Γράφει ο Χρήστος Κορναράκης

Η χρονιά ξεκίνησε με σιωπή. Μια σιωπή που έκρυβε μέσα της τη βαρύτητα όλων όσων δεν τολμούσα να αντιμετωπίσω. Κάθε βήμα ήταν μια πάλη με την ένταση, μια αναμέτρηση με τους ήχους που έρχονταν από μέσα μου, άλλοτε βίαιοι κι άλλοτε μελαγχολικοί. Στην πορεία, ανακάλυψα πως ο θόρυβος δεν είναι πάντα εχθρός· μπορεί να γίνει οδηγός. Κάθε κραδασμός, κάθε αντήχηση, με έσπρωχναν πιο βαθιά – σε μονοπάτια που δεν είχα περπατήσει, σε συναισθήματα που δεν είχα επιτρέψει να αναδυθούν. Άλλοτε πνιγόμουν, άλλοτε αφηνόμουν.

Και μέσα σε αυτή την ταραχή, βρήκα στιγμές που έμοιαζαν να ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο. Μια παύση που διαρκούσε μόλις μια ανάσα, κι όμως άνοιγε ορίζοντες. Μια φωνή που ακουγόταν καθαρή, ακόμα κι αν ήταν γεμάτη ρωγμές. Στο τέλος, όλα έγιναν κύκλος. Οι σιωπές, οι κραυγές, οι ήχοι της διαδρομής – όλα βρήκαν τη θέση τους. Και καθώς το φως άλλαζε, κατάλαβα πως δεν είναι ο προορισμός που έχει σημασία, αλλά η σύνθεση όλων όσων συνάντησες στον δρόμο.

Η Μουσική σε όλο αυτό το εσωτερικό ταξίδι της χρονιάς που κλείνει ακούραστος συνοδοιπόρος...

1. The The: Ensoulment

Ένα αναπάντεχα μελαγχολικό άλμπουμ που αντλεί από την εσωτερική αναζήτηση και την υπαρξιακή αγωνία. Ο Matt Johnson επιστρέφει με μια εξαιρετική σύνθεση, γεμάτη λεπτές αποχρώσεις και συναισθηματική φόρτιση.

 

2. Idles: TANGK

Οι IDLES συνεχίζουν να πυροδοτούν την αδρεναλίνη με έναν άγριο, θορυβώδη δίσκο. Ο δίσκος δεν κραυγάζει απλώς, αλλά εισχωρεί βαθιά στην κοινωνική συνείδηση με την ένταση και το μήνυμά του.

 

 

3. The Smile: Cutouts

Ο Thom Yorke και ο Jonny Greenwood συνεργάζονται με τρόπο που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των Radiohead, αλλά με φρέσκια προσέγγιση. Οι συνθέσεις είναι μινιμαλιστικές αλλά πολυεπίπεδες, γεμάτες υπόγεια ένταση.

 

 4. Moor Mother: The Great Bailout

Μια ποιητική ωδή στη μαύρη ιστορία και την αντίσταση, με τις avant-garde πινελιές της Moor Mother να εντυπωσιάζουν. Ο δίσκος είναι πολιτικός, συναισθηματικός και απολύτως συναρπαστικός.

 

 

5. Jeff Parker and ETA IVtet: The Way Out of Easy

Ο Parker και η μπάντα του παραδίδουν έναν τζαζ δίσκο που ισορροπεί τέλεια ανάμεσα στην παράδοση και τη μοντέρνα καινοτομία. Οι ενορχηστρώσεις είναι δεξιοτεχνικές, αλλά ποτέ υπερβολικές.

 

 

6. Leifur James: Magic Seeds

Ένα ονειρικό, ατμοσφαιρικό ταξίδι που παντρεύει την ηλεκτρονική μουσική με την οργανική ευαισθησία. Ο Leifur James δημιουργεί έναν δίσκο που σε αιχμαλωτίζει από την αρχή μέχρι το τέλος.

 

 

7. Laurie Anderson: Amelia

Η Laurie Anderson παραδίδει ακόμη ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα. Ένα ηχητικό ποίημα που τιμά την αεροπόρο Amelia Earhart, με μια μοναδική αίσθηση αφηγηματικής μαγείας.

 

 

8. Vera Sola: Peacemaker

Η Vera Sola συνδυάζει την ευαισθησία της folk με την ένταση της σκοτεινής Americana. Ένα άλμπουμ γεμάτο εσωτερική δύναμη και λυρισμό.

{youtube}v=DlOyJft4cto{/youtube}

 

9. The Messthetics and James Brandon Lewis: S/T

Μια εκρηκτική συνεργασία που φέρνει τον αυτοσχεδιασμό σε νέα ύψη. Οι post-punk και τζαζ επιρροές μπλέκονται με τρόπο που προκαλεί δέος.

 

10. Floating Points: Cascade

Ο Floating Points επιστρέφει με ένα άλμπουμ που συνδυάζει τη λεπτότητα της κλασικής μουσικής με την ηλεκτρονική αίσθηση του μέλλοντος. Κάθε κομμάτι είναι ένας μικρόκοσμος.

 

11. Kendrick Lamar: GNX

Ο Lamar επεκτείνει τα όρια της hip-hop με έναν δίσκο που είναι ταυτόχρονα πειραματικός και συναισθηματικά φορτισμένος. Τα στιχουργικά θέματα είναι αιχμηρά και προσωπικά.

 

(youtube}v=U8F5G5wR1mk{/youtube}

 

12. Sprints: Letter to Self

Το punk rock των Sprints παραμένει ωμό και γεμάτο πάθος. Ο δίσκος είναι μια διακήρυξη αυτογνωσίας και ανεξαρτησίας που σε κερδίζει με την αμεσότητά του.

 

13. Childish Gambino: Brando Stone & the New World

Ο Donald Glover μας δίνει έναν δίσκο-παραμύθι για έναν νέο κόσμο, με funk, soul και avant-garde στοιχεία που εκπλήσσουν. Ένα άλμπουμ φιλόδοξο και απόλυτα συναρπαστικό.

 

14. The Last Dinner Party, Prelude to Ecstasy

Μια πολυτελής, θεατρική pop εμπειρία που συνδυάζει τη νοσταλγία με τη μοντέρνα παραγωγή. Ο δίσκος ακτινοβολεί δημιουργικότητα και στυλ. (Περισσότερα ΕΔΩ)

 

15. Nilüfer Yanya: My Method Actor

Η Yanya επιστρέφει με έναν πιο προσωπικό και βαθιά συναισθηματικό δίσκο. Η φωνή της λάμπει μέσα από πολυεπίπεδες συνθέσεις που μαρτυρούν την καλλιτεχνική της εξέλιξη.