Γράφει η Φαίη Φραγκισκάτου
Φωτογραφία: Τηλέμαχος Παπαδόπουλος (qoq photos)
«Each evening the sun sets in five billion places, seen by 10 billion eyes, set in five billion faces»
(Heavenly Pop Hit- The Chills, 1990)
Το 1990 σήμανε την αρχή της τελευταίας δεκαετίας του 20ού αιώνα. Τη χρονιά εκείνη, το paisley underground παραχώρησε τη θέση του στο grunge, το βινύλιο άρχισε να παραγκωνίζεται από τα compact discs, ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε, τα σύννεφα του πολέμου άρχισαν να σκιάζουν τα Βαλκάνια και το εγχώριο πολιτικό σύστημα συνέχισε να περιδινείται στην τροχιά των εξελίξεων του «βρώμικου 89». Ένα τέλος εποχής, μια χρονιά–προάγγελος μεγάλων και βίαιων κοινωνικοπολιτικών αλλαγών. Μια εποχή μεταιχμιακή. Καταιγιστική και αβέβαιη για μια έφηβη 16 χρονών από ένα εργατικό προάστειο της Αθήνας που όμως μέσω της ΕΡΤ είχε την δυνατότητα να παρακολουθεί το MTV.
Εννέα χρόνια πριν το 1990, χιλιάδες χιλιόμετρα και δυο ωκεανούς μακριά από την Αθήνα, μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία ιδρύθηκε σε μια πόλη της Νέας Ζηλανδίας με σκωτικό γαελικό όνομα και πληθυσμό κατά πλειοψηφία από ιθαγενείς Μαορί: το Dunedin. Το όνομα της εταιρείας ήταν Flying Nun και τα δύο συγκροτήματα που βοήθησε να γίνουν γνωστά στην Ευρώπη κατά την δεκαετία του 1980, ήταν οι Clean και οι Chills. Κινητήρια δύναμη των Chills ήταν ο συνθέτης, τραγουδιστής και κιθαρίστας Martin Phillipps. Κάποια στιγμή μέσα στο 1989, οι Chills έπαιξαν στο Ρόδον (από όπου και η φωτογραφία του Τηλέμαχου Παπαδόπουλου) δίχως ο δρόμος μου να διασταυρωθεί μαζί τους, αλλά τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο Submarine Bells και το «Heavenly Pop Hit», το πρώτο σινγκλ μέσα από αυτό, μεταδόθηκε από το MTV. Και κάπως έτσι, ακούγοντας τις μείζονες κλίμακες σε αυτό το πανέμορφο τραγουδάκι, έμαθα για αυτό το συγκρότημα και τον τραγουδιστή του, έναν επιζώντας πολλών τραγωδιών που τελικά την έκανε απρόσμενα για τόπους χλοερούς στις 28 Ιουλίου 2024 σε ηλικία 61 ετών.
Μέχρι την πρώτη τους διάλυση μετά το 1992 και το άλμπουμ τους Soft Bomb, οι Chills είχαν ηχογραφήσει τρία στούντιο άλμπουμ και είχαν κυκλοφορήσει αρκετά σινγκλ, μεταξύ των οποίων και το «Pink Frost» του 1984. Είχαν ξεκινήσει κάτω από την ταμπέλα της «jangle pop» για να μετεξελιχθούν σε σχήμα με νεοψυχεδελικό προσανατολισμό στις αρχές των 90ς, συνδέοντας το όνομά τους με τη μουσική σκηνή του Dunedin και προβάλλοντας τη Νέα Ζηλανδία στο χάρτη της ανεξάρτητης μουσικής μουσικής. Κι όλα αυτά μέσα από ατυχίες, αναποδιές, θανάτους, απελάσεις μελών από τη Μεγάλη Βρετανία, ασθένειες και την ψυχαναγκαστική προσήλωση του Martin Phillipps στην τελειότητα του ήχου – μια ιδιορρυθμία που πολύ συχνά έδιωχνε τα μέλη που κατά καιρούς συμμετείχαν στο σχήμα (και είναι πάρα πολλά!)
Δεν ξέρω αν η ταλαιπωρία άξιζε τον κόπο τόσο για τον ίδιο τον Phillipps όσο και τους υπολοίπους που κατά καιρούς έσμιγαν και χώριζαν μαζί του, σίγουρα πάντως για τα δικά μου ακουστικά γούστα το Submarine Bells είναι ένα από το πιο όμορφα και χαρακτηριστικά άλμπουμ του ανεξάρτητου ήχου της δεκαετίας του 90.
Τις τελευταίες μέρες μου έκανε εντύπωση ένα άρθρο στον Guardian, όπου ο αρθρογράφος, παραθέτοντας τον δικό του απολογισμό για τον μουσικό βίο του Martin Phillipps, παρακινεί όσους δεν τον γνωρίζουν να ακούσουν το «Heavenly Pop Hit» και όλο το Submarine Bells. Η πρώτη μου αυθόρμητη σκέψη διαβάζοντας το άρθρο ήταν, «Μα, καλά, υπάρχουν άνθρωποι στη Βρετανία που ακούν ανεξάρτητη μουσική και δεν έχουν ακούσει τους Chills;» Η δεύτερη σκέψη αμέσως μετά απάντησε στο ρητορικό ερώτημα: «Ναι, κι όμως υπάρχουν! Νεότεροι ηλικιακά που δεν έχει τύχει να έρθουν σε επαφή με αυτό το φάσμα μουσικής ούτε από το ραδιόφωνο ούτε από το διαδίκτυο».
Κάπως έτσι αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω κι εγώ αυτές τις λίγες γραμμές για αυτόν τον μουσικό που έφυγε κάπως απότομα, μιας και συχνά θεωρούμε άτρωτους όσους καταφέρνουν να τη σκαπουλάρουν επανειλημμένα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Μιχάλης Δέλτα: Το Λαμπερό Σκοτάδι - Η ευγνωμοσύνη στην ίδια τη Ζωή...
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Φαίη Φραγκισκάτου
Η Φαίη Φραγκισκάτου γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Η μουσική μπήκε στη ζωή της με το τουμπου τουμπου ζα, που της τραγουδούσε η μαμά της όταν έκλαιγε. Συνεχίζει να ζει στην Αθήνα. Συνεχίζει ν ακούει τη φωνή του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Κλαίει ακόμα καμιά φορά, κι ας μεγάλωσε.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
Τηλέμαχος Παπαδόπουλος
Γεννήθηκα σε πολύ νεαρή ηλικία με μία έμφυτη τάση προς τα παχυντικά, τα ανήθικα και τα θορυβώδη. Έκτοτε προσπαθώ, με μέτρια επιτυχία, να τελειοποιήσω το ταλέντο μου αυτό.
Που και που πατάω κουμπιά φωτογραφικών μηχανών. Σπανιότερα μπορεί να πω και 2-3 πράγματα που γνωρίζω για κάποια πράγματα, πάντα με πραγματιστική άποψη και πραγματικά καλές προθέσεις, φιλοδοξώντας κάποια στιγμή να στρώσω με αυτές το δρόμο προς την κόλαση.
