Μαθήματα Ιστορίας: To "Louie Louie" τρομοκρατεί τους γονείς και το FBI αναλαμβάνει δράση...

Details: Published: Thursday, 01 June 2017 13:50; Written by Γιάννης Καστανάρας

Προφανώς δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει ακούσει έστω και για μια φορά στη ζωή του, κάπου, κάποτε, από κάποιον/οιους, το “Louie Louie”, ένα από τα κομμάτια που άσκησαν και εξακολουθούν να ασκούν όσο λίγα τόσο μεγάλη επιρροή στην ιστορία του rock and roll. Οι περισσότεροι μάλιστα θα θυμάστε τη μνημειώδη σκηνή από το Animal House (ελλ. Τρελό Θηριοτροφείο), όπου ένας John Belushi ξεσαλώνει κυριολεκτικά με την παρέα του στο frat party πνιγμένος στο αλκοόλ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι πρόκειται για ένα από τα πλέον διασκευασμένα τραγούδια όλων των εποχών και κάθε μπάντα που εξαρχής θέλει να σέβεται τον εαυτό της το συμπεριλαμβάνει στο πρώιμο (και όχι μόνον) ρεπερτόριό της. Μολονότι πολλοί πιστεύουν ότι οι πρώτοι που το ηχογράφησαν ήταν οι Kingsmen τον Αύγουστο του 1963, η ιστορία του “Louie Louie” ξεκινά αρκετά χρόνια νωρίτερα.

Συνθέτης του τραγουδιού είναι o Αφροαμερικανός μουσικός Richard Berry, ο οποίος το εμπνεύστηκε το 1955 έχοντας ακούσει από τα καμαρίνια το instrumental “El Loco Cha Cha” από τους Ricky Rillera and the Rhythm Rockers, μιας latin μπάντας που τον συνόδευε εκείνο το βράδυ στο κλαμπ Harmony Park Ballroom του Λος Άντζελες. Ωστόσο, η αρχική μελωδία του τραγουδιού ανήκε στον Κουβανό Rosendo Ruiz Jr., ενώ πολύ αργότερα ο Berry θα ομολογούσε πως όταν έγραφε τους στίχους είχε στο μυαλό του το “One For My Baby” του Frank Sinatra, ενώ για το ρυθμό είχε αντιγράψει το “Havana Moon” του συνεπωνύμου του Chuck Berry.

Ο Berry σημείωσε τη μελωδία σε ένα κομμάτι χαρτί τουαλέτας, πρόσθεσε τις βασικές ιδέες για τους στίχους και τελικά ηχογράφησε το “Louie Louie” με τους Pharaohs για την ετικέτα Flip σαν flipside του “You Are My Sunshine”. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1957 στις 45 και στις 78 στροφές και γνώρισε σχετική επιτυχία στα r’n’b charts, χωρίς ωστόσο να τύχει ιδιαίτερης ανταπόκρισης από το λευκό ακροατήριο. Το “Louie Louie’ επανακυκλοφόρησε λίγους μήνες αργότερα σαν a-side αυτή τη φορά, με το “Rock, Rock, Rock” στη δεύτερη πλευρά.

O Βerry περιόδευσε εκτεταμένα με τους Pharaohs στις βορειοδυτικές ακτές των ΗΠΑ και πολύ σύντομα διάφορες τοπικές μπάντες άρχισαν να διασκευάζουν το “Louie Louie”, προσθέτοντας διαρκώς νέους πόντους στη δημοτικότητά του.

Το 1959, προκειμένου να πληρώσει τα έξοδα του γάμου του, ο Berry πούλησε τα δικαιώματα του τραγουδιού στον Max Freitag έναντι 750 δολαρίων, καθώς πίστευε ότι το κομμάτι είχε ολοκληρώσει εμπορικά τον κύκλο του και ότι η επιτυχία του είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Όπως όμως αποδείχτηκε, έκανε μεγάλο λάθος.

Θα περνούσαν μερικά χρόνια έως ότου το “Louie Louie” εκτοξευτεί με την ωμή εκτέλεση των Kingsmen, μιας πρώιμης γκαραζόμπαντας από το Όρεγκον, γνωρίζοντας επιτυχία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Σχεδόν ταυτόχρονα με τους Kingsmen, οι Paul Revere & The Raiders ηχογράφησαν τη δική τους διασκευή στο ίδιο στούντιο, αλλά μια εβδομάδα αργότερα, τον Αύγουστο του 1963. Έκτοτε, το τραγούδι έχει γνωρίσει άπειρες εκτελέσεις (θεωρείται ως ένα από τα περισσότερο ηχογραφημένα κομμάτια όλων των εποχών με περισσότερες από χίλιες ηχογραφήσεις).

Oι Kingsmen

Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ FBI

Από κάποια φήμη που ξεκίνησε άγνωστο πώς, πολλοί γονείς που είχαν αγοράσει το δίσκο των Kingsmen για τα παιδιά τους, πίστεψαν ότι οι στίχοι του ήταν πορνογραφικοί και η κατακραυγή που ξεσήκωσαν δεν άργησε να περάσει την κεντρική πόρτα των γραφείων του FBI. Έτσι, το 1964 η υπηρεσία ξεκίνησε επίσημη έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν πράγματι το περιεχόμενο των στίχων του “Louie Louie” προσέβαλε τα «χρηστά» ήθη των Αμερικανών. Η αλήθεια είναι ότι, γράφοντας τους στίχους, ο Berry είχε στο μυαλό του ένα ναυτικό από την Καραϊβική που μιλούσε με νοσταλγία για την αγαπημένη του σε έναν μπάρμαν ονόματι Louie. Στην περίπτωση όμως των Κingsmen, η σχεδόν ακατάληπτη προφορά του τραγουδιστή Jack Ely σε συνδυασμό με τον ακατέργαστο ήχο της μπάντας, σίγουρα ηχούσαν αρκούντως ενοχλητικά στα αυτιά της υπερσυντηρητικής Αμερικής. Ήδη, ένα σημαντικό κομμάτι της αμερικανικής νεολαίας ξυπνούσε από το μακάριο λήθαργο των fifties και άρχιζε να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που σύντομα θα προκαλούσαν ισχυρούς κραδασμούς στο πολιτικοκοινωνικό κατεστημένο της χώρας. Έπειτα από «πολύμηνες έρευνες» πάντως, το εργαστήριο του FBI απεφάνθη επισήμως ότι οι στίχοι του “Louie Louie” είναι τουλάχιστον… «ακατανόητοι». Δεν αποκλείεται η όλη ιστορία να ξεκίνησε από κάποιο γυμνασιόπαιδο σε μια προσπάθεια να πείσει (στα σοβαρά ή όχι) τους συμμαθητές του ότι οι στίχοι του “Louie Louie” περιείχαν «βρόμικες» λέξεις. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, η φήμη αυτή εξαπλώθηκε ταχύτατα και το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άρχισε να δέχεται επιστολές, πολλές από τις οποίες είχαν ως αποδέκτη τον Robert F. Kennedy, γενικό εισαγγελέα και αδελφό του δολοφονημένου προέδρου John Kennedy.

Για τα δυο επόμενα χρόνια το FBI συγκέντρωσε πολλές εκτελέσεις του τραγουδιού, ενώ πράκτορες έσπευσαν να ανακρίνουν τόσο τον Berry όσο και τους υπεύθυνους της εταιρείας Jerden, μέσω της οποίας είχε κυκλοφορήσει η επιτυχημένη εκτέλεση των Kingsmen. Εντούτοις, οι φωστήρες του Γραφείου δεν μπήκαν καν στον κόπο να ρωτήσουν τον Jack Ely τι στο καλό τραγουδούσε, ούτε σκέφτηκαν να στείλουν κάποιον στην υπηρεσία πνευματικών δικαιωμάτων όπου είχαν κατατεθεί οι στίχοι. Το πρόβλημα με την εκτέλεση των Kingsmen ήταν ότι το κομμάτι είχε ηχογραφηθεί σε ένα μικρό στούντιο όπου είχαν στριμωχτεί τα πέντε μέλη της μπάντας για να ηχογραφήσουν μια κι έξω το τραγούδι. Υπήρχαν μόνο τρία μικρόφωνα για όλους κι έτσι ο Ely ήταν αναγκασμένος να ωρύεται προκειμένου να ακουστεί πάνω από τα όργανα (μια μάλλον αποτυχημένη αποστολή), πατώντας ταυτόχρονα στις μύτες των ποδιών του επειδή το μικρόφωνό του ήταν στημένο πολύ ψηλά.

«Άκουσα την εκτέλεση των Kingsmen μόλις τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία της», θα δήλωνε αργότερα ο Berry. «Κάποιοι που την είχαν ακούσει ήρθαν και μου είπαν, “Φίλε, αυτοί οι λευκοί ηχογράφησαν το τραγούδι σου και το μακέλεψαν! Ούτε που καταλαβαίνεις τι λένε!”»

Η ιδέα και μόνο ότι οι στίχοι έκρυβαν κάποιο «σκοτεινό» μυστήριο σίγουρα ήταν γελοία, καθώς ήδη υπήρχε ηχογραφημένη η αυθεντική εκτέλεση του Berry και τουλάχιστον άλλη μια δημοφιλής από τους Rockin’ Robin Roberts and The Fabulous Wailers (από την οποία οι Kingsmen είχαν εμπνευστεί τη δική τους). Όπως και να είχε, οι ειδικοί των εργαστηρίων του FBI ακροάστηκαν προσεκτικά και επανειλημμένα το τραγούδι, το άκουσαν στις 45, στις 78 και στις 33 στροφές, ενώ το έπαιξαν σε διάφορες ταχύτητες προσπαθώντας να καταλάβουν κατά πόσον οι στίχοι ήταν ανήθικοι και, κατά συνέπεια, εάν ο δίσκος κυκλοφορούσε στην αγορά κατά παράβαση του ομοσπονδιακού νόμου περί άσεμνου υλικού. Στις 17 Μαΐου 1965, έπειτα από πολύμηνες και (οπωσδήποτε γι’ αυτούς) βασανιστικές ακροάσεις, οι φωστήρες του FBI κατέληξαν στο τελικό συμπέρασμα: «Ακατάληπτο σε οποιαδήποτε ταχύτητα».

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο Richard Berry ζούσε με δελτίο της κοινωνικής πρόνοιας στο σπίτι της μητέρας του στο κέντρο του Λος Άντζελες. Ήταν χαμένος στην ανωνυμία, αλλά εκεί που τα πράγματα έδειχναν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, μια εταιρεία ψυγείων για κρασιά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το “Louie Louie” στη διαφημιστική της καμπάνια. Σύντομα, οι νομικοί εκπρόσωποι της California Coolers συνειδητοποίησαν ότι χρειάζονταν την υπογραφή του Berry για να προχωρήσουν και ζήτησαν από την Εταιρεία Καλλιτεχνικών Δικαιωμάτων (ARS) να τον εντοπίσει, όπερ και εγένετο. Η έρευνα της ARS κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα αυτά τα χρόνια ο Berry είχε στερηθεί δικαιώματα αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων και ο διακανονισμός που ακολούθησε υπήρξε εξαιρετικά προσοδοφόρος για τον Αμερικανό καλλιτέχνη. Η καριέρα του πήρε νέα πνοή και ο ίδιος άρχισε να παραχωρεί συνεντεύξεις και να εμφανίζεται σε πολυδιαφημισμένες συναυλίες για πρώτη φορά έπειτα από δεκαετίες. Το 1995 ενώθηκε ξανά με τους Pharaohs παίζοντας το “Louie Louie”. Πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια στη διάρκεια του ύπνου στις 23 Ιανουαρίου 1997.

Όσοι είστε υπέρ του δεόντως περίεργοι και με αρκούντως μαζοχιστικές τάσεις, μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη σχετική έκθεση του FBI ΕΔΩ