Γράφει ο Γιάννης Σιδεράκης
Πριν από 9 χρόνια, άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο ο Καπετάνιος και εκείνο το βράδυ αυξήθηκε η κατανάλωση Jack Daniels με Coca Cola σε όλον τον πλανήτη 500%. Την ημέρα της κηδείας του, έγινε μια παγκόσμια τελετουργία, με ανθρώπους που τον λάτρεψαν πραγματικά, να έχουν καθίσει στην μπάρα και να πίνουν το αγαπημένο του ποτό. Αυτό που κάναμε εμείς στην μικρή Άρτα, χωρίς να το κανονίσουμε, αυθόρμητα, έγινε παντού. Ένας φόρος τιμής, όπως θα ήθελε και όπως του άξιζε.
Ο Lemmy, ήταν ο μοναδικός που όποια προτίμηση κι αν είχες στην σκληρή μουσική τον παραδεχόσουν, τον αγαπούσες, ήταν ο πατριάρχης της μουσικής μας και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να κατέχει αυτόν τον τίτλο.... Γιατί;
Είχε αγριοφωνάρα, σκατόφατσα, ήταν μπάρμπας απο όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, έπινε του θανατά, σίγουρα όχι ένα καλό πρότυπο και σίγουρα όχι, αυτός που το star system θα ευνοούσε.
Παρ' όλα αυτά, ήταν original, απλός και έμοιαζε στα μάτια μας, θεωρούσαμε ότι ήταν ο δικός μας άνθρωπος, αυτός που αν τον βρίσκαμε σε ένα μπαρ, θα καθόμασταν δίπλα του και θα τα λέγαμε. Καθόλου περίεργο και μπορεί και να γινόταν, αν είχαμε την ευκαιρία.
Ότι καλό ή κακό έκανε στην προσωπική του ζωή, το έκρυψε καλά, δεν ξέρουμε και πολλά και αυτό που άφησε πίσω του, η αύρα που έμεινε απο αυτόν, σε αυτή την διάσταση, να πλανιέται πάνω μας, κάτω μας και μέσα μας, ήταν ότι ποτέ δεν συμβιβάστηκε και έζησε την ζωή του, όπως ακριβώς ήθελε να την ζήσει...
Τρομερό κατόρθωμα αν σκεφτείς, πόσοι το έχουν στα αλήθεια καταφέρει.
Όπως είχε πει στα τελευταία του άλλωστε και ο ίδιος... "Θα μπορούσα να προσέξω τον εαυτό μου να ζήσω περισσότερο, αλλά στην τελική έζησα όπως ήθελα"...
Όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, αυτό δεν αλλάζει, όπως, ότι και να κάνουμε...
Μήπως όμως το μεγάλο μυστικό, της μικρής μας ζωής, το νόημα, το είχε ανακαλύψει αυτός ο αλκοολικός μπάρμπα ρόκερ;
Μήπως έκανε ίσως και χωρίς να το γνώριζε, αυτό που έχουν πει όλοι οι μεγάλοι φιλόσοφοι και αυτό, που λένε πλέον σαν μυστικό ευτυχίας και καλής ζωής οι life coaches, αυτό που σε όλα τα βιβλία αυτοβοήθειας γεμίζει τις σελίδες τους, αυτό που σκεφτόμαστε όλοι και ενώ ξέρουμε ότι είναι το σωστό κωλώνουμε, ή δεν έχουμε το στομάχι να το κάνουμε;
"Ζήσε την ζωή σου, μέρα με την μέρα, ζήσε την κάθε στιγμή σα να είναι η τελευταία".
Ζήσε!
Αυτό έκανε ο Καπετάνιος και μόνο αυτό αρκεί... Πριν να πεθάνει έζησε.
Τόσο απλό και συνάμα τόσο συγκλονιστικά δύσκολο.
Θα σε θυμόμαστε πάντα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:
Τον γιο μου τον βάφτισα Παύλο και όχι τυχαία…
Τα παιδιά του ήλιου (με αφορμή την "έξοδο" του Νίκου Σπυρόπουλου)...
[Τα βιβλία του Γιάννη Σιδεράκη, Μηχανάνθρωποι και Ροκεντρό, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οξύ]
Γιάννης Σιδεράκης
Γεννήθηκα το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Άρτα. Από μικρή ηλικία, όταν ανακάλυψα το ρόκ ν ρόλ, μέσα από αντιγραμμένες κασέτες και δανεικά βινύλια, ήξερα αμέσως τι ήθελα να κάνω... Την πρώτη μου μπάντα την έστησα στα 15 και από τότε, δεν έχω σταματήσει ποτέ να παίζω, όπως και όπου μπορώ. Οι καλύτερες μου προσπάθειες ήταν, την δεκαετία του 90, 94 με 99, με τους «ΕΡΗΜΗΝ». Ταξιδέψαμε όμορφα, έχοντας γράψει δώδεκα τραγούδια σε δύο ντέμο και πολλά live, περισσότερο εδώ, στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Το 2012, ξεκίνησε μια νέα περιπέτεια με τους Ghostance The Band που παρά τις δυσκολίες των καιρών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παρά τις στραβοτιμονιές και τα ναυάγια, παραμένω ενεργός και αφοσιωμένος στην μεγάλη αγάπη της ζωής μου, την σκληρή μουσική. Τον υπόλοιπο καιρό, είμαι βιβλιοπώλης και ρεμβάζω προσπαθώντας ταυτόχρονα να βγάλω και τα προς το ζην, στην «Πολυθρόνα του Νίτσε». Διαβάζω, ακούω-παίζω μουσική και γράφω διηγήματα, σχεδόν ταυτόχρονα. Τόσο ταυτόχρονα, που καμιά φορά, το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο και γίνονται ένα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής μου είναι πάντως, ότι είμαι μπαμπάς της Φαίης και του Παύλου…
Γιάννης Σιδεράκης
Γεννήθηκα το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Άρτα. Από μικρή ηλικία, όταν ανακάλυψα το ρόκ ν ρόλ, μέσα από αντιγραμμένες κασέτες και δανεικά βινύλια, ήξερα αμέσως τι ήθελα να κάνω... Την πρώτη μου μπάντα την έστησα στα 15 και από τότε, δεν έχω σταματήσει ποτέ να παίζω, όπως και όπου μπορώ. Οι καλύτερες μου προσπάθειες ήταν, την δεκαετία του 90, 94 με 99, με τους «ΕΡΗΜΗΝ». Ταξιδέψαμε όμορφα, έχοντας γράψει δώδεκα τραγούδια σε δύο ντέμο και πολλά live, περισσότερο εδώ, στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Το 2012, ξεκίνησε μια νέα περιπέτεια με τους Ghostance The Band που παρά τις δυσκολίες των καιρών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παρά τις στραβοτιμονιές και τα ναυάγια, παραμένω ενεργός και αφοσιωμένος στην μεγάλη αγάπη της ζωής μου, την σκληρή μουσική. Τον υπόλοιπο καιρό, είμαι βιβλιοπώλης και ρεμβάζω προσπαθώντας ταυτόχρονα να βγάλω και τα προς το ζην, στην «Πολυθρόνα του Νίτσε». Διαβάζω, ακούω-παίζω μουσική και γράφω διηγήματα, σχεδόν ταυτόχρονα. Τόσο ταυτόχρονα, που καμιά φορά, το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο και γίνονται ένα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής μου είναι πάντως, ότι είμαι μπαμπάς της Φαίης και του Παύλου…
Γιάννης Σιδεράκης
Γεννήθηκα το 1972 στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Άρτα. Από μικρή ηλικία, όταν ανακάλυψα το ρόκ ν ρόλ, μέσα από αντιγραμμένες κασέτες και δανεικά βινύλια, ήξερα αμέσως τι ήθελα να κάνω... Την πρώτη μου μπάντα την έστησα στα 15 και από τότε, δεν έχω σταματήσει ποτέ να παίζω, όπως και όπου μπορώ. Οι καλύτερες μου προσπάθειες ήταν, την δεκαετία του 90, 94 με 99, με τους «ΕΡΗΜΗΝ». Ταξιδέψαμε όμορφα, έχοντας γράψει δώδεκα τραγούδια σε δύο ντέμο και πολλά live, περισσότερο εδώ, στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου. Το 2012, ξεκίνησε μια νέα περιπέτεια με τους Ghostance The Band που παρά τις δυσκολίες των καιρών συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Παρά τις στραβοτιμονιές και τα ναυάγια, παραμένω ενεργός και αφοσιωμένος στην μεγάλη αγάπη της ζωής μου, την σκληρή μουσική. Τον υπόλοιπο καιρό, είμαι βιβλιοπώλης και ρεμβάζω προσπαθώντας ταυτόχρονα να βγάλω και τα προς το ζην, στην «Πολυθρόνα του Νίτσε». Διαβάζω, ακούω-παίζω μουσική και γράφω διηγήματα, σχεδόν ταυτόχρονα. Τόσο ταυτόχρονα, που καμιά φορά, το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο και γίνονται ένα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα της ζωής μου είναι πάντως, ότι είμαι μπαμπάς της Φαίης και του Παύλου…img class="x16dsc37" src="data:;base64," width="18" height="18" />
img class="x16dsc37" src="data:;base64," width="18" height="18" />
img class="x16dsc37" src="data:;base64," width="18" height="18" />
Όλες οι αντιδράσεις:
97Giwrgos Porto, Παντελής Κολοβός και 95 ακόμη
