Aπό τον EDDIE SPAGHETTI, τραγουδιστή και κιθαρίστα των Supersuckers

"Όταν με πίεσαν να αφηγηθώ μια ιστορία για το πόσο κουλ τύπος ήταν ο Lemmy, έγινα κουρέλι. Να σας πω ότι τραγουδούσαμε μαζί κομμάτια του Elvis στα παρασκήνια με μια ακουστική κιθάρα; Ότι με είχε καλέσει στο λεωφορείο του και με έκανε λιώμα κερνώντας με Jack Daniels με κόκα κόλα, στη διάρκεια μιας περιοδείας που προσπαθούσα να μην πίνω επειδή η γυναίκα μου ήταν έγκυος στο πρώτο μας παιδί και ήθελα να της συμπαρασταθώ; Μπα, νομίζω ότι η καλύτερη ιστορία αρχίζει στη Φιλαδέλφεια…

Το 2000 βρισκόμαστε σε περιοδεία με τους Motörhead και τους Nashville Pussy. Μόλις είχαμε παίξει κάπου κοντά στα σύνορα με τον Καναδά (μπορεί στο Μπάφαλο, αλλά δεν είμαι σίγουρος) κι είχαμε μια μέρα ρεπό ενώ οι Motörhead πέρασαν στον Καναδά για να δώσουν μια συναυλία στο Τορόντο ή κάπου εκεί. Εκείνη την εποχή μας είχαν απαγορέψει την είσοδο στη χώρα εξαιτίας κάποιων νεανικών παραπτωμάτων, γι’ αυτό και το ρεπό. Την επομένη θα παίζαμε στη Φιλαδέλφεια αλλά μόλις φτάσαμε στο χώρο της συναυλίας αντιληφθήκαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όλα έδειχναν πως οι Motörhead μάζευαν τα συμπράγκαλά τους και τα φόρτωναν ΕΞΩ από το κλαμπ. Έλεγαν κάτι μαλακίες για χαμηλά μόνιτορ και ότι ήταν «ακατάλληλα» για μια συναυλία της μπάντας. Εντάξει, το καταλαβαίνω, είναι οι Motörhead, μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν – ωστόσο κάτι δεν μου καθόταν καλά… Η θεωρία μου (και πρόκειται απλώς για θεωρία, δεν έχω κάποια απόδειξη, αλλά…) ήταν ότι είχαν ξεφορτωθεί τα ναρκωτικά για να διασχίζουν τα σύνορα και όταν επέστρεψαν δεν είχαν καταφέρει να προμηθευτούν άλλα. Αυτό, όπως είπα, είναι απλώς μια θεωρία, ωστόσο έχει κάποια σημασία. Έτσι, ενώ αυτοί φορτώνουν, εγώ βρίσκω τον διοργανωτή και του λέω ότι, αν μας θέλει, εμείς θα παίξουμε και ότι θα έπειθα και τους Nashville Pussy να παίξουν κι αυτοί. Ο μάγκας γούσταρε με τα μπούνια. Πίστευα ότι και ο μισός κόσμος να έμενε για τη συναυλία, αυτό θα ήταν πολύ καλό για εμάς. Μπορεί να πουλάγαμε μερικά τι σερτ και να πιάναμε τα λεφτά μας.
Όπως αποδείχτηκε, το να πείσω τους Nashville Pussy να επιστρέψουν δεν ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση. Χρειάστηκε να τους τηλεφωνήσω (ευτυχώς υπήρχαν κινητά τότε) και να τους πω να γυρίσουν πίσω. Βρίσκονταν ήδη στο δρόμο ακολουθώντας τους Motörhead στην Ουάσινγκτον και χρειάστηκε να βάλω τα δυνατά μου. Εκείνοι άρχισαν να λένε κάτι του στυλ «Πρέπει να μείνουμε με τους Motörhead» κι εγώ τους έλεγα «Μα για ποιο λόγο; Εκείνοι μας σκέφτηκαν όταν ακύρωσαν τη συναυλία;»
Τέλος πάντων, τελικά πείστηκαν να γυρίσουν και δώσαμε μια γαμάτη συναυλία μπροστά στο μισό από το προβλεπόμενο κοινό – μιλάμε για πάνω κάτω 800 άτομα, δηλαδή μια χαρά για εμάς!
Κι εδώ η ιστορία αποκτά πραγματικό ενδιαφέρον.

Την επόμενη μέρα παίζουμε στην Ουάσινγκτον. Μόλις φτάνουμε στο κλαμπ, ξεφορτώνουμε τα πράγματά μας και τα βάζουμε μέσα. Τότε έρχεται κάποιος και μου λέει ότι οι Motörhead θέλουν να με δουν στο καμαρίνι τους. Κι εγώ σκέφτομαι, «Οι Motörhead θέλουν να με δουν; ΟΛΟΙ τους;» Κι ο τύπος μου λέει, «Έτσι μου είπαν να πω». Περίεργο. Τέλος πάντων, κατευθύνομαι ταραγμένος προς τα παρασκήνια και αναρωτιέμαι τι να συμβαίνει. Μπαίνω στο καμαρίνι και μέσα είναι ο Mikkey Dee σουλατσάροντας πάνω κάτω, ενώ ο Lemmy κάθεται στη γωνία και μοιάζει μοχθηρός με όλη την… καλή έννοια της λέξης.
Μόλις με βλέπει ο Mikkey μου λέει, «Αυτό που κάνατε χθες δεν ήταν καθόλου σωστό». Κολλάω και ψευδίζω κάτι ακατάληπτο. Εκείνος αρχινά κάτι του στυλ «Χρειάζεται αλληλεγγύη μεταξύ μας» που μου φαίνεται απίστευτα γελοίο. Και του την μπαίνω λέγοντας πως εμείς είμαστε μια μικρή μπάντα και ότι θα αδράξουμε κάθε ευκαιρία για να ροκάρουμε όπου μπορούμε κλπ. κλπ. Του εξηγώ και τη θεωρία μου για τον πραγματικό λόγο που είχαν ακυρώσει τη χθεσινή τους εμφάνιση και αυτό κάνει τον Lemmy να χασκογελάσει και να ανταλλάξει ένα συνωμοτικό βλέμμα με τον Mikkey. Στεκόμασταν κυριολεκτικά έτοιμοι να αρπαχτούμε, προσπαθώντας να πείσουμε ο ένας τον άλλο. Τελικά, έπειτα από περίπου πέντε λεπτά που εμένα μου φάνηκαν πενήντα, ο Lemmy σηκώνεται νωχελικά, πλησιάζει προς το μέρος μας και ακουμπάει τα χέρια του στον ώμο μας. «Τελειώσατε επιτέλους, κυρίες μου;», λέει «Μπορούμε να τελειώνουμε με αυτό, Mick;» Και με αυτό με χρίζει νικητή! Όταν ζήτησε από τον Mick να το τελειώσει, αισθάνθηκα τόσο δικαιωμένος! Αργότερα ο Lemmy μου είπε ότι ο Mikkey ήταν τσατισμένος από τη φάση και ότι απλώς ήθελαν να ακούσουν τη δική μου πλευρά. Ότι αν ήταν εκείνος στη θέση μου θα είχε αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο. Μετά από αυτή τη διένεξη, σε όλη την υπόλοιπη περιοδεία όλοι στο στρατόπεδο των Motörhead μου συμπεριφέρονταν τελείως διαφορετικά. Όλοι έδειχναν να σέβονται περισσότερο κι εμένα και την μπάντα. Ο Lemmy με κάλεσε στο λεωφορείο του να μου παίξει το rockabilly υλικό που ετοίμαζε με τον Slim Jim Phantom των Stray Cats. Μια άλλη φορά τραγουδήσαμε κομμάτια του Elvis στα παρασκήνια με τις ακουστικές μας. Ήταν ευγενέστατος, γενναιόδωρος, αστείος, σοφός και πανέξυπνος. Για μένα ήταν ήδη ήρωας πριν να τον γνωρίσω. Και έγινε φίλος μου απ’ όταν τον γνώρισα. Μια μέρα μου είπε, «Αν κάποιος δεν γουστάρει την μπάντα σου, τότε δεν γουστάρει το rock and roll». Και ΑΥΤΗ είναι μια κουβέντα που αξίζει να επαναλαμβάνεται: «Αν δεν σου αρέσουν οι Supersuckers, τότε δεν γουστάρεις το rock and roll» - Lemmy Kilmister.
Μου λείπει. Ο κόσμος ήταν καλύτερος με αυτόν στη γύρα".

Eddie Spaghetti - Rock Guy (Supersuckers – φωνή/κιθάρα)