμα για το πως πρέπει να ακούγεται σήμερα ένας σύγχρονος punk rock δίσκος. Κι αν η μισή δόξα ανήκει στον Αριστοτέλη Τέλη, η άλλη μισή ανήκει δικαιωματικά στον Νικ Τσιμπούκα που μιξάρισε το δίσκο στο Spin Studio στη Νέα Υόρκη. Τέλος, το mastering έχει κάνει ο Roger Lian.
Συνθετικά τώρα το ΕΡ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες κυκλοφορίες συγκροτημάτων που είναι διάσημα όπως οι προαναφερθέντες Amyl and the Sniffers (μένω ιδιαίτερα σε αυτούς γιατί η φωνή της Απολλωνίας είναι ισάξια της Taylor).
Καταπληκτικές συνθέσεις δίχως φλυαρίες, ποζεριλίκια, επιδεικτικό παίξιμο και υπερφίαλες μανιέρες, όλες δοσμένες στον απόλυτα σωστό punk χρόνο με το μεγαλύτερο κομμάτι να μην ξεπερνά τα 3,5 λεπτά – ωμά, ευθεία και στιβαρά (όπως μια καλή κλωτσιά στα μούτρα ενός φασίστα).
Ακόρντα έξυπνα και απλά που καλύπτουν εντελώς φυσικά τις εναλλαγές από κουπλέ σε ρεφραίν, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που θυμίζει πολλές καλές και μεγάλες μπάντες, δίχως ωστόσο να ακούγονται σαν αντιγραφές παρά μόνο σαν επιρροές (για παράδειγμα, η γέφυρα στο «Things I Hear» θυμίζει τα γυρίσματα που έκαναν διάσημο τον Tom Morrelo των Rage Against The Machine).
Το ομώνυμο ΕΡ Των Frenzee, κατά τη ταπεινή μου γνώμη, είναι έναw από τους καλύτερους δίσκους του 2022 στο είδος του σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο εντός Ελλάδας – και δεν είμαι καθόλου υπερβολικός.
Οι Frenzee αποτελούν ένα εξαγωγικό μουσικό σχήμα στη παγκόσμια underground rock and roll σκηνή και πραγματικά πιστεύω ότι αν συνεχίσουν έτσι όπως ξεκίνησαν, σε λίγο καιρό θα έχουν ξεπεράσει τα σύνορα προσβλέποντας σε διεθνή καριέρα. Έχουν τη γνώση, τη δυναμική και τα εφόδια και ελπίζω να μη με διαψεύσουν επειδή πραγματικά θα είναι μεγάλο κρίμα μια τέτοια μπάντα να μη λάβει τη πραγματική αναγνώριση που της αρμόζει.
(Το ΕP των Frenzee κυκλοφορεί σε μαύρο και κίτρινο (διαφανές) 12" βινύλιο (από 200 κόπιες), σε κασέτα (100 κόπιες) και σε ψηφιακή μορφή από το bandcamp του συγκροτήματος).
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
Αντώνης Ζήβας
Ο Αντώνης Ζήβας είναι D.J. ραδιοφωνικός παραγωγός και record sellector εδώ και 28 έτη. Παράλληλα έχει υπάρξει μπασίστας σε διάφορες γνωστές-άγνωστες Punk και Alternative μπάντες από τη δεκαετία του '80 ως τις μέρες μας, ενώ ανήκει στο απροστάτευτο υπό εξαφάνιση είδος των δισκοπωλών. Γεννήθηκε στη Πάτρα, αλλά διάλεξε να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη Κρήτη, όπου και απέκτησε τη Κρητική υπηκοότητα, την οποία διατηρεί ακόμη με πείσμα. Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στη κοιλιά του τέρατος που ονόμασαν Αθήνα, περιφέροντας το σάρκιον του σε διάφορα Booth της Αθηναϊκής νύχτας και μία φορά την εβδομάδα τα μεσημέρια των Σαββάτων, ξαποστένει στο μικρόφωνο του metadeftero.gr, μέσα από την εκπομπή Reclaim The Music
