Γράφει ο Αργύρης Αργυριάδης
H ταρίχευση του Λένιν αποτελεί ένα πολύ σημαντικό έργο στην υπηρεσία της κομματικής - σοσιαλιστικής επιστήμης. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός χρειάζονταν να προσκυνά τον υπαρκτό νεκρό που τον θανάτωσε...
Εδώ και έναν αιώνα ο Βλαντίμιρ Λένιν κείτεται γαλήνιος στο Μαυσωλείο του στην Κόκκινη Πλατεία. Φορά το λιτό μαύρο κοστούμι του, ενώ το μουστάκι και το μικροσκοπικό μούσι του είναι τόσο περιποιημένα που τον κάνουν να μοιάζει «σχεδόν ζωντανός». Καθημερινά, πλήθος κόσμου επισκέπτεται το Μαυσωλείο για να δει από κοντά τον ηγέτη των Μπολσεβίκων που πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1924, αφήνοντας πίσω τον μάταιο τούτο σοσιαλιστικό κόσμο που εκείνος ίδρυσε. Παραμένει εκεί μέχρι σήμερα χάρη στην ταρίχευση της σορού του – μοιάζει σαν να κοιμάται μέσα στη σαρκοφάγο του.
Αν και η ακριβής διαδικασία της ταρίχευσης της σορού του πρώτου ηγέτη της πάλαι ποτέ κραταιής Σοβιετικής Ένωσης παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, το αποτέλεσμά της είναι εντυπωσιακό. Η απόφαση για τη μόνιμη ταρίχευση της σορού του Βλαντίμιρ Λένιν δεν ελήφθη αμέσως μετά τον θάνατό του. Αρχικά, μετά την νεκροψία, ταριχεύθηκε προσωρινά με σκοπό να εκτεθεί σε τετραήμερο λαϊκό προσκύνημα, με το φέρετρό του ανοιχτό στο κέντρο της Μόσχας.
Η μεγάλη προσέλευση του κόσμου «ανάγκασε» την κυβέρνηση να τοποθετήσει την σορό σε ένα ξύλινο μαυσωλείο που στήθηκε προσωρινά στη μέση της Κόκκινης Πλατείας. Το δριμύ ψύχος βοήθησε στην διατήρηση της σορού για αρκετό χρονικό διάστημα, μέχρι να παρθεί η απόφαση για τον αν τελικά θα τον ενταφίαζαν ή θα τον υπέβαλαν σε μόνιμη ταρίχευση.
Ο Ιωσήφ Στάλιν ήταν ο πρώτος που πρότεινε την μόνιμη ταρίχευση της σορού, ενώ «σύμμαχός» του ήταν ο Λεονίντ Κρασίν, ηγετικό στέλεχος των Μπολσεβίκων ο οποίος, σύμφωνα με μια θεωρία, πίστευε ότι με τα χρόνια η εξέλιξη της επιστήμης θα επέτρεπε την ανάσταση των νεκρών και ότι μια μέρα ο Λένιν θα επανερχόταν στη ζωή.
Το αρχικό σχέδιο διατήρησης της σορού δεν ήταν η ταρίχευση, αλλά η βαθιά κατάψυξή της με την κρυογονική μέθοδο και για τον λόγο αυτό έγινε εισαγωγή ειδικού εξοπλισμού από τη Γερμανία. Τελικά επέλεξαν μια άλλη διαδικασία, ύστερα από πρόταση του βιοχημικού Μπόρις Ζμπάρσκι και του ανατόμου Βλαντίμιρ Βορομπιόφ. Η μέθοδος ήταν καινοτόμος και χρησιμοποιήθηκαν ειδικές χημικές ουσίες που θα εμπόδιζαν την αποσύνθεση της σορού, ενώ ταυτόχρονα κρατήθηκε μυστική.
Η ταρίχευση είναι η επεξεργασία που έχει σκοπό να εμποδίζει την αποσύνθεση των πτωμάτων. Πολύ διαδεδομένη κατά την αρχαιότητα στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, συνήθως συνδέεται με την πίστη στην αθανασία της ψυχής και ανταποκρίνεται στην αντίληψη ότι η ψυχή συνδέεται στενά με τα φυσικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου· θα συνεχίσει να ζει στο βασίλειο των νεκρών μόνο αν τα χαρακτηριστικά που είχε αποκτήσει κατά την ενσάρκωσή του παραμείνουν αμετάβλητα, καθώς η αποσύνθεση του σώματος συνεπάγεται αναγκαστικά και την αποσύνθεση της ψυχής. Με την ταρίχευσή του το σώμα του Λένιν έπαψε πλέον να ανήκει στον ίδιο και έγινε περιουσιακό στοιχείο του καθεστώτος.
Η ταρίχευση του Λένιν και ο εξωραϊσμός της συνεχίζονται εδώ και εκατό χρόνια - μια μεγάλη ιατρική επανάσταση, σύμφωνα με τον καθηγητή Αλεξέι Γιόπιρτσακ. Οι επιστήμονες, χάρη στις έρευνες για την ταρίχευση, ανακάλυψαν μια μέθοδο για να διατηρούν την κυκλοφορία του αίματος με τη μεταμόσχευση ενός νεφρού. Έμαθαν επίσης να μετρούν τα επίπεδα της χοληστερόλης μέσα στο δέρμα του ασθενούς.
Όλο αυτός ο εξωραϊσμός ήταν αντίθετος με τις επιθυμίες του Λένιν. Έχοντας υποστεί σειρά εγκεφαλικών κατάλαβε ότι το πλησίαζε τέλος του και είχε ζητήσει να ταφεί με τον πιο απλό τρόπο. Ωστόσο, μπροστά στη λαϊκή υστερία που εκδηλώθηκε από τις πρώτες εβδομάδες μετά τον θάνατό του, οι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης αποφάσισαν να τον ταριχεύσουν. Δεν θέλησαν όμως να κάνουν τον Λένιν έναν αιώνιο άγιο και προτίμησαν τις πολλαπλές επεμβάσεις ταρίχευσης.
Το 2016 οι εκδόσεις Σοφίτα, παρουσίασαν για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό τους Ταριχευτές του Λένιν, ένα βιβλίο του Ίλια Ζμπάρσκι, ενός βιοχημικού διεθνούς κύρους και μέλους της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών της Ρωσίας με ειδίκευση στην έρευνα των κυτταρικών πυρήνων. Ο Ζμπάρσκι εργάστηκε στο εργαστήριο του Μαυσωλείου για 18 χρόνια, πρώτα στο πλευρό του ταριχευτή πατέρα του, ο οποίος είχε αναλάβει αρχικά την ταρίχευση της σορού του Λένιν μαζί με τον καθηγητή Βορομπιόφ, και ύστερα ως διευθυντής του βιοχημικού εργαστηρίου του Μαυσωλείου.
Σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «Η ιστορία του μαυσωλείου αντανακλά την ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης. Αρχίζει ηρωικά με την ταρίχευση του Λένιν και επεκτείνεται με την ταρίχευση ηγετών «αδελφών» κρατών, ενώ με την Περεστρόϊκα διατηρείται ταριχεύοντας νεόπλουτους Ρώσους μαφιόζους».
Αυτό ακριβώς πραγματεύεται το βιβλίο Οι Ταριχευτές του Λένιν που είναι ταυτόχρονα μια οριζόντια και κάθετη ανάλυση των κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών στη διάρκεια του σταλινικού καθεστώτος. Αν και πρόκειται για μια μυθιστορηματική αφήγηση, είναι ένα πολύ καλό ανάγνωσμα για τα τεκταινόμενα στους κόλπους του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, αφήνοντας τον αναγνώστη να κρίνει για την αντικειμενικότητα της αφήγησης.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Αργύρης Αργυριάδης
Ο Αργύρης Αργυριάδης αφού πρώτα έζησε την συγκλονιστική εμπειρία της συναυλίας του Rory Gallagher στην Νέα Φιλαδέλφεια το 1981 έκτοτε, από μικρή ηλικία τρέχει στα στενά των Εξαρχείων, πιστός στην Ιδέα της ελευθερίας, παραμένει πάντα καταληψίας «τρελός και ευτυχισμένος», υπερασπιστής του Ιστορικού Μείζονος Αναρχισμού και μέλους του Ενός Δυνατού Συνδικάτου. Μισό αιώνα μετά την γέννηση του, έχει αφιερώσει τις σπουδές του στην ιατρική, την ψυχιατρική και την ψυχολογία στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση. Όταν δεν διαβάζει επικίνδυνα βιβλία, δεν ακούει παράξενες μουσικές ή να γράφει ακατανόητες ιστορίες στο merlin's, συμμετέχει σε Αυτοργανωμένες Συλλογικότητες Υγείας,συνελεύσεις, πορείες και δράσεις διότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
