γράφει ο Γιάννης Ζελιαναίος
… κράτα ρε φίλε, ένα ταξί παραμάσχαλα να πάρουμε… κι αυτό θα μας φύγει. Με κάμποσα κατοστάρικα πίναμε ιούσκια κάποτες, τους ξερνούσαμε τους πούστηδες και δίναμε και παραπάνω για το καθάρισμα να ουμ. Αυτό το να ουμ απ’ τις ταινίες το πήραμε… μπορεί κι απ’ τους Μπαοκτζήδες. Ναι ρε, απ’ τους Μπαοκτζήδες και να πα να γαμηθεί η κουλτούρα που γαμεί το χαρτί. Κράτα ρε, μη πέφτεις… έλα δω… κοίτα με ρε μαλάκα, σηκώνω το κουλό μου. Ρε το πούστη… όχι το ταρίφα ρε μαλάκα, εσένα λέω… ναι ρε, εσένα. Κάθεσαι σ’ αυτή τη κολώνα που ‘ναι σαν καβλί τόση ώρα και σε κρατάω… ρε το πούστη… ρε μαλάκα, βαστήξου στα πόδια σου, ρε σύνερθε… καλά εντάξει μη συνέρθεις, πώς να συνέρθεις, το κώλο σου ήπιες… ναι ρε, εντάξει θα ‘ρθει το ταξί. Ρε μαλάκα,
Θυμάσαι με τις δραχμές… γάμησέ με, κατόμπαλα, κατοστάρικα ρε μαλάκα, έχω ξεχάσει πια και ποιον πούστη είχαν πάνω, τον Παπ ρε μαλάκα; Ναι ρε θα πάρουμε ταξί, κάτσε να σου πω τώρα… θυμάσαι ρε μαλάκα ανήλικα είμεθα, άκου είμεθα, και ακούγαμε το Κίλινγκ Ιν Δε Νειμ Οφ, ακόμα αυτό ακούνε, κι εμείς σα μαλάκες ψάχνουμε να ακούσουμε άλλα που να σκοτώνουν, και καπέλα μαγισσών, κατάλαβες τι εννοάω… τι μαλάκηδες που ‘μαστε ρε πούστη μου. Πρόσεξε ρε… σε κρατάω… να κατουρήσεις; Τί να κατουρήσεις… κάτσε ρε μαλάκα… ναι, εντάξει οκ… ναι, θα κατουρήσεις, εδώ; τώρα; Κάτσε ρε, περίμενε, τί εδώ, σε πάω κάπου, σε πάω στο γαμήδι απέναντι… ναι ρε, δε σ’ αφήνω… ωωω το πούστη… έλα, σήκω γέρο μου αλλά προσοχή στο δρόμο. Μη πέφτεις ρε μαλάκα… ωωω το πούστη… έλα σήκω πάμε.
Στράτα στρατούλα και τα αρχίδια μου κουνιούνται… αφού δε τραβάς ρε μαλάκα κάτσε να περιμένουμε ταξί. Ρε, τα κατοστάρικα τα θυμάσαι; θυμάσαι τα Νάιντιζ να ουμ, που δεν ήρθες να πα να δούμε το Παλπ Φίξιον του Ταραντίνο και δε μ’ άρεσε, κ’ έφυγα στα μισά και πήγα στου Μάνου και του λέω, Μάνο ένα Τζακ με δυο παγάκια. Ρε το Μάνο! Πήγα να δω του λέω το Παλπ Φίξιον, γιατί τόσος ντόρος ρε μαλάκα… κάτσε ρε… ναι, ξέρω ότι θυμάσαι… και μου λέει ο Μάνος, αφού δεν τέλειωσε ακόμα, περιμένουμε κόσμο απ το σινεμά, εεε, του λέω, δεν άντεξα βαρέθηκα… θα φας μάπες μαλάκα, σου λέω πράματα να θυμηθείς τώρα… και μετά σκάσανε όλοι στο μαγαζί και βάλε Τρύπες ο Λεμονίδας ο ντιτζέις και βάλε Νισβάρνα που λέγαμε τότες και βάλε το Ροκεντρόλ Καν Νέβερ Ντάι και… χέσε μέσα ρε μαλάκα, 2017 φτάσαμε και με τα ίδια καβλώνουν ακόμα… ρε σταθεροποιήσου, μη πας πέρα δώθε… ρε μαλακά, ταξί… το ξέχασα… με γάμησες με το κατούρημα και τα υπόλοιπα. Ρε, τους μαλάκες που ερχόντουσαν ζευγαράκι τους θυμάσαι; τους μηχανόβιους λέω… κατοστάρικα ρε μαλάκα, βγαίναμε με κατοστάρικα… Περλ Τζαμ έπαιζε τότε, Περλ Τζαμ και τώρα… και Ταραντίνο ακόμα… μια ταινία δικιά του ποτέ δεν είδαμε… και τη Μισιρλού ρε μαλάκα, ακόμα… ρε μαλάκα μη κοιμάσαι… τη Μισιρλού λέω… 37 χιλιάδες χρόνια τη διασκευάζουν, απ’ το Παλπ Φίξιον τη βάζουν οι μυρωδιάδες οι ντιτζέηδες… πάει η άλλη του λέει του χάπατου, το Παλπ Φίξιον θέλω να ακούσω… μωρή, δεν έχει ντιβιντί το μαγαζί για να τα’ ακούσεις… τι να πεις ρε… ρε, ρε, ρε… ναι, ταξί μαλάκα, πάλι το ξέχασα. Λοιπόν, ξες τί μου έχει λείψει; Να πάμε κάπου και να ακούσουμε καλή μουσική. Βέβαια κάθε βράδυ στη πλατεία τη βγάζουμε αλλά απόψε πως μας έκατσε κι εσύ γούσταρες… βασικά κι εγώ γούσταρα… μαλάκα δε παίζει ταξί… που στο πούτσο είμαστε; Και Ρέιτζ Εγκένστ δε Μασίν ρε μαλάκα… φαντάσου τους σήμερα λάιβ με φέσιμπουκ και στριφογυριστό θάνατο και τα τοιαύτα… με Φύσσα νεκρό απ’ τους σκατοφασίστες… ρε μαλάκα είχαμε φασίστες τότε; Βασικά είχαμε αλλά κρύβονταν τα γαμιόλια… λοιπόν τί έλεγα… ναι, Ρέιτζ Εγκένστ δε Μασίν λάιβ, μπουρδέλο θα γινόταν η φάση… βασικά σκατά μπουρδέλο, τί μπουρδέλο, μπουρδέλο είμεθα… άκου είμεθα… καλά ρε μαλάκα, εσύ που τα βρήκες τα φράγκα να γίνεις μπουρδέλο απόψε; Ναι ρε, ταξί… σου πω… μήπως να φάμε κάτι ρε μαλάκα; Με τα κατοστάρικα τρώγαμε όλοι. Μετράγαμε κολοκοτρώνηδες και δεκαχίλιαρια αλλά με κατοστάρικα τρώγαμε το κώλο μας… ρε μαλάκα, πα να δώσουμε τα τελευταία σοϊμπλόευρα για φαΐ λες; Ναι ρε, να φάμε… ρε μαλάκα μήπως να πάρω το αδέρφι να ‘ρθει να μας πάρει;
Δε παίζει ταξί… τι εννοείς εκατό έχουν περάσει, μόνο το εκατό πέρασε. Ρε μαλάκα… ρε μαλάκα ακόμα τα ίδια τραγούδια ακούνε, ακόμα, από τότε που ‘χουμε να πάρουμε πρωτάθλημα, το πιστεύεις; Βασικά η όλη μουσική φάση στα μπαρ είναι φάση Μπάγιεβιτς, σκέψου το λίγο… τι, τί εννοώ ρε μαλάκα; μπαλάρα παίξαμε, κούπες πήραμε, έφυγε ο βάτραχος, πήρε όσα πήρε, ακολούθησε η φάση με τον πουστόγαυρο και μετά αντίο ζωή. Ρουτίνα, κανένας δεν ψαχνόταν για τίποτα. Ο Ολυμπιακός το παίρνει, οι Κουήν τον παίρνουν και στο ημίχρονο ο Κομπέιν τον παίρνει με μια καραμπίνα και το Εμ ΤιΒι καβάτζα. Καλά ρε μαλάκα, να πάρω τελικά τον αδερφό μου; Κάτσε ρε… να σε πάω για κατούρημα… αλλά που; Αφού δε βαστάς καλά… ρε μαλάκα που βρήκες τελικά λεφτά να γίνεις, δε μου πες. Λοιπόν, στο δεκαχίλιαρο τον τεστ Παπ είχαμε τελικά ρε; Δεκαχίλιαρο μαλάκα τί μου θύμισες… μπουρδέλο, πουτάνα όλα, όλα ρε, κέρναγα εσένα, τους δίπλα, τους μηχανόβιους, ακόμα και τον Μπάγιεβιτς κέρναγα ρε φίλε και Κίλινγκ Ιν Δε Νειμ Οφ, να ουμ.
Κάτσε μαλάκα… θες τσιγάρο; Σκατά θα γίνεις, άστο… ναι ρε, δεν απαντάει ο αδερφός μου… ταξί δεν παίζει με τίποτα… τί έχουν περάσει δέκα λεπτ…, μαλάαααααακα τι θυμήθηκα… βασικά όχι τί θυμήθηκα, το ‘παιξε και σήμερα ο άλλος. Μπους ρε μαλάκα, Μπους… τελικά αυτές οι μαλακίες που κάνουνε στα φεσιμπούκια με Πασόκ και Σύριζα δεν θα ‘πρεπε να τα κάνουνε με τους καλλιτέχναι ρε φίλε, με μας θα ‘πρεπε να τα κάνουνε, με τα γίδια τους πελάτες στα μπαρ. Πελάτες με Πασόκ - πελάτες με Σύριζα και άντε γαμηθείτε να ουμ. Κάτσε μαλάκα… ρε μαλάκα κοιμάσαι; αναλύω τώρα… κάτσε ρε, έρχεται τ’ αδέρφι… σε πω, θα φάμε τελικά; Ρε, δε μου πες τελικά, πού βρήκες λεφτά να γίνεις λιώμα απόψε;… καλά ρε μαλάκα, τί απατεωνιά ήταν τελικά αυτό το Γκραντζ; χειρότερο κι απ το Γούντστοκ ένα πράμα. Γαμημένα σκατά με βραχνές φωνές… τέσπα… κατάρα μαλάκα, κι αλλαξοκωλίδια και ψάξε να βρεις ποιος τραγουδάει πού και όλα τα ίδια κομμάτια, όλα όμως… ντάξ υπήρχαν κι εξαιρέσεις… ποιο γκραντζ ρε μαλάκα… ρε μαλάκα, ρε μαλάκα κοιμάσαι; Έλα, έλα, θα φύγουμε… θυμάσαι ρε ‘κείνον το ταρίφα… ανήλικα ήμασταν, γυρνάγαμε απ’ τα κωλοεξάρχεια, από εκεί που δεν πιάνουν οι κατάρες, δεν πιάνουν οι ευχές… ρε μαλάκα σαν χίπης μιλάω τελικά, σαν αυτούς που θέλουν τη χούντα πίσω… ξέρω ‘γω, τί να πω… πως γίναμε έτσι, τί να σου πω ρε μαν, τί να σου πω κι εσένα τώρα… έλα ρε, έρχεται το αδέρφι… προχωράμε τώρα μαλάκα, προχωράμε… σήκω να σου γαμήσω, πως έγινες έτσι απόψε… έλα αδέρφι… να σου πω ρε, τα Γουέντις έχουνε κλείσει; Τα Γουέντιζ ρε μαλάκα, τα Γουέντιζ… έλα ρε, μπες μέσα… ωπαλάκια… ναι ρε μαλάκα τα κατάφερες, ναι ρε μαλάκα. Άντε πάμε κι εμείς αδέρφι, αλλά να φάμε κάπου πρώτα… σου πω αδέρφι, ξες τι θέλω να ακούσω τώρα; Ένα Λαστ Ντράιβ ρε μαλάκα, ένα Λαστ Ντράιβ… ξύπνα ρε μη κοιμάσαι!
http://yianniszelianaios.blogspot.com.cy/
https://aroundbukowski.blogspot.com.cy/
To νέο βιβλίο του Γιάννη Ζελιαναίου με τίτλο Carαυτοκτονίες κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις biblioteque. Η παρουσίασή του στην Αθήνα θα γίνει στο χώρο του βιβλιοπωλείου ΣΤΕΓΗ biblioteque την Τετάρτη 21 Μαρτίου (event).
Γιάννης Ζελιαναίος
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
Γιάννης Ζελιαναίος
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
