Γράφει ο Γιάννης Καστανάρας
«Για τους περισσότερους, αυτό μπορεί να μη σημαίνει τίποτε, αλλά για μένα ήταν ο ήρωας εκείνος που έσβηνε το τσιγάρο του μέσα στο ποτό του μόλις η κόρη μου έμπαινε στο δωμάτιο. Νομίζω ότι καθένας ανέκαθεν ήξερε ή, έστω, έμαθε σήμερα, ότι ο Lemmy δεν ήταν μόνο από εκείνη την πάστα των ροκ σταρ που πίνουν ουίσκι, αλλά ότι είχε τη μεγαλύτερη καρδιά και αποτέλεσε ένα τόσο σπουδαίο παράδειγμα επειδή ήταν απίστευτα ευγενικός με όλους» - Dave Grohl
Η προσέγγιση του Lemmy στη μουσική τα 40 χρόνια που υπήρξε επικεφαλής των Motörhead και τα άλλα δέκα και βάλε που είχε περάσει με τους Rockin’ Vickers, τους Sam Gopal και τους Hawkwind (συμπεριλαμβανομένης της σύντομης αλλά γόνιμης θητείας του σαν roadie του Jim Hendrix) ήταν πολύ απλή: οι ρίζες της ανιχνεύονται στο πρώτο κύμα του rock and roll. Αυτή ήταν η μουσική που ξύπνησε μέσα του την επιθυμία να αλλάξει τη ζωή του στην αγγλική επαρχία, μια ζωή που ο ίδιος την οδήγησε στα άκρα επειδή ήθελε να τη ζήσει όπως γούσταρε, συνεχίζοντας να δημιουργεί και να παίζει μουσική μέχρι το τέλος.